Jeffrey Herlings is al jaren een gearriveerde vedette en daarom is het maar moeilijk voor te stellen dat hij ooit een aanstormend talent was. Uitgerekend in eigen land won hij zijn eerste Grand Prix. Op 25 april 2010 begon Herlings aan een ongelooflijke zegereeks die nog altijd voortduurt. Een terugblik op die memorabele dag in Valkenswaard.
Eigenlijk kan het niet, toch? Een vijftienjarige puber die een Grand Prix wint? Die beide manches wint? Aan het eind van de middag staat Jeffrey Herlings met de Nederlandse vlag om de schouders, het Wilhelmus klinkt uit de geluidsinstallatie. Dit is het dus. Dit is hoe het voelt om een Grand Prix-winnaar te zijn. Deze zondag is het supertalent van het KTM-fabrieksteam overduidelijk de beste in de MX2-klasse.
Drie dagen eerder had de jonge Brabander ietwat beduusd en onwennig zijn eerste persconferentie gegeven. Op het Eurocircuit in Valkenswaard luisterde een handjevol Nederlandse pers toe. Schreef onder andere op dat Herlings mensen voor gek verklaarde die dachten dat hij ‘wel even’ ging winnen.
Marc Bongers: ‘Als de M1000RR alles zou doen wat Michael wilde, dan stond de prijzenkast vol’
Favoriet
Herlings werd voor de derde Grand Prix van het seizoen nota bene als favoriet gezien. Drie weken eerder was hij tijdens zijn WK-debuut in Bulgarije in de tweede manche al derde geworden. En tijdens de daaropvolgende GP van Lombardije tweede in de tweede manche. Maar Ken Roczen dan, dat andere supertalent? En Marvin Musquin, tweevoudig wereldkampioen en titelverdediger? ‘Ik probeer gewoon plezier te hebben en mezelf te verrassen’, had hij gezegd. ‘Ik zie wel wat er dit weekend gebeurt. Het podium is haalbaar, denk ik, maar ik weet dat ik nog niet de beste ben. Tegen Marvin Musquin en Ken Roczen rijden in het WK is iets anders dan in een ONK-wedstrijd. Zij zijn aan elkaar gewaagd, dan is er een gat, en dan kom ik pas.’
Had hij het even mis. Het was precies andersom: eerst Herlings, dan een gat en dan de rest. In de tweede manche was hij met vijftien seconden voorsprong op nummer twee Roczen over de finish gedenderd. Nu bezit hij de titel van jongste Nederlandse Grand Prix-winnaar ooit. Heel lang was dat Dave Strijbos, nadat de Limburger in 1984 op zestienjarige leeftijd in Stevensbeek zijn eerste Grand Prix had gewonnen.
Record
Diezelfde Strijbos staat die dag in Valkenswaard toe te kijken. ‘Toen was zestien ook nog de minimumleeftijd. Ach, dat ik mijn record kwijt ben, vind ik helemaal niet erg’, reageert hij sportief. ‘Die jongen heeft een doel voor ogen. Dat zie je als je hem in de ogen kijkt.’
Dik elf jaar later kan Strijbos zich nog goed herinneren dat hij getuige was van die memorabele wedstrijd. ‘Bij mij kwam mijn eerste overwinning onverwacht. Voor hem was zijn eerste dat ook, denk ik’, aldus de oud-wereldkampioen. ‘Je gaat er vol in en dan kijk je wel waar het eindigt. Als je dan zo wint, is dat natuurlijk geweldig. Concurrentie was er wel, ook in het zand. Dat-ie een kanshebber was, stond vast. Ik gaf hem ook de grootste kans. Het was te verwachten dat hij eraan zou komen als alles normaal verliep.’
Maar die 25e april verloopt het niet allemaal normaal. Een dag eerder is Herlings tijdens de kwalificatierace gevallen. Hij komt niet verder dan de veertiende plaats en dat betekent ook zijn startplaats voor de eerste manche. Als het starthek valt, blijkt al snel dat de jonge Elsendorper een klasse apart is in het zand.
Jeffrey Herlings open over zijn crash in Faenza
Motorcrossbelofte
Het duurt een paar ronden, dan grijpt hij de koppositie. Tot groot genoegen van het thuispubliek natuurlijk. Dat staat met een kleine 15.000 man te kijken naar de grootste Nederlandse motorcrossbelofte van de afgelopen decennia. Als hij een paar uur later begint aan de laatste ronde van de tweede manche, is de spanning rond het circuit voelbaar. Herlings gaat ook nu aan de leiding. Het mag nu niet meer fout gaan.
Zijn monteur bij KTM staat intussen zenuwachtig op de balustrade van de pitbox. Als Herlings in zijn blikveld verschijnt, steekt hij het rondenbord uit. ‘1 lap, focus, +15’, staat erop in grote letters. Ruim een minuut later maakt de wedstrijdleider met een hoge zijwaartse sprong een einde aan de spanning. De tweede manche is ook de zijne. Zijn eerste Grand Prix-zege is binnen.
Omroeper Kees van den Boomen schreeuwt Herlings’ naam over het circuit en de winnaar omhelst zijn vader, moeder, broer en KTM-teammanager Stefan Everts. ‘Super, dit is een droom die uitkomt’, zegt hij na de huldigingsceremonie. ‘Ik was zo gespannen voor deze wedstrijd, wilde zo graag. Dat ik tijdens mijn thuis-GP elke ronde vooraan heb gereden, kan ik bijna niet bevatten. Dit geeft zo’n fantastisch gevoel.’
Ultieme bevestiging
Everts kijkt voldaan toe. Voor hem is de overwinning van zijn jonge rijder de ultieme bevestiging dat het Oostenrijkse fabrieksteam de juiste beslissing nam toen het Herlings al in 2008 contracteerde. ‘Jeffrey is altijd een supertalent geweest’, zegt de Belgische tienvoudig wereldkampioen nu, als hij terugblikt op Herlings’ eerste overwinning. ‘Hij stak er altijd met kop en schouders erbovenuit.’
Everts heeft zich dan ook nooit verbaasd over het stormachtige carrièreverloop van het supertalent. Al was het in het begin wel afwachten hoe hij zich zou houden op het hoogste niveau. ‘Er zijn veel jonge rijders die in de jeugdcategorieën alle potten breken, maar daarna zie je ze niet meer. We hebben destijds een beetje gegokt met Jeffrey.’
‘Uiteindelijk is het gelukt. Zijn potentieel is er altijd gebleven’, aldus Everts. ‘We hebben hem vroegtijdig naar de MX2 overgezet. Hij ging in het begin rijden bij het KTM-team van Jacky Martens en had al heel vroeg de juiste snelheid. En ook een heel sterke fysiek. Jeffrey had al een heel volwassen lichaam. Hij heeft ook altijd heel hard getraind.
In mijn ogen zelfs wat teveel. Dat is ieder zijn keus en hij heeft het toen in Valkenswaard waargemaakt. Voor het hele team was het fantastisch om te zien.’
Golden boys
Wat die bewuste Grand Prix zo bijzonder maakte, is dat de twee jongste deelnemers, Herlings en Roczen, er het tempo bepaalden. Everts: ‘Roczen was ook één van de golden boys. Hij was toen nog iets volwassener dan Jeffrey in zijn doen en laten. Jeffrey is ook altijd een wat moeilijker persoon geweest om mee te werken. Dat is wel iets geweest in die tijd. Uiteindelijk deed hij wat hij moest doen. Op de baan was hij gewoon de beste. Op die leeftijd zag je al dat hij een potentiële wereldkampioen was. Hij is één van de beste rijders die KTM ooit gehad heeft.’
Nu, in 2021, is Herlings goed voor vier wereldtitels en 91 Grand Prix-overwinningen. Het is dat hij zo vaak geblesseerd is geweest, anders had hij al veel vaker wereldkampioen kunnen zijn. Hoewel Herlings’ honger nog lang niet is gestild, blijft die eerste zege hoe dan ook bijzonder, ook voor Herlings zelf, stelt Dave Strijbos. ‘Als ik het met mezelf vergelijk, dan is je eerste de mooiste’, zegt hij. ‘Het zijn de leukste herinneringen. Want je gaat van niks naar een overwinning. Dat vergeet je nooit. Ook bij de mensen blijft het hangen, honderd procent. Je zag toen al: hij wil maar één ding en dat is winnen.’
GP Italië: Herlings wint weer
Jeffrey Herlings heeft zijn eerste Grand Prix-overwinning van het seizoen te pakken. De 26-jarige coureur uit Oploo reed op het circuit van Maggiora in Italië naar de zesde plaats in de eerste manche en greep de overwinning in de kletsnatte tweede manche.
Daarin profiteerde Herlings van een foutje van Glenn Coldenhoff, die tot dat moment aan kop reed. De crosser uit Heesch werd uiteindelijk tweede in het dagklassement, voor Tony Cairoli. Opvallend was overigens dat die drie rijders allen veertig punten verzamelden.
Herlings werd als eerste geklasseerd, omdat hij de tweede manche won, die het zwaarst meetelt voor het dagklassement. Coldenhoff werd vierde en tweede in de manches en behaalde daarmee een hogere uitslag in de tweede manche dan Cairoli. De Italiaan werd in beide manches derde.
Door de overwinning van Herlings staat hij nu na drie Grands Prix op de tweede plaats in de stand van het WK, op slechts zes punten van WK-leider Tim Gajser. De Sloveen kwam in Italië niet verder dan de vijfde en zesde plaats in de manches en eindigde daarmee op de zevende plaats in het dagklassement.
