Maar liefst vijf wereldtitels, negen Nederlandse titels en meerdere keren Europees Kampioen met Team Nederland. Dat zijn de klinkende resultaten van Etienne Bax binnen de zijspanmotorcross. Bax is naast een fenomenale zijspancrosser ook altijd vooruitstrevend geweest en zo groeide hij uit tot een van de meest professionele motorcrossers van Nederland. Alles moest altijd beter én sneller. Als Bax een idee had, dan werd er werk van gemaakt! Zo verscheen hij samen met broer Robbie in 2016 aan de start met een Yamaha zijspan met een veel kortere wielbasis dan gebruikelijk. Dit bleek geen succes, maar Etienne is een doorzetter en wist deze misstap toch om te buigen naar meer wereldtitels later in zijn carrière. Ook toen hij in 2013 na een horrorcrash bijna met zijn leven moest bekopen, kwam hij verbazingwekkend snel en gemotiveerder dan ooit terug op het Grand Prix-toneel.
Etienne Bax maakte een aantal weken geleden bekend dat hij nu definitief zijn zijspancrosshelm aan de wilgen hangt. Aan het einde van deze glansrijke carrière zochten wij hem op en vroegen hem het gouden zijspancrosshemd van het lijf.
WK zijspan Rudersberg: Etienne Bax / Ondrej Cermak wereldkampioen!
Etienne Bax, nu je bent gestopt. Wat ga je niet missen aan de actieve zijspancross en wat juist wel?
Etienne Bax: ‘Wat ik zeker wel ga missen, is de samenwerking met een team. Ik heb altijd geweldige jongens om mij heen gehad. Ik bedoel met een team de chauffeurs, teammanagers en monteurs. De bakkenist hoort daar zeker ook bij en daarmee heb ik ook altijd goed contact gehad, alleen bakkenisten wisselden nogal eens. De andere leden van het team waren er echt vijf tot tien jaar en daarmee reis je ook heel Europa door en maak je samen van alles mee. Die vriendschap en band is heel hecht.
Wat ik niet ga missen, is al het geregel om de sport heen. Zorgen dat de spullen weer in orde zijn en op de juiste tijd weer op de juiste plek komen. Dat leverde in al die jaren soms echt veel stress op.’
Welke van jouw wereldtitels is de mooiste geweest qua beleving?
‘De eerste blijft het mooiste! Ik zette de eerste stappen in de sport in 1994 en als dan jaren later in 2015 die eerste keer de wereldtitel een feit is, dan is dat heel speciaal. Dat is het doel waar je al die jaren voor hebt gewerkt.’
Wat is überhaupt jouw allermooiste moment in de zijspancross geweest?
‘Moeilijk om er één te kiezen, ik heb veel mooie momenten gehad natuurlijk! Sommige wedstrijden blijven bij. Afgelopen seizoen de Belgische GP in Lommel was er zo één. We rijden tegen het starthek aan en gaan als laatste weg. Maar we komen van die laatste plek terug tot aan de winst. Dan zit ik echt met een grote glimlach onder mijn helm. Verder zijn het ook speciale momenten die niet direct met de sport te maken hebben. Ik ben trots dat ik de Beaufort Beker heb mogen ontvangen en op het feit dat ik geridderd ben in de Orde van Oranje-Nassau. Zo’n onderscheiding en dat lintje zijn naast de wereldtitels écht wel de kroon op mijn carrière.’
Voor welke directe tegenstander heb jij het meeste respect gehad en waarom?
‘Als ik iemand zou moeten kiezen, dan de Fransman Valentin Giraud. Ik heb altijd eerlijk met hem gevochten en hij had naast de baan dezelfde kijk op de sport als wij. Wij wilden beide de sport professioneler maken. Toen ik nog jong was, keek ik op naar Willemsen, Happich, Sergis en Soderqvist. Later heb ik tegen die idolen van vroeger mogen strijden in de Grands Prix. Dat is ook heel uniek geweest.’
In 2013 heb je kantje boord gelegen na een crash in Geldermalsen. Wat gaf jou toen de kracht om weer zo snel op het zijspan te kunnen zitten?
‘Toch het doel van die wereldtitel die ik op dat moment nog niet had. Dat gaf extra motivatie om zo snel mogelijk weer beter te worden. Ik moest dat natuurlijk sowieso, maar dat doel gaf echt extra kracht.’
Het is voor te stellen dat je na zo’n klap angstig kan worden. Ben je ergens ooit bang voor geweest in je loopbaan?
‘Van die klap in Geldermalsen heb ik geen schrik gekregen. Ik heb wel in Oekraïne een startcrash gehad en toen hoorde ik echt ijzer op ijzer schuren van de motoren die crashten en ik viel tien centimeter naar rechts er nét niet tussen. Dat was in een tijd dat ik niet goed mee kon met de start. Steeds als vijfde of zesde weg en dan elke manche weer zaten we ergens tussen of tegen aan. Daar heb ik toen wel meer schrik van gehad. Maar écht schrik heb ik nooit gehad en dat moet ook niet, want als je dat hebt wordt het niks.’
Etienne Bax, vind je het achteraf niet jammer dat de samenwerking met je broertje Robbie als bakkenist nooit echt is gelukt?’
‘Ja, dat vind ik zeker jammer. Ik denk dat dit achteraf voornamelijk mijn fout is geweest. Ik was toen met te veel veranderingen bezig en toen is alles anders gelopen dan we gehoopt hadden en daardoor is de samenwerking ook stukgelopen. Ik had “ons” Robbie graag ook een titel gegund, maar dat is niet zo gelopen en dat is jammer. We hadden toen misschien beter van start kunnen gaan op iets wat al bewezen was.’
Zoals je zelf al aanhaalt, je bent altijd heel vooruitstrevend geweest in de sport met nieuwe projecten die soms niet bleken te werken. Werd je nooit eens moe van al die mensen die direct al hun oordeel klaar hadden hierover?
‘Nee, ik ben daar nooit moe van geworden. Het is natuurlijk altijd heel makkelijk om gelijk te wijzen op het moment dat iets niet lukt. De ideeën waren altijd goed en nooit onrealistisch, alleen ia het altijd heel moeilijk om iets te beslissen zonder dat je het in een Grand Prix-wedstrijd hebt kunnen inzetten. Neem vorig jaar onze voorvering. Dat bedenken we niet zomaar. Wij zijn daar twee jaar mee bezig geweest. Vorige winter hebben we de swingarm één op één vergeleken met de nieuwe vering in de telescoopvoorvork en waren we meer dan een seconde sneller met het nieuwe systeem. Toen hebben we een knoop doorgehakt. Tijdens de eerste GP in Spanje breekt dit uiteindelijk af en is ook meteen het vertrouwen weg. Dat is jammer, want ik weet zeker dat het wel goed kan zijn. Het was een beetje “sketchy”, maar daar houden we wel van.
Natuurlijk had ik dit soort dingen achteraf anders willen doen, maar op dat moment waren we er volledig van overtuigd dat dit zou werken.’
Wat ga je nu doen na je actieve zijspancrossloopbaan? Blijf je betrokken, heeft een andere motorsportdiscipline je aandacht of ga je iets heel anders doen?
Etienne Bax: ‘Ik probeer nu mijn dakdekkersbedrijf iets groter en gezonder te maken. Wat ik daarnaast in de motorcross ga doen, weet ik nog niet. Het is nu wel fijn, even die rust. Tegen de tijd, straks in maart, gaat het wel weer kriebelen. Ik heb wel een aantal aanbiedingen gehad van teams om daarbij te staan, maar ik weet nog niet of ik dat ga doen.’
Tekst en foto’s: Emil Bilars
