Duotest Aprilia Tuono 660 Factory vs. BMW F 900 R

Je hebt elf mille, die een gat in je broekzak branden, en je wilt een roadster in de 100pk-klasse? Dan kun je natuurlijk gewoon bij je BMW-dealer binnenstappen en een volledig uitgeruste F 900 R uit de showroom trekken – een dijk van een motor. Maar je kunt natuurlijk ook eens bij Aprilia kijken. Die biedt met de Tuono 660 Factory ook iets heel bijzonders.

Noale en München liggen hemelsbreed zo’n 300 kilometer van elkaar vandaan, de Beierse hoofdstad wordt door sommigen zelfs de meest noordelijke stad van Italië genoemd. Toch is het oktoberfeest zo ongeveer de absolute tegenpool van het Venetiaanse carnaval. Ook de vraag of je vanwege een parkeerdeukje meteen de hoofdcommissaris van politie moet bellen, zal in de praktijk wat culturele verschillen opleveren.

Significante verschillen zijn er ook in de wereld van de motorfietsen. Je kunt ten noorden of ten zuiden van de Alpen een gelijke hoeveelheid euro’s neertellen, maar dan krijg je wel twee volledig verschillende concepten. We zullen de clichés dus maar eens aan de tand voelen.

Prijsniveau

De BMW F900R kost voor Beierse begrippen weinig. Het begint bij € 9.090,- en daarvoor krijg je een volwaardige roadster met de cilinderinhoud van een bierpul. Niet meer, maar ook niet minder. Onze testmotor is echter uitgerust met allerlei extra’s, zoals verwarmbare handvatten, een semi-actieve schokdemper, vier rijmodi inclusief een vrij instelbare Dynamic Pro-modus, een hellingshoeksensor, cruise control, e-call en een quickshifter. Dat schroeft de prijs behoorlijk op, naar € 11.875,-. Bij dat prijsniveau komt Aprilia’s vers opgewaardeerde Tuono 660 Factory ook in beeld. Voor € 10.990,- biedt deze bliksemschicht een royale standaarduitrusting en uitgebreide elektronica, waaronder cruise control en quickshifter. Connectiviteit en vijf rijmodi krijg je er vanuit Noale ook bij en veel van de assistentiesystemen zijn vrij instelbaar. De Factory onderscheidt zich van de basisversie door een 12 kg lager gewicht, volledig instelbare vering en een standaard IMU, die ervoor zorgt dat ABS en traction control bochtafhankelijk functioneren. Daarbij levert hij officieel 100 pk, dus vijf meer dan de standaarduitvoering. Een voor het A2-rijbewijs geknepen versie wordt daarmee wel onmogelijk.

Duotest: Moto Morini X-Cape vs. Yamaha Ténéré 700 Rally Edition

Kiloprijs

Een naakte 660cc-machine voor elf mille? Even afwachten, lieve kiloprijs-fanaat, want het Factory-embleem mag je niet onderschatten. Maar eerst even het beste paard van stal. Met 219 kg schoon aan de haak en een wielbasis van 1.520 mm is de BMW in vergelijking met de Aprilia een forse motorfiets. Dat merk je ook bij het manoeuvreren, de stuurdemper maakt parkeren en langzame manoeuvres niet bepaald gemakkelijk. De inmiddels geperfectioneerde ergonomie is echter geweldig en past perfect bij het gebruiksdoel. Bij het opstappen valt het stuur in je handen, het bovenlichaam is iets naar voren gekanteld over de riante tank, de kniehoek is sportief en je zit meer in dan op de motor. Zo kun je lekker werken, de BMW past als een gymschoen, zeker voor wat groter uitgevallen kerels. Als bonus biedt de Beierse fabriek ook nog vier verschillende zadels, zodat ook rijders met kortere stelten een behaaglijk plekje kunnen vinden.

De halfnaakte Italiaanse voelt gelijk twee klassen slanker, ze weegt dan ook 36 kg minder dan de blauwwitte machine. Ze zit ook niet ongemakkelijk. Ze heeft een sierlijke gestalte, waarbij de slanke heupen en de perfecte aansluiting van de knieën ook uitnodigend is voor uit de kluiten gewassen kerels. Vooral omdat je de bovenbenen bij een stevig tempo heel lekker achter de tank kunt haken. De kniehoek zelf is zelfs wat artrose-vriendelijker dan bij de F900R. Het bovenlichaam hangt dankzij een vlak stuur lekker actief over de voorzijde van de motor. Zo heb je een beter gevoel over het wegcontact van het voorwiel, terwijl de rijwind op langere trajecten toch voor een prettige ontlasting van de polsen zorgt. De zeer laag gemonteerde bikini-kuip levert immers nauwelijks enige bescherming tegen de rijwind. Dat is ook de reden dat deze motor, ondanks zijn tophalf, toch als een echte naked bike aanvoelt. Manoeuvreren, inparkeren, door een verkeersinfarct worstelen; het is met de vederlichte Aprilia allemaal veel gemakkelijker dan met de BMW. Polenta tegen braadworst, zeg maar.

Goed humeur

Op het gebied van de motortechniek zijn de verschillen voornamelijk aan de cilinderinhoud te wijten, want constructief gezien zijn de beide tweecilinder-in-lijnmotoren zeer vergelijkbaar. Bij het starten rammelt de BMW wat onregelmatig en ook de Aprilia klinkt niet bepaald als Pavarotti als hij koud is. Wanneer de smering op gang is, grijpen de koppelingen zeer licht aan en brullen de twee trans-alpinisten er met hun 270 graden verzette kruktappen vandoor alsof het rasechte V2-motoren zijn. Dat veroorzaakt mooie klanken en een goed humeur. Bij de Aprilia komt daar nog een sappig gegrom uit de inlaatkelken bij, met 96 dB bij statische meting is ze luid aanwezig. Een motorfiets, die vooral in stad- en woon-werkverkeer wordt gebruikt, zou iets terughoudender mogen zijn. Bescheidenheid was echter nooit het kenmerk van een Tuono.

In verhouding valt het meteen op hoe sterk de BMW al vanaf stationair toerental wegtrekt en wat voor een luchtpomp de Aprilia in directe vergelijking bij lage toerentallen is. Het verschil in cilinderinhoud kun je niet weg discussiëren: bij 4.000 tpm levert de Tuono 50 Nm, terwijl de BMW haast 80 Nm levert.

De acceleratiewaarden zijn bij beide roadsters ongeveer gelijk; de Tuono heeft een kortere eindoverbrenging en draait daardoor in de praktijk ongeveer 2.000 toeren meer bij gelijke snelheid. In de hogere toerenregionen laait het vuur dan op, tussen 8.000 tpm en 11.000 tpm jubelt de twin uit Noale als een echte racer naar de toerenbegrenzer. Conclusie: BMW soeverein, Aprilia levendig. Geen van beide drinkt veel, maar toch is de kleinere 660-motor aanzienlijk zuiniger, afhankelijk van je rijstijl.

Stoppie-fans

Niet alleen de motorkarakteristieken, maar ook de grote verschillen van gewicht en wendbaarheid leiden op buitenwegen tot volledig verschillende rijstijlen. Natuurlijk, als je wilt, kun je met de handzame Aprilia ook lekker rustig rijden, terwijl je de bullige BMW F900R ook lekker in de toeren kunt jagen. Maar hoe smaller de wegen, hoe meer de Aprilia zich door zijn bruisende rijgedrag onderscheidt. Daarbij voelt ze niet nerveus aan en blijft ze in bochten stabiel aanvoelen. Het Factory-rijwielgedeelte biedt daarbij een fantastisch compromis. Het strijkt zelfs in de fabrieksafstelling asfalt van mindere kwaliteit al mooi glad en kan door handige rijders altijd in de richting sportief of comfortabel worden bijgesteld.

Het potente rijwielgedeelte wordt aangevuld met supersterke Brembo-remmen. Die zijn heel nauwkeurig te doseren, het ABS kan voor stoppie-fans in drie standen worden ingesteld, net als bij de BMW. Dat de remwegen niet heel fantastisch zijn, komt omdat de korte en lichte Tuono graag het achterwiel omhoog laat komen – een fenomeen dat bijvoorbeeld ook bij superbikes vaak voor langere remwegen zorgt. Over het algemeen biedt de Aprilia meer instelmogelijkheden van het rijwielgedeelte en van de elektronische assistentiesystemen. Dat is heel nuttig wanneer je af en toe aan een circuitdag meedoet.

Duotest BMW F900XR vs Aprilia Tuono 660

ESA

De BMW voelt superstabiel, zowel op rechte stukken als in het bochtenwerk en tijdens het remmen. Hij staat in geval van nood in een mum van tijd stil. De langere wielbasis heeft hierop een gunstig effect. De BMW stuurt neutraal in, stoort zich niet aan richels in het asfalt en biedt over het algemeen een veiliger gevoel. De Brembo’s grijpen een stukje feller aan dan bij de 660, maar je kunt ze niet zo mooi doseren.

De instellingen van het rijwielgedeelte doet onze testmotor deels zelf. De optionele Dynamic ESA-schokdemper communiceert met de rest van de boordelektronica en past automatisch de demping aan. De basisinstelling kan met een duimdruk worden gewijzigd. De voorvork is niet instelbaar en geeft niet de heldere feedback die de Tuono-vork wel geeft. Maar wie prijs stelt op een optimale gebruiksvriendelijkheid, die wordt hier voortreffelijk bediend, vooral omdat de schokdemper ook via een druk op de knop kan worden aangepast voor duogebruik of bagage. Dat is maar goed ook, want er zijn af-fabriek veel accessoires leverbaar, waarmee je deze roadster in een bruikbare toermachine kunt omtoveren.

Op het minimale broodje achterop op de Aprilia zit echter niemand vrijwillig – en koffers verpesten de looks alleen maar. Strikt genomen is deze Factory dus eigenlijk een eenzitter. De duovoetsteunen kun je dus direct in de grabbelton gooien.

Ratio of levensvreugde

Is de Aprilia Tuono 660 Factory dus echt een alternatief voor de BMW F900R? Nou, er zijn veel dingen die ze beter kan dan de Duitser. Vooral op buitenwegen wen je heel snel aan de vederlichte stuureigenschappen. En ze biedt ook veel rijplezier, zonder dat je daarvoor steeds in het strafbare bereik onderweg hoeft te zijn: Vanwege het goed beheersbare vermogen en de fijne stuureigenschappen biedt de Tuono vooral op krappe, bochtige stukken het meeste plezier. Een fantastisch pretpakket om je voetsteunen op te schuren aan de Adriatische kust. Magisch.

De BMW is een beresterke brommer, bijna een 1000. Hij is comfortabel, slim, sterk, technisch begaafd en afhankelijk van je toewijding ook bijzonder snel. De F biedt duidelijk een grotere bandbreedte, voor hetzelfde geld krijg je veel meer motorfiets. Als je het goed beschouwd is dit een keuze tussen ratio of levensvreugde, een betere conclusie kun je uit dit cliché-duel niet trekken.