Eerste test: 2021 BMW R 18 B. De familie van de BMW R 18 krijgt uitbreiding met maar liefst twee gezinsleden. De ene heet B, wat staat voor Bagger, en de andere Transcontinental. Het zijn typische motorfietsen naar Amerikaanse eisen, normen en waarden. Zo zijn ze groot en bombastisch, rijkelijk voorzien van chrome en afgewerkt tot in het kleinste detail. Harley-Davidson bouwt een concurrent voor de BMW GS? Dan bouwt BMW een concurrent voor de Road Glide en Street Glide. En ze vochten nog lang en gelukkig.
Het gaat plots wel heel hard met het nog jonge R 18-label. De originele staat nog maar een goed jaar bij de dealers, en binnenkort staan er daar al vier van die heritage bikes te pronken. Custom bikes, cruisers, grand tourers, noem het segment zoals je wil. Het komt erop neer dat de motoren zo Amerikaans zijn als wat. En dat steekt BMW ook niet onder stoelen of banken. Alles aan de officiële persfoto’s en marketing van de Bagger en Transcontinental ademt Amerika. Toch is BMW fier om de machines rijkelijk te voorzien van ‘Berlin built’-badges. Dat allitereert niet alleen lekker, het toont ook de trots van het BMW-team voor hun thuisland.
| Testlocatie | Frankfurt |
| Testomstandigheden | Perfect |
| Temperatuur | 25 graden |
| Testkilometers | 132 |
| Bijzonderheden | Denk jij bij Frankfurt aan een streek met bochtige wegen? Ik niet. Maar zet je gedachten af van het stedelijke imago en ontdek een prachtige regio niet ver van thuis. |
Waarom rijden we de 2021 BMW R 18 B?
Nieuwe leden in de R 18-familie, en ze zijn Amerikaanser dan ooit. Helaas konden we enkel met de B(agger) rijden, en dus niet met de Transcontinental. In basis zijn het wel dezelfde machines.
Niet veel soeps
Frankfurt dus. Niet meteen de meest sexy Duitse stad, maar ook een beetje onbekend. Meestal rijden we er gewoon voorbij op weg naar skioorden en besluipt je bij het passeren van de gigantische luchthaven een gevoel van ‘grootstedelijk’ en ‘industrie’. Je verwacht dus dat motorrijden hier ook weinig soeps zal zijn. We konden ons niet méér vergissen, want slechts een klein stukje buiten de stad beginnen wegen te kronkelen en in hoogte te variëren.Vergeet ook de drukte van de stad. Het is er rustig, met weidse uitzichten en het gevoel dat je ergens in de Eifel of het Zwarte Woud aan het rijden bent.
We zijn hier natuurlijk niet om de toerist uit te hangen (slechts gedeeltelijk…), maar wel om de R 18 B grondig te testen. De Transcontinental was wel statisch aanwezig, maar we mochten er nog niet mee rijden. Alle focus op de Bagger dus. Die deelt het mega 1800cc-blok met zijn familieleden. Het is de grootste boxer die BMW ooit gebouwd heeft en met 158 Nm ook de krachtigste. Die kracht straalt er ook vanaf, met aan weerszijden uitstulpsels om U tegen te zeggen. Uitstulpsels van ieder 900 cc…
Power reserve
De basis – motorblok en chassis – worden dus uitgewisseld met de andere R 18-modellen, maar de vering en geometrie van de Bagger (en Transcontinental) zijn anders. Zo staat de Bagger wat hoger op zijn poten en is hij afgesteld om er actiever mee te rijden dan de R 18 (Classic). Voor het verdere ‘aankleden’ van de machine heeft BMW alles uit de kast gehaald. Het is om te beginnen duidelijk een Bagger, met een grote en hoge kopkuip, een laag zadel en twee zijkoffers die de vorm van het design volgen. In die kopkuip begint het evenwicht tussen de klassieke stijl met moderne toetsen, zoals volledige led-verlichting, een sensor voor de optionele adaptieve cruisecontrol en een combinatie van vier ronde, analoge tellers met daaronder een joekel van een tft-scherm. Too much? Nee hoor, het past perfect op de R 18 B. De leukste van die vier tellers is de meest rechtse, de ‘Power reserve’. Die hebben ze bij BMW Motorrad geleend van concerngenoot Rolls-Royce. Telkens wanneer je gas geeft, zie je de naald zakken op een halfronde schaal van 100 procent. Uiteraard een gimmick, maar wel een grappige. Verder is de afwerking en bouwkwaliteit van een uitzonderlijk hoog niveau. Alles zit moervast en er is geen enkel loszittend kabeltje te zien. Van de opengewerkte cardanas tot de stevige zijkoffers, de prachtige wielen tot de ontelbare details. Het is een machine die tijd vraagt om hem heel nauwkeurig te bekijken. Zelfs al ben je geen fan van de stijl, dan wel van hoe die in elkaar zit.
Net geen 400 kg
Stap op de machine en je voelt meteen dat je een serieus gewicht tussen je benen hebt. 398 kg rijklaar om precies te zijn. Het stuur is breed zonder je armen in een onnatuurlijk wijde positie te spreiden, de benzinetank is met 24 liter plat en groot. Om iets van grond onder je te zien, moet je al flink opzij hangen naast de boxertwin. Doe dat trouwens niet als je de R 18 B start, want door de felle zijwaartse trilling die dat teweegbrengt, zou je zomaar van je motor kunnen vallen. Het gewicht is hoog, maar ligt wel laag, waardoor je tot een punt behoorlijk kunt manoeuvreren op lage snelheid. Maar ga niet over dat evenwichtspunt, want je moet onnoemelijk veel beenkracht hebben om de Bagger recht te houden. Moet je een stukje achteruit? Verspil dan geen energie en schakel de optionele achteruitversnelling in. Dat doe je door handmatig een hendeltje om te zetten en op de startknop te duwen. Die knop stuurt een klein elektromotortje aan waardoor de zware R 18 B achteruit rolt.
Eenmaal gestart, merk je snel dat je op een moderne BMW zit. De knoppen aan het stuur en de menustructuur van het tft-scherm kennen we van andere modellen. Aan de drie mogelijke rijmodi heeft BMW een eigen twist gegeven. In plaats van Rain, Road en Dynamic, is het hier Rain, Roll en Rock. Verder wordt de veervoorspanning automatisch en dus elektronisch ingesteld op je gewicht, wat we kennen van bijvoorbeeld de GS.
Test 2021 Harley-Davidson Low Rider S
Audiosysteem van Marshall
Als je dan gaat rijden, krijg je onmiddellijk een ‘king of the road’-gevoel. De boxer brult er met een zware stem op los, en door de relaxte zitpositie met je armen licht uit elkaar heb je zoiets van: ‘Laat de dag maar op me afkomen. Ik ben er helemaal klaar voor.’ Al helemaal als je je favoriete rock-tunes door het geluidssysteem laat knallen. Dat werd gemaakt in samenwerking met de specialisten van het Britse Marshall en oh, wat hebben ze dat goed gedaan. Het klinkt niet alleen goed – zelfs op het hoogste geluidsniveau kraakt er niets – maar je voelt als het ware de zware bassen in je lichaam trillen.
Helaas evolueert die fiere rechtophouding al snel naar een meer ingekrompen, hoofd-naar-omlaag-pose. De wind komt namelijk recht op je gezicht en dat is met een open helm erg onaangenaam. Jammer eigenlijk, want door de lage zitpositie verwacht je niet te veel last van turbulenties te hebben. We zijn dan weer wel zeer te spreken over het zadel. Dat biedt opmerkelijk veel steun en je houdt het er makkelijk een hele dag in uit. De fijn afgestelde elektronische vering is hier ook deels verantwoordelijk voor. Comfortabel cruisen, zoals het hoort.
Affirmatieve klik
Als de bochtige stukken beginnen, gaan we op zoek naar meer rijdynamiek, wat je van een Bagger mag verwachten. Op sommige punten scoort de R 18 B heel goed, op andere wat minder. Laten we beginnen met die eerste. De remmen presteren fantastisch. Zeker omdat je weet dat er zomaar eventjes 480 kg (inclusief rijder) afgestopt moet worden met twee remschijven vooraan én een dunne voorband. Als dat nog niet genoeg is, kun je altijd de achterrem aanspreken. Maar we hebben dat zelden moeten doen. We beginnen ook niet voor niets met eerst de remmen op te sommen, want als die goed zijn, krijg je meer vertrouwen in de machine en durf je al wat harder te pushen. Door het lage gewicht van de boxer is het ook makkelijk de R 18 B in een bocht te leggen. Hij loopt niet wijd uit zoals wel meer gebeurt met dit type zware motorfietsen, maar blijft betrekkelijk mooi op zijn rijlijn… tot je voetsteunen tegen de grond schuren. Het is inherent aan dit soort motorfietsen en het stoort zelden omdat je weet dat je geen MotoGP-leunhoeken uit je hoed moet toveren. Ook het overhellen van de ene op de andere zijde in een S-bocht gaat meer dan prima op de grote Bagger. Het is typisch voor een boxer, maar toch verwacht je het niet op een slagschip als de R 18 B. Daarbij schakelt de versnellingsbak soepel en behoorlijk licht voor zo’n dik 1800cc-blok. Dus geen gestamp en geklak, maar eerder een affirmatieve klik.
Paardenkoets
Geraak je eenmaal in de flow als je wat op tempo aan het rijden bent, mis je toch wat kracht van de boxer. Dat klinkt bijna ridicuul met 158 Nm onder je rechterpols, maar alles hangt natuurlijk samen met het gewicht. Als het dan bergop gaat, mag de BMW nog meer ‘oomph’ hebben. En dan stel je jezelf de vraag – tijdens dat sportieve rijden – of dit wel is waar je de R 18 B voor wilt gebruiken. Hij kan het ergens wel, maar je voelt toch dat het niet juist is. Je gaat in een paardenkoets door een historische binnenstad ook niet vragen aan de koetsier om wat sneller te gaan. Het past niet en het hoort ook niet. De BMW is net zo. Je kunt ermee pushen, maar dat ligt niet in zijn comfortzone. Hij daagt je ook niet uit om dat te doen. En dat is een hele belangrijke. De R 18 B pretendeert geen sportieve motor te zijn. Hij is net gemaakt om zo comfortabel en stijlvol mogelijk van A naar B te cruisen.
Conclusie 2021 BMW R 18 B
De BMW R 18 B is een welkome aanvulling in de R 18-familie. Hij ademt een andere sfeer uit dan het standaardmodel en de Classic, met duidelijke pijlen gericht op de Amerikaanse markt. En dus automatisch ook op Amerikaanse motormerken als Harley-Davidson en Indian. BMW wil de strijd maar al te graag aangaan en ze bieden met hun boxermotorblok een unieke feature ten opzichte van de V-twins van de Amerikanen. Of je dat mooi vindt of niet, is iets heel persoonlijk, maar qua rijdynamiek voegt het zeker iets toe. De R 18 B is niet gemaakt om bergwegen in een recordtempo mee af te jakkeren. De machine is er te zwaar en lomp voor, en dat zijn dan weer ideale ingrediënten om kilometers af te malen op… American highways?
Pluspunten 2021 BMW R 18 B
Afwerking, moderne tech, zadel
Minpunten 2021 BMW R 18 B
Windbescherming, mist wat power, gewicht
R 18 Transcontinental
Met de BMW R 18 Transcontinental konden we helaas niet rijden. De Transcontinental – waarom niet afgekort tot T, maar dit terzijde – was statisch aanwezig in Frankfurt. Kort door de bocht is de T een luxeversie van de B. Die heeft een hoger windscherm, extra flaps aan de zijkant voor meer of minder windgeleiding, windbescherming voor de benen, platte voetsteunen, een ander en hoger zadel met passagierszadel, een grote topkoffer inclusief rugkussen voor de passagier, standaard zadelverwarming en extra mistlichten. Een hele boterham die € 32.950,- kost (€ 28.300,- in België) en dat is slechts 1.000 euro meer dan de Bagger. Een opmerkelijk klein prijsverschil voor zoveel extra’s. Dat zijn we niet zo gewoon van BMW.
