Nadat Aprillia vorig jaar de alom geprezen RS660 op de markt bracht, brengen ze nu diens naakte(re) broeder, de 2021 Aprilia Tuono 660. En die kleine ‘donder’ is echt een feestje op twee wielen voor iedereen die van scherp sturen houdt. Hang de tricoloreslingers maar vast op en ga er even goed voor zitten.
| Kilometers | ruim 400 |
| Testomstandigheden | overwegend zonnig en droog |
| Testlocatie | omgeving Utrechtse Heuvelrug |
| Temperatuur | rond een graad of 14 |
| Bijzonderheden | Tuono betekent donder in het Italiaans. Past goed, want dit ding gaat als de bliksem |
Waarom rijden we de 2021 Aprilia Tuono 660?
Omdat Aprillia op geheel eigen wijze het middengewicht naked segment eens lekker opschudt met een wel heel sportieve bloterik.
‘Yep, die Italianen weten wel hoe je een knappe motor bouwt’, is het eerste wat ik denk wanneer de Tuono 660 voor me staat. Kijk maar eens hoe het scherpe lijnenspel van voor naar achter mooi in elkaar overvloeit. Het voelt allemaal doordacht en op elkaar afgestemd.
Hoe de dubbele uitlaatunit is verwerkt in het design en zelfs lijkt bij te dragen aan de aerodynamica, verdient een applaus voor de ontwerpers uit Noale. Het zwartrode kleurenpallet van de motorfiets springt er ook echt uit. Je zult sowieso niet vies moeten zijn van een beetje opvallen, want de drie beschikbare kleurstellingen zijn allesbehalve ingetogen. Er is de keus uit Concept Black – zoals het gereden testexemplaar -, Iridium Grey of Acid Gold. Alleen die laatste doet het zonder de typisch Aprilliaanse knaloranjerode kleur in de accenten op tank en kuipwerk. Bij alle drie hebben de velgen die niet te missen tint.
Overigens wel bijzonder dat deze motor in de boeken staat als naked, want er zit aardig wat kuipwerk op. Met luchtsleuven zelfs. Aprillia zelf geeft daarvan trots aan dat het in de windtunnel is ontwikkeld. En oké, het is geen volledig doorlopend kuipwerk en het ‘ruitje’ is heel laag. Maar toch: Kijk je door de haren van je wimpers, zou je toch zweren dat er een racer voor je neus staat. Hoe dan ook: De looks zijn goed voor elkaar en er is meer om vrolijk van te worden.
Aprilia RS 660 – Test en Conclusie
Klaar voor actie
De zithouding bijvoorbeeld. Die is vrij briljant voor iedereen die houdt van rijden op een scherp sturende motor met zichtbare racelooks en genen, maar de geometrie van een racer minder kan waarderen. Ook langere stukken snelweg zijn op de Tuono prima te doen. De stepjes zijn dan wel zo geplaatst dat er voor normale stervelingen altijd grondspeling overblijft, maar toch is de redelijk sportieve kniehoek niet al te extreem en vallen de benen mooi in de uitsparingen van de tank. Samen met het polsvriendelijke, hogere stuur heb je een actieve, licht voorovergebogen, maar toch nog vrij ontspannen zit. Klaar voor actie. En geloof me, tot actie wil je echt overgaan op de 2021 Aprilia Tuono 660. Al was het maar door het aanmoedigende ‘Be A racer,’ dat elke keer in het prettig afleesbare tft-tscherm verschijnt wanneer je het contact aanzet.
De levendige en pittige 660 cc tweecilinder met 270 graden krukas draait enthousiast z’n stationire toerentallen. En mamma mia! Wat een fijn blok is dit! Onderweg voelt de tweepitter veel sterker dan de opgegeven 95 pk en 67 Nm koppel, maar wat vooral opvalt is hoe soepel dit blok loopt. Je hebt altijd direct power. Van onderuit pakt de parallel-twin gretig op en loopt mooi lineair en voorspelbaar door zijn toerenbereik. Ook bij lage toeren gedraagt het blok zich keurig en vibraties zijn minimaal. Van een knallend eindschot is niet echt sprake waardoor je bij de eerste keren met het gas tegen de stuit zomaar de toerenbegrenzer aan het werk zet. Na enige gewenning is dat voorbij. De gasreactie en motorrem kun je wijzigen via de verschillende rijmodi. Daarover later meer. Het verbruik van deze Aprillia is – nogal wiedes – sterk afhankelijk van je rijstijl, maar het spectrum is vrij breed. Tijdens deze test zat ik bij stevig doorpoken zomaar rond de 1 op 15. Bij rustiger rijden bracht één liter benzine me 23 tot 26 kilometer verder. En dat is toch best netjes voor zo’n sportieve fiets.
2021 Aprilia Tuono 660: wat stuurt dit goed!
En dan de sound van de Tuono. Ik weet het, het thema geluid is ondertussen uitgekauwder dan een pakje Stimorol op een 90’s hardcorefeest. Toch wil ik het even gezegd hebben: Deze Italiaanse knapperd klinkt fantastisch zonder asociaal te worden. Daarbij zit de inlaatbox, die door het fraaie neusje de lucht aanzuigt, recht onder je snufferd. Het volle aanzuiggeluid vult bij accelereren de roffel uit de uitlaten mooi aan. In het zadel draagt dat echt bij aan de geluidsbeleving, terwijl je omgeving de Aprilia niet tot herriebak zal bestempelen. Iedereen blij. Mooi man.
Mar het klapstuk is toch het stuurgedrag van de Tuono 660. Want man man man, wat stuurt dit goed! Met een rijklaar gewicht van slechts 183 kilo laat deze motor zich werkelijk vederlicht en haast moeiteloos de richting op bewegen die jij wenst. Deze afgetrainde Italiaan stuurt strak, scherp en direct en is daarbij allesbehalve zenuwachtig. Het frame, de Kayaba-demping en de sportieve Pirelli Diablo Rosso Corsa 2-banden werken in harmonie samen. Het geheel voelt uitgebalanceerd en geeft veel vertrouwen. De Brembo-vierzuigerklauwen zijn krachtig en grijpen goed doseerbaar in de 320mm-schijven. Ook bij pittig sturen en stevig remmen geeft het rijwielgedeelte vrijwel geen krimp. Het voelt alsof 50 pk erbij geen enkel probleem zou zijn voor deze Italiaan. De Kayaba-41mm-voorpoten en monoshock zijn dan ook sportief en dus vrij stug afgesteld. Wil je daar wat aan doen dan kun je de veervoorspanning en uitgaande demping lekker old school verstellen met gereedschap in je knuisten. Voor doe je dat overigens enkel op de rechterpoot. Simpel en doeltreffend.
Road & Track
Ook digitaal kun je het karakter van de Tuono aanpassen via de vijf rijmodi. Die zijn strikt gescheiden onder het standaard ingestelde Road en de voor circuitgebruik bedoelde instellingen onder Track waarbij het tft-scherm een race lay-out krijgt en je rondetijden kunt klokken. Road zul je dus het meest gebruiken. Dat bevat de vaste instellingen Commute en Dynamic en het naar eigen smaak in te stellen Individual. Commute biedt een zachte gasreactie en weinig motorrem. Prettig als je door de file wilt tokkelen. Dynamic is gewoon goed voor overig gebruik. In Individual kun je zelf de waarden bepalen van de Engine Mapping, Motorrem, ABS, tractioncontrol en wheeliecontrol (aan of uit). Wel onhandig dat de soms wat lomp ingrijpende wheeliecontrol alleen is uit te zetten door de tractioncontrol volledig uit te schakelen. Een software-update hiervoor zou welkom zijn.
Onder de Track-setting is Challenge zeg maar het voorgeprogrammeerde standje circuitdag en kun je onder Time Attack de waarden op dezelfde manier instellen als onder Individual. Succes trouwens, met het vinden van de Track-setting zonder het handboek te lezen. Ik heb het geprobeerd met naarstig knoppendrukken, maar faalde hopeloos. ‘Read The Fucking Manual’ dus, want erg intuïtief werkt dat niet. Als je eenmaal weet hoe het werkt is het overigens prima te doen.
Nu we het toch over de knoppen en de bediening hebben, daar zitten wel een paar dingetjes die in minder positieve zin opvallen. De bediening van de tractioncontrol bijvoorbeeld. Het knopje werkt prima en top dat het erop zit, maar waarom blijft het symbooltje knipperen naast het tft-sherm als je het stand by zet? Onnodig en ook afleidend wat mij betreft. En het grootlicht ga je waarschijnlijk wel een paar keer onbedoeld aanzetten. Die schakelaar zit namelijk erg dicht op je linker wijsvinger als je koppelt. Dat brengt me meteen bij het enige ding dat ik echt een gemis vind: Het ontbreken van een instelbare koppelingshendel. Sowieso passen de gemonteerde dertien in een dozijn hendels niet zo naar mijn mening. Dit raspaardje verdient beter. Maar ach, dan blijft er ook nog wat te verdienen voor de accessoire-boeren.
De scherpe lijnen lopen door tot aan de kentekenplaat. 
Alles strak en samenhangend ontworpen, kijk maar eens naar de grepen voor de passagier. 
Nee, aan contrast in het kleurenpalet ontbreekt het niet op deze Tuono 660. 
Prachtig neusje en een fijn stuur. Paar puntjes aftrek voor de niet instelbare koppelingshendel. 
De Brembo’s kwijten zich bijzonder goed van hun taak. 
Dit sportieve Italiaanse rubber past goed bij de Tuono.
Conclusie 2021 Aprilia Tuono 660
Aprillia zet met de Tuono 660 een originele motorfiets neer. Want wat zou je hier op dit moment echt 1 op 1 mee kunnen vergelijken? Het is dan ook geen naked zoals we ze kennen, maar eigenlijk een middengewicht tweecilinder racer met wat minder kuipwerk en een relaxtere zit. De tweepitter is voor zijn cilinderinhoud werkelijk een beul, maar je gaat met een draai van de pols niet gelijk door de geluidsbarrière. Een mooi bruikbaar vermogen dus, dat je met het uitgekiende rijwielgedeelte ook echt kunt benutten. Plezier gegarandeerd. En de cilinderinhoud mag dan onder de middenklasse vallen, het rijwielgedeelte, motorprestaties, bijgeleverde elektronica en Brembo-remmen, doen dat zeker niet. De prijs ook niet overigens, want met een prijskaartje van 11.950 euro overtreft de Aprillia ook daarin veel cc-genoten. Of dat het waard is, laat ik aan jou. Maar ben je op zoek naar een lichte, fijn zittende, messcherp sturende, pittige tweecilinder met onversneden race-DNA, zou ik zeker een proefrit overwegen. Op eigen risico overigens. Het kan zomaar zijn dat wanneer je daarna weer op je eigen motor stapt, je ineens het gevoel bekruipt dat die eigenlijk voor geen meter de bocht om wil.
Pluspunten 2021 Aprilia Tuono 660
stuurgedrag, zithouding, instelmogelijkheden, krachtig blok, mooi geluid
Minpunten 2021 Aprilia Tuono 660
geen instelbare hendels, ontbreken quickshifter
Wie het weet…
Wanneer je zo direct afstamt van de RS660 ontkom je natuurlijk niet aan de obligate vergelijkingen. En daarin vallen wel een aantal zaken op. Ten eerste dat de Tuono 660 het met vijf pk minder doet, maar wel hetzelfde koppel heeft. Dat zit ‘m erin dat Aprillia blijkbaar de Tuono ook als A2 motor wil aanbieden. Een A2-motorfiets mag maximaal 35 kW hebben en het oorspronkelijke vermogen mag maximaal voor de helft zijn teruggeschroefd. En laat 95 pk nou net 70 kW zijn. En wat is de helft van 70? Juist, vandaar dus. Ten tweede valt op dat de Tuono met wat minder technisch vernuft is toebedeeld dan de RS. Geen quickshifter en geen Inertia Measurement Unit (IMU) die hellingshoekafhankelijke ABS en -tractioncontrol mogelijk maakt. Is dat heel erg? Mwah, een quickshifter zou wel passen bij het ‘racy’ karakter van deze motor en is zeker niet verkeerd zijn voor een circuitdag. Evengoed schakelt de zesbak soepel en trefzeker. De IMU zou ik minder rouwig om zijn. Want ga je die nou echt missen? Je kunt ze allebei als optie alsnog laten monteren. Navraag bij Aprillia leert dat je dan 450 euro betaalt voor de IMU en 219 euro voor de quickshifter. Inclusief BTW, maar exclusief montagekosten. Als prijsbewuste Hollander ga ik dan toch rekenen. Want het prijsverschil met de RS660 is slechts 500 euro. En die heeft ook nog eens meer kuipwerk en goudkleurig geanodiseerde Kayaba’s voor. Tsja, is de RS660 dan te goedkoop of de Tuono 660 te duur? Wie het weet mag het zeggen.
strak smoelwerk met ‘neusgaten’ voor de airbox. 
