Het laatste raceweekend op Oschersleben ging door een valpartij met de motor op de openbare weg aan mijn neus voorbij. Daarom was het alweer lang geleden dat ik had gereden. Rustig inkomen en langzaam opbouwen, zo is mijn voornemen. Een goede voorbereiding hoort daar bij. Daarom vertrek ik al op vrijdagavond, met een koelbox gevuld met bier, met wat vrienden naar de paddock. Om op zaterdagochtend lekker fris te zijn…
Ja, dat pakt toch even anders uit. Toch is het fijn om niet voor dag en dauw uit bed te moeten om op tijd te zijn voor de inschrijving. Ook ben ik nu mooi op tijd bij de technische keuring, en staat mijn Yamaha al anderhalf uur voor aanvang van de eerste kwalificatie kant en klaar in de bandenwarmers. Top! Omdat Continental sinds kort een RaceAttack in de maat 180-60 heeft, in plaats van de gebruikelijke 180-55, ga ik vandaag op de 60-achterband van start. Theoretisch gezien heeft het in ieder geval voordeel.
Je hebt hierbij meer rubber aan het asfalt wanneer je onder diepe hellingshoek ligt. Dus, meer grip, en eerder op het gas. Het is echter wel zaak om de motorfiets opnieuw af te stellen. De band is namelijk hoger, dus staat de achterkant van de motor ook anders dan normaal. Een andere balhoofdhoek, kleinere naloop en zelfs een andere hoek van de achterbrug…
Omdat ik met standaard materiaal rij, en standaard schokbrekers niet zomaar de rijhoogte laten aanpassen, pas ik de veervoorspanning voorzichtig aan. Dat is eigenlijk geen aanrader, maar in mijn geval acceptabel. Al is het eigenlijk een goede reden om een mooie aftermarket schokbreker aan te schaffen. De eerste kwalificatie levert, terwijl ik het echt rustig aan doe, een mooie 1.52 op. In de kwalificatie daarop volgend laat ik een 1.50 optekenen. Dat gaat best lekker! Tijdens de start van de race ontbreekt het bij mij aan concentratie. Pas wanneer de lampen al op rood springen zet ik de motor in de versnelling. Ja, te laat dus…
Ik maak wat plaatsen goed, maar verlies er in de eerste ronde ook erg veel door een ‘dat-ging-maar-net-goed’. Bij het uitkomen van de Stekkenwal ben ik namelijk sneller dan mijn voorganger, maar zijn motor loopt net wat sneller. Daarom zit er ik bij het aanremmen van de bult rechts achter, wanneer hij zijn anker uitgooit en rechts richting de curbstones stuurt. Ik moet het kunstgras op en stuur hangend en wurgend de bult nog in. Zeker acht man komt me links en rechts voorbij, maar gelukkig blijft een valpartij uit.
De tien resterende ronden ben ik in mooie gevechten verwikkeld, met onder andere Sybren Wind, Alex van der Voorn en Arien Out. Wind is me te snel af, maar het gevecht met Van der Voorn duurt de hele race voort. Uiteindelijk kom ik nipt met drie-tiende seconde voorsprong over de finish. Gewonnen! Nou ja, ook veel verloren. Maar toch voelt het na zo’n gevecht als overwinning. Uiteindelijk finish ik als 24e, met een snelste raceronde van 1.50.6. Hmm, dat kan wel beter. Toch was de race fantastisch en kijk ik reikhalzend uit naar 29 september. Dan worden de laatste twee raceronden van de KNMV Cup verreden. Ik ben er bij.
Met dank aan Kees Siroo voor de foto’s!
