Interview Jorge Martin: ‘De keuze voor Aprilia was 100% een eigen beslissing’

Jorge Martin is de leider in het huidige MotoGP-wereldkampioenschap, maar toch was het niet genoeg om een plekje in het Ducati-fabrieksteam voor 2025 af te dwingen. De Spanjaard tekende daarom razendsnel bij Aprilia. Tijdens de TT Assen spraken we exclusief met de 25-jarige Martin over zijn spraakmakende transfer en ongewone route richting de MotoGP.

Jorge, jij komt uit Madrid terwijl de meeste Spaanse coureurs uit Catalonië komen. Hoe is het racen voor jou begonnen?

Mijn vader racete en ik startte met rijden toen ik zes jaar was. Eerst was het allemaal een hobby, maar ik begon steeds meer progressie te maken en toen werd het serieuzer. Het was een hele mooie reis, maar ook een lastige voor mijn familie. We zijn een normale familie, gewoon harde werkers zonder een bijzonder inkomen. Daarom was het erg lastig om het financieel telkens rond te krijgen, maar het is uiteindelijk gelukt om in de Grand Prix te komen.

Tussen 2012 en 2014 reed je sterk in de Red Bull Rookies Cup, maar kwam je vanwege jouw financiële situatie maar nauwelijks uit in het Spaanse CEV Moto3-kampioenschap waar de andere talenten allemaal wel reden. Had je zonder de Red Bull Rookies Cup ook in de Grand Prix kunnen komen?

Ik denk het niet, maar dat zullen we nooit weten. Maar ik ben zeker dankzij de Red Bull Rookies Cup nu een Grand Prix-rijder. De dingen die ik daar heb geleerd waren zeer belangrijk voor mijn verdere carrière. We reden met dezelfde motoren zonder elektronica en data. Het ging gewoon om het rijden. Je leert daar hoe een motor reageert. Het was voor mij een mooie opleiding.

TT Dagboek Collin Veijer: 0,012 seconde verwijderd van een historische TT-zege

Wat waren andere cruciale momenten om op het niveau te komen waar je nu bent?

Ik denk dat je van de lastige momenten het meeste leert. Dan heb je de kans om naar rijders toe te groeien. Wanneer je vooraan rijdt, dan wil je daar graag blijven, maar is het moeilijker om je niveau omhoog te schroeven. Mijn eerste Grand Prix-seizoenen met Mahindra in de Moto3 (2015 en 2016) waren niet makkelijk, maar het waren ook jaren waarin ik mijn niveau het meest gestegen is. Dit zorgde ervoor dat ik later bij Gresini Racing Moto3 wereldkampioen (2018) kon worden. En meer recent natuurlijk de zware blessure aan het begin van mijn MotoGP-carrière (2021) na mijn harde crash in Portimão. (Op de Mahindra van het Aspar Team was Martin twee jaar de teamgenoot van Francesco Bagnaia, waarmee hij ook op de kamer sliep. Mahindra had op dat moment zeker niet de snelste motor in de Moto3, waardoor Bagnaia en Martin hun talenten extra moesten aanspreken om tot goede resultaten te komen).

Je bent veel samen met Aleix Espargaró. Hoe hebben jullie elkaar ontmoet en hoe zou jij jullie relatie omschrijven?

Ik heb Aleix ontmoet in 2013, maar toen was ik nog een fan die om een foto vroeg. Nu is hij mijn beste vriend ondanks dat we acht jaar in leeftijd schelen. Aan het begin van mijn GP-periode waren we gewoon vrienden en heeft Aleix mij een beetje geholpen. We hebben beiden dezelfde manager en dat heeft er wel aan bijgedragen dat we dichter naar elkaar zijn gegroeid. De laatste jaren is onze vriendschap steeds hechter geworden. We spenderen veel tijd met elkaar, ook met zijn familie en mijn familie erbij. En natuurlijk helpt het dat we beiden een MotoGP-rijder zijn. Vanwege zijn ervaring kan hij mij adviseren en helpen in sommige beslissingen. Tijdens mijn carrière ben ik zeker door hem in positieve zin beïnvloed. Ik ben blij om hem aan mijn zijde te hebben.

Speelde Aleix een belangrijke rol in je keuze om volgend jaar naar Aprilia te gaan?

Het was 100% mijn eigen beslissing. Ik heb mijn gevoel gevolgd en ben er vol voor gegaan. Daarna heb ik Aleix wel ontzettend veel dingen gevraagd over Aprilia. Ik wilde informatie verzamelen waar ik naartoe zou gaan. Het hielp dat mijn manager in het verleden al contracten voor Aleix heeft gemaakt met Aprilia. Dat zorgde er mede voor dat we er zeer snel uit konden komen.

Gefeliciteerd met je Aprilia-contract vanaf 2025. Het was ook verrassend. Je doet eigenlijk alles goed bij Ducati. Je gaat aan de leiding in het WK, maar het was niet genoeg voor een plek in het fabrieksteam. Was dat frustrerend?

Het is wat je zegt. Als het niet genoeg is wat ik heb laten zien, dan zal het nooit genoeg zijn. Het was buiten mijn controle. Het was voor Ducati ook een lastige beslissing tussen Enea (Bastianini), Marc (Márquez) en mij. Het enige wat ik kan doen is races winnen en 100% geven. Ik wilde mijn toekomst vastleggen in Mugello en dat is uiteindelijk gelukt bij Aprilia. Maar zeker daarna was ik wel gefrustreerd. Ik heb vier jaar geprobeerd om in het Ducati-fabrieksteam te komen. Ik bleek niet de beste oplossing voor Ducati te zijn, dat was Marc. Ik pakte vervolgens de beste kans die ik kon krijgen.

De veelzijdigste winnaars in Assen 

Kan je ons meenemen hoe jij het proces met Ducati hebt beleefd?

Na de Grand Prix van Catalonië leek het er goed uit te zien, maar een week later op Mugello veranderde er veel. Tijdens het raceweekend wilde ik niet over mijn toekomst praten, omdat ik mij wilde focussen op het racen. Dat bleek best lastig te zijn. Het was mentaal en emotioneel een zwaar weekend. Na de race kreeg ik door dat de situatie toch niet zo zeker was. Maar dingen gebeuren altijd met een reden. Nog geen 24 uur later had ik getekend bij Aprilia. Ik denk dat ik de komende jaren veel gelukkiger zal zijn. Ik word fabrieksrijder, wat mijn droom was. Ik heb het gevoel dat ik naar een plek ga waar ze 100% voor mij gaan geven. Er is eerst nog een lang seizoen te gaan. Ik ben nog steeds Ducati-rijder en ik wil het jaar op de best mogelijke manier afsluiten.

Er komt na vier seizoenen een einde aan je samenwerking met Pramac Racing. Wat zijn de belangrijkste lessen die je daar geleerd hebt?

Het waren mooie jaren en het is heel snel gegaan. Ik denk dat de grote crash in Portimão de belangrijkste les is geweest. Dit gebeurde tijdens mijn derde MotoGP-weekend, nadat ik de race ervoor in Qatar mijn eerste podiumplaats had behaald. Ik leerde dat de MotoGP geen grap is. De stap of aanpassing die je maakt moet je eerst checken of deze echt 100% de juiste is, voordat je er vol voor gaat. Want als je dat niet doet, kan dat resulteren in een zware crash. Daarnaast ben ik van een doorsnee rijder gegroeid naar een MotoGP-rijder die vooraan meedoet. Je komt dan ook in aanraking met mensen die niet altijd het beste met je voor hebben. Ik heb de laatste jaren een kleine kring mensen om mij heen verzameld, dat is voor mij een belangrijke sleutel geweest om progressie te maken.

Je gaf het team een uitje cadeau naar Punta Cana (Dominicaanse Republiek) na je eerste MotoGP-overwinning op de Red Bull Ring in 2021. Heb jij je team nu al iets beloofd mocht je dit jaar MotoGP-wereldkampioen worden?

Haha nee, dat heb ik niet. Punta Cana was heel mooi en we zullen dit jaar zeker samen nog wat tijd gaan doorbrengen. Ik mag mijn team heel graag en we hebben een heel sterke relatie opgebouwd. Ik had voor Pramac Racing nooit langer dan twee jaar bij een team gereden. Ik ben hier vier jaar geweest. Ik zal voor altijd hecht blijven met Pramac Racing.

Vorig jaar streed je al voor de wereldtitel, maar kon je voornamelijk vanuit een tweede positie jagen op Bagnaia. Nu ga je aan de leiding in het MotoGP-kampioenschap. Geeft dat een andere druk?

Nee, ik voel geen andere druk. Mijn doel is om ieder weekend een betere rijder te worden. Dat is niet gemakkelijk, want het niveau ligt heel erg hoog. Ik probeer te racen alsof ik alleen op de baan ben. Ik probeer snel te zijn en te begrijpen wat ik nodig heb. In de race kan je niet alles controleren wat er gebeurt. Wat ik wel kan controleren is om zelf 100% te presteren. Dat is dan ook het enige waar ik op gefocust ben.

Helpt het in je strijd om de wereldtitel dat je nu zeker bent van je toekomst?

Ik weet niet of het zal helpen of niet, dat gaan we zien aan het einde van het seizoen. Maar zeker zal ik meer relax zijn. Het geeft meer rust in mijn hoofd nu mijn toekomst vastligt.

Marco Bezzecchi wordt jouw teamgenoot bij Aprilia. Ben je daar blij mee?

Ik vind Marco een sterke rijder. We kunnen een goed team worden denk ik. We hebben veel tegen elkaar gestreden om de Moto3-wereldtitel in 2018. Er was toen veel rivaliteit, maar het gaat onderling nu veel beter. We spreken elkaar regelmatig. De race is de race, maar ik denk dat we als team moeten samenwerken om de motor nog beter te maken.

Tijdens de coronapandemie heb je een studie over voeding gevolgd. Waarom deed je dat en welke les heb je daaruit geleerd?

Ik had vrije tijd en wilde niet alleen maar tv kijken. Ik koos voor een studie om iets te leren en om naast het trainen een bepaald routine in de dag te houden. De basis van voeding is belangrijk voor mensen om een gezonde levensstijl aan te kunnen houden. De studie vertelt je niet alleen wat je moet eten, maar ook waarom en hoeveel. Wanneer je bijvoorbeeld meer of anders traint, heb je andere hoeveelheden voeding nodig. Het is cruciaal om de porties van mijn voeding te controleren. In onze sport is het belangrijk om je gewicht op een constant niveau te houden.

Ik las dat je zo’n 15 tatoeages hebt. Welke tattoo vertelt jouw meest bijzondere verhaal?

Ik heb een vrij grote tattoo op mijn rug, een feniks (Een symbool voor wedergeboorte of onsterfelijkheid). Na de crash in Portimão – waar ik al over vertelde – dacht ik op een gegeven moment dat ik wellicht op 23-jarige leeftijd zou moeten stoppen met racen. Ik herstelde, vond mijn motivatie en discipline terug. Later dat jaar won ik de MotoGP-race in Oostenrijk. Daarna plaatste ik deze tattoo op mijn rug. Het symbool zegt veel over mijn historie in de MotoGP.

Foto’s: Henk Keulemans