Aan de vooravond van het MotoGP-kampioenschap praat Valentino Rossi met Massimo Calandri van La Repubblica over het nieuwe seizoen en het volgende, de terugkeer van Márquez, Covid en de pijn om verloren vrienden, zijn toekomst wanneer zijn helm in de wilgen hangt. In zijn 26e seizoen heeft Velentino als doel om in de top vijf te eindigen.
‘Ik heb een contract voor 2021 – zegt Rossi – maar het zou leuk zijn om ook het volgende seizoen te doen. Dat zal afhangen van hoe het dit jaar gaat: als ik plezier heb, als ik vecht om te winnen of op zijn minst voor een podiumplaats ga en als ik in de top vijf eindig; dan ga ik door. Zo niet, dan is het niet de moeite waard zijn om zo hard te werken.’
Is de motivatie om een tiende titel te winnen?
‘Geen sprake van, maar als ik de tiende win, zijn er meer redenen om door te gaan!’
Maar het wordt steeds moeilijker en dit jaar zal Márquez er ook zijn…
‘Er verandert niets. Ik denk dat we Marc vanaf de eerste race in Qatar zullen zien en dat hij snel sterker zal zijn dan voorheen. Maar door zijn afwezigheid zijn de andere jongens gegroeid en boezemt hij minder angst in.’
Het interview begon met het coronavaccin. Rossi kreeg eerder deze maand zijn eerste prik in Qatar, toen de teams er waren om te testen. Dat had hij te danken aan een overeenkomst tussen de lokale overheid en Dorna. Een ‘bevoorrechte’ positie, zegt hij. Maar hij hoopt dat iedereen zo snel mogelijk geprikt zal worden: ‘Ik hoop dat ze iedereen zo snel mogelijk prikken. Ik denk aan de ouderen. En aan mijn ouders die ook een gevaarlijke leeftijd beginnen te krijgen. Maar ook de jongeren, want dit put ons uit.’
Wat brengt de combinatie Valentino Rossi/Wilco Zeelenberg?
Valentino Rossi raakte afgelopen oktober besmet na een ontmoeting met een vriend uit Milaan die, zo zegt hij, negatief was. ‘Ik weet niet eens of ik hem omhelsd heb of zijn hand geschud. Maar twee dagen later had hij een beetje koorts. Auw, dacht ik. Twee dagen werd ik wakker met een beestachtige rugpijn en een hoge temperatuur. Het was moeilijk, want ik was geïsoleerd van alles. Ik, die sinds mijn geboorte feest om zich heen had, omdat iedereen die ik ontmoet naar me lacht en ik vreugde schijn te brengen. Ik voelde me een stinkerd, een ander mens. Ik denk dat ik begreep wat eenzaamheid was, maar zoiets als dit was me nog nooit overkomen.’
‘Voel ik me oud? Een paar rimpels. Misschien zelfs een paar grijze haren. Ik ben oud als coureur, maar afgezien van een paar zorgen – op mijn 25e maakte ik me nergens zorgen over – is het een mooie leeftijd. Ik steek goed in mijn vel.’
De nieuwsgierigheid van de journalist kwam door het onderwerp kinderen, een onderwerp dat Rossi steeds vaker aansnijdt in interviews. ‘Ik zou graag een kind willen. Ik heb er een tijdje over nagedacht, ik denk dat ik het juiste meisje gevonden heb. Eén of twee kinderen: het is te doen, ook al omdat de jaren verstrijken en je je gaat vervelen. Dus in plaats daarvan is het de moeite waard. Huwelijk? Ik ben meer geïnteresseerd in een kind, maar als Francesca me op een gegeven moment in de ogen kijkt en zegt “Oh kom op…”, dan is het goed’.
