GP Langbaan: Romano Hummel wereldkampioen

Op zijn twaalfde werd Romano Hummel al Wereldkampioen in het grasbaanracen. Toen nog in de 125cc-jeugdklasse. Twee jaar later was hij weer ’s werelds beste; ditmaal in de 250cc-klasse. Zelfs zonder enige kennis van de motorsport is helder dat Romano Hummel één van de grootste talenten in de baansport is. Door zijn successen in de jeugdklassen werd de coureur uit het Groningse Zuidhorn een grote toekomst op de gras- en langbanen toegedicht. Sneller dan hij zelf had verwacht, loste de inmiddels 23-jarige Hummel op 28 augustus de belofte in en werd in het Poolse Rzezow Wereldkampioen langbaan.

Zoals zo vaak bij een beslissende wedstrijd was de spanning in Polen om te snijden. Romano Hummel kwam als koploper naar de speedwaybaan Rzezow, maar had ook de herinnering van een jaar eerder nog scherp in zijn achterhoofd. ‘Toen begon ik als derde aan de wedstrijd, maar legde ik mezelf heel veel druk op. Het moest en zou allemaal gebeuren, en dan lukt het juist niet. Daar heb ik van geleerd. Ik keek er nu heel anders tegenaan. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik gewoon mijn best moest doen. Meer kun je toch niet doen’.

MotoGP Groot-Brittannië: Quartararo de beste op Silverstone

Met die instelling begon Hummel voortvarend aan de wedstrijd en zag dat concurrenten punten lieten liggen. In zijn laatste serie zou hij met een goed resultaat een start in de finale af kunnen dwingen en daarmee het kampioenschap zeker stellen. Maar het liep anders. De aandrijfriem van zijn machine brak, waardoor ook de versnellingsbak kapot draaide. ‘We konden de eerste motor niet snel repareren, waardoor we naar de tweede motor moesten wisselen. Daar baalde ik flink van, want met die motor had ik in de training al problemen. Telkens wanneer de motor warmer werd, verloor hij steeds meer vermogen.’

In de herkansingsheat stond Romano Hummel voor de taak bij de beste twee te rijden om nog door te kunnen stomen naar de finale. ‘Ik koos voor de buitenste startplaats. Maar de start was niet goed genoeg en had geen andere keus dan om in de eerst bocht buitenom te gaan. Dat pakte goed uit en ik kon de race winnen. Ik had op dat moment helemaal niet in de gaten dat ik al kampioen was. Sterker nog; ik was vreselijk chagrijnig omdat de motor niet lekker liep. We konden ‘m ook niet snel genoeg afkoelen, waardoor ik in de finale laatste werd.’ Maar dat kon de pret niet meer bederven, want inmiddels was het besef bij Hummel wel ingedaald dat hij de nieuwe Wereldkampioen op de langebaan is. Na Jannick de Jong in 2015 is hij de tweede Nederlander die dit kunststukje weet te flikken. ‘Ik had mezelf nog drie of vier jaar de tijd gegeven om kampioen te worden. Dat het zo snel zou lukken, had ik niet verwacht.’

De Duitser Martin Smolinski was in Polen absoluut de sterkste coureur en veroverde het zilver. ‘Ik moet Romano feliciteren. Hij heeft dit jaar verdiend de titel gewonnen. Ik was gewoon niet snel genoeg in Marmande’, realiseerde de Duitser zich. Op de grasbaan in Frankrijk werd de eerst wedstrijd van het door corona tot twee wedstrijden gedecimeerde kampioenschap verreden. ‘Het seizoen begon voor iedereen slecht, want in Marmande regende het vreselijk hard. We konden uiteindelijk wel rijden, maar de baan had veel gaten en gaf veel grip. Ik ben de Nederlandse banen gewend, dus dat paste mij eigenlijk wel.’ Hummel werd in de Franse modder tweede. Maar omdat wildcard rijder Dmitri Bergé de wedstrijd won, werd Hummel de morele winnaar.

Met de titel kan Hummel ook een dikke streep zetten onder het blessureleed dat hem vanaf 2018 achtervolgde. Corona kwam daarbij niet ongelegen. In 2018 brak Hummel zijn bovenbeen bij een crash tijdens de EK-finale in het Franse Tayak. Amper hersteld blesseerde hij zich een jaar later bij een wedstrijd in Duitse Osnabrück aan zijn linker enkel. Het weerhield hem twee jaar van grote successen. Het virus gaf zijn lichaam de kans zich te herstellen. ‘Het liefst zou ik elke dag racen. Maar wanneer je minder rijdt, krijgt je lichaam ook minder klappen te verwerken. Voor mij heeft de coronaperiode op dat gebied goed uitgepakt. Ik heb de pen uit mijn bovenbeen inmiddels laten verwijderen. En voor het probleem met de enkel hebben we een brace gevonden. Helemaal honderd procent zal het niet meer worden, maar ik heb er op de motor geen hinder meer van.’

Het bewijs daarvoor levert Hummel op de baan. Hij dendert weer op de van hem bekende wijze rond in het ovaal. Met zijn spectaculaire rijstijl, waarbij hij zijn linkerbeen al bij het insnijden van de bochten achter zich aan sleept, heeft Hummel zich in de harten van het publiek gereden. Hij is zich er ook van bewust dat het een risicovolle rijstijl is die de kans op het herstellen van fouten flink kleiner maakt. ‘Vroeger reed ik wel met het linkerbeen naar voren. Op een bepaald moment heb ik dat veranderd en dat voelde heel goed aan. Het zit nu helemaal in mijn systeem en ik denk niet dat ik het er weer uit krijg’, aldus Hummel.

De toekomst van Romano Hummel

De komende jaren is Romano Hummel van plan de grasbaan trouw te blijven. Veel van zijn voorgangers gingen na hun succes op de langebaan naar de speedwaybaan, die internationaal in een hoger aanzien staat. Bovendien valt er voor de toppers ook nog een aardig centje te verdienen. ‘Ik ga volgend jaar voor titelverdediging. Dat is mijn eerste prioriteit. Het is lang geleden dat iemand dat is gelukt’, zegt Hummel, die hierin een mooie uitdaging voor zichzelf ziet. De laatste die hierin slaagde was de Fin Joonas Kylmakorpi. Die was tussen 2010 en 2013 vier jaar op rij de beste van de wereld.