Het is met recht een motorsportfamilie te noemen. De generatie Hayden’s waar Nicky uitkomt kent drie zoon met een succesvolle carrière in de motorsport. Nicky begon in de Amerikaanse AMA, pakt later een kampioenschapstitel in de MotoGP en komt tegenwoordig uit in het WK Superbike-team van Honda. Welke coach kun je dan beter hebben dan je eigen vader? Earl Hayden vertelt over de carrière van Nicky.
Earl Hayden zag Nicky op twee of driejarige leeftijd voor het eerst op een motor stappen. Naast de liefde voor motoren deelt de familie ook het onmiskenbare accent zoals ze dat alleen in de buurt van Kentucky hebben. Vader Hayden vertelt niet alleen over de ambities van Nicky en het waarmaken van zijn droom, maar ook over de hoe belangrijk familie is voor de ‘Kentucky Kid’. En dat de roem nooit naar zijn hoofd is gestegen. Precies de Nicky Hayden zoals wij hem kennen. Dit bleek ook uit een interview dat we eerder met hem hadden. Je leest het na de video.
In welke klasse je ook rijdt, je bent altijd extreem gemotiveerd. Ben je daarmee geboren of heeft zich dat ontwikkeld?
“Dat is een lastige vraag… Ik kom uit Owensboro, een klein boerendorpje in Kentucky, en de meeste neven van mij werken op het land. Tien uur per dag, voor weinig geld. Daarom moet ik er altijd om lachen als mensen motorracen werk noemen. In mijn ogen is dit iets heel anders, zelfs als je praat over het vele trainen. In de racerij is het soms hard, maar het is echt niet te vergelijken met het graven van een sloot. Ook ik werkte als kind op de boerderij en dat was een belangrijke fase in mijn leven, want daar realiseerde ik mij dat ik dat werk later niet wilde doen.”
Maar zelfs in je ‘droge’ jaren bleef je altijd gemotiveerd…
“Dat is iets waar ik best trots op ben, zeker omdat iedereen het altijd tegen mij zegt. Het was geen gemakkelijke periode, vooral niet toen ik in 2014 een slepende polsblessure had. Voor mij is het eigenlijk heel eenvoudig: ik hou van deze sport en kan hier al mijn passie in kwijt.”
Welke rol speelde je familie tijdens die moeilijke momenten?
“Familie is verschrikkelijk belangrijk voor mij en die heeft mij altijd heel veel gesteund en gemotiveerd. Motorracen zit bij ons in het bloed. Mensen vragen mij vaak wat ik zou doen als ik geen racer was. Ik heb werkelijk geen idee. Mijn ouders hebben beide geracet op dirttracks, mijn zusjes raceten, mijn broers zijn nationaal kampioenen geweest, een neefje racet en zelfs een aantal nichtjes zitten al op de motor. Je kunt het nog geen racen noemen, maar dat komt wel. Aan de keukentafel wordt nog steeds zelden ergens anders over gesproken. Soms tot wanhoop van mijn zusjes…”
Die tweejarige deal gaf je de kans om één jaar te leren in het SBK om vervolgens te oogsten.
“Doordat er in 2017 een nieuwe motorfiets komt, heb ik het goede moment uitgekozen om in het SBK te stappen. Je kunt in het SBK amper testen en dat is anders dan in de MotoGP, zeker doordat we in Europa moeten blijven en daardoor regelmatig te maken hebben met slecht weer. Aan de andere kant: je mag aan een SBK-machine niet zoveel veranderen, waardoor je ook toe kunt met minder testen.”
Je bent pas de zestiende rijder die zowel in het WK Superbike als in de MotoGP heeft gewonnen. Werkt dat motiverend?
“Het is niet superbelangrijk, maar ik hou van de sport en daardoor ben ik zeker van dit soort feiten op de hoogte. Er staan bovendien behoorlijk grote namen op die lijst, dus daartussen staan is altijd mooi.”
Wereldkampioen in beide klassen worden, is echter nog nooit iemand gelukt. Over motivatie gesproken…
“Dat is het ultieme doel!”
