Jaimie van Sikkelerus is volop in voorbereiding op zijn tweede seizoen in het British Superbike-kampioenschap. Toch voelt het voor de coureur uit Akersloot als een debuutjaar. In 2024 raakte hij opnieuw geblesseerd aan zijn knieën, waaraan hij voor de achttiende keer geopereerd werd. We spraken Van Sikkelerus tijdens zijn voorbereiding in Spanje, waar hij tien weken verblijft. De 27-jarige coureur sprak bovendien openhartig over de huidkanker die in 2022 bij hem werd vastgesteld, een moment dat zijn kijk op het leven én zijn sportieve mindset blijvend heeft veranderd.
Jaimie, hoe gaat het met je voorbereiding op het seizoen?
‘Ik ben eind januari naar Spanje vertrokken en blijf hier tot 10 april. We hebben hier de mogelijkheid om elke dag te trainen, zowel op de motor als fysiek. En dat is ook nodig, want ik ben acht maanden uit de running geweest vanwege mijn knieblessures. Helaas brak ik bij mijn eerste testdag eind januari meteen twee ribben, na een crash buiten mijn schuld om. Met mijn ribben gaat het inmiddels weer goed, maar de impact van mijn laatste knieoperatie bleek heftiger dan verwacht.’
Het is niet de eerste keer dat je aan je knieën bent geopereerd.
‘Klopt, ik ben inmiddels al achttien keer geopereerd aan mijn knieën. In het verleden had ik op de motor veel problemen, omdat mijn voeten wat scheef stonden. Een aantal jaar geleden hebben we daarom een ingrijpende aanpassing doorgevoerd: de stand van mijn voeten is veranderd. Daarvoor moesten mijn benen worden doorgezaagd en verdraaid. Vorig jaar ontstond er – door al die operaties – te veel speling op mijn knieschijf, waardoor die steeds uit de kom schoot tijdens het rijden. Dat probleem speelde al vanaf de eerste race. Halverwege het seizoen ging het echt niet meer en hebben we besloten om direct weer te opereren.’
Wat hebben ze precies gedaan?
‘Mijn knieschijf is verlaagd door mijn peesaanhechting 1,3 cm lager te plaatsen. Ook is het kapsel strakker gemaakt, waardoor de knieschijf nu minder bewegingsvrijheid heeft. Maar zo’n ingreep heeft natuurlijk impact. Denk aan je bovenbeenspieren, die aan de knieschijf vastzitten en dus opgerekt moeten worden. Normaal pak je één knie tegelijk aan, maar om sneller weer op de motor te kunnen zitten, heb ik ervoor gekozen om beide benen in één keer te laten doen. Tijdens de eerste testdag kreeg ik wel hoofdpijn, omdat het buigen van de knie moeizaam ging. Hier in Spanje ben ik aan de slag gegaan met een 1 op 1 sportschool die gespecialiseerd is in wegrace. Samen zijn we naast fysiek trainen ook op zoek gegaan naar een warming-up die mijn knieën optimaal voorbereidt op het racen. Ik kon dat daar direct met een racesimulator testen. Ik denk dat we de juiste oplossing gevonden hebben. Eind maart en begin april gaan we het uitproberen tijdens de tests met de Superbike.’
Al die operaties… Veel lezers zullen zich waarschijnlijk afvragen: waarom doe je dit jezelf aan?
‘Ik kan het simpelweg niet accepteren dat mijn hoofd wel wil, maar mijn lichaam niet. Je kunt beter spijt hebben van de dingen die je wél hebt gedaan, dan van wat je hebt gemist. Als ik al die operaties niet had ondergaan, was mijn carrière sowieso voorbij geweest. Door het wel te doen, hield ik in elk geval een kans om door te groeien. Ik wilde koste wat kost voorkomen dat ik later zou denken: had ik het maar geprobeerd. En kijk nu: ik race in de British Superbike — in mijn ogen het allermooiste kampioenschap dat er is.’
Interview Glenn Coldenhoff: ‘Crossen mooiste dat er is’
Wat maakt het kampioenschap zo bijzonder, en wat verwacht je van 2025?
‘De passie van de fans, de teams en de organisatie. Ook onder de rijders is er veel respect, terwijl er op de baan echt keihard wordt gestreden. Verwachtingen uitspreken is lastig, omdat ik vorig jaar een half seizoen heb gemist. Veel circuits zijn voor mij dus nog nieuw met een Superbike. Als ik er dit jaar in slaag om constant in de top twintig te finishen in dit ijzersterke veld, dan mag ik tevreden zijn. Het allerbelangrijkste is dat ik gedurende het seizoen een stijgende lijn laat zien.’
Vorig jaar reed je nog in de Pathway-klasse van het British Superbike-kampioenschap. Nu sta je aan de start met een ‘echte’ Superbike. Kun je het verschil uitleggen?
‘Ik ben allereerst heel dankbaar dat TAG Racing Honda mij dit jaar opnieuw de kans heeft gegeven, ondanks het missen van een half seizoen. In de Pathway-klasse zijn het motorblok, de versnellingsbak, achterbrug en voorvork standaard. Die onderdelen mogen bij de Superbikes wél aangepast worden. Vooral op het gebied van acceleratie en stabiliteit is er daardoor een verschil. Traction en wheelie control heeft geen enkele rijder in de BSB.’
Dat Assen weer op de BSB-kalender staat, moet voor jou bijzonder zijn.
‘Het is onwijs gaaf om voor eigen publiek te mogen racen, zeker als enige Nederlander in de British Superbike. Het is een mooie kans om aan sponsoren en fans die niet naar Engeland kunnen komen, te laten zien wat mijn wereld inhoudt. Vloeiende en vlakke circuits – zoals het TT Circuit Assen – liggen mij minder goed. De typisch Engelse, technische circuits passen beter bij mijn rijstijl. Mijn achtergrond in de Supermoto helpt daar ook bij. Technische secties, harde rempunten en het ‘gooi- en smijtwerk’, dat ligt mij.’
Je voorbereiding in Spanje duurt tien weken. Waarom zo lang en hoe zien je dagen eruit?
‘Motoradventures Costabrava biedt mij de mogelijkheid om hier in Macanet de la Selva te verblijven. Bijna al mijn concurrenten verblijven in het voorjaar in Spanje. Als je dat niet doet, loop je eigenlijk meteen al een achterstand op. Ik probeer zo’n drie keer per week op de motor te zitten. Dat kan zijn op een 600 cc of met een Supermoto op een kartbaan. Daarnaast train ik veel op de mountainbike of met de enduromotor. En natuurlijk ook intensief in de sportschool. Tijdens deze tien weken kan ik me volledig op mijn sport focussen en het ritme terugvinden, voordat het BSB-seizoen in mei van start gaat.’
Een heel ander onderwerp: je hebt ook een vorm van huidkanker gehad. Dat moet een heftige ervaring zijn geweest.
‘Tijdens het seizoen 2022 kreeg ik de diagnose huidkanker, een zeldzame en agressieve vorm, genaamd DFSP. Mijn huid op mijn buik begon naar binnen te groeien. Na onderzoek bleek het mis te zijn. Bij veel vormen van huidkanker kun je het aangetaste deel wegsnijden en is het daarmee klaar. Maar bij deze vorm groeien de ‘wortels’ naar binnen toe, waardoor je een groter gebied moet verwijderen. Het lastige is dat je niet kunt zien waar de uiteinden precies zitten. Direct met het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis besproken dat ik eerst mijn seizoen af wilde maken. Ik had er tijdens het rijden weinig last van; het voelde meer als een pijnlijke knikker en werd direct na mijn laatste race geopereerd. Daarbij is veel huid verwijderd, maar ook de toplaag van mijn ribben en buikspieren. Ik word nu nog twee keer per jaar gecontroleerd. Pas na zes tot acht jaar kan definitief worden vastgesteld of alles weg is.’
Interview BSB-directeur Stuart Higgs: ‘Assen levert nooit slechte races op’
Dat is de praktische kant, maar deze situatie moet mentaal ook veel met je hebben gedaan.
‘Het is best bijzonder: kort nadat ik de diagnose had gekregen, behaalde ik mijn beste resultaten in de British Supersport. Begin 2022 lukte het mij niet om aan de verwachtingen te voldoen en bleef ik zonder podiumplaatsen. Mentaal zat ik behoorlijk in de knoop en toen kwam de diagnose DFSP er ook nog eens bovenop. Dat zette mij aan het denken. Ik heb toen een lijst gemaakt met echt álles wat in mijn hoofd zat. Alles waar ik geen invloed op had, heb ik doorgestreept en wat ik kon veranderen direct aangepakt. Dat bracht rust in mijn hoofd. Na mijn diagnose stond ik in de daaropvolgende zeven races maar liefst vijf keer op het podium en won een race. Dat liet mij wel zien hoeveel invloed je mentale gesteldheid heeft. De ziekte heeft mij zeker sterker gemaakt en bewuster van het feit dat je voor jezelf moet kiezen, en in het moment moet leven. Juist daarom is het voor mij ook geen probleem om die knieoperaties te ondergaan, als dat ervoor zorgt dat ik weer plezier kan hebben in het racen.’
Je bent inmiddels 27 jaar. Wat wil je nog bereiken in de motorsport?
‘De BSB is gewoon mijn plek. Ik wil in dit kampioenschap doorgroeien en misschien in de verre toekomst naar het WK Endurance. Het doel is nog steeds om van het racen volledig mijn werk te maken. Op dit moment ben ik nog volledig afhankelijk van mijn sponsoren, die ik ieder onwijs dankbaar ben. Het zou geweldig zijn als ik dat in de British Superbike kan bereiken!’
Foto’s: BSB, Teams, SMX racing, Damon Teerink
