Fotografie: 2SNAP en Jan Boer
Succesvol worden is ongekend moeilijk in het WK Supersport 300, succesvol blijven eigenlijk onmogelijk. Tenzij je Ludo Van Der Veken heet! Met zijn MTM Kawasaki is hij letterlijk vanaf de allereerste WorldSSP300-meters vooraan te vinden en werd hij in 2020 met Jeffrey Buis en in 2021 met Adrián Huertas zelfs twee keer op rij kampioen. Eerder deed hij dat ook al met Jed Metcher en mede-Vlaming Joël Smets. In de cross!
Winnen, niets is mooier in de sport en dat geldt niet alleen voor coureurs, maar zeker ook voor teammanagers. Ludo van Der Veken maakte het de afgelopen jaren heel vaak mee, maar in 2020 was het in Barcelona helemaal bingo voor de Belgische teambaas, want zijn rijders bezetten het hele podium met winst voor de Japanner Yuta Okaya, Scott Deroue tweede, Jeffrey Buis derde en Koen Meuffels vierde. Afgelopen jaar was het in de eerste race op het TT Circuit Assen nagenoeg net zo mooi met winst voor de Spanjaard Adrián Huertas, Meuffels tweede en Buis derde.‘ Nee, nadat we dat vorig jaar in Catalunya meemaakte, had ik niet verwacht dat het ooit nog een keer zou gebeuren’, blikt Ludo terug op die unieke racedagen. ‘En dat uitgerekend op Assen. Voor ons als Belgisch team is dit de dichtstbijzijnde wedstrijd en dus eigenlijk een thuiswedstrijd voor mij.’
Maar het verhaal van Ludo Van Der Veken is nog mooier, want in zowel 2020 als in 2021 greep zijn team MTM Kawasaki de wereldtitel in de Supersport 300. Eerst met Buis en daarna met Huertas, die vorig jaar debuteerde in het team. Het waren overigens niet de eerste titels voor de teambaas uit Mol, want elf jaar geleden begeleidde hij de Australiër Jed Metcher op weg naar de Europese titel in het EK Superstock 600. Naast het goud voor Huertas was er dit jaar ook nog eens brons voor Buis en werd Okaya vijfde in de WK-eindstand.
Veel geleerd
Ludo Van Der Veken (1967) draait al lang mee in de internationale motorsport. Na twee jaar met een KTM 500 in de cross-GP’s te hebben gereden, liet Van Der Veken, die een technische opleiding heeft gehad, het actief beoefenen van de sport achter zich en werd in 1992 monteur van zijn twee jaar jongere streekgenoot Joël Smets. Het werd het begin van een succesvolle samenwerking, resulterend in vijf wereldtitels voor Smets op Husaberg en KTM. Vanaf 2003 komt hij met zijn eigen team uit, het MTM Racing Team. MTM staat voor Moto Tuning Mol, het door hem opgerichte bedrijf dat zich richt op vering, tuning en revisie, waarbij vering voor zowel cross- als wegmotoren de hoofdmoot van de werkzaamheden vormt.
Blessure Van der Mark: deze 15 wereldtitels gingen VDM voor
In 2007 had Van Der Veken het satellietteam van Suzuki onder zijn hoede. Daarbij was Smets betrokken als coach van de rijders, onder wie Bas Verhoeven. Het zou zijn laatste jaar worden in de motorcross. Van Der Veken: ‘Het werd financieel allemaal wat moeilijker. De wedstrijden gingen steeds verder van huis, het werd daarom allemaal duurder. De sponsoring liep terug, België was niet meer het land van de motorcross. Als je vroeger in België ging crossen, had je zo een motor, had je zo alles. Dat werd moeilijker. Ik had toen het geluk dat ik een paar mensen achter me had staan die eigenlijk wel richting wegrace wilden. Zo heb ik dat jaar een begin gemaakt in de wegrace.’
Alvorens we verder praten over de wegrace, kijkt Van Der Veken terug op een mooie tijd in de cross: ‘Ik ben blij dat ik die ervaring heb gehad. Vooral met Joël Smets hadden we een professioneel team. We hebben het samen gedaan en heel veel van elkaar geleerd. Ik zat meer in de techniek en heb van zijn professionaliteit geleerd. De kennis die ik samen met hem heb opgedaan gebruik ik nu nog elke dag hier in het team, hoewel dit een andere discipline is. Ik vind het familiaire, het gemoedelijke in mijn team heel belangrijk. Dat hadden wij, het kon niet kapot tussen ons. Nu zie ik Joël minder en minder. Maar toen we wereldkampioen werden, was Joël wel de eerste die een berichtje stuurde met “hé, proficiat makker”. Dat is gewoon leuk.’
Geen reactie
Van Der Veken richt zich vanaf 2008 volledig op de wegrace. Negen seizoenen was hij actief in de Superstock-klassen van het WK Superbike, zowel de 600 als de 1000. Van Nederlandse kant reden Danny de Boer (2009), Kevin Valk (2014/15), Rob Hartog (2015) en Wayne Tessels (2016) voor MTM Racing. Sinds 2017 treedt Ludo Van Der Veken met zijn team aan in de Supersport 300. Scott Deroue maakte daar vier jaar deel van uit en schreef direct historie door de allereerste Supersport 300-race ooit te winnen. Het was het begin van een aaneenschakeling van successen met tal van podiumplaatsen en als absolute hoogtepunten de wereldtitels van Buis en Huertas.
De contacten tussen de Belgische teambaas en Kawasaki lopen via Henk Salomons, de general manager van Kawasaki Benelux. Salomons maakte zijn entree in de Nederlandse motorwereld bij Yamaha, stapte daarna over naar Suzuki en na een tijdje bij Alfa Romeo te hebben gewerkt kwam hij in 2013 bij Kawasaki terecht. Sindsdien is de verkoop van wat lange tijd structureel het kleinste Japanse merk in ons land was spectaculair omhoog gegaan. Van Der Veken: ‘Wij reden toen met Yamaha. In België zat Yamaha toen nog bij D’Ieteren. Na de titel van Metcher kwam er geen enkele reactie van D’Ieteren. Ik kreeg een telefoontje van Laurens Klein Koerkamp, die toen voor Yamaha werkte, die me vroeg of ik zou doorgaan met Yamaha. Ik zei hem dat ik een gesprek zou hebben met Salomons. Je hebt mensen als Henk nodig, mensen die alles aanwakkeren, die deuren openen, die niet opgeven. Toen waren we nog een klein team. We waren wel kampioen, maar dat was op Europees vlak, niet op WK-vlak. Dat is toch wel een verschil. Door Kawasaki hebben wij de stap naar het WK kunnen zetten.’
Veel gesprekken
Na vijf seizoenen actief te zijn geweest in de Supersport 300 wordt dit jaar ook aangetreden in de Supersport 600. Wereldkampioen Huertas maakt de overstap naar de zwaardere klasse. Dat doet ook zijn voorganger Buis, maar die verkast naar een Italiaans team (Motozoo Racing by Puccetti). Van Der Veken: ‘Ik heb een contract met Huertas voor twee jaar. De opzet was nog een jaar 300 te doen en daarna naar de 600 te gaan. Maar omdat hij nu wereldkampioen is geworden, eiste hij eigenlijk op dat hij naar de 600 wilde. Want anders heb ik een verloren jaar, zei hij. Toen moest ik met Kawasaki onderhandelen. En wordt de opzet toch helemaal anders. Dat heeft nogal wat tijd gekost en er zijn heel veel gesprekken gevoerd, maar we zijn er gelukkig goed uitgekomen. Toen dacht ik dat we twee rijders in de 600 konden hebben, maar op de een of andere manier was de deal niet meer zo aantrekkelijk voor Jeffrey. We zijn wel op een goede manier uit elkaar gegaan en ik heb nog evenveel respect voor Jeffrey als voorheen. Ik vind het op zich heel jammer dat we niet rondgekomen zijn. Je hebt aan de ene kant het familiaire aspect en aan de andere kant de business. Het familiaire is er nog zeker altijd. Maar een euro kun je maar één keer uitgeven.’
Starten in de Supersport 600 betekent ook dat overzeese wedstrijden op de kalender staan en dan heb je het ineens over hele andere reiskosten. Van Der Veken: ‘We moeten inderdaad naar Argentinië, Indonesië en Australië. Het is wel zo dat we qua transport ondersteuning krijgen van Dorna. Het kost natuurlijk altijd wel wat en goedkoop is het zeker niet, maar het is wel haalbaar. De reiskosten betreffen niet alleen de wedstrijden, maar ook de testen die eraan vooraf gaan. Je kunt het uiteraard best een stuk goedkoper maken dan ik het doe, maar dan ben je niet klaar als het seizoen begint. Ik heb het budget en de goede mensen om het zo te doen. De rijders betalen om bij mij te kunnen rijden, maar ze krijgen er heel veel voor terug. Ze kunnen het ook op hun eigen manier doen, dan kost het minder, maar dan hebben ze niet de kwaliteit die wij kunnen leveren. En wij hebben als team natuurlijk al heel veel ervaring opgedaan.’
In je achterhoofd
Ondanks de overstap naar de Supersport 600, blijft MTM ook doorgaan in de kleinere categorie, die van het WK Supersport 300. Niet opvallend als je luistert naar Van Der Veken. ‘Ik kijk uit naar de stap naar een hogere klasse, maar onze focus blijft ook gericht op de 300. In die klasse willen we ons succes continueren. De Japanner Yuta Okaya blijft. Hij rijdt al twee jaar voor mij en is afgelopen jaar vierde geworden in het kampioenschap. Nu de eerste drie naar de 600 gaan zou hij op papier de nieuwe kampioen moeten worden. Nieuw zijn Victor Steeman en Ruben Bijman. In België hebben we momenteel zo weinig rijders en in Nederland zijn ze er wel, vandaar de keuze voor twee Nederlanders.’ Steeman eindigde dit jaar als tiende in het klassement en won een race in Most. Bijman behaalde zes keer punten en werd 29e.
Of het WK Superbike ooit als derde klasse toegevoegd wordt, is een heel ander verhaal. ‘Dat hou je altijd wel in je achterhoofd, maar ik ben realistisch genoeg. Ik wil eerst de stap naar de 600 goed doen. Als de mogelijkheid zich aandient en er voldoende ondersteuning is en het allemaal klopt, dan zou ik het misschien wel aandurven. Maar op dit moment kan het niet, ik ben al heel blij dat we de 600 nu een beetje georganiseerd krijgen.’
Het mag duidelijk zijn, je zult Ludo Van Der Veken niet snel betrappen op grootspraak. Daarom spreekt hij ook geen verwachtingen uit voor het eerste jaar in de 600. Gelet op de jarenlange ervaring en de goede organisatie van zijn team mag erop worden gerekend dat ook in de nieuwe categorie MTM Kawasaki een stevig woordje zal meespreken. Maar ondertussen blijft ook alle aandacht uitgaan naar de 300-klasse, waarin de jacht wordt geopend op een derde wereldtitel.
