Mash X-Ride 650 vs. Ducati Desert Sled. Dat we hier met twee enorme aandachtstrekkers van doen hebben ziet iedereen. Alleen kost de een ruwweg twee keer zoveel als de ander. Is de duurdere Ducati elke extra cent waard, of ontpopt de goedkope Mash zich tot de grote verrassing?
| Testlocatie | Noord-Holland |
| Omstandigheden | Droog |
| Temperatuur | April 2021 was historisch koud |
| Testkilometers | 428 |
| Bijzonderheden | Deze mooie jongens moeten er op de weg en offroad aan geloven |
Mash X-Ride 650
Het is duidelijk waar Mash de inspiratie vandaan haalt voor deze kekke mono. Yamaha’s XT500 is dé grote inspiratiebron. Het levert een motorfiets op die een abonnement heeft op duimpjes omhoog en complimenten van mensen die de ‘klassieker’ perfect gerestaureerd vinden.
Ducati Desert Sled
Het nieuwe kleurenschema van de Ducati Desert Sled benadrukt nog maar eens zijn pure schoonheid. Het rood-wit-blauw mag dan wel een ode aan klassieke enduromotoren zijn, maar de Desert Sled is veel meer dan een retro offroadfiets.
Mash X-Ride 650. 
Ducati Desert Sled.
Ducati Desert Sled
‘De Ducati Desert Sled is echt een favoriet van heel wat van onze klanten’, krijg ik te horen als ik hem bij Ducati Zaltbommel ophaal. Dergelijke uitspraken van commerciële types neem ik veelal met een korreltje zout, maar het is snel duidelijk dat er niets van gelogen is. Binnen honderd meter ben je vergroeid met de blinkende Italiaan.
Weinig porrie
Veel wijzigt er niet aan de Ducati Desert Sled voor 2021, maar de kleurstelling Sparking Blue is een gift uit de hemel. Wat staan de kleuren hem goed. Natuurlijk slecht de beroemde L-twin de Euro 5-eisen, heeft de motorfiets andere schakelaars, bochten-ABS, gewijzigde zadelvorm en toont het dashboard iets meer informatie. Klein grut allemaal. Het bewijst slechts hoe goed het eerste ontwerp in elkaar steekt. Omdat de Desert Sled zo overdreven hoog op zijn poten staat, vreesde ik altijd voor wat vreemde rijeigenschappen. Niets is minder waar. Vanaf de eerste meters stuurt de motorfiets natuurlijk en gemakkelijk. Noem het gerust een hele prettige verrassing.
Dat verrassende prettige loopt als een rode draad door deze test. Het blijft niet beperkt tot onverwacht fijn stuurwerk, ook de L-twin doet er aan mee. Het blok verrast niet op onaangename wijze met brute kracht, maar juist met goede manieren en een stroperig vloeiende vermogensafgifte. In eerste instantie zit er zelfs wat weinig porrie in. Je hoopt toch op net iets meer spierballenvertoon, omdat dat gevoelsmatig zo goed past bij de stoere Desert Sled. In tweede instantie ontdek je dat het fluwelen blokje met zijn 73 pk juist geknipt is voor deze gladde jongen. Het is een hoeveelheid die goed behapbaar is, maar niet verveelt en ook goed is voor de nodige adrenaline.
Multitest: BMW S 1000 XR vs. Ducati Multistrada V4S vs. Kawasaki Versys 1000 SE
Behapbaar alternatief
De Desert Sled is een veel harmonieuzer totaalpakket dan je op basis van zijn hippe en hoogpotige retrovoorkomen verwacht. ‘Laat het een wijze les voor je zijn Van de Wiel’, spreek ik mezelf bestraffend toe. ‘Die aardige meneer van Ducati Zaltbommel sprak gewoon de waarheid.’ Een Desert Sled kan zo door als een klassiek ogend en behapbaar alternatief voor een Multistrada. De zithouding is net zo ruim, het comfort hoog, het rijgedrag net zo geruststellend en het blok is dan wel minder sterk, maar nog wel lekker vol. Helemaal des Ducati’s dus. Eigenlijk ontpopt de machine zich tot een ontstellend leuk fietsje dat heel makkelijk tot de rijen der favorieten doordringt. Niet omdat een commercieel type dat zegt, maar op eigen kracht.
Geinig klokje en serieuze voorvork. 
Nooit meer zeggen dat een Duc rood moet zijn. 
Fijne romige twin. 
Arno over de Ducati Desert Sled
Arno Groot was in 2008 helemaal klaar voor Parijs – Dakar toen de wedstrijd werd afgelast door terroristische dreiging. Gelukkig staat de eigenaar van Motorservice IJmuiden offroad nog altijd zijn mannetje. ‘Deze Ducati wil ik er zo bij hebben. Het is een scramblertje, maar je kunt je er offroad boven verwachting goed op vermaken. De vermogensafgifte van het blok is super. Je kunt continu lekker op het gas zonder dat de twin je afstraft en dat maakt de funfactor groot. Door het soepel inkomende vermogen kunnen ook minder geoefende offroadrijders lol hebben. De vering voelt prima aan en Ducati heeft mooie spulletjes gebruikt. Wat dat betreft vind ik hem niet eens overdreven duur.’
Mash X-Ride 650
Toen Yamaha in 1976 de XT500 uitbracht kon hij me niet bekoren. Als jong jongetje konden motorfietsen niet groot en sterk genoeg zijn. Pas op latere leeftijd sloot ik de eigenwijze eencilinder in mijn hart. De Mash X-Ride 650 raakt me direct diep in het hart. Dat doet hij dus beter dan het origineel. Geldt dat ook voor het rijden?
Meedenkende spiegels
Het is grappig dat je onmogelijk chagrijnig voor het eerst op een Mash X-Ride 650 kunt stappen. De mono ontdooit elk hart en charmeert nog de meest ervaren motorrijder. De ontwapenende charme gaat verder na het starten. Gelukkig met een startknop, die historisch correcte kickstarter is in geen velden of wegen te bekennen. Het blok loopt zonder choke direct mooi rond. Mash gebruikt het ‘chokehendeltje’ op de linkerstuurhelft als knop voor de alarmlichten. Die knipperen dus op momenten dat je het niet wilt. Het is een van de kleine imperfecties. Sommige – zoals een grote loze slag van het gashendel – vragen om wat aandacht van een techneut en met andere moet je leren leven. Zo gaat er twaalf liter in de benzinetank, maar na zo’n 120 kilometer ga je al op zoek naar een benzinestation vanwege een pessimistische benzinemeter. Om slechts een paar liter peut te tanken en te becijferen dat je met 1 op 20 een stuk verder op één tank komt. Dat de spiegels ‘meedenken’ door bij de zoektocht naar de topsnelheid automatisch naar binnen te draaien, is op te lossen met sleuteltje veertien.
De top van de eencilinder bedraagt 140 km/u, maar het is leuker om tussen de 80 en 110 km/u over provinciale wegen te knorren. Het blok is met 40 pk niet krachtig. Het moet het niet hebben van massieve power onderin of van een eindschot, maar floreert in het middengebied. De vijfbak toont zich niet altijd van zijn meest soepele kant.
Dubbeltest Kawasaki Z400 vs. KTM 390 Adventure
Bedeesder insturen
Met het comfort aan boord is weinig mis. Het zadel is hard en smal, maar levert toch goed werk. Natuurlijk trilt een eencilinder, maar niet hinderlijk. Het verhoogt de beleving. Ook het uitzicht op de prachtige koplamp – pure inspiratie voor zelfbouwers – is sfeer verhogend. Het minimale dashboard geeft totaalstand, benzinevoorraad, toeren en snelheid. Geen dagteller? Nee, zelfs dat niet.
De koplamp is symbolisch voor de aandacht die Mash aan het geslaagde uiterlijk besteedde. De onderpoten van de voorvork zijn mooi brons geanodiseerd. Helaas heeft de buitenkant meer noten op zijn zang dan het binnenwerk. De voorvork mist namelijk demping. Toch is dat niet het grootste probleem. Vooral de banden laten hun aanwezigheid voelen. De noppen komen duidelijk door in het stuur. Omdat ook het hoge spatbord op hogere snelheden flappert door de wind, vibreert de X-Ride dat het een aardje heeft. Bij het insturen valt de X-Ride naar binnen en dat maakt het lastig vertrouwen op te bouwen. Het maakt wel nieuwsgierig hoe de later dit jaar te lanceren nieuwe 650 rijdt. Die moet met zijn grote 21-inch offroadvoorwiel iets bedeesder en daardoor hopelijk vertrouwder insturen en oogt ook nog eens XT’er-igger. Qua remmen doet de X-Ride 650 zich al een beetje voor als de XT. Die had weliswaar trommelremmen, maar de schijfjes op de Mash voelen wat houterig en zijn geen felle bijters.
Minimaal, maar oh zo mooi. 
Oude bekende voor Honda-rijders. 
Arno over de Mash X-Ride 650
Arno Groot was in 2008 helemaal klaar voor Parijs – Dakar toen de wedstrijd werd afgelast door terroristische dreiging. Gelukkig staat hij ofroad nog altijd zijn mannetje. Bij de door hem georganiseerde offroaddagen bij Action Planet in Spaarnwoude maakte hij goede sier met de Mash. ‘Iedereen komt naar je toe om dat geinige motortje te bewonderen. Je bent gegarandeerd van aandacht. Ik kan de X-Ride niet bestempelen als offroadfiets, ook niet een beetje. Het te kleine voorwiel wil continu onder je weg in het onverharde. Het blok is offroad echt te braaf. Het is een wat houterig stampertje met weinig vermogen. Vergeet offroad met dit ding. Dit is een motorfiets waarmee je voor heel weinig geld super leuk in de stad kunt rijden.’
Conclusie Mash X-Ride 650 vs. Ducati Desert Sled
Het grootste verschil tussen de Mash en de Ducati is niet het land van herkomst, de verkoopprijs, het kwaliteitsverschil of de hoeveelheid cilinders. Natuurlijk verschillen de twee daarin als dag en nacht. Toch is er iets onzichtbaars dat ze nog verder uit elkaar trekt: hun inzetgebied. De Mash is een leuk fietsje voor erbij, maar een motorrijder die woon-werkverkeer rijdt, verslaafd is aan toerriten en smult van ontelbare vakantiekilometers kan beter een loket verder kijken.
Op basis van zijn gelikte voorkomen verwacht je dat ook de Desert Sled vooral voor de heb is. Laat dat even logische als onzinnige idee los: de Ducati is een heerlijke fiets voor alledag. De Italiaan kirt als hij mag forenzen, staat al juichend buiten als er een toerrit op het menu staat, ziet net zo hard uit naar vakantie als jij en haakt enthousiast in als het gravelpad wordt ingeslagen. De Ducati beheerst het allemaal en voelt zich overal senang bij. Je zou het hem door zijn mooie smoeltje niet geven, maar de Desert Sled past net zo goed in het hokje retro als in het hokje allroad light. Het gaat allemaal erg gemakkelijk en vooral erg plezierig op de Duc. Op de vraag of de machine zijn meerprijs ten opzichte van de Mash waard is, luidt het antwoord ‘ja’.
In het voordeel van de X-Ride pleit zijn (relatief) bescheiden prijskaartje, maar ook zijn uitstraling. Er staat met de Mash iets enorm geinigs op de oprit. Val je als een blok voor het verfrissende en unieke XT500-voorkomen dan is de keus snel gemaakt. Reserveer dan wel een paar euro voor andere banden en wat liefde van een veringspecialist. Vertrouwenwekkender vering en rubber maken het echter nog altijd geen perfecte motorfiets voor alledag. Eerder een betere motor voor erbij. Een supercool hebbedingetje, waarop het aangenaam recreëren en flaneren is. Bij de X-Ride is pure verliefdheid nooit ver weg.
Als emotie plaats maakt voor ratio staat de Mash direct weer genadeloos op de tweede plek in deze vergelijkende test. Is de duurdere Ducati extra elke cent waard? Absoluut. Ontpopt de Mash zich tot grote verrassing door meer te bieden dan je op basis van het prijskaartje mag verwachten? Nee dus. Al blijft verliefdheid nooit ver weg. Alleen moet een X-Ride 650 een andere motorfiets naast zich dulden en kun je monogaam en intens gelukkig van een Desert Sled houden.
