Elf jaar hadden ze erop moeten wachten. In eigen land lieten de Amerikanen zien dit jaar veruit de sterkste natie te zijn in het wereldkampioenschap voor landenteams. Nederland eindigde na het zo succesvol verlopen GP-seizoen op een teleurstellende zevende plaats.
Fotografie: Infront Media en Yamaha
Vier jaar geleden op hetzelfde circuit bij Buchanan in de staat Michigan verspeelde Nederland de zege door een oogblessure van Calvin Vlaanderen en ging de winst naar Frankrijk. Vlaanderen was er opnieuw bij (maar nu op een MXGP-motor, de vorige keer reed hij in de MX2-categorie), net als Glenn Coldenhoff, die in 2018 zijn beide manches wist te winnen. Nieuw binnen het Nederlandse team was Kay de Wolf, die nu de MX2-motor bemande. Vlaanderen en Coldenhoff reden op hun MXGP-machines.
WorldSBK Catalunya: alles zit tegen voor Michael van der Mark
Bij de MXON, de Motocross of Nations, worden drie manches verreden. In de eerste race treden aan MXGP en MX2, in de tweede race MX2 en Open klasse en in de slotrace MXGP en Open klasse. In de Open klasse is de keuze van de motor vrij; vrijwel zondering uitzondering wordt gekozen voor een MXGP-motor. Voor de bepaling van de uitslag gelden de beste vijf van de zes resultaten.
Veel valpartijen
De Wolf begon goed door met zijn 250cc-Husqvarna tiende te worden. Hij was daarmee de derde MX2-rijder. Coldenhoff had de pech in de eerste ronde onderuit te gaan. Hij kwam nog een heel eind terug, maar meer dan de dertiende plaats zat er voor hem niet in. Nederland bezette de zesde plaats na deze eerste race. In de tweede manche kwam Vlaanderen sterk voor de dag en werd op de zesde plaats afgevlagd. Vanwege een val kwam De Wolf niet verder dan de achttiende plaats. In het landenklassement bleef Nederland zesde. In de slotrace verspeelde Vlaanderen door een val een plaats in de top-tien en werd veertiende. Coldenhoff had de pech dat zijn Yamaha bij een val zodanig beschadigd raakte dat hij al in de beginfase uitviel. Door goede prestaties van Jorge Prado en Ruben Fernandez wisten de Spanjaarden voor Nederland te komen.
De Amerikanen, met wederom Roger Decoster als teammanager, leidden het klassement vanaf de eerste race, gewonnen door Eli Tomac en met Justin Cooper als negende. In de tweede race finishte Chase Sexton als tweede en werd Cooper (op een kwartliter) vierde. Met de klasseringen drie (Sexton) en zes (Tomac) deden de Amerikanen het in de slotrace wederom goed. Met de Amerikanen mochten de Fransen (tweede) en de Australiërs (derde) naar de huldiging.
Opvallend was het goede rijden van Jago Geerts op een 450-Yamaha. De in de GP’s in de MX2 uitkomende Belg wist in de eerste race heel goed in het spoor van Tomac te blijven en finishte drie seconden achter de Amerikaan als tweede. Vanuit de achterhoede (als gevolg van een val met Tomac) werkte hij zich bij zijn tweede optreden op naar de elfde plaats.
De besten per klasse waren Maxime Renaux (MXGP), Jett Lawrence (Open klasse) en Justin Cooper (MX2). In deze laatste klasse werd Liam Everts vierde en De Wolf zesde. Vlaanderen eindigde als vijfde in de Open klasse. Lawrence is een 19-jarige Australiër, die in 2014 de 65cc-klasse bij het WK voor de jeugd won en nu al enige jaren samen met zijn vier jaar oudere broer Hunter actief is in de Verenigde Staten.
Uitslag MXoN Red Bud (VS)
1. Verenigde Staten (Tomac, Cooper, Sexton), 16;
2. Frankrijk (Renaux, Ferrandis, Musquin), 23;
3. Australië (J. Lawrence, Evans, H. Lawrence), 26;
4. Italië (Guadagnini, Cairoli, Adamo), 49;
5. België (Geerts, Everts, Van Horebeek), 50;
6. Spanje (Prado, Fernandez, Farres), 51;
7. Nederland (Vlaanderen, Coldenhoff, De Wolf), 62.
Quotes
Calvin Vlaanderen deed het goed, maar zag Nederland slechts zevende worden.
Eli Tomac, die met Justin Cooper en Chase Sexton de MXoN won.
Het zat Glenn Coldenhoff niet mee op de baan waar hij vier jaar eerder schitterde.
Justin Cooper, de Amerikaan die de beste MX2-rijder was in Red Bud.
Kay de Wolf was tevreden over zijn eerste manche.
