Eerbetoon aan Henk van Kessel: leven tussen start en finish

Tijdens een drukbezochte bijeenkomst in Mill ontving voormalig 50cc-wereldkampioen Henk van Kessel uit handen van auteur Marcel Hermans het eerste exemplaar van ‘Leven tussen start en finish’. Het boek is gewijd aan Henks jeugdjaren en succesvolle carrière.

Voor Marcel Hermans aan zijn boek over motorcoureur Henk van Kessel begon, had hij al twee boeken op zijn naam staan. Zijn eerste kreeg de titel ‘Motocross der Azen’ en was gewijd aan het motocrossdorp Sint-Anthonis. Zijn tweede – met de intrigerende titel ‘Het atoomkanon van Helmond’ – beschreef het leven en de carrière van crosser Jan Clijnck. Op zondag 21 april kreeg Henk van Kessel het derde boek van Hermans overhandigd: ‘Leven tussen start en finish’. De datum was niet toevallig gekozen, want op 21 april 1974 won Henk van Kessel zijn eerste 50cc-GP.

Finland 1979: Randy Mamola jongste podiumfinisher ooit

Op de presentatie, die aan elkaar werd gepraat door voormalig TT-commentator Jan de Rooy, waren veel coureurs aanwezig uit de periode dat Henk van Kessel racete. Niet alleen coureurs uit de lichte klassen, zoals Jos Schurgers, Aalt Toersen, Jan Zoombelt en Juliaan Vanzeebroeck, maar ook Marcel Ankoné en Hans Spaan. Ook voormalig KNMV-secretaris Jos Vaessen was erbij. En uit Finland kwam Antti Urrila over. De Fin was vroeger verbonden aan MP-asu, het merk waarvan Van Kessel de racekleding betrok.

Wurgcontract

In 1971 en 1973 werd Jan de Vries wereldkampioen op een 50cc-Van Veen Kreidler. Na zijn tweede titel besloot hij te stoppen. Voor seizoen 1974 bood de Nederlandse importeur Van Veen bood de Kreidler aan Henk van Kessel, die in seizoen 1973 als derde was geëindigd in het wereldkampioenschap. Het contract dat Van Veen sloot met Henk van Kessel staat afgedrukt in het boek en je mag het gerust een wurgcontract noemen. Vijftig jaar later vat Van Kessel het contract samen als ‘ik mocht niets en moest alles’. Het contract stond vol verplichtingen. Het wat Van Kessel wel mocht was het houden van start- en prijzengeld. Premies van sponsoren gingen allemaal naar Van Veen, maar reis- en verblijfkosten kwamen voor rekening van Henk van Kessel. Toch tekende hij het contract, want de Kreidler was op dat moment de beste motor. Het 50cc-seizoen 1974 verliep voortreffelijk voor Van Kessel, die van de tien GP’s er zes wist te winnen, tweemaal tweede werd (Assen en Francorchamps) en twee keer puntloos bleef. Met een ruime puntenvoorsprong behaalde hij de wereldtitel. Daarnaast werd hij ook Nederlands kampioen in de 125cc-klasse.

Tegenwoordig gaan ook nationale coureurs in de wintermaanden naar Spanje als voorbereiding op het nieuwe seizoen. Dat ging destijds heel anders. Voor Van Kessel afreisde naar het Franse Clermont-Ferrand voor de eerste GP, reed hij eerst nog de Olof-wegraces op circuit de Beekse Bergen. Daar begaf de ontsteking van zijn motor het. Een week voor de Franse GP gaf zijn Ford Transit de geest, maar iemand van de supportersclub had een Transit te leen. Die begaf het onderweg, maar Marcel Ankoné, ook op weg naar Clermont-Ferrand, nam hem op sleeptouw. Zo was Van Kessel toch nog op tijd voor zijn race.

Supportersclub

Vader Ben van Kessel had een fietsenzaak. Omdat bromfietsen in opkomst waren kwamen die erbij. Voor velen was de topsnelheid van de brommer niet voldoende. Henk had er wel kijk op om de brommers wat sneller te maken en voerde ze op verzoek op. Als de NMB in 1967 met wegraces begon, was Henk er als de kippen bij om een startbewijs aan te vragen. Nu hoefde hij zich niet langer te beperken tot Mill en omgeving, maar kon hij zich ook meten op andere circuits. Op basis van een Victoria-bromfiets bouwde hij zijn eerste racer, maar om lekker te kunnen racen had hij behoefte aan een echte racer. Hij wist een Kreidler voor 700 gulden (ruim 300 euro) op de kop te tikken. Later bleek dat deze Kreidler had toebehoord aan Jacky Ickx, die een succesvol autocoureur werd. Dat Henk talent had, bleek meteen in zijn eerste jaar, want hij werd 50cc-kampioen. Door veel pech kon hij zijn titel niet prolongeren.

In 1969 maakte Henk de overstap naar de KNMV. Vanaf dat jaar werd hij gesteund door een Supportersclub. Dat betekende meer financiële mogelijkheden. Hij werd dat jaar kampioen 50cc bij de Nationalen en promoveerde naar de Inters. Daar reed hij onder andere tegen Jos Schurgers, die werkzaam was bij Kreidler-importeur Van Veen. Schurgers: ‘Ik bouwde daar de frames. En ik heb de 125cc-Bridgestone gebouwd. Nadat ik was gestopt, ging er een blok naar Henk. Ik ben dus de stamvader van Henks 125cc-racers. Ik heb hem altijd gewaardeerd omdat zijn motoren altijd super waren klaargemaakt.’ De Bridgestone werd door Henk al snel aangepast en veranderde in de naam Condor.

Kees Siroo

Marcel Hermans staat bekend als een groot liefhebber van de cross. Vanwaar nu dit boek? Hermans: ‘Het was bij de presentatie van het boek over Jan Clijnck in 2018, waar Tonny van Duren mij vroeg een boek over Henk van Kessel te maken. Ik had vier jaar aan het boek over Clijnck gewerkt en had nog geen zin om aan een ander boek te beginnen.’ Er bestaat ook een verband tussen de drie boeken van Hermans, vertelde Henk me later. Als klein manneke ging hij met zijn oudere broer naar de Motocross der Azen in Sint-Anthonis. Daar zag hij Jan Clijnck rijden en maakte tekeningen van hem. Henk vond op het circuit ook een nummerplaat van Clijnck, die hij jarenlang heeft bewaard.

Na vier jaar kreeg Hermans zin in een nieuw boek en kon het voorwerk beginnen. Dat betekende veel zoeken in oude jaargangen van MOTO73, MOTOR, De Pits (het fanclubblad van de Supportersclub) en Motorpost van de NMB. Veel foto’s komen van Jan Burgers en NMBA.NL, maar ook andere fotografen stelden foto’s beschikbaar. En Hermans ging op zoek naar sponsors, want het maken van een boek is een kostbare aangelegenheid. Toen alles was geschreven, moest de tekst nog geredigeerd worden. Hermans: ‘Dat is gedaan door iemand die helaas niet meer onder ons is, Kees Siroo. Hij leed aan een ernstige ziekte. In 2022 sprak ik met Kees af dat we een jaar later, zo rond juli of augustus, zouden beginnen met het redigeren. Maar Kees’ gezondheid ging heel hard achteruit. Toch heeft hij alle tekst nog gelezen.’ Kees Siroo raakte betrokken bij de fanclub van Henk van Kessel en kwam zo in aanraking met de motorsport. Hij schreef berichten voor huis-aan-huis-bladen in de omgeving van Mill en later ging hij ook fotograferen. Kees leverde ook artikelen aan MOTO73.

De opkomst en ondergang van de Nederlandse Motorsport Bond (NMB)

Apetrots

Boeken over sporters die een vervelende periode hebben doorgemaakt worden doorgaans goed verkocht. Denk maar aan een boek als ‘Kieft’. Maar boeken over sporters over wiens privéleven niets schokkends te melden valt verkopen aanzienlijk minder goed. Daarom is het financieel niet aantrekkelijk voor een auteur om zonder sponsoren een boek over een motorsporter uit te brengen.

Maar nu is er dan toch een boek over Henk van Kessel, die naast de 50cc-wereldtitel elf Nederlandse titels behaalde en een wereldsnelheidsrecord vestigde op de A50 tussen Zwolle en Apeldoorn voordat deze snelweg in gebruik werd genomen. Van Kessel is apetrots op ‘Leven tussen start en finish’: ‘Wat Marcel heeft gedaan is overweldigend. Een boek schrijven over een iemand uit de Nederlandse wegracesport is wel uniek. En dan denk je al snel of het nou zo belangrijk is wat ik heb gepresteerd.’ Maar dat is het zeker, want Henk van Kessel kan terugkijken op een mooie carrière, die maar liefst twintig jaar heeft geduurd. Nadat de schrijver het boek overhandigde, sprak Van Kessel een dankwoord uit: ‘Ik wil Marcel en iedereen die aan het boek heeft meegewerkt ontzettend bedanken. Het is een hele eer dat 38 jaar nadat ik ben gestopt er een boek over mij uitkomt. En dan ook nog zo’n boekwerk. Ik ben er erg trots op. Een boek over een gewone jongen, zoon van een rijwielhersteller, fietsenmaker zeggen ze hier. Ik had in mijn grootste dromen niet kunnen verwachten dat zoiets ooit zou gebeuren.’ Hermans sprak van een ‘geslaagde middag’. En nu beginnen aan een vierde boek? Hermans: ‘Daar moet ik het eerst maar eens met mijn vriendin over hebben.’

Foto’s: Jan Boer

1 van 2