Nee, natuurlijk was het nooit de bedoeling van Jeffrey Buis om na een mislukt WorldSSP-seizoen terug te keren naar het WorldSSP300, de klasse waar hij in 2020 met overmacht wereldkampioen werd. Maar een ramp of het begin van het einde hoeft het echt niet te zijn, hoe hard veel toetsenbordcoureurs dat ook roepen. Vraag het Troy Bayliss, James Toseland en Kenan Sofuoglu maar! Coureurs die vóór het mislukte avontuur op een hoger niveau al succesvoller en zeker beroemder waren dan onze Jeffrey, maar niemand wordt ooit per toeval wereldkampioen. En niemand mag je na een mislukking afschrijven.
MotoGP wintertest: MotoGP-coureurs moeten er weer even in komen
1. Troy Bayliss
Hoewel hij bekender werd door zijn de MotoGP-zege op Valencia in 2006, lukte het Troy Bayliss uiteindelijk niet om in de Grand Prix-wereld net zo legendarisch te worden als in het WorldSBK. Dat klinkt wellicht wat gek voor iemand die in totaal vijf keer op het podium eindigde in de MotoGP, maar naast Valencia waren vier derde plaatsen uiteindelijk niet wat hij en eerst Ducati, en later Honda, er van verwacht hadden. Opvallend genoeg was zijn eerste jaar – 2003 – direct zijn beste, met podiums op Jerez, de Sachsenring en Brno, en uiteindelijk een zesde plek in de eindstand met 128 punten. Daarna volgde nog één podium in 2004 op Valencia, tijdens zijn Ducati-afscheid. Althans, zijn tijdelijke Ducati-afscheid, want na een jaar Honda werd hij in 2006 voor Valencia speciaal ingevlogen om de geblesseerde Sete Gibernau te vervangen. En hoe! Bayliss was op dat moment al regerend Superbike-kampioen voor Ducati en werd in 2008 nogmaals wereldkampioen, waarmee zijn aantal SBK-titels in totaal op drie kwam, nadat hij in 2001 ook al ’s werelds beste Superbike-rijder was geworden. Twee wereldtitels behaalde hij dus na zijn naar eigen zeggen mislukte avontuur in een hogere klasse – de allerhoogste in dit geval – en dat maakte hem tot een Ducati-legende van hetzelfde niveau als Carl Fogarty. En die laatste prestatie is misschien wel knapper dan z’n drie titels, 52 zeges, 94 podiums en 26 pole positions in het SBK.
2. James Toseland
Waar Bayliss na zijn MotoGP-avontuur vrolijk doorging met winnen in het WorldSBK, lag dat bij James Toseland iets anders. Sterker nog: na zijn twee jaren in de Grand Prix-wereld won hij geen race meer in het SBK. Wel werd hij twee keer tweede, twee keer derde. Op de Yamaha waarmee Ben Spies een jaar eerder kampioen werd… En, waar Bayliss sprak over een tegenvallend MotoGP-avontuur, zag Toseland dat heel anders. Bovendien zat het Toseland niet mee met zware crashes in z’n eerste MotoGP-wintertestseizoen – inclusief een hersenschudding – en later een veel besproken crewchiefwissel, waardoor de relatie met teamgenoot (en eveneens voormalig dubbel SBK-kampioen) Colin Edwards ernstig bekoelde. Dingen die je prima kunt missen als letterlijk elke duizendste van een seconde telt. Een polsblessure na een testcrash met de S1000RR van het door de fabriek ondersteunde BMW Motorrad Italia Team betekende het einde van zijn racecarrière, maar niet van zijn carrière! Met zijn eigen band boekte hij grote successen en ook als tv-analist is hij succesvol. En nu wel in onder andere de MotoGP!
3. Kenan Sofuoglu
We kennen hem allemaal als vijfvoudige WK Supersport-kampioen (2007, 2010, 2012, 2015 en 2016), maar we zouden hem ook kunnen kennen als de coureur die het niet wist te maken in het WorldSBK en Moto2. In 2008 probeerde Sofuoglu het eerst op de Ten Kate Fireblade, maar reed dat jaar maar één goede race en dat was in het WK Supersport, nadat hij in de laatste race van motorfiets wisselde met Jonathan Rea en dus weer terugkeerde in ‘zijn’ klasse. Een opgeluchte Sofuoglu won die laatste Supersport-race van 2008 op Portimão direct, waarbij hij aan het einde van de wedstrijd met de Ten Kate Supersport tijden noteerde die heel dicht bij die van het WorldSBK zaten… Aan het einde van 2010 verscheen Sofuoglu in de Moto2 tijdens de Portugese GP, als vervanger van de eerder verongelukte Shoya Tomizawa bij het Technomag CIP-team. Het begin was veelbelovend met een vierde trainingstijd en veel kopwerk in de race en ook op Valencia reed hij sterk, waardoor er veel opties waren voor hem in 2011. Hij bleef bij Technomag CIP, maar behalve een fantastische uitschieter op Assen – tweede – verliep het seizoen zeer teleurstellend, waarop Sofuoglu besloot terug te keren naar zijn echte liefde: het WK Supersport. Om in die klasse de meest succesvolle coureur ooit te worden!
WORLDSSP300-kampioen, en dan?
Marc Garcia werd in 2017 op Yamaha de eerste WorldSSP300-kampioen ooit, maar hij rijdt nog altijd in dit opstapkampioenschap… Direct na zijn titel probeerde hij het een jaartje in het Junior Moto3-wereldkampioenschap, maar kwam op een KTM van Max Biaggi niet verder dan een dertiende plek om vervolgens weer veilig terug te keren naar het WorldSSP300. In 2018 schreef Ana Carrasco motorsporthistorie door op een Kawasaki als eerste vrouw ooit een wereldtitel in de motorrace te behalen. Komend jaar rijdt ze opnieuw in het WK Moto3, voor BOE Motorsports op een KTM. Ook de kampioen van 2019, Manuel Gonzalez, heeft onderdak in het MotoGP-paddock waar hij komend jaar rijdt voor het Yamaha VR46 Master Camp Team. In 2022 maakte hij voor dit team zijn debuut en deed dat goed, waardoor hij op dit moment de succesvolste WorldSSP300-kampioen is. Adrian Huertas, de beste in 2021 in het WorldSSP300, rijdt inmiddels succesvol rond voor MTM Kawasaki Team in het WK Supersport. Afgelopen jaar werd hij knap twaalfde met 120 punten en dit jaar is een herhaling van 2021 het doel, alleen dan uiteraard in een klasse hoger. Alvaro Diaz, die onder zulke trieste omstandigheden kampioen werd in 2022, volgt het voorbeeld van Huertas door met het team waarmee hij WorldSSP300-kampioen werd door te groeien naar het WK Supersport. In zijn geval Arco Motor University Team.
Marc Hoegee: de enige die aan deze waanzinnige Suzuki RGV500 XR89 mag sleutelen
De Nederlanders in 2023
Naast Jeffrey Buis rijden komend jaar ook Loris Veneman (zoon van) en Ruben Bijman in het WorldSSP300. Veneman gaat dat doen als teamgenoot van Buis bij het Belgische MTM Kawasaki, terwijl Bijman onderdak heeft weten te vinden bij het succesvolle Arco Motor University Team, dat afgelopen jaar kampioen werd met Alvaro Diaz. In het WK Supersport rijdt Glenn van Straalen ook dit seizoen weer voor EAB Racing Team en dat is goed nieuws, aangezien de samenwerking in 2022 zelfs een aantal podiumplaatsen opleverde. Dat Michael van der Mark ook dit seizoen in het WorldSBK rijdt, zal geen nieuws zijn. En dat geldt ook voor het feit dat hij blijft bij het ROKiT BMW Motorrad WorldSBK Team.
