MotoGP Australië en Thailand 2023: spanning stijgt met nog drie GP’s voor de boeg

Foto’s: Keulemans, MotoGP.com en ANP

Met nog drie GP’s voor de boeg stijgt de spanning in de titelstrijd. Weliswaar staat Pecco Bagnaia nog dertien punten voor op Jorge Martin, maar laatstgenoemde lijkt vastberaden om de regerend wereldkampioen van zijn troon te stoten. Na eerst in Indonesië en vervolgens ook in Australië een tegenslag te hebben moeten verwerken, sloeg de mentaal zeer sterke Spanjaard in Thailand genadeloos toe. Na een zinderend duel versloeg hij Bagnaia in een rechtstreeks duel en scoorde zo tevens zijn vierde ‘dubbel’ in dit seizoen.

Het circuit van Phillip Island is voor de meeste coureurs het mooiste circuit dat het MotoGP-circus aandoet. Dat komt niet alleen door de prachtige ligging aan zee, maar nog meer door de natuurlijke variatie van langzame en vooral heel snelle bochten. Voeg daarbij een lang recht stuk met op het einde ervan de finish en je bent vaak verzekerd van niet alleen prachtige slipstreamduels, maar ook van heel veel spannende wedstrijden. De baan is gelegen op een eiland 140 kilometer ten zuiden van de stad Melbourne. Dat eiland werd in 1940 door middel van een brug aan het vaste land van Australië verbonden. In 1928 vonden er op Phillip Island al de eerste (auto)races plaats.

MotoGP Indonesië 2023: Jorge Martin stopt eigen opmars

De baan, zoals die er nu ligt, ontstond in 1988 en was in 1989 het toneel van de eerste Australische GP voor motorfietsen. Het evenement leverde direct een groot succes voor de Australiërs op, want de race in de koningsklasse (toen nog de 500cc) werd gewonnen door hun landgenoot Wayne Gardner, de Rothmans Honda-coureur die twee jaar eerder 500cc-wereldkampioen was geworden. Een jaar na de openings-GP deden de ‘Aussies’ het nog beter bij hun thuisrace. Voor een immense menigte fans knokten Gardner en een opkomend nieuw Australisch talent, genaamd Mick Doohan, een duel op haren en snaren uit. Een duel dat toen nog werd gewonnen door Gardner. Maar het zou niet lang duren totdat Doohan zijn teamgenoot binnen het Rothmans Honda-team zou aflossen als de nieuwe Australische ster. Mede omdat de GP van Australië van 1991 tot en met 1996 op het circuit van Eastern Creek plaatsvond, duurde het echter tot 1998 voordat ook Mick Doohan op Phillip Island wist te winnen. Op dat moment was hij tevens op weg naar zijn vijfde achtereenvolgende en naar later bleek laatste 500cc-wereldtitel.

De absolute ‘King of The Island’ is echter Casey Stoner. Dat gebeurde in het MotoGP-tijdperk dat in 2002 haar intrede had gedaan. De frêle Australische coureur won het hoofdnummer van zijn thuis-GP maar liefst zesmaal achterelkaar. Dat gebeurde van 2007 tot en met 2012. Eerst vier keer op een Ducati en vervolgens tweemaal op een Honda. Bovendien greep Stoner in 2007 en 2011 de MotoGP-wereldtitel. De manier waarop hij al die jaren zijn machine op het door hem zo geliefde Phillip Island de sporen gaf, kan onnavolgbaar worden genoemd.

Nadeel

Het prachtige circuit van Phillip Island heeft echter één groot nadeel. Dat is dat het aan de Bass Strait ligt. Daardoor kan extreem weer ervoor zorgen dat de idyllische omstandigheden van goudgele stranden in combinatie met een knalblauwe lucht en zee heel snel kunnen veranderen in een ruige zee met kolkende golven onder een grijze, zwaarbewolkte hemel waar de regen met bakken uitkomt en zware stormen voor nog meer ongerief zorgen. Deze voorspelling gold voor de zondag van de grand prix. Daarop besloot de racedirectie de GP-race naar de zaterdag te verplaatsen, zodat die zeker van start zou kunnen gaan. De Sprint werd naar zondag verplaatst en het lot ervan lag in handen van de weergoden. En die zorgden er door middel van hevige windstoten voor dat de Sprint uiteindelijk moest worden afgelast. Daar was iedereen het vanwege de gevaren mee eens.

Het eerdergenoemde supertrio Gardner, Doohan en Stoner was ook dit jaar als gast op Phillip Island aanwezig om er de 27eeditie van deze GP bij te wonen. Naast alle Australische racefans hoopten ook de drie voormalige winnaars dat zij dit jaar in Jack Miller een opvolger zouden krijgen. De nu 28-jarige Australiër had weliswaar al eens voor eigen publiek weten te winnen, maar dat was in de Moto3 (in 2014). Na een derde plaats in 2019 moest dit nu maar eens in de MotoGP gaan gebeuren. Maar helaas heeft de overstap van Miller van Ducati naar KTM dit jaar nog niet gebracht wat er van tevoren van was verwacht en binnen het team van Red Bull KTM staat hij zelfs in de schaduw van Brad Binder. Zijn thuisoptreden bracht daar geen verandering in, want hij moest zich tevredenstellen met een toch wel teleurstellende zevende plaats. Ondanks dat, bleven de Australische fans hun populaire landgenoot toejuichen.

Tot acht bochten voor het einde van de race was het Jorge Martin, die op Phillip Island het hele weekend de hoofdrol voor zich opeiste. De Spanjaard bleek zijn onverwachte val tijdens de Indonesische GP goed verwerkt te hebben en verpulverde tijdens de kwalificatie met een tijd van 1’27.246 het absolute ronderecord op het fraaie circuit. In de race bouwde Martin gestaag een voorsprong van 3,5 seconden op. Andermaal leek er geen vuiltje aan de lucht. Tot… hij in de slotfase van de wedstrijd de tol moest betalen voor het kiezen van de zachte achterband. Een keuze die direct al de nodige vraagtekens bij de concurrentie had opgeroepen. De voorsprong van Martin werd kleiner en kleiner, en leidde er uiteindelijk toe dat de Ducati-coureur in een spectaculair verlopen laatste ronde werd gepasseerd door zijn merkgenoten Johann Zarco, Pecco Bagnaia, Fabio Di Giannantonio en Brad Binder (KTM).

Dus niet de favoriet geachte Prima Pramac-coureur won in Australië, maar zijn Franse stalgenoot. Het was dan eindelijk de eerste MotoGP-zege van Zarco bij zijn 120e start in deze klasse. Een succes dat niemand de 33-jarige coureur misgunde. Zo kon de Fransman na bijna zeven jaar eindelijk weer eens zijn befaamde ‘black flip’ laten zien. Terwijl Bagnaia als tweede goede zaken in de titelstrijd deed, scoorde de opnieuw verrassende Di Giannantonio als nummer drie zijn eerste podiumplaats in de koningsklasse.

Vrees

Zo reisde Pecco Bagnaia met een voorsprong van 27 punten op Jorge Martin van Australië naar Thailand. Ook in Buriram was de vrees dat de weergoden de nodige invloed op het racegebeuren zouden hebben. Want buiten de hier altijd heersende tropische temperaturen van dertig graden en hoger werd er voor het hele weekend regen voorspeld. Dat het hier ongelooflijk kan hozen, maakten we verleden jaar mee. Gelukkig bleken de weersvoorspellers het helemaal verkeerd te hebben, want het bleef alle dagen droog. Dat maakte de Thaise GP op het Chang International Circuit nog mooier dan die altijd al is. Met razend enthousiaste racefans en een perfecte organisatie.

Na zijn bandendebacle op Phillip Island verklaarde Jorge Martin om nooit meer een andere keuze te maken dan zijn directe concurrenten. De 25-jarige Spanjaard had dan wel de nodige punten verloren, maar al snel bleek dat dit niet ten koste van zijn zelfvertrouwen en, nog belangrijker, zijn snelheid was gegaan. Want ook in Buriram vestigde hij in de kwalificatie met een tijd van 1’29.287 een nieuw absoluut ronderecord en scoorde zo zijn vierde pole in de laatste zes races. Zoals de laatste tijd wel vaker het geval was, kwam Bagnaia wat minder snel op gang. Dit keer kwalificeerde de Italiaan zich wel direct voor Q2 en pakte daarin de zesde startplaats. Toch zou die positie hem de nodige problemen opleveren. Het begon al in de Sprint. Want na een mindere start kwam de titelhouder klem te zitten achter de onderling duelleerden Alex Márquez en Johann Zarco. Nadat hij de twee uiteindelijk had weten te passeren, restte er niet meer dan een zevende positie. De veel explosiever acterende Martin was ruim vier seconden eerder de finish gepasseerd en stelde zo zijn vijfde Sprint-zege op rij veilig. Brad Binder werd tweede en de hier altijd sterk rijdende Luca Marini derde.

Zo knabbelde Martin negen punten van zijn achterstand ten opzichte van Bagnaia af en bedroeg het verschil voor de twee keer zo lange GP-race tussen de twee titelkandidaten nog achttien punten. De verwachting was dat Martin tijdens deze confrontatie niet zo oppermachtig zou zijn, omdat het managen van de banden, gezien de extreem hoge temperaturen, van essentieel belang zou zijn. Op Alex Márquez na (die overigens ten val zou komen), koos het hele veld voor de harde compound Michelin-achterband. Op dat gebied dit keer dus geen verrassingen. Ook was het geen verrassing te noemen dat Martin direct na de start opnieuw het initiatief nam. Maar dit keer wist (of wilde) hij geen gat te slaan in de vrees om met name zijn achterband te snel aan gort te rijden. Dat gold ook voor zijn achtervolgers. Iemand die dat wel moest gaan doen was Bagnaia, omdat die aanvankelijk op de zesde plaats liggend onder enorme druk stond van in de eerste plaats de altijd alles gevende Marc Márquez. Uiteindelijk lukte het de regerend wereldkampioen om aansluiting te krijgen bij het leidende duo Martin en Binder, die samen een gaatje hadden weten te slaan ten opzichte van de rest van het veld.

Niet zonder gevolgen

Zoals verwacht bleef de extra inspanning van Bagnaia niet zonder gevolgen, wat de staat van zijn achterband aanging. Dat zou ook gaan gelden voor Binder, want in de slotfase deed de Zuid-Afrikaan er alles aan om met zijn KTM de Ducati-dominantie te doorbreken. Hij slaagde erin om Martin de eerste plaats afhandig te maken. Maar de Spanjaard knokte zich terug, terwijl ook Bagnaia zich intensief met de strijd om de koppositie ging bemoeien. Het werd een prachtig gevecht, waaruit Martin uiteindelijk als winnaar tevoorschijn kwam. Bagnaia, die zijn verlies sportief opnam, werd als tweede geklasseerd, omdat Binder in de laatste ronde buiten de lijntjes had gekleurd en zo een plaats werd teruggezet. Na een sterke inhaalrace werd Marco Bezzecchi knap vierde. Aleix Espargaró moest zijn vijfde plaats inruilen voor de achtste, omdat na afloop werd geconstateerd dat de spanning van de voorband op zijn Aprilia te hoog was opgelopen. Dat was de zoveelste tegenslag voor het Italiaanse merk tijdens deze twee GP’s. Zo moest Maverick Viñales in Buriram opgeven, omdat de hitte op de motorfiets hem te veel werd.

In 2019 vochten Marc Márquez en Fabio Quartararo (beiden zeer populair in Thailand vanwege hun motormerk) nog een hevig duel om de zege in Buriram uit. Nu deden de twee ex-wereldkampioen dat om de plaatsen vijf en zes. Vier jaar na dato was het echter de Yamaha-coureur, die de Honda-rijder voor wist te blijven. Ze eindigden op ruim vier seconden van de ook hier oppermachtige Ducati-coureurs. Dat Buriram niet Phillip Island is, ondervond Johann Zarco, want hij werd hier slechts tiende.

Hoewel Bezzecchi in theorie ook nog wereldkampioen kan worden, gaat de strijd om de titel tussen Pecco Bagnaia en Jorge Martin. Met nog drie GP’s voor de boeg (waarin maximaal 111 punten zijn te verdienen) is de stand 389 – 376. De uitkomst ervan is niet te voorspellen. De volgende confrontatie is in Maleisië.

MotoGP Australië en Thailand uitslagen

MotoGP Australië

1. Johann Zarco (F), Ducati, 40’39.446; 2. Francesco Bagnaia (I), Ducati, +0,201; 3. Fabio Di Giannantonio (I), Ducati, +0,477; 4. Brad Binder (ZAF), KTM, +0,816; 5. Jorge Martin (E), +1,008; 6. Marco Bezzecchi (I), Ducati, +8,827; 7. Jack Miller (AUS), KTM, +9,283; 8. Aleix Espargaró (E), Aprilia, +9,387; 9. Alex Márquez (E), Ducati, +9,696; 10. Enea Bastianini (I), Ducati, +12,523; 11. Maverick Viñales (E), Aprilia, +13,992; 12. Luca Marini (I), Ducati, +17,078; 13. Miguel Oliveira (PT), Aprilia, +19,443; 14. Fabio Quartararo (F), Yamaha, +20,949; 15. Marc Márquez (E), Honda, +21,118.

• 27 ronden = 120,096 km
• Racegemiddelde winnaar: 177,2 km/u
• Snelste ronde (3e): Martin, 1’28.823 = 180,2 km/u

Sprint Thailand

1. Martin, 19’41.593; 2. Binder, +0,933; 3. Marini, +1,841; 4. M. Marquez, +3,503; 5. A. Espargaró, +3,581; 6. Bezzecchi, + 4,029; 7. Bagnaia, +4,121; 8. A. Marquez, + 6,727; 9. Zarco, 7,323.

• 13 ronden = 59,202 km
• Racegemiddelde winnaar: 180,3 km/u

MotoGP Thailand

1. Martin, 39.40,045; 2. Bagnaia, +0,253; 3. Binder, +0,114; 4. Bezzecchi, +2,005; 5. Quartararo, +4,550; 6. M. Márquez, +5,362; 7. Marini, +6,778; 8. A. Espargaró, +7,303; 9. Di Giannantonio, +7,569; 10. Zarco, +9,377; 11. Franco Morbidelli (I), Yamaha, +11,168; 12. Joan Mir (E), Honda, +11,990; 13. Bastianini, +12,323; 14. Takaaki Nakagami (J), Honda, +14,537; 15. Raul Fernandez (E), Aprilia, +15,093.

• 26 ronden = 118,404 km
• Racegemiddelde winnaar: 179,0 km/u
• Snelste ronde (9e): Bezzecchi, 1.30,896 = 180,3 km/u (record)

Stand MotoGP na 34 van 40 races

Positie	Rijder	Merk	Punten
1	Francesco Bagnaia (I)	Ducati	389
2	Jorge Martin (E)	Ducati	376
3	Marco Bezzecchi (I)	Ducati	310
4	Brad Binder (ZAF)	KTM	249
5	Aleix Espargaró (E)	Aprilia	198
6	Johann Zarco (F)	Ducati	194
7	Maverick Viñales (E)	Aprilia	170
8	Luca Marini (I)	Ducati	164
9	Fabio Quartararo (F)	Yamaha	145
10	Jack Miller (AUS)	KTM	144
11	Alex Márquez (E)	Ducati	117
12	Fabio Di Giannantonio (I)	Ducati	93
13	Franco Morbidelli (I)	Yamaha	84
14	Marc Márquez (E)	Honda	81
15	Miguel Oliveira (PT)	Aprilia	76

Quotes