Ducati is momenteel toonaangevend in de MotoGP, speelt een hoofdrol in het WK Superbike en levert de motoren in de MotoE. Voor de nabije toekomst hebben de Italianen er een doel bij: de wereldtitel MXGP. General Manager van het MXGP-project is Paolo Ciabatti, die jarenlang aan het MotoGP-team was verbonden.
Ruim een jaar geleden was Ciabatti voor het laatst actief in de MotoGP. Hij was toen 66 jaar. Voor velen een mooie leeftijd om het kalmer aan te gaan doen of zelfs helemaal te stoppen met werken. Niet echter voor Ciabatti, want op verzoek van Ducati’s CEO Claudio Domenicali werd hij verantwoordelijk voor de entree van Ducati in de motorcross. Iets eerder in het najaar van 2023 had Ducati aangekondigd zich met de cross te gaan bezighouden (op dat moment was er al twee jaar aan het project gewerkt). In 2024 nog uitsluitend op nationaal niveau, maar vanaf 2025 met een fabrieksteam in de MXGP. De MX2 volgt vermoedelijk in 2026. Daarmee bewandelt Ducati precies de omgekeerde weg van Triumph, dat de eerste ervaringen in de MX2 opdeed om daarna ook naar de MXGP te gaan.
Productiemotor
Ducati kennen we vooral van snelle wegmotoren en natuurlijk van de leidende positie in zowel de MotoGP als het WK Superbike en sinds kort als leverancier van de motoren van het MotoE-kampioenschap. En nu dan ook nog de MXGP. Waarom nog investeren in een nieuw project met verbrandingsmotoren terwijl iedereen toch denkt dat de toekomst aan de elektrische motoren is? Ciabatti: “Daar ben ik niet zeker van. Op plaatsen waar geluid een belangrijke factor is, kunnen elektrische motoren worden overwogen. Voor enduro’s en desert-races in bijvoorbeeld de Verenigde Staten en Australië kunnen verbrandingsmotoren nog lang mee. We zijn begonnen met de 450cc-motor, dit jaar komt er ook een 250cc-motor bij. De motor waar we afgelopen jaar mee reden, vormt de basis van de productiemotor die we halverwege dit jaar gaan uitbrengen. Deze voldoet al aan de nieuwe geluidseisen.’
Voor 2025 zijn de geluidseisen voor crossmotoren weer iets verscherpt, van 110 naar 108 decibel. Daar heeft Ducati op geanticipeerd door in ’24 al een motor te bouwen die aan de eisen van ’25 voldoet. Nu is gebleken dat de Desmo450 MX al zeer goed kan meekomen, mogen de andere fabrikanten zich wel een beetje zorgen maken, want een voor de GP’s geprepareerde motor zal ongetwijfeld nog ietsje beter presteren. Ciabatti: ‘We reden afgelopen jaar nog niet met een speciale raceversie. De GP-motor zal uitgerust worden met een andere nokkenas en zuiger. Dat houdt in dat we dan meer vermogen zullen hebben.’ De terreinsport zal niet beperkt blijven tot de cross voor Ducati, er staat ook de ontwikkeling van enduromotoren gepland.
Uitdaging
Ciabatti kent al een hele geschiedenis bij Ducati. Na in de autowereld (Saab en Mazda) te hebben gewerkt, werd hij door een headhunter naar Ducati gehaald, waar hij al gauw betrokken raakte bij het team dat in het WK Superbike aantrad. Daarna was hij zes jaar niet bij Ducati en werkte hij voor de broers Flammini in het WK Superbike, alvorens hij bij Ducati in de MotoGP terechtkwam.
In de hiërarchie van de motorsport staat de MotoGP boven de MXGP. De buitenwereld zal daarom wellicht de overstap van Ciabatti van MotoGP naar MXGP als een stap terug zien. Ciabatti deelt die opvatting niet: ‘Hoe men er tegenaan kijkt moet men zelf weten. Ik heb elf jaar in die wereld verkeerd. Mijn doel was om na één kampioenschap te stoppen. Wat vanaf de buitenkant erg goed lijkt kan je soms niet meer motiveren, omdat je al jarenlang hetzelfde doet. Ondanks dat ik een passie voor de motorsport heb, vroeg ik mij af of het allemaal nog de moeite waard was, om nog een tijd op dezelfde voet verder te gaan. Je doet concessies richting je familie, je vrienden. Is het dat altijd waard? Ik was echt op het punt gekomen dat ik niet langer met hetzelfde wilde doorgaan. Claudio Domenicali benaderde mij met de vraag of ik Ducati Corse Off-Road wilde opstarten. Dat was voor mij de uitdaging die ik zocht. Domenicali zette hoog in, want hij wilde deelname aan de MXGP en het Amerikaanse Supercross-kampioenschap. Succes in Amerika behalen is een geweldige uitdaging. Het kan mij niet schelen als mensen mijn nieuwe baan als een stap terug zien, het geeft mij veel motivatie. Ik ben nu 67, ik voel mij nog jong. Ik hoop dat ik dit project tot een succes kan maken in een voor ons nieuwe tak van de motorsport. Dan kan ik wellicht stoppen en tevreden terugblikken.’
MXGP Spanje 2024: wereldtitels voor Kay de Wolf en Jorge Prado
Ambassadeur
Voor het project heeft Ducati twintig technici ingezet en het eerste succes werd afgelopen jaar al behaald, want Alessandro Lupino werd Italiaans kampioen op de Desmo450 MX. Ducati had nog een tweede testrijder, negenvoudig wereldkampioen Tony Cairoli en winnaar van 94 GP’s. Cairoli was teammanager van de crossteams van KTM, maar werd door Ciabatti naar Ducati gehaald. Ciabatti: ‘Tony is de beste Italiaanse crosser. We waren al een behoorlijk eind gevorderd met de ontwikkeling toen ik Tony er bij betrok. Tony test zo grondig dat problemen sneller worden ontdekt. Alessandro is ook een snelle rijder, de twee pushen elkaar. Ze zijn goede vrienden en daarom vormen zij een goede combinatie. Wat verder ook belangrijk is, is dat Tony de beste ambassadeur is die Ducati zich kan wensen. Iedereen houdt van Tony. Het feit dat hij vertrouwen had in het project en zich verbond aan Ducati gaf het project een geloofwaardigheid. Tony kan een motor echt tot de limiet testen, waardoor hij ons het best mogelijke advies kan geven voor de verdere ontwikkeling.’
Uitstekende test
GP-deelname was afgelopen jaar nog niet gepland, maar na in juli en begin augustus enkele weken te hebben getest op zandcircuits in België en Nederland besloot Ciabatti om Cairoli in te schrijven voor de Nederlandse MXGP op Motorsportpark Gelderland Midden. Cairoli: ‘We reden in Arnhem omdat we data in een race wilden verzamelen en ik ben degene die dat moest doen. Eenvoudig zou dat niet worden, want het is een zware baan en ik ben al op leeftijd. Ik hou van het rijden in het zand, ik hou van Nederland.’ Dat laatste mag niet verwonderlijk heten, want zijn vrouw is Nederlandse. Cairoli, die zijn GP-carrière na het seizoen 2021 afsloot, maakte op bijna 39-jarige leeftijd zijn eenmalige rentree. En dat ging best goed. Na een prima start werd hij zevende in de kwalificatierace en dat betekende de eerste WK-punten voor Ducati. De eerste manche werd afgesloten op de vijftiende plaats. In de tweede manche lag Cairoli negende na vijf ronden, maar viel toen uit, omdat er problemen met de motor waren. Niemand van het team wilde zeggen wat er aan de hand was, maar in de tent van Ducati stond de motor later zonder koppelingsdeksel.
Cairoli over zijn optreden in Arnhem: ‘Dit was een uitstekende test voor de motor. De baan was stukken zwaarder dan de circuits waar ik tijdens de eerdere tests reed. Onze bedoeling was de Desmo450 MX te testen onder extreme omstandigheden. Ik heb een heel positief gevoel overgehouden aan dit weekend. Twee keer punten, ik ben tevreden. Na drie jaar geen GP’s te hebben gereden was het niet gemakkelijk voor mij, vooral op een zo moeilijk circuit als hier.’
Was het een gok om in Arnhem te rijden? Ciabatti: ‘Nee, dat was het niet. Als het resultaat zou zijn tegengevallen had men vermoedelijk gedacht ”Tony is een oude man en heeft al drie jaar geen GP’s gereden.” Ik denk niet dat men Ducati erop zou aankijken. Een wedstrijd is de beste test, omdat je dan weet hoe je staat ten opzichte van de andere merken.’
Bij de laatste GP van 2024 verscheen Lupino aan de start en werd in het Spaanse Cózar twaalfde in de eerste manche en haalde in de tweede race de finish niet.
Extern team
Het ontwikkelen van een motor is één ding, het opzetten van een team is een tweede. Daarbij koos Ducati voor de veilige weg door in zee te gaan met Maddii Racing. Dit team, dat z’n thuisbasis in Arezzo heeft – minder dan twee uur rijden vanaf Bologna – is opgezet door Corrado Maddii, een Italiaanse topcrosser uit de jaren tachtig, die vijftien jaar actief was in de GP’s. In 1984 leek hij wereldkampioen 125cc te gaan worden, want hij ging met een ruime puntenvoorsprong de slotrace in het Luxemburgse Ettelbruck in. Door een onoplettendheid – hij ging de baan op zonder goed te kijken of er iemand aan kwam – werd hij aangereden en brak een been. De wereldtitel ging naar zijn landgenoot Michele Rinaldi. Maddii reed zijn laatste GP in 1990 en startte in 1991 zijn team op. Daarvoor reed ook een tijd zijn zoon Marco, die nu de dagelijkse leiding van het team in handen heeft. In 2023 reden Lynn en Cas Valk op Fantic voor Team Maddii. Ciabatti: ‘Wij zijn trots op onze technische kennis, maar nederig genoeg om te erkennen dat je soms kennis van buiten moet aantrekken, van mensen die een enorme ervaring op een bepaald gebied hebben. Mensen die dezelfde motivatie voelen als wij. Het is goed om met mensen in zee te gaan die de materie goed kennen.’ Ook in het WK Superbike werkt Ducati overigens met een extern team.
Niet direct winnen
Ducati doet dit jaar volledig mee met een fabrieksteam, dat bestaat uit de Zwitser Jeremy Seewer (30) en de Italiaan Mattia Guadagnini (22). De zeer ervaren Seewer kan bogen op prima resultaten in de GP’s: twee keer tweede in de MX2, drie keer tweede in de MXGP, eenmaal derde en twee keer vierde. Hij won vijf GP’s in de MX2 en zegevierde acht keer in de MXGP. Testrijder Alessandro Lupino gaat dit jaar in eigen land rijden met de nieuwe Desmo250 MX. Ciabatti komt met een bescheiden verwachting voor wat betreft de prestaties: ‘Ik denk dat het een redelijk doel is om te streven naar een top-vijf-klassering in 2026. Omdat we in de wegrace zeer succesvol zijn denkt men wellicht dat we in de cross ook meteen zullen winnen. Vergeet niet dat het in de MotoGP een aantal jaren heeft geduurd alvorens we gingen winnen. Ik verwacht dat wij in 2027 kunnen meestrijden om de wereldtitel. Daarvoor moeten we een goede rijder aantrekken. Daarmee wil ik niet zeggen dat onze rijders van dit jaar dat niet kunnen, maar momenteel zijn er vier rijders in staat wereldkampioen te worden. Dat zijn Jorge Prado, Tim Gajser, Jeffrey Herlings en Romain Febvre.’ Prado heeft zijn carrière voortgezet in Amerika. Gajser heeft een meerjarige overeenkomst met Honda, Herlings staat nog een tijd onder contract bij KTM en Febvre heeft recent zijn contract met Kawasaki met twee jaar verlengd. Maar tegen de tijd dat een rijder moet worden gecontracteerd voor 2027 zullen er meer kandidaten zijn, want er staan behoorlijk wat jonge rijders te dringen om bij de top te komen. En als Ducati er in 2027 inderdaad in slaagt om de wereldtitel MXGP te behalen kan Ciabatti wellicht op zijn 70e met pensioen gaan.
Foto’s: Ducati, Jan Boer
