vrijdag 22 november 2024

Terug naar de Dutch TT-persconferentie die de MotoGP voor eeuwig veranderde

Dat Valentino Rossi en Marc Marquez het na de bizarre finish van de Dutch TT in 2015 niet met elkaar eens waren, was te verwachten. Niemand kon echter vermoeden dat er tijdens de persconferentie na de race een vete ontstond die zou leiden naar de Sepang-clash en zo de MotoGP voor altijd zou veranderen. MOTO73-sportredacteur Marien Cahuzak zat op zaterdag 27 juni 2015 op de eerste rij en blikt terug op de meest interessante MotoGP-persconferentie ooit.

Deze persconferentie wordt geen gewone persconferentie. Je merkt het na afloop van de MotoGP-race aan alles en aan iedereen en je ziet het zelfs bij de rijders als ze, plakkend van en ruikend naar de champagne, binnenkomen voor de persconferentie. Zittend in hun racepak en dat maakt het altijd bijzonder. Alleen Jorge Lorenzo is al een beetje tot rust gekomen na zijn eenzame race op de derde plek. Bij Valentino Rossi en Marc Marquez is het net iets anders. Hun ogen, hun blik. Alles staat nog vol op standje aan. Het is dan ook niet vreemd dat de persconferentieruimte van Assen, echt niet de kleinste van het hele jaar, uitpuilt. Uitverkocht, complet, full. Hadden ze in Assen zo’n bordje gehad, dan hadden ze het zo op de deur kunnen hangen. Zelfs Yamaha MotoGP-manager Lin Jarvis en Honda-collega Livio Suppo moeten duwen om nog binnen te komen en hopen ergens achteraf in het niets te kunnen verdwijnen. Voordat het echter zo ver is, duiken er 161 journalisten op hen af. Dat ze beiden niets willen zeggen, maakt het allemaal nog spannender. Geheimzinniger zelfs, want dit zijn bepaald geen jongens die bang zijn om hun mening te geven. Ze zitten bovendien in de positie dat ze dat mogen doen.
Toch is het als de persconferentie begint nog even wachten op het echte vuurwerk, want dat je hoef je van Dorna-interviewer Nick Harris niet te verwachten. Die stelt, geheel in zijn rol, netjes de vragen die je elke race kunt stellen en krijgt dus dito antwoorden. Rossi is blij, Marquez is ook wel blij en zelfs Lorenzo is nog best een beetje blij.

Toen er nog geen discussie was…

Vuurwerk!

Pas echt spectaculair wordt het als het beroemde ‘Any questions from the floor’ klinkt. En of die vragen van de vloer er zijn! Normaal gesproken wacht iedereen liever tot de één-op-ééngesprekken met rijders, voor zover dat nog kan in de MotoGP, maar vanwege de rondstuiterende adrenaline moet je nu snel zijn met je vragen. Eerlijker antwoorden dan nu zijn nooit meer te verwachten. Wel begint het allemaal nog lachend wanneer Marquez wordt gevraagd wat hij dit keer van Rossi heeft geleerd: ‘Motorcross, haha.’ De tweede vraag is voor Rossi. Of hij veel heeft geoefend op zijn ranch om op het achterwiel door een grindbak te rijden. ‘Nee, niet vaak’, is zijn antwoord. Ook lachend.

Daarna is het wel gedaan met lachen wanneer Marquez wordt gevraagd naar zijn mening. Die wil hij zichtbaar heel graag geven. ‘Niemand wil contact met een andere rijder en wat ik deed was perfect. Ik remde precies op tijd, zodat Valentino geen ruimte had en ik toch nog de bocht kon halen. Toen we contact hadden, zaten we op precies dezelfde plek. Hij moet mij dus hebben gezien, denk ik. Ik ben echter trots. Ik heb niets verkeerd gedaan, want ik ben niet buiten de baan geraakt.’ Dat Marquez het in de GT-chicane probeert, blijkt geen verrassing te zijn. En niet alleen omdat het de laatste bocht is: ‘Tijdens de race heb ik elke keer precies gekeken wat Valentino daar deed, om zo precies te weten wat ik in de laatste ronde moest doen. Alleen had ik niet verwacht dat hij mij zou afsnijden. Maar oké… Wat ik nu voel, is dat we eigenlijk de race hebben gewonnen.’

Het verhaal van Rossi iets eerder in de persconferentie is heel anders. Heel, heel anders. ‘Ik remde echt op de limiet en bij het insturen zag ik de motor van Marc, maar hij was te laat, want ik zat al in de chicane, waardoor we elkaar raakten. Ik ben erg blij met deze zege, want de laatste keren dat Marc en ik in de laatste ronden een duel uitvochten, won hij vaak.’
Behalve dan in Argentinië eerder dat jaar, wat achteraf een soort van Asser-opwarmer bleek. Nadat de twee elkaar eerst flink raakten, was er vervolgens dat beroemde contact tussen het achterwiel van de Yamaha en het voorwiel van Honda, waarbij Marquez als verliezer uit de strijd kwam, want hij crashte. Uiteraard komt ook Argentinië in Assen aan bod, als aan Rossi wordt gevraagd of dit tweede incident de relatie tussen de twee kan veranderen. ‘Nee’, aldus Rossi. Marquez is al een stukje voorzichtiger. ‘Nee, ik hoop het niet… Hij is nu in een andere positie, omdat hij rijdt voor het kampioenschap en ik gewoon races wil winnen.’ Het is een eerste klein teken van wat op het punt van gebeuren staat. Hét kantelmoment in de MotoGP, kun je het zelfs noemen.

Discussie!

Pas als het over de rol van de racedirectie gaat, ontstaat er echter een discussie tussen de twee, iets wat je zelden ziet bij dit soort persconferenties. De reden daarvan is een vraag of racedirectie wellicht had besloten in te grijpen wanneer het niet om Rossi zou zijn gegaan, maar om een andere coureur. Marquez: ‘Ik weet niet. We zullen zien, want als het in de toekomst nog een keer gebeurt, kunnen we altijd naar dit moment verwijzen en zeggen dat Valentino het mocht doen en dat er toen niets aan werd gedaan.’ Dat gaat Rossi te ver. ‘We hebben in het verleden al gezien dat het mag op Laguna Seca, dus we hoeven niet op de toekomst te wachten.’ Daarbij doelt hij uiteraard op de actie van Marquez waarbij hij in 2013 buitenom Rossi ging in de Corkscrew en daarna even naast de baan kwam. Min of meer vergelijkbaar met wat Rossi twintig minuten eerder deed en volgens Rossi het allereerste begin van een persoonlijke strijd, omdat Marquez volgens hem ook prima drie bochten later had kunnen inhalen. In Amerika greep Rossi Marquez na afloop voor de gein nog bij de nek, maar dat stadium zijn de twee in Assen inmiddels gepasseerd, zeker als daarna de vraag volgt of Rossi het ditmaal expres deed. ‘Nee. Ik zal wel een keer met Marc praten. Iedereen heeft er nu zijn ideeën over. Ik heb het idee dat ik er echt voor zat in de chicane en al instuurde voor het eerste gedeelte van de chicane toen hij mij raakte. Je kunt het goed zien aan de bandenstreep net achter mijn elleboog. Het was de tik van hem die mij buiten de baan deed raken.’

Twee mannen, twee verhalen.

Ongeloof!

Terwijl Rossi vol overtuiging zijn verhaal doet, gebeurt er met Marquez iets heel opvallend. Zijn soms lachende, soms afwezige blik verandert via een verwonderlijke blik naar een geïrriteerde blik. Het is ineens of de twee coureurs een andere wedstrijd hebben gereden, of in elk geval een andere finale. Tot Assen was het vooral Marquez die het opnam tegen zijn jeugdheld. Het kon niet mooier, met als bekendste voorbeeld de foto van een hele kleine Marc die vol trots op de foto gaat met Rossi. Van de beroemde vetes die Rossi eerder had met onder andere Sete Gibernau en Max Biaggi leek lange tijd niets over. Marquez had zelfs als klein jongetje zijn hele kamer vol staan met schaalmodellen, waarbij het nummer 46 een prominente rol speelde. Ooit wilde hij net zo goed worden als Rossi. Ook naast het circuit wilde zijn als hij. Amper twee maanden eerder had hij nog aan de The Guardian laten weten dat Rossi zijn referentiekader was, zijn held en dat het een genoegen was om te strijden met hem. Dat was echter de Rossi van voor het GT-incident, niet de Rossi die op het TT Circuit naast hem zat.

Het is zichtbaar dat Marquez zich amper een houding weet te geven, want hij begint naar het plafond te kijken en aan zijn petje en haar te plukken, als een puber die op het punt staat verkering te vragen: een beetje onzeker, een beetje onwennig en vooral een beetje onzeker over de uitkomst. Als Rossi nog een keer herhaalt dat het echt Marquez was die hem naar buiten pushte, worden de ogen van Marquez per woord groter, waarna hij hem vervolgens seconden lang aankijkt. Dat blijft hij doen als Rossi uitlegt dat hij wel vol gas door de grindbak heen moest, omdat je nooit weet hoe diep zo’n bak is en dat hij echt geluk had dat hij niet crashte. Rossi sluit af met: ‘Dat is mijn versie en we weten zijn versie.’ Of Marquez het hoort, is de vraag, want hij besluit precies op dat moment te controleren of zijn tafel wel goed in elkaar is gezet, om maar geen blik richting Rossi te hoeven geven. Marquez is zelfs zo afwezig dat hij niet door heeft waar de volgende vraag precies vandaan komt. Pas als de volgende vragensteller begint te zwaaien, is er oogcontact. Tussen de journalist en Marquez, om misverstanden te voorkomen.

Geen woord!

Gelukkig wordt het daarna toch even ontspannen als Rossi de vraag krijgt waarom hij, in tegenstelling tot normaal nu niet echt met Marquez had gepraat. ‘Ik zag dat Marc een beetje boos was om die laatste bocht, dus het leek mij niet zo slim omdat nu te doen’, zegt hij. Wat er dan wel heel kort gezegd werd door Marquez? ‘Gefeliciteerd, mooie laatste bocht, haha.’ Uiteraard gaat het daarna nog heel lang over wat gebeurde in de GT, maar het leed is dan al geschied, hoeveel er ook nog wordt gelachen. Het TT Circuit is zojuist getuige geweest van het begin van misschien niet het mooiste stukje geschiedenis, maar zonder twijfel wel het meest spraakmakende stuk geschiedenis tussen misschien wel de twee beste MotoGP-coureurs ooit.

Marien Cahuzak
Marien Cahuzak
Marien Cahuzak, geboren op 3 juni 1982, was amper twee maanden oud toen hij voor het eerst met zijn vader naar de Citadel van Namen ging voor de Belgische cross-GP. Vanaf dat moment spelen motoren een grote rol in zijn leven en die rol is als hoofdredacteur alleen maar groter geworden. Houdt ook van veldrijden trouwens.

Stay tuned

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en mis nooit het laatste nieuws! Onze nieuwsbrief wordt iedere week op dinsdag (bij veel nieuws) en donderdag verstuurd.


Gerelateerde artikelen