MotoGP 2020; onvoorspelbaar in het kwadraat

Als we over tien jaar terugdenken aan 2020 zullen weinigen er vrolijk van worden. Behalve MotoGP-fans! Want juist in een jaar dat ellendig verloopt, doen de MotoGP-coureurs er werkelijk alles aan om ons de best mogelijke afleiding te geven. Met nog drie races te gaan en de top-6 binnen 32 punten kan – en durft – waarschijnlijk niemand zich te wagen aan een voorspelling hoe het seizoen gaat eindigen. Het goed voorspellen van een MotoGP-wedstrijd – laat staan het kampioenschap – hinkt momenteel namelijk tegen het winnen van de Staatslotterij aan.

Toen Fabio Quartararo de eerste twee MotoGP-races won op Jerez leken we af te stomen op een MotoGP-seizoen vol dominantie. Uitgerekend op het moment dat de wereldkampioen van de laatste jaren – Marc Márquez – geblesseerd raakte. Maar met nog drie races te gaan, is van dominantie in de MotoGP absoluut geen spraken meer. Rekenkundig maken zelfs nog veertien (!) rijders kans op het kampioenschap, al gaan wij natuurlijk echt niet roepen dat Johann Zarco met 73 punten achterstand nog tot de titelkandidaten behoort. Maar als je weet dat Márquez in 2016 en 2018 met nog drie races te gaan kampioen werd en er vorig jaar na zijn kampioenschap zelfs nog vier wedstrijden op de kalender stonden, laat het wel zien hoe bijzonder 2020 is. Zelfs Valentino Rossi staat na drie uitvalbeurten op rij en twee gemiste MotoGP-races vanwege zijn coranobesmetting nog altijd op ‘slechts’ 79 punten van koploper Joan Mir.

Op dit moment heeft Mir de leiding met 137 punten van de 275 die er in de afgelopen elf GP’s te halen waren. Dat is op een half punt na de helft! Marc Márquez had er vorig jaar na elf races 230. Het grootste verschil met 2019, naast het ontbreken van Márquez, is zonder twijfel de volledig andere kalender, waardoor het veel heter was op Jerez dan normaal en juist kouder op bijvoorbeeld Le Mans en Aragon. Rijders en technici tasten daardoor vaak in het duister en komen er zo lang niet altijd achter wat het juiste werkgebied is van de Michelins, die in 2020 af en toe toch al vrij onvoorspelbaar zijn. Het ideale recept voor acht verschillende winnaars en kleine verschillen in de WK-tussenstand.

Noodtoestand

Het allermooist van alles is dat het huidige seizoen er nog niet op zit. Tenminste, zoals het er nu uitziet. Zowel in de omgeving van Valencia als Portimão loopt het aantal coronabesmettingen heel snel op en daardoor kwamen er in Aragón steeds meer geruchten dat de laatste drie races niet door zouden gaan. Als Dorna op dit moment iets niet wil, is het onrust en dus kwam er direct een persbericht waarin CEO Carmelo Ezpeleta uitgebreid aan het woord kwam: ‘Op dit moment is er niets veranderd en een noodtoestand in Spanje heeft in principe geen invloed op onze situatie.’ Ook een avondklok zou geen grote gevolgen hebben voor de GP’s op Valencia en Portimão: ‘Op dit moment kunnen we gewoon doorgaan, al houden we uiteraard wel nauw contact met de autoriteiten.’ Zoals altijd duidelijke woorden van Ezpeleta, maar ook hij is uiteindelijk maar een pion als er echt grote beslissingen door de regering van Spanje en/of Portugal genomen worden. De corona-onzekerheid heeft uiteraard ook grote invloed op de MotoGP-coureurs. Zoals NTS RW Racing GP-teammanager Jarno Janssen een aantal MOTO73’s geleden al terecht aangaf, zitten deze MotoGP-toppers al jarenlang in een bepaald ritme. Van wintertesten gaat het naar races om vervolgens na een korte pauze weer te beginnen met de wintertesten. Enzovoorts, enzovoorts. Ook Mir had er na Aragón II interessante dingen over te zeggen: ‘Het is niet zo dat ik een obsessie heb om de leiding te behouden in elke race, omdat dit geen prettige manier van denken is, maar het is iets dat soms in me opkomt en waar ik aan denk. Iedereen weet dat als de situatie is zoals het nu is, het risico bestaat dat we het kampioenschap niet afmaken.’ Mir won tot nu toe overigens geen wedstrijd en dat is ook best bijzonder als je aan de leiding staat van het WK.

Wintertesten op TT Circuit Assen? Yes we can!

Corona-stress

Maar er is meer aan de hand. Eerst was er natuurlijk ook al de onduidelijkheid over de kalender en nu is er dus altijd de dreiging dat een kampioenschap zomaar voorbij kan zijn. Naast natuurlijk de mogelijke gezondheidsrisico’s bij een coronabesmetting met mogelijk alle gevolgen van dien. Op Aragón liet Quartararo zich daar zeer eerlijk over uit: ‘Eerlijk gezegd ben ik er thuis veel meer gestrest over dan tijdens de races. Ik ga daarom tussen de wedstrijden amper van huis. Ik train ’s ochtends, train’ s middags, maak een rit met mijn trialmotor in de bergen en dat is het. En zelfs dan ben ik nog gestrest, want ook al zie ik niemand, je kunt een besmetting overal oplopen. Het is moeilijk en ik denk dat pas na Portimão de stress minder zal zijn. Sinds juli voel ik mij al niet op mijn gemak in deze situatie.’ Ook Viñales wilde er wel iets over zeggen: ‘We moeten zeker maximaal opletten, thuis en op het circuit. We moeten zo min mogelijk risico nemen en zo min mogelijk mensen bezoeken, vooral als je naar huis gaat.’

Daarmee lijkt gek genoeg dus de meest bepalende periode in het kampioenschap inmiddels achter ons te liggen, want juist thuis of onderweg loop je volgens de twee Yamaha-coureurs de meeste risico’s en daar hebben ze een goed punt als je kijkt naar Moto3-coureur Tony Arbolino. Hij miste Aragon I nadat hij op de terugvlucht van Le Mans richting Milaan in nauw contact kwam met iemand die later positief op corona getest werd. Arbolino testte zelf negatief, maar moest toch in thuisquarantaine. Vanzelfsprekend volkomen logisch, maar het laat maar zien hoe dun het ijs soms is. Tijdens Aragon II was Moto3-coureur Riccardo Rossi er trouwens ook niet bij vanwege een positieve coronatest, net zoals dus zijn achternaamgenoot.

Gemiste kans

Kijkend naar de lay-outs van Valencia en Portimão is de kans groot dat ook daar de Yamaha’s en Suzuki’s het goed gaan doen. Zeker Valencia staat bekend als een Yamaha-baan – ook al wonnen ze er de laatste jaren niet- terwijl steeds meer techneuten de Suzuki omschrijven als een betere Yamaha… Portimão is een grote onbekende factor voor de MotoGP en garantie op goed weer heb je daar bovendien nooit in de winter. Vraag het de WorldSBK-coureurs maar eens die hele dagen verspilden tijdens testen vanwege kou, wind en regen. Voor Quartararo is de onbekende factor nog groter, want hij besloot geen gebruik te maken van een testmogelijkheid met straatmotoren – een R1 in geval van Fabio – die Dorna vlak voor Le Mans op Portimão bood. ‘Ik wil elke vorm van blessures zien te voorkomen en het was iets te riskant met drie races op rij daarna. Ik was er bovendien zes jaar geleden al, we hebben er een langere FP1 en FP2 en ik zou hebben gereden met een andere motor.’ Of Quartararo nu nog steeds zo gelukkig is met deze keuze, is de vraag. Elk detail telt met de minimale verschillen aan kop. Dat Jorge Lorenzo met de M1 op Portimão vervolgens veel te langzaam was om waardevolle data te verzamelen zal eveneens niet hebben geholpen. Suzuki zette daar Sylvain Guintoli tegenover en die was wel snel op de baan die hij heel goed kent uit zijn WorldSBK-periode.

Testen met nummer 1?

Naast de drie Yamaha-coureurs en alle Suzuki-rijders is zelfs Andrea Dovizioso met zijn nukkige Ducati nog volop in de titelrace. Dezelfde Andrea Dovizioso die er helemaal klaar mee is hoe het bij Ducati gaat en volgend jaar zeer waarschijnlijk niet in de MotoGP rijdt. Zijn hoop ligt op een rol als testcoureur met wellicht hier en daar een paar wildcardstarts. Ergens zou het perfect passen als uitgerekend Dovizioso wereldkampioen wordt in 2020, waar in de MotoGP toch al alles gebeurt wat eigenlijk helemaal niet kan!