Dat Team Suzuki Ecstar-manager Davide Brivio per direct de MotoGP verlaat voor een uitdaging in de Formule 1. Nee, dat had niemand zien aankomen en al helemaal niet na het succes dat Brivio afgelopen seizoen had met die fantastische wereldtitel van Joan Mir. Sommigen noemen de actie van het Alpine F1 Team (het vroegere Renault) zelfs al de coup van de eeuw, maar wat ons betreft gaat dat net ietsje te ver. Wat Brivio in 2003 met Valentino Rossi flikte, staat jaren later was ons betreft nog altijd op eenzame hoogte.
‘Jij bent de enige reden waarom we Honda niet kunnen verslaan en zolang je voor ze racet, gaan we ze nooit verslaan.’ Was getekend Davide Brivio tijdens een geheim gesprek met toenmalig Honda-ster Valentino Rossi. Ergens in de zomer van 2003 toen het nog volstrekt ondenkbaar was dat Rossi het grote en succesvolle Honda zou verlaten voor het haast verzopen Yamaha. De sfeer binnen Yamaha was op dat moment ronduit dramatisch; nog nooit ging het in de koningsklasse zo slecht. Eén podium, de derde plek van Alex Barros op Le Mans, was het wel qua succes. Zelfs nieuwkomer Ducati reed ze aan alle kanten om de oren.
Met Valentino Rossi ging het een stuk beter op dat moment, want in zowel 2002 als 2003 was het een grote Rossi-show in de MotoGP. Maar naar zijn zin had Rossi het bepaald niet bij Honda, omdat hij vond dat hij niet de waardering kreeg die hij verdiende. Helemaal nadat HRC-directeur Koji Nakajima doodleuk liet weten dat Honda altijd belangrijker was en ook altijd zou blijven dan welke coureur dan ook. Zelfs belangrijker dan Rossi dus! De relatie tussen Rossi en de Honda Racing Corporation werd er haast per dag slechter op en dat was hét moment dat Davide Brivio zijn kans durfde te grijpen.
Allerdiepste geheim
Als teammanager van Yamaha wist Davide Brivio dondersgoed dat het jaren zou duren voordat zijn team uit het diepe dal zou komen. Als het al zou lukken en dan nog zouden ze zeer waarschijnlijk Rossi op een Honda nooit kunnen verslaan. Dan moet Rossi maar naar ons komen, moet hij gedacht hebben en zijn timing om dat te vragen bleek perfect te zijn. Want na de eerste gesprekken, die in het allerdiepste geheim moesten plaatsvinden, bleek Rossi wel zin te hebben in deze uitdaging, al was hij ook in voorzichtige gesprekken met Ducati. Die gesprekken liepen toen op niets uit, waardoor niets Rossi meer in de weg stond om naar Yamaha te gaan. Met als allerbelangrijkste reden dat hij zich bij Yamaha nog voordat hij getekend had, wel gewaardeerd voelde. Zo mocht hij zijn eigen crew meenemen, iets dat toen echt uniek was.
Joan Mir: ‘Valentino Rossi nodigt me weer uit op de Ranch’
Dat Yamaha hierdoor afscheid moest nemen van mensen die al sinds de periode van Wayne Rainey voor het merkte werkte, was zuur, maar het kon niet anders. Er moesten dingen veranderen en met de komst van Rossi en zijn team veranderde er ook heel veel. Veel Britten verdwenen en er kwamen onder andere een Italiaan én een Australiër voor teug: Jeremy Burgess. Door de komst van dit succesteam, veranderde de verliezersmentaliteit binnen Yamaha in een paar dagen naar een winnaarsmentaliteit. Er was alleen nog een probleempje en dat was de Yamaha van 2003… ‘Die motor was een ramp’, liet Rossi jaren later weten. ‘Toen ik voor het eerst met de motor reed, was vooral het blok het grote probleem.’
Onbedoelde motivatie
Die eerste kennismaking vond pas eind januari 2004 plaats, omdat Honda woedend (en zeer verbaasd) was over het vertrek van Rossi en besloot hem als straf aan zijn contract te houden dat liep tot en met 31 december 2003. Nooit eerder namelijk had een coureur dit gedurfd richting het grote en machtige Honda en dat die coureur uitgerekend naar rivaal Yamaha ging, deed nog veel meer pijn. Rossi moest boeten en werd door HRC dus aan zijn contract gehouden. Een keuze waar ze al snel spijt van kregen, want het gaf de toch al zeer gemotiveerden Rossi en zijn teamleden alleen maar meer motivatie. Het doel was ineens niet alleen meer om Yamaha weer aan het winnen te krijgen, Honda verslaan was nog veel belangrijker. Dat Team Rossi daarbij, onder aanvoering van Brivio, alle mogelijke ondersteuning en vrijheid vanuit Yamaha kreeg, zorgde ervoor dat de M1 in no-time een winnende MotoGP-motorfiets werd, dankzij een combinatie van Italiaanse (race)passie en Japanse (race)kennis.
Het resultaat is bij jullie bekend. Al op 18 april 2004 – twee en een halve maand na zijn eerste kennismaking (!) – bleek de Gauloises Yamaha zo goed te zijn dat Rossi direct de eerste Grand Prix van dat jaar, in het Zuid-Afrikaanse Welkom, won. Door Max Biaggi én Honda in een direct duel te verslaan. Het begin van heel veel succes en dat allemaal omdat Davide Brivio, ondanks de dramatische resultaten van Yamaha, het aandurfde om Rossi voor zijn team te vragen…!
Davide Brivio op herhaling in de F1?
Wie het MotoGP-seizoen 2020 een beetje heeft gevolgd, weet dat de eerder genoemde combinatie van Italiaanse (race)passie en Japanse (race)kennis ook gezien wordt als de grote succesfactor van Suzuki. Het is dan ook niet toevallig dat Davide Brivio bij dit succes een grote rol speelt. Hoe groot gaan we komend jaar op twee vlakken zien. Ten eerste wordt het verschrikkelijk interessant om te ontdekken wat er van Suzuki overblijft zonder Brivio. Maar ten tweede is het stiekem net zo interessant om met een schuin te volgen wat Davide Brivio kan maken van een verdwaald Formule 1-team, ook al hebben die wagens natuurlijk twee wielen te veel…
