Sinds de start in 2002 werd de MotoGP gedomineerd door de ‘aliens’ Valentino Rossi, Casey Stoner en Jorge Lorenzo en later über-alien Marc Marquez. Uitgezonderd natuurlijk de titel van Nicky Hayden in 2006, maar daar praten we veelzeggend genoeg nog altijd over. Hoe anders is het nu! Nadat vorig jaar Joan Mir ineens wereldkampioen werd, is het nu de beurt aan Fabio Quartararo. Een man die in zijn GP-carrière meer tegenslag heeft gehad dan alle ‘aliens’ bij elkaar.
Fabio Quartararo. Als er iemand een voorbeeld is voor elke sporter die een tegenslag te verduren heeft gekregen, dan is hij het wel. Want nadat hij als achtste wereldwonder het paddock binnenkwam, werd hij in slechts een paar seizoenen door zo’n beetje alles en iedereen volledig de grond ingeboord. Afgeschreven, tot ziens! Uitgezonderd een paar echte kenners, onder wie Wilco Zeelenberg. Met hulp van Wilco kwam Quartararo toch in de MotoGP en amper drie jaar later is hij MotoGP-wereldkampioen! Nog altijd op slechts 22-jarige leeftijd. Of pas op 22-jarige leeftijd…
Toen Quartararo 14 jaar oud was, werd hij al de nieuwe Marc Marquez genoemd. Op die leeftijd was hij al twee keer overtuigend kampioen geworden in het Junior-WK Moto3. Dorna veranderde zelfs de leeftijdsregels voor hem, zodat hij op 15-jarige leeftijd aan de WK Moto3 kon deelnemen. Quartararo maakte gelijk indruk, maar kon dit nooit doortrekken, zoals andere supertalenten als Jorge Lorenzo, Valentino Rossi en Marc Marquez wel deden. Het werden zelfs vier rommelige jaren – twee seizoenen Moto3 en twee seizoenen Moto2 – met vier verschillende teams en als bonus ook nog een vervelende enkelblessure. Pas in zijn tweede Moto2-seizoen liet hij heel af en toe weer zien waarom hij ooit de nieuwe Marc Marquez was genoemd.
Kans gepakt
Talent verdwijnt niet, aldus Wilco Zeelenberg. Toen het nieuwe Petronas Yamaha SRT-team werd gevormd, zag de Nederlander in Quartararo een ideale tweede coureur voor het seizoen 2019. Velen zetten vraagtekens bij deze zet, maar Quartararo en Zeelenberg bewezen vanaf dag één het tegendeel. De protegé van Zeelenberg werd zelfs de grote sensatie van het seizoen en vocht geweldige duels uit met Marc Marquez.
Toen diezelfde Marquez zichzelf begin 2020 uitschakelde, werd Quartararo ineens de gedoodverfde favoriet voor de titel. De Yamaha-coureur hielp hier zelf ook aan mee door de eerste twee races in Jerez overtuigend te winnen. Toch bleek dit alles – alweer – te snel te gaan en Quartararo bezweek onder de druk. Na vele fouten en wisselvalligheid werd hij slechts achtste in de eindstand. De Franse coureur had ondertussen al wel een contract getekend voor de komende jaren bij het Monster Energy Yamaha MotoGP-fabrieksteam, maar er moest wel iets veranderen bij Quartararo om dit zitje waar te kunnen maken.
De sleutel tot de wereldtitel
Veranderen deed Quartararo afgelopen winter zeker, want in Qatar zagen we een coureur die veel rustiger en berekender zijn races aanpakte, terwijl hij – nog belangrijker – ook zeer snel was. Quartararo was ook heel openlijk over zijn sportpsycholoog. Een combinatie van rust en opgedane ervaring zorgde ervoor dat de combinatie Quartararo en Yamaha over een heel seizoen 2021 niet te stoppen bleek, terwijl de overige Yamaha-rijders hopeloos verzopen. Fabio: ‘Ik realiseerde mij dat ik fouten had gemaakt in 2020. Ik werd boos op de motor als het niet wilde lukken en dan verlies je de focus op wat je moet doen. Ik heb geleerd om kalm te blijven in lastige situaties en daarom ben ik dit jaar veel sterker geworden.’
De enige tegenslag die Quartararo dit jaar kende was armpomp in Jerez, wat hem daar de overwinning koste. Verder won Quartraro races, maar nog belangrijker: hij kon ook voor het podium strijden in races wanneer het even wat minder ging. De wijze waarop hij de tweede Grand Prix in Misano aanpakte, door geen risico’s te nemen in de natte trainingen en in de race vanaf een vijftiende startplaats zeer zorgvuldig naar een vierde plaats kwam, vat de Quartararo van 2021 mooi samen. Soms is succes ook niet zo moeilijk als het soms wordt gemaakt.
Fabio: ‘Ik geniet dit jaar zo erg van het racen. Het lijkt wel alsof ik voor de lol op de motor zit en dan gaat alles zoveel gemakkelijker.’ Zo werd Quartararo – die ondanks zijn prille carrière al meer ups en downs kende dan vele rijders in hun hele loopbaan – toch de op zes na jongste kampioen in de koningsklasse. In het rijtje van jongste kampioenen staat Quartararo met zijn 22 jaar en 187 dagen één positie voor zijn jeugdidool Valentino Rossi.
Met Quartararo hebben we er een emotionele, temperamentvolle en zeer enthousiaste MotoGP-wereldkampioen bij. Een rijder die straalt en een voorbeeld is voor de sport. Dat Quartararo ook een grote gunfactor bij zijn collega-rijders heeft, zagen we na afloop van zijn kampioensrace in Misano. Of het nu Marc Marquez, 2020-kampioen Joan Mir of zijn grootste concurrent dit jaar, Francesco Bagnaia, was: je zag bij hen allen dat zij de jonge Fransman het succes oprecht gunden en ze spraken allemaal van een meer dan terechte wereldkampioen. Er is voor ons dan ook geen enkele reden om de meningen van de experts tegen te spreken.
Trots!
Met een ‘arendsoog’ keek Wilco Zeelenberg, die de Fransman in 2019 naar de MotoGP haalde, dit jaar naar de verrichtingen van Fabio Quartararo. Wilco: ‘Natuurlijk ben ik trots op Fabio’s titel. Hij doet het voor negentig procent zelf, maar we hebben wel de keuze gemaakt om hem naar de MotoGP te halen. Hij verraste meteen en heeft het geweldig doorgetrokken. Het doel was om Fabio binnen twee jaar te laten doorgroeien naar het fabrieksteam en dat is gelukt, net als nu ook met Franco Morbidelli. Fabio heeft afgelopen winter en dit seizoen duidelijk aan zijn zwakke punten gewerkt.
Vorig jaar had hij al een kans om kampioen te worden, maar het is op zo’n jonge leeftijd normaal dat je dan wat nerveus wordt. Je moet met de Yamaha pieken op de momenten dat het kan en dat heeft hij dit jaar geweldig gedaan. Daarnaast blijft hij veel rustiger in het eerste deel van de race.’
Op de vraag of er nog veel contact is, antwoordt Wilco: ‘Dat is uiteraard minder dan voorheen. Je neemt wat afstand, maar we blijven wel één Yamaha-familie. Dus waar we konden overleggen of adviseren, heb ik dat zeker gedaan.’
