Dankzij Pluvius, de God van de regen, kende de MOTOGP van Oostenrijk een bizar einde. Met nog drie ronden voor de boeg op een inmiddels kletsnatte Red Bull Ring, besloten de eerste vijf rijders van de uit zes man bestaande kopgroep van machine en zo banden te gaan wisselen. Alleen Brad Binder deed dat niet. De Zuid-Afrikaan nam een gok, reed de laatste dertien kilometers als op eieren, hield zijn KTM overeind en boekte zo een meer dan gedenkwaardige overwinning.
Na de eerste van twee GP’s die op de Red Bull Ring werden verreden, schreven we dat Maverick Viñales na al zijn pech in de eerste een nieuwe kans in de tweede zou krijgen. Maar het management van Yamaha bleek daar heel anders over te denken. Want als een donderslag bij heldere hemel werd donderdags voor de GP van Oostenrijk bekend, dat Yamaha Viñales voor het evenement had geschorst. Een zeldzame beslissing. Na de GP van Stiermarken bleek uit de data van Viñales’ machine dat de coureur had geprobeerd moedwillig zijn motor op te willen opblazen. Dat was gebeurd nadat alle tegenslagen, die de 26-jarige Spanjaard de laatste tijd had ondervonden, hem te veel waren geworden. Daardoor was hij gefrustreerd geraakt. Later bood Viñales publiekelijk zijn excuses aan voor zijn domme gedrag. Vervolgens werd direct na deze Grand Prix bekend dat Viñales voor 2022 een contract met Aprilia had getekend. Het wachten was op hoe Yamaha op alle ontwikkelingen rond haar ‘rebelse’ fabriekscoureur zou reageren. De vraag was of Viñales de rest van dit seizoen nog wel in het zitje van een M1 zou mogen plaatsnemen. Nee dus. Want enige dagen later werd bekend, dat het contract tussen de Spanjaard en de Japanse fabrikant in goed overleg, zoals het dan zo netjes heet, met onmiddellijke ingang was ontbonden. Dat de kansen op het winnen van de wereldtitel bij zowel constructeurs als teams daardoor aanzienlijk kleiner zijn geworden, neemt Yamaha door deze beslissing voor lief. Voor de volgende Grand Prix, die van Groot-Brittannië, wordt Cal Crutchlow van het Petronas-team doorgeschoven naar het fabrieksteam. Wat er daarna met de rijdersbezetting van Yamaha gaat gebeuren is op moment van schrijven nog niet bekend. Wel werd in Oostenrijk bekend, dat Petronas stopt als hoofdsponsor van het Yamaha-satellietteam. En dat kan een verrassing worden genoemd. Zeker voor Yamaha en de leden van het SRT-team.
Niet nieuw
Nu is het vernielen van een motor door een gefrustreerde coureur niet iets nieuws. John Kocinski deed dat in 1993 na de 250cc-race tijdens de TT van Assen. Volgens de excentrieke Amerikaan was het de schuld van zijn te langzame Suzuki, dat hij slechts als derde had kunnen finishen. Kocinski weigerde ook om naar de huldiging te komen. Daarop werd hij door Suzuki ontslagen. Maar vier GP’s later kwam ‘Little John’ terug op een 500cc-Cagiva en wist daar onder andere mee in Laguna Seca (USA) te winnen. En dan is er nog ene Angel Nieto. Die kwakte zijn 50cc-Derbi in een greppel nadat het machientje tijdens de TT van Assen in 1968 vroegtijdig de geest had gegeven. Maar in tegenstelling tot Kocinski en nu dan ook Viñales werd Nieto niet door zijn werkgever ontslagen. Sterker nog, een jaar later veroverde ‘El Nino’ zijn eerste van 12+1 wereldtitels op een Derbi.
Opzien
Na zijn geweldige ‘maiden victory’ een week eerder, zorgde Jorge Martin ook bij zijn tweede optreden op de Red Bull Ring voor het nodige opzien. Na twee schuivers slaagde de Pramac Ducati-coureur er in om via Q1 in Q2 te komen om vervolgens in de belangrijkste kwalificatie opnieuw de pole voor zich op te eisen. Dit keer reed hij een tijd van 1’22,643 min, een nieuw absoluut ronderecord voor dit circuit. Dat zal ook wel een tijdje blijven staan, want voor volgend jaar krijgt het bloedsnelle circuit een extra chicane voor de veel bekritiseerde bocht 3, om daar de veiligheid te vergroten.
Ook in deze race vertoefde Martin in de voorste gelederen. Dat deed de 23-jarige Spanjaard niet alleen. Want dat gold ook voor zijn merkgenoten Pecco Bagnaia, Jack Miller, Johan Zarco plus Marc Márquez (Honda), Fabio Quartararo (Yamaha) en Joan Mir (Suzuki). Terwijl Miller andermaal terugviel, kwamen Miguel Oliveira (KTM) en Zarco ten val. Dit laatste was wat betreft de WK-stand vooral gunstig voor de zeer sterk rijdende Quatararo. Ondanks dat wenste de Fransman zich niet in te houden en ging volop de strijd met zijn tegenstanders aan. Nadat Bagnaia de meeste doorkomsten aan de leiding had gereden, was het de eveneens sterk rijdende Márquez, die in de slotfase van deze prachtige race het initiatief naar zich toetrok. Dat kwam ook omdat het licht begon te regenen. Zoals zo vaak schuwde de achtvoudig wereldkampioen geen enkel risico. Maar toen het echt begon te plenzen werd dat zelfs hem te veel. Als eerste boog hij de pitstraat in. Prompt volgden Bagnaia, Martin, Quartararo en Mir. Tot veler verrassing besloot de laatste van het zestal, de inmiddels aangesloten Brad Binder, dat niet te doen. Die reed, beter gezegd gleed door. En hoe! En dat nagenoeg zonder grip en remmen omdat de carbonschijven door de natte omstandigheden razendsnel afkoelden. De wisseling van machine duurde voor het vijftal in totaal zo’n veertig seconden.
Jacht op Binder
Met een achterstand van dertig seconden werd de jacht op Binder ingezet. De eerste die dat deed, was Márquez. Opnieuw trok de Honda-coureur alle registers open. Helaas resulteerde dat voor hem met nog twee ronden te gaan in een schuiver in de eerste bocht. Op regenbanden passeerde het overgebleven viertal de coureurs die nog op slickbanden reden. Dat waren onder andere Valentino Rossi (die zelfs even derde lag), Luca Marini en Iker Lecuona. Maar één man bleef buiten het bereik van de ontketende achtervolgers. Dat was Brad Binder. Tot veler verbazing bleef de Zuid-Afrikaan op de been, of beter gezegd: op de wielen. Dat hij in de laatste bocht daar zelfs de uitloopstrook voor nodig had, deed er niet toe! Bagnaia werd op ruim twaalf seconden tweede en Martin stond als derde opnieuw op het podium. Quartararo werd uiteindelijk zevende en was niet blij met die klassering. Toch vergrootte de Fransman zijn voorsprong in de titelstrijd tot 47 punten. Zo hadden ze bij Yamaha toch nog wat te vieren. En ook nog eens iets heel belangrijks! In de tussenstand staan Bagnaia en Mir nu tweede en derde.
Veel gemeen
Overigens had de sensationele zege van Binder veel gemeen met de overwinning die Ralf Waldmann in 2000 op het circuit van Donington Park boekte. Maar dat gebeurde wel op een iets andere wijze. Als een van de weinigen startte de veel te vroeg gestorven Duitse coureur in de 250cc-race op regenbanden. Maar de baan droogde steeds meer op. Waldmann vertoefde dus in de achterhoede. Totdat …. het een aantal ronden voor het einde begon te hozen! Op zevenmijlslaarzen spoedde de Aprilia-coureur zich vervolgens door het hele veld. Bij het uitkomen van de laatste bocht ging ook koploper Olivier Jacque voor de bijl en zo boekte Ralf Waldmann een enigszins gelijkwaardige, maar zeker gedenkwaardige zege zoals Brad Binder in Oostenrijk deed.
De resultaten
MOTOGP OOSTENRIJK
28 RONDEN = 120,904 KM
1. Brad Binder (ZAF), KTM, 40.46,928
2. Francesco Bagnaia (I), Ducati, +12,991
3. Jorge Martin (E), Ducati, +11,570
4. Joan Mir (E), Suzuki, +12,623
5. Luca Marini (I), Ducati; +14,831
6. Iker Lecuona (E), KTM, +14,952
7. Fabio Quartararo (F), Yamaha, + 16,650
8. Valentino Rossi (I), Yamaha, + 17,150
9. Alex Marquez (E), Honda, +17,692
10. Aleix Espargaró (E), Aprilia, +18,270
11. Jack Miller (AUS), Ducati, +25,144
12. Danilo Petrucci (I), KTM, +25,193
13. Takaaki Nakagami (J), Honda, +25,603
14. Alex Rins (E), Suzuki, +30,642
15. Marc Marquez (E), Honda, +35,459.
Racegemiddelde winnaar: 178,0 km/u
Snelste ronde (12e): Quartararo, 1.24,451 = 184,0 km/u
WK-stand (na 11 races):
1. Quartararo, 181 punten
2. Bagnaia, 134
3. Mir, 134
4. Zarco, 132
5. Miller, 105
6. B. Binder, 90
7. Maverick Viñales (E), Yamaha, 95
8. Miguel Oliveira (POR), KTM, 85
9. A. Espargaró, 61
10. Martin, 64.
