Michael Hofman
Het F.C. Moore Road Racing Team was voor de tweede keer bij de Southern 100 op Man. Met 27 plus graden en zon begon de eerste trainingsavond op maandag. De wegen werden afgesloten om 17.00 uur waarna het feest kon beginnen. Michael Hofman had een druk schema want de Superbike, Leigtweight en de Supersport, drie klassen waarin hij reed, zaten direct achter elkaar gepland.
Dat werd dus aanpoten! De eerste meters van de Superbike gingen goed, de BMW voelde prima. Aan het einde van de sessie was het snel terug naar het rennerskwartier, waar de motor werd overgedragen aan Paul Klop, een van de monteurs van Hofman. De coureur zelf zat alweer een op Honda VFR400, maar dat was van korte duur want het blok liep stuk. Weer vlug terug, ditmaal voor de Kawasaki ZX-6R in de Supersport. Maar helaas was ook dit van korte duur want Hofman had een kleine crash. Motor amper beschadigd, het vertrouwen meer.
Dinsdag begon met een Supersport- en Superbike-training, gevolgd door de wedstrijd van het SBK. Eindelijk kon er geracet worden! Vanwege laagstaande zon was het zicht echter minimaal. Hofman nam geen risico en deed rustig aan. Net op het moment dat hij wilde aanzetten, sloeg de pechduivel toe: de BMW vond het mooi geweest. Zwaar teleurgesteld moest Hofman opgeven.
Dan moest het maar gebeuren in de Supersport-wedstrijd. En dat lukte! Na een mooie race eindigde Hofman als 21e. En bovendien een prima opwarmer voor de 600 Supportrace. Ook in deze race was de start erg goed. Wat heet, Hofman lag zelfs even tweede voordat hij terugzakte naar plaats vier. Het podium leek net te hoog gegrepen totdat een valpartij voor hem ervoor zorgde dat Hofman als derde over de finish kwam!
Olaf Romijn
Racen op het eiland van Man… Het stond al lang op de to-do-list van Olaf Romijn. De TT of de Manx? Of genoegen nemen met de races op het Billown-circuit? Het werd het laatste. Ook niet een ongevaarlijk evenement maar de lay-out van het circuit is te leren in korte tijd. Racen op Man vergt nog al wat voorbereiding, zowel logistiek als administratief… Maar eenmaal aangekomen, en de formaliteiten afgehandeld, is alles vergeten en kan het beginnen.
“Als nieuwkomer werden we erg goed begeleid, inclusief briefing en nieuwkomers-ronde. Ik zou deelnemen in twee klassen, de Superbike en de Supersport 600, met twee verschillende motoren. Het circuit was verschrikkelijk hobbelig en met een aantal sprongen waarbij de motor loskwam. Erg spectaculair voor het publiek! Door de vele hobbels moesten we de vering totaal omgooien. Zachter, nog zachter tot we zelfs geen rebound meer overhadden. Na diverse avondtrainingen hadden we de motoren goed afgesteld voor de wedstrijden. Op dit circuit mag je geen fout maken. Dit wordt namelijk afgestraft met een muur…”
“Over de race ben ik dik tevreden. Met de start heb ik de eerste maal wel even de kat uit de boom gekeken. Opwaaiend stof en stenen, gecombineerd met een erg laagstaande avond zon dwongen tot een iets lager tempo. Ik had besloten aan dit evenement deel te nemen en te finishen! In totaal heb ik drie Superbike- en twee Supersport-wedstrijden gereden waarbij mijn gemiddelde boven de 100 mijl zat. Dik tevreden. De wedstrijden werden gewonnen door de TT-toppers Michael Dunlop en Guy Martin.”
“Tijdens het evenement lieten drie coureurs het leven. Onze, die van mij en Michael, gaan uit naar vrienden en familie in deze moeilijke tijd.”
