MotoGP Italië: donkere schaduw over indrukwekkende zege

Een indrukwekkende zege van Fabio Quartararo in de Grote Prijs van Italië werd compleet overschaduwd door de dood van Moto3-coureur Jason Dupasquier. De 19-jarige coureur kwam zaterdag tijdens de tweede kwalificatie op het circuit van Mugello zwaar te val. Het nieuws van het overlijden van de jonge Zwitser werd nog geen twee uur voor de start van de MotoGP-race bekend. Na het houden van één minuut stilte ging die alsnog door.

‘Motorsport can be dangerous’ staat er op de pas die toegang geeft tot het rennerskwartier. Eigenlijk is dit overbodig, want iedereen weet dat motorracen gevaarlijk is. Dat is al zo vanaf het begin dat er snelheidsevenementen op motoren worden gehouden. En dat is zo’n 120 jaar later nog steeds het geval. Toch is motorracen met name de laatste dertig jaar een stuk veiliger geworden. Dat geldt in de eerste plaats voor de circuits, waar veel grotere valruimtes zijn gecreëerd. Bovendien worden gevaarlijke obstakels veelal afgeschermd door airfence. Dan is er de uitrusting van de coureurs die door veel betere helmen en pakken met airbags aanzienlijk meer bescherming bieden. En dan zijn er nog de medische voorzieningen met een mobiel hospitaal en een vast team doctoren, dat deel uitmaakt van de Grand Prix. En voor er geracet wordt, moet er minimaal een helikopter aanwezig zijn om, als de urgentie dat eist, een gewonde coureur naar een ziekenhuis te vliegen.

MotoGP Frankrijk: Jack’s pot in regenroulette

Ondanks al deze voorzieningen en maatregelen kun je ongelukken in de motorsport niet uitbannen. Het grootste gevaar ligt tegenwoordig op het asfalt en niet meer zozeer ernaast. Kijken we naar de afgelopen elf jaar, dan zijn er vier coureurs tijdens een Grand Prix verongelukt. Drie daarvan werden aangereden door een collega coureur. In 2010 overkwam dat Shoya Tomizawa op het circuit van Misano. Marco Simoncelli verongelukte een jaar later op deze wijze in Maleisië. En nu dan Jason Dupasquier op het circuit van Mugello. Alleen Luis Salom vond de dood nadat hij door een remfout op hoge snelheid naast de baan was gekomen. Vervolgens werd de Spanjaard geraakt door zijn van de airfence terug stuiterende machine.

In het geval van Jason Dupasquier wilde het noodlot dat, nadat de Zwitser in bocht negen de macht over zijn machine was verloren, werd geraakt door de motor van de pal achter hem rijdende Ayumi Sasaki en vervolgens ook nog door Jeremy Alcoba. Beide coureurs konden daar niets aan doen en hadden het geluk slechts lichte verwondingen op te lopen. Dupasquier was er slechter aan toe. Na eerst ruim een half uur op de baan te zijn behandeld werd de Zwitser per helikopter naar een ziekenhuis in Florence gebracht. Al snel werd duidelijk dat zijn situatie zeer ernstig was. Zondagmiddag even na twaalf uur kwam het trieste bericht dat Jason Dupasquier aan zijn verwondingen was bezweken.

Wat met het hoofdnummer?

Op dat moment was de Moto3-race net ten einde en stond de Moto2 op punt van vertrekken. Toen dat gebeurde waren de deelnemers niet op de hoogte van de dood van hun collega-coureur. Toen ze gefinisht waren, werden ze ingelicht. Dat was op het podium te zien, want de eerste drie gingen op gepaste wijze met hun succes om. Vervolgens was de vraag: Wat gaat er met het hoofdnummer, de MotoGP-race, gebeuren? Die ging gewoon door. Niet helemaal gewoon natuurlijk, want er werd een kwartier voor de start door alle rijders, teammanagers en officials een minuut stilte in acht genomen. Dat Dorna rekening had gehouden met een eventueel overlijden van Jason Dupasquier bleek uit het feit dat het team van de Zwitser samen met zijn machine plaats konden nemen achter een banner met het opschrift ‘Jason always in our hearts’. Op zich een mooie en respectvolle geste. Maar na afloop van de race bleken niet alle coureurs het eens te zijn mrt het doorgaan van de race. Met name Pecco Bagnaia was die mening toegedaan. Danillo Petrucci verklaarde na afloop dat hij geen schoon geweten had door van start te gaan. Bagnaia vond het moeilijk te accepteren dat iemand had besloten vandaag toch te gaan racen. De op dat moment nummer twee in de WK-tussenstand en grote favoriet voor de zege in zijn thuiswedstrijd, had gevraagd om niet van start te gaan. Hij verklaarde verder ook dat niemand de rijders om een mening had gevraagd. De Italiaan zat er zichtbaar mee in zijn maag. Zowel voor als na de race. En waarschijnlijk ook tijdens, want daarin kwam hij al in de tweede ronde aan de leiding liggend ten val. Maar dat interesseerde de duidelijk aangeslagen coureur nog het minst.

Je kunt je natuurlijk afvragen waarom Bagnaia besloot tóch van start te gaan. Door niet te starten, maak je een statement. Als zo vaak in zo’n situatie zijn er zoveel verschillende belangen. In het geval van Bagnaia: Wat te denken van de belangen van Ducati? Ook nog eens omdat Mugello voor dit merk de belangrijkste race van het jaar is. En wat te denken voor Dorna met betrekking tot alle commerciële belangen en verplichtingen? Zeker is dat de coureurs het nooit allemaal met elkaar eens zullen worden. Dat bleek ook nu weer uit de diverse reacties.

Niet genieten

Het verongelukken van één van zijn vrienden zorgde er voor dat Fabio Quartararo geen moment kon genieten van zijn misschien wel meest indrukwekkende zege tot nu toe. Na voor de vierde achtereenvolgende keer van poleposition te zijn vertrokken legde de Yamaha-coureur het hele veld zijn wil op. Dus ook de op dit circuit oppermachtig geachte Ducati-armada. Sterker nog, het werd een offday voor het Italiaanse merk. Want voor het eerst dit seizoen stond er geen enkele Ducati-rijder op het podium. Verrassend goed ging het met KTM. Door een nieuw frame en nieuwe benzine pakte Miguel Oliveira zelfs de tweede plaats en werd Brad Binder vijfde. Terwijl Alex Rins andermaal een podiumplaats verspeelde door een val, werd Joan Mir op de tweede Suzuki na een sterke race derde. De Ducati-coureurs Johann Zarco en Jack Miller (hier niet echt goed op dreef) werden vierde en zesde. Naast Rins ging ook Marc Márquez weer eens onderuit. De Honda-coureur bleek ook in Mugello nog lang niet 100% fit te zijn. Na een mislukte kwalificatie (13^e) wist Maverick Viñales (Yamaha) opnieuw geen potten te breken en kwam achter Aleix Espargaró (Aprilia) pas als achtste over de finish. Niet alleen door het verongelukken van Dupasquier was Mugello dit jaar anders dan anders. Dat kwam ook omdat de racegekke tifosi ontbraken. En zeker het gele #46-leger. Dat was misschien maar beter ook. Want ook op zijn favoriete baan wist Valentino Rossi niet de weg omhoog te vinden. Sterker nog ‘The Doctor’ lijkt steeds meer ‘The Patient’ te worden… Hoe graag we dat ook anders zouden zien.

Moto2: toch nog Gardner

Op zondagochtend besloot Thomas Lüthi om niet in de Grand Prix van Italië van start te gaan. In plaats daarvan spoedde de Zwitser zich naar de Careggi-universiteitskliniek in Florence, waar zijn landgenoot Jason Dupasquier in bijzijn van diens naaste familie vocht om zijn leven. Helaas tevergeefs zoals even voor de start van de Moto2-wedstrijd bekend werd. Lüthi was meer dan een landgenoot van Dupasquier. De twee waren heel goed bevriend. Bovendien gold de 34-jarige GP-routinier als de mentor van het 19-jarige talent, waar Zwitserland wat het racen betrof zijn hoop op had gevestigd. Op het moment van het dramatische ongeluk had Dupasquier in alle vijf races van 2021 punten weten te scoren en stond hij tiende in de WK-tussenstand.

Door de begrijpelijke beslissing van Lüthi moest Bo Bendsneyder alleen de kastanjes uit het vuur halen voor het Pertamina Mandalika SAG-team. Dat lukte niet zo goed als in Le Mans. Mede omdat maar liefst tien van de 29 gestarte coureurs de finish niet haalden, pakte hij als vijftiende toch nog het laatste WK-puntje. Dat was min of meer een bonus, want bij Bendsneyder liep het helemaal niet. En na het horen van het nieuws dat Jason Dupasquier aan zijn verwondingen was bezweken, vond Bo praten over zijn race heel moeilijk omdat het leven belangrijker is. Terecht!

Naast alle treurnis in Mugello was er juist voor NTS RW Racing GP een enorme opsteker. Het enige Nederlandse Grand Prix-team scoorde door een negende plaats van Hafizh Syahrin de verreweg beste prestatie van dit jaar. Aan successen zijn ze bij het team van Red Bull KTM Ajo dit seizoen juist wel gewend. In Italië stonden namelijk voor de vierde keer in zes races beide coureurs op het podium. En net als twee weken eerder in Le Mans, betrof het dit keer opnieuw een één-twee-zege. Alleen was de volgorde andersom. Lange tijd zag het er naar uit, dat Raul Fernandez zijn derde overwinning zou gaan pakken. Maar de Spaanse rookie kreeg zoveel problemen met zijn voorband, dat Remy Gardner (rechts op de foto) hem in de laatste ronde toch nog wist te passeren. Op de streep bedroeg het verschil tussen de twee teamgenoten slechts 0,014 seconde! Daardoor blijft ook de WK-leiding in handen van de Australiër. Joe Roberts raakte na de race zijn derde plaats kwijt aan Marco Bezzecchi, omdat hij in de laatste ronde over de circuitlimiet was geraakt. Door (weer eens) in kansrijke posities onderuit te gaan, werden Sam Lowes en Fabio Di Giannantonio de grootste verliezers

Moto3: Foggia wint thuisrace

Niemand keek op dat het CarXpert PrüstelGP-team na alle gebeurtenissen in de kwalificatie met Jason Dupasquier en de onzekerheid en ongerustheid over diens toestand, zich terugtrok voor deze race. Dat hield tevens in dat de tweede rijder van het Duitse team, de Japanner Ryusei Yamanaka, niet aan de start verscheen. Dat deed een andere Japanner, Ayumi Sasaki, wel. En dat terwijl hij en de Spanjaard Jeremy Alcoba direct bij het dramatische ongeluk betrokken waren. Beide jonge coureurs toonden daarmee mentaal gezien heel stevig in hun schoenen te staan. Uiteindelijk zouden ze als vierde en vijftiende finishen.

De zege in Mugello ging naar Dennis Foggia. Verleden jaar verruilde de nu 20-jarige Romein het VR46-team en zo ook de academie van Valentino Rossi voor het Leopard Honda-team. Dit omdat Foggia de mening was toegedaan, dat hij in dit team beter tot zijn recht zou komen. Dat de Italiaan een snelle coureur is, was voor heel veel insiders al heel lang duidelijk. Dat onderstreepte hij afgelopen seizoen door in Brno zijn eerste GP-zege te boeken. Maar een probleem voor Foggia was (en is) dat hij veel te onregelmatig scoort. Zo behaalde dit jaar in Portugal de tweede plaats, goed voor twintig punten. Daarom was het voor Foggia heel belangrijk om juist in Mugello heel goed voor de dag te komen. Of nog liever als de beste. Na een meer dan spannende wedstrijd lukte dat. Met name in de slotfase maakte de Leopard-coureur optimaal gebruik van zijn zeer snelle Honda. Dit keer bleef Jaume Masia tot en met het vallen van de finishvlag wel in het zadel van zijn KTM zitten. Op de streep kwam hij echter 0,036 seconde tekort om zijn tweede zege van dit seizoen te boeken. Vlak achter de Spanjaard finishte Gabriel Rodrigo als derde. WK-leider Pedro Costa reed dit keer een zeer onregelmatige wedstrijd en werd slechts achtste. Maar nog steeds staat de rookie stevig op kop in de titelstrijd. Hij heeft 52 punten voorsprong op de nummer twee. Dat is nu weer zijn Red Bull KTM Ajo-teamgenoot Jaume Masia.

Quotes