Met een onderling verschil van slechts twee punten begonnen Tom Vialle en Jago Geerts aan de laatste grand prix. Vialle won in Turkije beide manches en behaalde daarmee zijn tweede wereldtitel.
Tot nog niet eens zo gek lang geleden was België het toonaangevende land in de motorcross. De ene wereldkampioen volgde de andere op, met rijders als André Malherbe, Georges Jobé, Eric Geboers, Joël Smets en Stefan Everts. Zij allen behaalden meerdere keren een wereldtitel. Hoe anders is de situatie nu. In 2008 was Sven Breugelmans de laatste Belgische wereldkampioen (MX3). Alle hoop was nu gevestigd op Jago Geerts, die in 2019 in de MX2 derde werd in het WK en de beide seizoenen daarna als tweede eindigde. Dit jaar leek zijn jaar worden, want hij was in nagenoeg alle wedstrijden voorin te vinden. Met nog drie GP’s te gaan had hij 23 punten voorsprong op Tom Vialle, de wereldkampioen van 2020. In Finland gingen daar acht punten van af. En in Frankrijk nog eens dertien. En dat bracht het verschil ,,op twee punten, nog altijd in het voordeel van Geerts.
Podiumplek
In de kwalificatierace op zaterdag deelde Vialle een tikje uit aan Geerts door de hele race aan de leiding te gaan. Vialle nam kopstart in de eerste manche voor Kay de Wolf, Simon Längenfelder en Geerts, die in de derde ronde de tweede plaats in handen wist te krijgen. Vialle ging tot het uiterste om zijn voorsprong vast te houden en maakte daarbij meerdere foutjes, maar bleef op de been. Geerts reed eveneens voluit en ging onderuit. Als derde achter Vialle en De Wolf kon hij de race vervolgen. Binnen twee ronden was de Belg weer terug op de tweede plaats, maar Vialle achterhalen zat er niet in; de Fransman kwam tien seconden voor de Belg over de finish. En dat had als gevolgd dat Vialle met één punt voorsprong de laatste manche van het seizoen in ging.
Het uitgangspunt was nu duidelijk: wie voor de ander zou finishen, zou de nieuwe wereldkampioen worden. Nu was de kopstart voor Geerts voor Thibault Benistant, De Wolf en Vialle. Nog voor ze de tweede ronde reed Vialle al tweede. Hij wist Geerts te passeren. Wie had de sterkste zenuwen? Dicht bij elkaar legden ze hun ronden af. Halverwege de race ging Vialle onderuit en Geerts kon zijn motor niet ontwijken en kwam eveneens ten val. Vialle was het eerst weer op de been. Geerts ging vol in de aanval, maar kwam ten val en daarmee was de strijd beslist in het voordeel van Vialle.
Roan van de Moosdijk en Kay de Wolf waren goed op dreef. Roan werd vierde en derde en dat leverde hem de derde plek totaal op. Zijn eerste podiumplek na zijn blessure. Kay deed weinig voor hem onder en werd vierde (derde en zesde in de manches). Kay Karssemakers werd twaalfde en elfde. Europees kampioen 125cc Cas Valk maakte zijn GP-debuut en scoorde in beide manches met de klasseringen zeventien en zestien. Rick Elzinga, de Europese titelhouder MX2, bleef puntloos. Elzinga is door Yamaha beloond met een plek in het fabrieksteam voor de MX2 van komend jaar. Hij is dan de teamgenoot van Geerts en Benistant.
Kay de Wolf, die halverwege het seizoen drie wedstrijden moest missen, is met de zesde plaats de beste Nederlander in de WK-eindstand. Roan van de Moosdijk, die in slechts zeven van de achttien GP’s aantrad, is als dertiende geëindigd, net voor Kay Karssemakers.
Geen drie maar vijf
In de MXGP waren het goud (Tim Gajser) en het zilver (Jeremy Seewer) al verdeeld. Slechts het brons stond nog op het spel. Glenn Coldenhoff was een nadrukkelijke kandidaat daarvoor, want hij bezette voor Turkije de vierde plaats op slechts drie punten van Jorge Prado. Glenn leek op weg om het gat te dichten, want hij reed aanvankelijk enkele plaatsen voor Prado, maar werd door een val teruggeworpen naar de veertiende plaats. Op die positie finishte hij ook, terwijl Prado zevende werd. Maxime Renaux, in de stand dertien punten achter Coldenhoff, won de eerste manche en nam daardoor de vierde plek. In de tweede manche wist Glenn weliswaar voor Renaux te eindigen, maar dat was niet voldoende om de vierde plek terug te pakken. Met zijn vijfde plaats is hij de beste Nederlander in de WK-eindstand. De zesde plaats is voor Brian Bogers, die in Turkije in beide manches tiende werd. Weer een plekje lager staat Calvin Vlaanderen.
Wereldkampioen Tim Gajser sloot het seizoen in stijl af door zijn tiende GP-zege van dit jaar te boeken. De Sloveen werd derde en tweede. Met dezelfde resultaten ging de tweede plaats naar Seewer. Romain Febvre won de laatste manche van het seizoen en werd derde in het dagklassement.
Resteert voor de crossers nog één belangrijke wedstrijd, de Motorcross der Naties (MXoN) in het weekend van 24 en 25 september in de VS. En daarna kan iedereen zijn blik al richten op 2023. Er is nog geen GP-kalender bekend, maar hopelijk wordt er dan in Nederland weer een grand prix verreden. Een land dat in de MXGP drie rijders bij de eerste tien heeft, in de MX2 één en in de WMX de toon aangeeft, mag niet ontbreken op de GP-kalender!
WK-Eindstanden
MXGP: 1. Tim Gajser (SLO), Honda, 763; 2. Jeremy Seewer (CH), Yamaha, 657; 3. Jorge Prado (E), GasGas, 589; 4. Maxime Renaux (F), Yamaha, 578; 5. Glenn Coldenhoff, Yamaha, 575; 6. Calvin Vlaanderen, Yamaha, 395; 58. Sven van der Mierden, GasGas, 1.
MX2: 1. Tom Vialle (F), KTM, 758; 2. Jago Geerts (B), Yamaha, 754; 3. Simon Längenfelder (D), GasGas, 596; 4. Kevin Horgmo (N), Kawasaki, 527; 5. Thibault Benistant (F), Yamaha, 510; 6. Kay de Wolf, Husqvarna, 445; 13. Roan van de Moosdijk, Husqvarna, 214; 14. Kay Karssemakers, KTM, 195; 23. Rick Elzinga, Yamaha, 49; 40. Kjell Verbruggen, Kawasaki, 19; 55. Cas Valk, Fantic, 9.
