Met drie Nederlandse wereldkampioenen is het crossjaar 2024 fantastisch verlopen. Kay de Wolf heerste het hele jaar in de MX2. Lotte van Drunen bepaalde het beeld bij de WMX. Kash van Hamond greep in Heerde de wereldtitel 65cc.
Kijkend naar de eindstanden van de diverse klassen in het wereldkampioenschap en het Europees kampioenschap kan er maar één conclusie worden getrokken: voor Nederland is het een geweldig jaar geweest. Naast de drie wereldkampioenen was er ook nog een derde plaats bij de MXGP en werden meerdere ereplaatsen behaald in het EK.
MXGP Spanje 2024: wereldtitels voor Kay de Wolf en Jorge Prado
Rode plaat
De meest in het oog springende prestatie werd geleverd door Kay de Wolf. De MX2-rijder uit Eersel begon het seizoen met winst in de eerste GP, verreden in Argentinië. Daardoor mocht hij in de tweede GP met de rode leidersplaat van start gaan. Ook die won de Brabander en de derde GP eveneens. Daarna stond hij drie GP’s niet op het podium, maar behield wel de rode plaat. Vervolgens kwamen er twee tweede plaatsen en twee GP’s zonder podium. Van de volgende vier GP’s won De Wolf er drie. Na bij een GP niet bij de beste drie te zijn geëindigd volgden drie twee plaatsen, afgewisseld met een zege. In de laatste GP, verreden op de dag dat hij 20 werd, behaalde hij de mooiste podiumplaats van het jaar: hij stond als wereldkampioen bovenaan bij de huldiging van de beste drie van het seizoen. Met zeven GP-overwinningen en zes eerste plaatsen in de kwalificaties was hij de beste van het veld.
In zijn tweede jaar in de MX2 behaalde Rick Elzinga mooie resultaten. Hij scoorde negen keer in de kwalificatieraces en bleef slechts één manche puntloos. In de WK-eindstand werd hij zevende. Debutant Jens Walvoort behaalde op zaterdag éénmaal punten. Uitgerekend in Arnhem boekte hij zijn slechtste resultaat met slechts eenmaal een achttiende plaats. In alle andere GP’s behaalde hij in elke manche punten en werd twee keer tweede in een GP. Hij werd vijftiende in de eindstand. Drie plaatsen onder hem eindigde Kay Karssemakers, die door blessures drie GP’s moest laten schieten.
Nieuw avontuur
In de MXGP is Jeffrey Herlings al jarenlang het Nederlandse uithangbord (als hij niet geblesseerd is). Ook dit jaar was hij weer de beste Nederlander in de topklasse van het WK motorcross. Lang leek het erop dat hij een rol zou kunnen spelen in de strijd om de wereldtitel, maar dat gevecht werd uiteindelijk gevoerd door Jorge Prado en Tim Gajser. Meer dan de derde plaats zat er voor hem niet in. Voor Herlings was het zeker een geslaagd seizoen, want vooraf had hij laten weten graag een heel jaar zonder blessures door te komen. Dat is gelukt, maar na het seizoen liep hij een ernstige knieblessure op (gescheurde knieband). Daarvoor staat een genezingstijd van een half jaar. Dan zou de seizoensstart 2025 wel eens te vroeg kunnen komen. In elk van de kwalificatieraces scoorde Herlings punten, slechts één keer had hij in de manches een nulscore. Herlings kwam in dertien manches als eerste over de finish en won vier GP’s.
Op z’n 33e kan Glenn Coldenhoff nog steeds met de besten meekomen. Hij begon aan een nieuw avontuur doordat zijn team, waar Yamaha afscheid van had genomen, overstapte naar Fantic. Het kostte Coldenhoff wel enige moeite om aan zijn nieuwe motor te wennen. Coldenhoff kwam in nagenoeg alle manches bij de eerste tien over de finish en werd zesde in het WK.
MotoGP eindrapport 2024: Jorge Martin is de nieuwe nummer 1
Eén plaats lager eindigde Calvin Vlaanderen, die tot zijn in Arnhem opgelopen knieblessure de vierde plaats in de stand innam. In de beide Indonesische GP’s werd hij derde. Doordat hij na Arnhem de resterende vier GP’s moest laten schieten zakte hij naar de zevende plaats.
Het eind van de carrière van Brian Bogers leek in zicht toen zijn team kort voor aanvang van de GP’s stopte. Louis Vosters gaf hem vanaf de derde GP onderdak. In de eerste Indonesische GP maakte hij een zware val, waardoor hij geen punten behaalde en een week later niet kon rijden. Ondanks vier GP’s zonder punten werd hij elfde in de eindstand.
De Wolf, Herlings en Coldenhoff vormden het Nederlandse team in de MXoN, het wereldkampioenschap voor landenteams. In het Britse Matterley Basin werd een fraaie derde plaats behaald. Daarmee was Nederland het hoogst geklasseerde Europese land.
Sterke vrouwen
Lotte van Drunen maakte aan het eind van het seizoen 2023 haar debuut in de WMX. Ze werd zesde in de Turkse GP. Voor haar eerste volledige jaar in het WK waren de verwachtingen hooggespannen. Lotte stelde niet teleur. Ze begon met twee tweede plaatsen in Spanje, gevolgd door twee overwinningen in de Sardijnse GP en won de tweede Spaanse GP. Na een dubbelzege in Arnhem hoefde ze in de slot-GP niet meer optimaal te presteren om de titel te behalen. Ze deed in Turkije wat ze moest doen en werd na Nancy van de Ven de tweede Nederlandse wereldkampioen in de WMX. Eind november brak Lotte bij een training in Florida haar rechterenkel op drie plaatsen. De voorbereiding op het seizoen 2025 zal daarom niet optimaal zijn. Met Lynn Valk als vierde en Danee Gelissen als achtste deden de Nederlandse vrouwen het bijzonder goed.
In het WK zijspancross eindigden drie Nederlandse duo’s bij de beste tien. Koen Hermans en Ben van den Bogaart wonnen één GP, werden twee keer tweede en twee keer derde en eindigden als vierde in het klassement. Tim en Sem Leverink werden zevende, Stephan Wijers en Han van Hal werden tiende.
Interview Lotte van Drunen: alles in het teken van de cross
De titels in de 65cc en 85cc worden beslist in slechts één wedstrijd. Het WK werd dit jaar in Heerde betwist. Kash van Hamond finishte als tweede en eerste en dat betekende de wereldtitel voor hem. In het in het Tsjechische Loket verreden EK werd hij vierde. Dex van den Broek werd in Heerde na een tiende en een tweede plaats derde in de 85cc.
De 125cc kent een WK in één wedstrijd en een EK is een serie van elf races. Bij het WK in Heerde eindigde Gyan Doensen als vierde en werd Dani Heitink zevende. In het EK streed Doensen tot aan de laatste manche mee om de titel, die uiteindelijk naar de Hongaar Noel Zanocz ging. Doensen eindigde op zeven punten als tweede. Hoogtepunt voor hem was zijn dubbelzege in Arnhem. Heitink, die twee manches won, werd zesde.
In het EMX250 speelden Cas Valk en Ivano van Erp een belangrijke rol. Valk telde lang mee voor de titel en werd derde. Hij boekte in Portugal een dubbelzege en won later nog drie manches. Hij werd beloond met brons. Van Erp kwam drie keer tweede over de finish en werd vierde. De EMXOpen werd in één wedstrijd beslist. In Lommel eindigde Sven van der Mierden als zesde en Freek van der Vlist als negende.
Foto’s: Jan Boer
