Interview Robin Spijkers: ‘Het was een eer om voor Valentino Rossi te mogen werken’

Robin Spijkers deed iets wat miljoenen fans hadden willen doen: Valentino Rossi op de schouders nemen na zijn afscheidsrace in Valencia. De Nederlander was in 2021 eerste monteur van de GOAT. Hoe zou het zijn om met ‘Vale’ te werken en hoe heeft Robin dit bijzondere jaar met hem beleefd? Blijkbaar goed, want hij werkt in 2022 als eerste niet-Italiaan of Spanjaard voor het VR46-team.

Daar stond je dan met Valentino Rossi op je schouders in Valencia. Hoe voelde dat?

 ‘Onbeschrijfelijk! Maar goh, wat was ik nerveus voor deze race. De nacht ervoor kon ik niet slapen en kort voor de race moest ik bijna overgeven. Deze race moest technisch gewoon perfect verlopen en dat lukte! Daarna ging het dak eraf. Vale had mij donderdag al gevraagd of ik hem op zijn schouders wilde nemen bij terugkomst. Daar zeg je natuurlijk geen nee tegen. We hebben dit donderdag al een keer geoefend en zaterdag nog een keer toen hij zijn pak aan had. Natuurlijk wel achter gesloten deuren, haha!’

MotoGP Valencia: afscheid van icoon Valentino Rossi

Even terug naar het begin. Wat was je eerste reactie toen je hoorde dat je voor Rossi ging werken?

 ‘Het voelde als een soort van droom die uitkomt. Het is, net als voor velen, een held van mij. Als je tien jaar geleden had gezegd dat ik zijn eerste monteur zou worden, had ik je voor gek verklaard. De twee jaar ervoor heb ik voor Fabio (Quartararo) gewerkt en ik kon helaas niet mee met hem naar het fabrieksteam. Dat was eerst wel een beetje zuur, maar toen ik van Wilco (Zeelenberg) en Stiggy (Johan Stigefelt) hoorde ik dat ik voor Vale mocht werken, veranderde dat gevoel meteen.’

Wat waren de reacties van je familie en vrienden?

 ‘Toen het bekend werd, heb ik zo enorm veel berichtjes gekregen. Ik kreeg ook allemaal vriendschapsverzoeken en berichtjes op social media. Ik vind het hartstikke leuk, maar hou mij er ook niet te veel mee bezig.’

Rossi is groter dan de sport. Was je niet vreselijk zenuwachtig bij de eerste ontmoeting?

‘Zeker! Van de buitenkant is hij goedlachs en altijd vrolijk. Je weet niet of hij achter de schermen ook zo is. Maar zo is hij dus echt. Hij is een vriendelijke en joviale vent, die zichzelf eigenlijk helemaal niet als een superster ziet. Bij eerste test in Qatar werden we met zijn allen door Rossi uitgenodigd om te komen eten. We hebben het toen helemaal niet over het racen gehad. Hij vroeg wat ik allemaal had gedaan en wat ik buiten de sport leuk vind. Oprechte interesse. Wanneer je met Vale praat en die grote ogen staan op je gericht, kijkt hij zowat in je ziel. De eerste keer is dat heel bijzonder. Hij luistert goed, want ik heb dit seizoen wel vaker gemerkt dat hij goed onthoudt wat ik eerder heb verteld.’

Heb je buiten het racen ook contact?

‘Alleen op de baan. Het is niet zo dat ik hem berichtjes ofzo stuur. Maar dat is met veel meer teamleden zo. Behalve met Torleif (Hartelman) en Wilco, waar ik ook privé contact mee heb, gaat het met de overige teamleden voornamelijk over werk. Valentino is meer een goede collega geworden.’

Wat viel je voornamelijk op aan het werken voor Rossi?

 ‘Zelfs nu hij niet meer vooraan rijdt, zijn de meeste camera’s nog op hem gericht. Wanneer ik de box opentrek staan er altijd wel tien camera’s. Dat geeft wel druk, maar ik vind het heel fijn om onder druk te werken. Aan het einde van het seizoen ben ik altijd helemaal kapot. Praktisch altijd ben ik een week ziek, maar zo moe als nu ben ik nog nooit geweest.’

Komt deze druk door Rossi?

 ‘Totaal niet. Vale is heel relax, daar krijg je helemaal geen druk van. Het komt puur bij mijzelf weg, omdat er zoveel mediadruk op zit. Als ik iets verkeerds doe, dan ziet de hele wereld dat. En over vijf jaar nog steeds. Je ziet nu nog steeds filmpjes van momenten waarop hij een technisch probleem kreeg. Ik wilde er alles aan doen dat mij dat niet zou overkomen.’

Je hebt ook met veel jonge rijders gewerkt. Wat is het grote verschil tussen hen en Rossi?

 ‘Als je het vergelijkt met Fabio, dan zondert Vale zicht wat meer af. Maar dat is ook logisch. Als hij zijn hoofd buiten de pitbox steekt, dan zijn er altijd minimaal 40 man die wat van hem willen. En iedere dag neemt hij er tijd voor. Dat is ongelofelijk knap, want ik zou er na een dag al strontflauw van zijn. Hij stond na zijn laatste race zelfs nog een half uur handtekeningen en selfies uit te delen. Hij bleef het gewoon doen, maar dat betekende wel dat hij wat minder in de box aanwezig was.’

Rossi reed niet meer vooraan. Kon hij zichzelf daarbij neerleggen?

‘Ik kan natuurlijk niet in zijn hoofd kijken, maar ik heb wel het idee dat hij er vrede mee had. Hij kon wel echt tevreden zijn met een top-tien klassering of een goede rondetijd. Het was fantastisch geweest als we nog een podium hadden kunnen pakken, maar het niveau is verschrikkelijk hoog en er rijden geen slechte rijders of motoren meer rond. Dat was tien jaar geleden wel anders. Ik denk dat het ook belangrijk is hoe het team ermee omging. Als wij enthousiast en positief zijn, dan straalt dat ook over op hem. Vale heeft het afgelopen jaar bijna overal harder gereden dan hij ooit heeft gedaan. Dat is toch superknap!’

Hoe gaat hij met tegenslagen en druk om?

Robin Spijkers: ‘Hij blijft altijd wel relax. Ik heb geen moment het gevoel gehad dat hij niet tevreden was over wat wij voor hem doen. Hij was altijd zeer dankbaar. Maar er zijn ook geen fouten gemaakt en dat was voor mijzelf het belangrijkste doel dit jaar. Dat geeft een voldaan gevoel.’

Heb je met hem wel eens stevig gesprek moeten hebben?

‘Nee, maar daar zijn ook geen redenen voor geweest. Het was voor mij het zwaarste, maar tevens ook één van mijn makkelijkste jaren. We hebben echt keihard gewerkt om dingen aan de fiets te verbeteren en Vale wilde er ook alles uithalen. Hij wilde niet alleen maar rondrijden en zwaaien naar het publiek. Ik denk wel dat hij er echt van genoten heeft dit jaar met een fijne groep mensen om zich heen.’

Wat was voor jou de meest speciale race?

 ‘Natuurlijk was Valencia mega-speciaal, maar Misano 2, zijn laatste thuisrace, was ook zo bijzonder. Iedereen is daar Rossi-gek en daar moest het goed gaan. In Valencia en Misano wist hij in de top-tien te finishen. Als je dat op je 42^e in dit ijzersterke MotoGP-veld nog kan presteren, kan je daar alleen maar mega veel respect voor hebben. In Misano had hij ook nog een paar sterke inhaalacties in de slotfase. Wij waren super blij en het publiek was uitzinnig. De uitloopronde duurde bijna net zo lang als de race.’

Hoe kwam hij binnen in Misano?

 ‘Een grote glimlach op zijn kop en ik kreeg een dikke omhelsing. Dat zijn momenten die ik nooit vergeet. Toen ik geïnteresseerd begon te raken in de sport, waren Rossi en Troy Bayliss mijn helden. Je helden moet je niet ontmoeten zeggen ze vaak, maar in dit geval denk ik de juiste helden heb gekozen. Ook Bayliss is in het echt een super vent.”

Wanneer hoorde jij dat Rossi ging stoppen?

Robin Spijkers: ‘Praktisch tegelijk met de rest van de wereld. Natuurlijk voelde je dat het moment eraan zat te komen, maar er waren slechts enkelen die het al wisten. Wij als team werden kort voor de persconferentie geïnformeerd.’

Volgend jaar ga je werken voor het VR46 team in de MotoGP.

’Ik ben de eerste niet-Italiaan of Spanjaard die voor het team gaat werken. Daar ben ik heel trots op. Binnen het team van aflopen jaar gaat er veel veranderen. Als het Petronas SRT met drie klassen was gebleven, dan was ik er vrij zeker van dat ik daar was blijven werken.’

Ook al heeft hij al veel gebroken, Jeffrey Herlings breekt nooit

Hoe gaat zoiets?

 ‘Ik heb zelf aangegeven dat ik graag bij VR46 zou willen werken. Het VR46-team wilde mij niet zelf benaderen, omdat ik zo gelinkt ben aan Stigefelt. Dat is een mooi compliment, maar ook lastig. Om diezelfde reden ben ik niet met Fabio meegegaan naar het fabrieksteam. Fabio mocht twee van zijn drie monteurs meenemen. Hij kon zelf niet kiezen, dus zijn crew chief deed dat. Omdat ik al zo lang voor het team werkte, wilden ze mij niet weghalen.’

Hoe kwam het dan toch rond met VR46?

 ‘De crew chief en dataman van Vale gaan ook voor het VR46-team werken in 2022. Ik gaf bij hen aan dat ik geïnteresseerd was. Een dag later kwam Uccio (Salucci) bij mij en vroeg of we even konden zitten. We waren er dezelfde dag uit en ik krijg een soortgelijke rol bij Marco Bezzechi in 2022. Zij geven mij vertrouwen en waardering, net als het Petronas SRT-team altijd gedaan heeft. Wilco zegt altijd tegen mij “lekker gewerkt”. Ook als de resultaten minder goed zijn, kan je wel je werk goed hebben gedaan.’

Je kan volgend jaar geen “lekker gewerkt” meer zeggen.

Robin Spijkers: ‘Haha, er zijn al aardig wat Italianen die deze term al kennen! Maar ik ga deze winter ook op Italiaanse les. Ook werken met een Ducati wordt anders. De Yamaha is wat dat betreft een doosje lego. Het is een wonderschone fiets, maar ook makkelijk om als monteur aan te werken. De Ducati is uitdagender en meer omvattend. Dat kan je ook zien aan de Ducati-teamleden. Die zijn ‘s avonds altijd later klaar met hun werk. Ik ben gek op techniek en ik denk dat ik bij Ducati weer nieuwe dingen kan leren.’

Heb je met Rossi zelf ook contact gehad over de stap naar het VR46-team?

’De onderhandelingen gingen niet via Vale. Vale is natuurlijk de eindbaas, maar die bemoeit zich daar niet mee. Hij weet wel alles. Toen ik rond was met Uccio kwam hij een dag later naar mij toe in de box: “Ik ben blij dat je komt”, zei hij. Waarop ik antwoordde “Ja, ik ben ook blij!” Dat is toch machtig dat je dit soort gesprekjes met je held hebt. Wie had dat ooit gedacht!’