De Oostenrijkse Pierer Group – KTM, Husqvarna en GasGas – kan terugkijken op een succesvol seizoen in de MXGP en de MX2, met wereldtitels voor Jorge Prado op GasGas en Andrea Adamo op KTM. Een nadere kennismaking met beide wereldkampioenen.
Vooraf gold Prado (22) dit jaar in de MXGP als een van de titelfavorieten. De belangrijkste rivalen van de GasGas-rijder waren Tim Gajser, Jeffrey Herlings en Romain Febvre. Gajser werd voor aanvang van de GP’s al uitgeschakeld door een bovenbeenbreuk. Herlings’ titelkansen – en die van KTM – eindigden door een nekwervelbreuk tijdens de Duitse GP, terwijl Febvre in de beginfase van het seizoen steeds achterbleef bij Prado en de Spaanse GP moest laten schieten na een zware val. Hoewel hij in het tweede deel van de competitie veel GP’s wist te winnen, kon de Fransman de opgelopen achterstand op Prado niet meer goedmaken.
Adamo (20) werd bij KTM in de MX2 de opvolger van tweevoudig wereldkampioen Tom Vialle, die naar de Verenigde Staten vertrok. De Italiaan kwam vorig jaar uit voor GasGas en eindigde in het WK als achtste. Adamo moest het hebben van zijn regelmaat. Hij scoorde dot seizoen in elk van de 38 manches en eindigde slechts twee keer buiten de top tien. In de kwalificatieraces op zaterdag bleef hij twee keer zonder punten. Een echte winnaar was hij zeker niet, want hij won slechts één kwalificatierace, sloot slechts vier manches winnend af, won twee GP’s, maar stond wel elf keer op het podium. Adamo werd wereldkampioen, maar was hij de beste? Nee, dat was Jago Geerts. Maar hij miste door blessures twee GP’s en bleef bovendien puntloos in nog eens twee GP’s. Desondanks bedroeg het puntenverschil tussen Adamo en hem slechts 67 punten. Toch is Adamo de terechte kampioen. Het gaat erom wie de meeste punten scoort en dat deed hij.
Verhuizing
Net als Prado in 2019 verdedigt Adamo komend jaar ook zijn wereldtitel. Dat is niet de enige overeenkomst tussen beiden, want zowel Prado als Adamo verhuisden op jonge leeftijd ver van huis. De ouders van Prado gingen met de 11-jarige Jorge van Spanje naar Lommel omdat ze verwachtten dat dit goed zou zijn voor zijn crosscarrière, die al sinds zijn zesde aan motocross deed. Daarvoor had hij al ervaring opgedaan met een trialmotor. Al voor de verhuizing was Jorge al Europees- en wereldkampioen in de 65cc-klasse. Op zijn veertiende werd hij Europees kampioen in de 125cc-klasse.
De familie Adamo (vader, moeder en vier kinderen) trok van Sicilië naar Bologna in het noorden van Italië toen Andrea tien jaar oud was. Anders dan bij de familie Prado ging het niet om het crossen van zoon Andrea (die op zijn derde zijn eerste wegmotor kreeg), maar omdat vader Adamo in het noorden van het land meer mogelijkheden zag voor een betere toekomst voor zijn gezin dan op Sicilië. Voor Andrea had de verhuizing een positief effect omdat hij veel meer mogelijkheden kreeg om te trainen op zijn crossmotor. Inmiddels woont Adamo met zijn vriendin Elena Maddii (een dochter van voormalig GP-topper Corrado Maddii, die volgend jaar met Ducati gaat rijden) ook in België, omdat daar het fabrieksteam van KTM gevestigd is. De rest van de familie woont nog steeds in Italië.
Grote voorsprong
Jorge Prado draait sinds 2016 mee in het wereldkampioenschap. In dat jaar startte hij in de laatste drie GP’s. In zijn eerste GP (Assen) verraste hij door in de tweede manche tweede te worden. Het eerstem volledige seizoen als fabrieksrijder van KTM (2017) leverde al een GP-overwinning op en de zevende plaats in het WK. Een jaar later ging het nog veel beter, al was de seizoensopening in Argentinië een teleurstelling. Daarna verliep alles vlekkeloos en won hij maar liefst 17 manches. Met een voorsprong van bijna 100 punten op Pauls Jonass was hij overduidelijk kampioen. In 2019 was zijn dominantie nog groter. Het seizoen bestond uit 18 GP’s, dus 36 manches. Van die 36 won hij er niet minder dan 31! Het verschil met Thomas Kjer Olsen, die tweede werd, liep op tot meer dan 200 punten. Prado was duidelijk de MX2 ontgroeid.
In het door corona sterk beïnvloede MXGP-seizoen 2020 miste hij de laatste vier GP’s, maar eindigde toch nog als zevende in het klassement. Zijn tweede jaar leverde hem de vijfde plaats op. In 2022 stapte hij over van KTM naar GasGas en verbeterde zich één plaatsje. Prado begon dit jaar in Argentinië met een tweede plaats achter de verrassende winnaar Ruben Fernandez. In de tweede GP, op Sardinië, nam hij de leiding in het WK-klassement over. En die zou hij niet meer afstaan. Van de 38 manches wist hij er veertien te winnen en eindigde bij zestien van de 19 GP’s bij de eerste drie.
Gok van KTM
Vanaf 2015 reed Adamo drie jaar in het EK-150cc, een klasse waarin uitsluitend met Honda’s werd gereden. In zijn laatste jaar won hij zeven van de 10 manches en werd hij kampioen. In 2018 reed hij het Italiaans kampioenschap in de MX2 en maakte een uitstapje naar Amerika. Adamo: ‘Ik was toen nog maar veertien. Ze boden mij een contract aan, maar dat wilde ik niet, want dat zou betekenen dat de hele familie zou moeten emigreren. Ondanks dat mijn moeder in New York is geboren en ik er familie heb wonen, wilden we dat niet.’
Door blessures moest hij in 2019 twee van de acht EMX250-races laten schieten. Niets wees er dat jaar op dat er een toekomstig kampioen achter het starthek stond, want een achtste en een negende plaats waren zijn beste resultaten. In 2020 reed hij alleen de eerste wedstrijd (Valkenswaard) en was de rest van het seizoen geblesseerd. Het jaar erop maakte hij zijn opwachting in het wereldkampioenschap. In slechts drie manches scoorde hij geen punten. Op zijn GasGas werd hij veertiende. Vorig jaar ging het aanzienlijk beter en kwam hij geregeld bij de eerste zes over de finish en werd hij achtste in het WK.
KTM nam een gok met Adamo, want hoewel hij in 2022 liet zien over regelmaat te beschikken gold hij zeker nog niet als een kanshebber op de wereldtitel. Adamo wist dat ook andere fabrikanten hem volgden, maar hij hapte meteen toe toen KTM hem en aanbod deed. Hij startte dit jaar in Kegums in de Letse GP voor het eerst als leider van de WK-stand, maar verloor de rode plaat in die race aan Kay de Wolf. Een GP later, in Teutschenthal, veroverde Adamo de rode plaat terug en stond die niet meer af. Constant scoren vormde, net als bij Prado, de basis van zijn succes.
Vertrouwen
Elke jongen die begint met motorcrossen droomt ervan ooit wereldkampioen te worden. Slechts enkelen hebben het talent om te strijden om de wereldtitel, maar slechts weinigen slagen er in om hun droom te verwezenlijken. Voor Prado was dit al zijn derde keer. In de voorlaatste GP, in het noord-Italiaanse Maggiora, werd hij kampioen. Hij eindigde daar op de eerste en zesde plaats. ‘Wat een dag was dat! Het was jammer dat ik in de tweede race een foutje maakte, want dat kostte mij de overwinning. Ik had nooit gedacht dat ik dit jaar het Gouden Plaat zou behalen. Het was een heel jaar hard werken. Velen dachten niet dat ik de titel zou kunnen pakken, maar ik heb altijd vertrouwen in mezelf gehad. En nu ben ik dit jaar degene die bovenaan staat. Hier heb ik mijn hele leven van gedroomd. Het was geweldig om met mijn Italiaanse team de wereldtitel in Italië te behalen. Ik ben er trots op dat ik dit voor het team heb kunnen bereiken. Maar ook voor GasGas is het geweldig, want het is hun eerste wereldtitel in het motorcrossen. En als Spanjaard op een Spaans merk ben ik de eerste Spanjaard die de MXGP-wereldtitel heeft behaald.’
Zijn gedachten gingen op dat moment ook terug naar het verleden: ‘Alle titels die ik hiervoor heb behaald zie ik als een soort voorbereiding op deze titel.’ Hij is uiteraard enorm tevreden over het seizoen 2023. ‘Zowel ikzelf als het team hebben hard gewerkt, alles verliep dit jaar perfect. We kregen de kans om voor de titel te gaan en die kans hebben we benut. Het was een geweldig gevoel om over de finish te komen en daar mijn familie, mijn vrienden en de mensen van mijn team te zien, die samen met mij het wereldkampioenschap vierden. Dat betekende veel voor mij.’
Strategie
Was het voor Prado mooi dat hij zijn Italiaanse team in Italië aan de wereldtitel kon helpen, voor Adamo was het nog mooier in Maggiora: wereldkampioen worden in eigen land voor het oog van duizenden landgenoten. ‘Ik kwam niet naar Maggiora met het idee om de GP te gaan winnen. Ik dacht alleen aan de titel, want daar was de eerste mogelijkheid om kampioen te worden. Hoewel ik niet de beste starts had, wist ik toch twee keer derde te worden en eindigde ik ook als derde totaal. Toen ik zag dat Liam gevallen was, wist ik het zeker. Iemand zien vallen is nooit leuk, maar dat hoort nu eenmaal bij onze sport. Ik denk dat ik dit jaar het geluk aan mijn zijde heb gehad. Ik kan accepteren dat iemand anders sneller is dan ik. Ik heb elke race geprobeerd om er het maximale uit te halen. Dat resulteerde soms in een tweede plaats, of een vijfde en af en toe zelfs de eerste. Die strategie heeft goed gewerkt, want ik ben wereldkampioen geworden!’
Adamo vergat niet zijn ouders te bedanken: ‘Zij hadden gewone banen, waardoor het niet altijd gemakkelijk was om mij te laten crossen. Ik ben hen erg dankbaar. Nu ik kampioen ben geworden, heb ik ze terugbetaald voor alles wat ze voor mij hebben gedaan.’
Teammanager Tony Cairoli (net als Adamo afkomstig van Sicilië) was vol lof over zijn pupil: ‘Het is fantastisch wat Andrea dit jaar heeft gepresteerd. Ik weet hoe moeilijk het is in je eerste jaar bij een fabrieksteam. We zijn erg trots op hem.’ Volgend jaar zullen de twee niet meer samenwerken, want Cairoli heeft ervoor gekozen om met Ducati in zee te gaan.
Naar Amerika?
Prado heeft nog een contract voor een jaar met De Carli Racing, dat ook de komende jaren actief zal zijn in het Red Bull GasGas Factory Team in de MXGP. Wat hij daarna gaat doen is nog niet zeker, maar de kans is aanwezig dat 2024 zijn laatste jaar in de GP’s zal zijn. Hij heeft namelijk zijn zinnen gezet op de Amerikaanse Supercross. Om te zien of dit iets voor hem is, brengt hij deze maand door in de Verenigde Staten. ‘Ik ga een kleine drie weken Supercross rijden. Ik wil zien hoe dat bevalt op een 450cc-motor. Ik ben een 450-rijder en wil niet terug naar de 250cc. Dat heeft geen zin voor mij. Het is belangrijk om deze test te doen, omdat ik altijd al gedacht heb aan de Amerikaanse Supercross. Ik wil ontdekken of ik er goed in ben. Als het goed gaat en ik er plezier aan beleef, ga ik nadenken over een toekomst in de Supercross. Zo niet, dan blijf ik meedoen aan de GP’s. Dan weet ik tenminste hoe mijn carrière verder zal gaan.’
Als trotse wereldkampioen reed Prado met nummer 1 op zijn motor in Amerika. Hoewel hij op een afgesloten circuit reed, drongen er toch berichten door over zijn prestaties op de Supercrossbaan. Er werd positief gesproken over wat hij liet zien. Het wasbord kostte hem geen moeite. Kenners vinden dat Prado gevoel heeft voor Supercross. Het is dus goed mogelijk dat wij hem in 2025 niet meer zullen zien. Prado heeft in ieder geval de steun van KTM als hij naar Amerika wil verhuizen. En hij weet dat een goede start erg belangrijk is bij Supercross. En dat beheerst hij als geen ander, want dit jaar had hij veertien keer de kopstart in de MXGP.
Concurrentie
Adamo heeft nog geen uitspraken gedaan over de langere termijn. Zijn prioriteit ligt nu bij het verdedigen van zijn MX2-wereldtitel. Mocht dat lukken, dan moet hij overstappen naar de MXGP. Lukt het niet, is het mogelijk dat hij nog langer in de MX2 blijft, omdat hij jonger is dan 24. Dat is de leeftijd waarop je de MX2 moet verlaten. Door deze regel zal Adamo komend jaar niet tegenover Jago Geerts staan, maar er zal genoeg concurrentie voor hem zijn. Bijvoorbeeld van zijn KTM-teamgenoten Liam Everts en Sacha Coenen, het Husqvarna-duo Kay de Wolf en Lucas Coenen en Thibault Benistant en Rick Elzinga van het Hutten Metaal Yamaha Official EMX250-team. En hoe zal het nieuwe Triumph-team met Mikkel Haarup en Camden McLellan presteren? Op basis van wat we nu weten lijkt het seizoen 2024 voor de MX2 erg interessant te worden.
