‘De dood komt nooit alleen’, wordt er wel eens gesteld. Slechts dertien dagen nadat Anthony Gobert overleed, kwam uit Engeland het trieste bericht dat Garry Taylor, de man die de flamboyante Australische coureur in 1997 naar het 500cc-GP-team van Lucky Strike Suzuki haalde, op 30 januari 2024 eveneens is overleden. Taylor was niet alleen een heel kleurrijk, maar ook zeer succesvol teammanager. Liep het aantrekken van Gobert door diens alcohol- en drugsgebruik al snel op een debacle uit, hij werd na een positieve dopingtest al na dertien races door Suzuki ontslagen, in de periodes ervoor en erna was de op 23 augustus 1949 geboren Taylor heel wat succesvoller. Want in 1993 veroverde hij met Kevin Schwantz en in 2000 met Kenny Roberts junior de 500cc-wereldtitel.
Het fenomeen Pedro Acosta: de nieuwe Marc Márquez?
Als uiterst gepassioneerde raceliefhebber kwam Taylor door Suzuki in het Grand Prix-wereldje terecht. Dat gebeurde op het einde van de jaren ’70. Bij Suzuki liep op dat moment het succesvolle tijdperk met Barry Sheene (500cc-wereldkampioen in 1976 en 1977) ten einde. Via de Engelse vestiging, Suzuki GB, werkte Taylor zich halverwege de jaren ’80 op tot teammanager. Een positie die hem mede door zijn aangeboren flair op het lijf was geschreven. Zijn manier van managen maakte hem populair. Niet alleen met coureurs, technici en overige teamleden, ook met de Japanse Suzuki-ingenieurs had hij een uitstekende relatie. Dat maakte hem tot een heel belangrijke schakel tussen de verschillende culturen.
Het was ook de tijd dat Suzuki haar race-inspanningen vergrootte in een poging om weer aansluiting te krijgen bij Honda en Yamaha, de twee andere Japanse merken die op dat moment de dienst uitmaakten in de koningsklasse. Dat gebeurde met moeilijk te beheersen en zo onvoorstelbaar ‘wilde’ 500cc-viercilinder-tweetaktmachines. Taylor had het geluk, zoals hij later geregeld zou zeggen, dat hij bij Suzuki één van de grootste racetalenten ooit onder zijn hoede kreeg: Kevin Schwantz. Tevens een coureur die zou uitgroeien tot één van de populairste coureurs aller tijden. Zijn gehele GP-carrière, van 1986 t/m 1995, werkte de Amerikaan samen met de Engelse teammanager. Hun grootste succes was naast het winnen van 25 GP’s het veroveren van de 500cc-wereldtitel in 1993. Zeven jaar later lukte dat Garry Taylor en Suzuki nogmaals. Nu met Kenny Roberts junior, de oudste zoon van racelegende en drievoudig 500cc-wereldkampioen Kenny Roberts.
Samen met de oprichter van de International Roadracing Team Association (IRTA) Mike Trimby (in 2023 overleden) en collega teammanager Paul Butler (van Team Roberts Yamaha en tevens de latere Race Director) leverde Garry Taylor een belangrijke bijdrage aan de professionalisering van de GP-wegracerij. Eind 2004 zette hij een punt achter zijn grote passie. Niet alleen om thuis in Engeland meer tijd door te kunnen brengen met zijn vrouw Kate en jonge dochter Phoebe, maar ook omdat zijn gezondheid achteruitging.
Natuurlijk bleef hij interesse in de racerij houden. En het was mooi dat hij tijdens het 2023 Goodwood Festival of Speed nog een keer werd herenigd met Kevin Schwantz en de Suzuki RGV500, waarmee beide in 1993 de wereldtitel veroverden.
Foto: Henk Keulemans
