Op 26 september 2020 maak je officieel bekend ook in 2021 in de MotoGP van start te zullen gaan. Nog geen 24 uur later ga je tijdens de GP van Catalonië liggend op de tweede plaats onderuit. Daarmee verspeel je een eventuele overwinning en een nagenoeg zekere podiumplaats… Conclusie: je hebt ondanks alles gelijk om (nog) niet te stoppen! Dat is trouwens een beslissing die je zelf mag, kunt, moet nemen. Dat is je recht. Zeker als topsporter.
Zelf bepalen
Ik dacht aan het tv-interview dat Bert Maalderink met Rintje Ritsma had tijdens het NK allround schaatsen in 2004. De NOS-verslaggever vond dat het tijd was dat één van Nederlands succesvolste schaatsers een punt achter zijn carrière moest zetten. Waarop Ritsma boos reageerde: ‘Dat domme gelul van alleen maar: hij moet stoppen. Ik ben degene die bepaalt wanneer ik stop. En dat is het laatste wat ik erover heb gezegd.’ Waarop de schaatser kwaad weg beende.
Terug naar Valentino Rossi. Ik heb het geluk en de eer dat ik de hele GP-carrière van vader Graziano en diens zoon Valentino heb mogen meemaken en – zelfs met corona – nog meemaak. Natuurlijk heb ik ook gezien dat de resultaten van misschien wel de grootste coureur allertijden en zeker de populairste minder zijn geworden. Soms deed en doet mij dat als onafhankelijk motorsportjournalist/fotograaf zelfs pijn. Helemaal omdat Vale altijd heel veel inzet toont en onder alle omstandigheden enthousiast, sympathiek en strijdbaar blijft. Maar zelfs voor Valentino Rossi komt er moment, dat hij zal moeten stoppen met racen op het allerhoogste niveau.
Wilde geruchten
Toen Yamaha begin dit jaar bekendmaakte dat haar fabrieksteam in 2021 en 2022 uit Maverick Viñales en Fabio Quartararo zou bestaan, dacht ik dat het einde voor The Doctor als motorcoureur in zicht was. Maar Valentino Rossi wilde van stoppen nog niet weten, gewoon omdat hij er nog heel veel plezier in heeft, nog snel genoeg is en van zijn huidige manier van leven houdt. Hoe stressvol dat vaak ook mag zijn. Ook de verplichte lockdown en het gedwongen rustige leventje thuis in Tavullia met verloofde Francesca, moeder Stefania en zijn honden bracht daar geen verandering in. Dat was ook het geval nadat Valentino op de Red Bull Ring ternauwernood aan de dood ontsnapte. De M1 van zijn protegé Franco Morbidelli vloog als een ongeleid projectiel langs zijn hoofd. Natuurlijk realiseert Rossi zich als de beste dat hij veel geluk heeft gehad.Waarschijnlijk het meeste in zijn carrière tot nu toe. Je kon in Oostenrijk ook zien dat deze gebeurtenis wat met hem deed. Maar dat duurde niet lang. Want daarna was het al weer snel ‘business as usual’. Racen dus!
Ondertussen werkten het inmiddels 41-jarige racefenomeen, Yamaha – het enige merk waarmee Rossi wil doorgaan – en het Petronas-team aan de voortzetting van zijn racecarrière. Omdat het uitwerken van de contracten tussen de drie partijen voor de buitenwereld veel langer duurde dan was verwacht, waren geruchten niet van de lucht. Zo zou Andrea Dovizioso, nadat die zijn afscheid bij Ducati had aangekondigd, Rossi’s plaats bij Yamaha gaan innemen. Vale kon er alleen maar om lachen en bleef herhalen wat hij reeds ontelbare keren had gezegd. Dat hij nog lang niet wilde stoppen met motorracen. In Barcelona kwam dan eindelijk de lang verwachte officiële bevestiging van een éénjarig contract voor 2021. En daar is niet alleen Rossi heel erg blij mee…
Moeilijke zaak
Het mag dan voor Valentino Rossi de nodige moeite kosten om te stoppen met racen, voor Yamaha geldt dat stoppen met Valentino Rossi als coureur ook een heel moeilijke zaak is. Sinds 2004, met een onderbreking in 2011 en 2012 toen de Italiaan voor Ducati uitkwam, maakt Valentino Rossi deel uit van het Yamaha-fabrieksteam. In al die jaren is hij wereldwijd het uithangbord van Yamaha geworden. Na elf jaar geen wereldtitel in de koningsklasse te hebben behaald, slaagde Rossi er in 2004 direct in om Yamaha weer naar de absolute top terug te brengen. Om dat te realiseren, verliet de Italiaan notabene grootmacht Honda en ook nog eens als regerend drievoudig 500cc/MotoGP-wereldkampioen! Lang was #46 de absolute nummer 1 voor Yamaha. Daarin kwam verandering met de komst van Jorge Lorenzo. Die wist Rossi binnen Yamaha van zijn troon te stoten door in 2010 de wereldtitel te grijpen. Dat vond de Italiaan niet leuk, waarop hij naar Ducati vertrok. Nadat dat avontuur op een grote mislukking was uitgedraaid, bleek Yamaha bereid Rossi als de verloren zoon weer in de armen te sluiten. Dat was in eerste plaats de grote verdienste van Lin Jarvis, de Managing Director Yamaha Motor Racing die sinds 1976 bij de Japanse firma in dienst is. De Engelsman, die vloeiend Nederlands spreekt, heeft in de loop der jaren een speciale band met Rossi opgebouwd en altijd gezegd dat Rossi bij Yamaha terug kon komen mocht hij dat willen. Dat gold overigens ook voor Jorge Lorenzo.
Tot nu toe heeft de tweede periode van Rossi bij Yamaha weliswaar tien GP-zeges opgeleverd, maar wereldkampioen is de Italiaan niet meer geworden. In 2017 kreeg hij in Maverick Viñales een nieuwe en sterke teamgenoot. De jonge Spanjaard wist direct drie van de eerste vijf GP’s te winnen en leidde de titelstrijd tot de TT van Assen. Weliswaar wist Rossi nog op de Drentse heide te winnen, maar daarna kwam de klad er bij Yamaha in en werd het overvleugeld door Honda (Marc Márquez) en Ducati (Andrea Dovizioso). Viñales had in een eerder stadium aangegeven dat de ontwikkeling van de M1 te veel op Rossi was gericht. Maar al snel bleek dat er meer aan de hand was. De ontwikkeling van de elektronica bleef achter bij die van de concurrentie. Er was sprake van een heuse crisis, want Yamaha zou na Rossi’s zege in Assen 25 races lang zonder overwinning blijven. Zo’n lange periode zonder winst was sinds 1973 niet voorgekomen! Natuurlijk bleef dit niet zonder gevolgen. De grootste personele verandering kwam uit Yamaha’s hoofdkwartier in Iwata Dde langjarige MotoGP Projectleader Koichi Tsuji werd begin 2019 vervangen door Takahiro Sumi.
De Yamaha-jeugd
Sumi had vervolgens het geluk dat het nieuwe en in de MotoGP debuterende Petronas Yamaha SRT-satellietteam een gouden greep deed met het aantrekken van de toen 18-jarige Fabio Quartararo. Alle credits daarvoor gaan overigens naar Wilco Zeelenberg, die als teammanager bij Petronas Yamaha SRT, geloofde in het talent van de jonge Fransman. Op een M1 uit 2018 overvleugelde Quartararo geregeld niet alleen de Yamaha-fabriekscoureurs Rossi en Viñales, maar legde de oppermachtige Marc Márquez (Honda) meerdere keren het vuur aan de schenen. Toen vervolgens de rijders voor 2021 en 2022 vastgelegd werden, liet Sumi als Yamaha’s MotoGP Projectleader zijn stem gelden. Hoe goed was Valentino Rossi nog? De Japanner koos voor de jeugd en zo werden Viñales en Quartararo al in een vroeg stadium onder contract genomen voor het fabrieksteam. Dat was niet alleen een logische keuze, maar ook een verstandige. En ook om de beslissing zo vroeg te nemen, want met name Ducati lag op de loer om Viñales of Quartararo en misschien wel beide coureurs bij Yamaha weg te kapen.
Één of toch twee
Het gevolg was wel dat Valentino Rossi geen deel meer kon uitmaken van het Yamaha-fabrieksteam. De Italiaan wilde zichzelf tot de GP van Italië de tijd geven om te kijken of hij nog wel goed genoeg zou zijn om ook in 2021 nog in de MotoGP van start te gaan. Maar het coronavirus gooide alle plannen in de war. Natuurlijk was het Yamaha-management, met Lin Jarvis voorop, zich bewust van de situatie waarin Rossi voor volgend jaar was terecht gekomen. Gezien zijn staat van dienst en zijn grenzeloze populariteit was en is #46 nog altijd een heel belangrijk persoon voor Yamaha. Vanuit Japan kreeg de 41-jarige coureur dan ook al snel de toezegging van fabrieksmateriaal plus de noodzakelijk technische ondersteuning mocht hij door willen gaan. Na een korte bedenkperiode gaf Valentino aan dat te willen. Hij verklaarde nog altijd heel gemotiveerd te zijn en met de snelheid (toch belangrijk voor een coureur) zit het ook nog goed. Dat hij nog om de podiumplaatsen kan knokken, heeft hij de laatste weken meerdere keren laten zien. Rossi tekende andermaal een contract direct met de Yamaha Motor Company. Alleen heeft dat nu een looptijd van geen twee maar één jaar. Dit is gedaan omdat de contracten van alle teams met Dorna eind 2021 aflopen. Normaal gesproken gaat Yamaha daarna een nieuwe vijf jaar durende verbintenis aan. Daarom is het dat Viñales en Quartararo een tweejarig contract als fabrieksrijder hebben kunnen onderteken. Valentino Rossi wordt door Yamaha echter ondergebracht bij Petronas Yamaha SRT. En dat team moet zelf beslissen of het na 2021 door wil gaan. Dat wordt overigens wel verwacht. Dan kan vervolgens nog worden bekeken of Rossi nog een tweede jaar wil doorgaan.
Invloedrijk
Dat de onderhandelingen zo lang hebben geduurd, heeft niet alleen te maken met het vaststellen van pr-optredens, merchandising en beeldrechten etc. Want Valentino Rossi is niet zomaar een coureur, maar Valentino Rossi! Ook over het feit dat hij graag zijn hele technische crew mee wilde nemen, iets dat de Italiaan in het verleden altijd deed, moest intensief worden onderhandeld. Maar in een vroeg stadium had de Team Principal van het Maleisische team, Razlan Razali, al aangegeven daar niet mee in te stemmen. Dit omdat Team Director Johan Stigefelt en Teammanager Wilco Zeelenberg erin zijn geslaagd om een zeer goed functionerende groep bij elkaar te brengen. Hoe goed die is, blijkt uit de huidige resultaten. Want door Fabio Quartararo (3x) en Franco Morbidelli won het Petronas-team niet alleen vier van de tot nu toe acht verreden GP’s. Quartararo gaat in het WK aan de leiding, Yamaha bij de constructeurs en Petronas Yamaha SRT bij de teams. Logisch dat Razali wil dat zijn team zijn eigen identiteit behoudt. Bovendien weet zeker Zeelenberg hoe groot de invloed van Rossi & kompanen kan zijn. De Nederlander werkte immers binnen het Yamaha-fabrieksteam negen jaar aan de andere kant van de box.
Daarom is besloten dat Rossi alleen zijn cheftechnicus David Munoz, Matteo Flamigni (data-analist) en Idalio Gavira (coach) meeneemt. Dit houdt in dat een aantal monteurs waarmee Rossi sinds het begin van zijn carrière in de koningsklasse mee werkte niet mee gaat. En dat is iets wat ten zeerste door de coureur wordt betreurd. De verwachting is dat Diego Gubbelini (cheftechnicus) en data-analist Pablo Guillem met Fabio Quartararo mee zullen verhuizen naar het fabrieksteam. Overigens werken er nog twee Nederlanders bij Petronas Yamaha. Dat zijn Robin Spijkers (monteur van Quartararo) en rijderscoach Torleif Hartelman.
Speculeren
Zeker is dat we Valentino Rossi ook volgend jaar op de GP-circuits zullen zien. Of het zijn ‘afscheidstoer’ – maar dan wel op de hoogst mogelijke snelheid – wordt, moet worden afgewacht. In ieder geval is het te hopen dat de fans hem dan wel in levenden lijve kunnen aanschouwen en toejuichen. Ik denk niet dat Rossi ooit nog weer wereldkampioen wordt. Maar podiumplaatsen zitten er zeker nog in. Misschien wel een enkele overwinning. Nu al wordt er volop gespeculeerd over wat The Doctor na 2021 gaat doen. Nog een jaartje doorgaan als coureur? Of starten als manager van zijn eigen VR46 MotoGP-team? Rossi heeft toegegeven met Jarvis over de mogelijkheden daarvan gesproken te hebben. Maar nu is het daar nog te vroeg voor. Één ding is zeker, mocht hij twee startplaatsen willen hebben dan gaat Dorna-baas Carmelo Ezpeleta daar voor zorgen. Die zei immers al eens: ‘Wat rood is voor de Formule 1 (Ferrari), is geel voor de MotoGP!’ Valentino Rossi dus!
