Zondagochtend kreeg Bo Bendsneyder opnieuw een penalty vanwege een overtreding die de Nederlander zaterdag tijdens de kwalificatie zou hebben begaan. Hierdoor plaatse de FIM-stewards hem twaalf plekken terug. Hij startte de race in Valencia daarom niet van de achtste plek, maar van de twintigste. De Nederlander moest in de remmen door een voorganger, kon dit aantonen met videobeelden, maar werd toch bestraft wegens te langzaam rijden in de kwalificatie. We pakten er een opiniestuk uit een recente MOTO73 nog even bij.
Hi ha hondenl..
Turnen, synchroonzwemmen, kunstrijden, stijldansen en motorrace hebben op het eerste gezicht he-le-maal niets met elkaar te maken. Tot je een gemiddelde Moto3-kwalificatieuitslag erbij pakt en de penalty’s, waarschuwingen en geldboetes je om de oren vliegen. Hoezo is motorrace geen jurysport? Het is tegenwoordig al zo erg dat ik die kwalificatiesessie lekker over sla en een uurtje of vijf, zes later de startgrid wel uitprint. Puur om mijzelf te beschermen tegen een golf van woede en irritatie die ik krijg bij elke willekeurige sport met jury. Natuurlijk snap ik dat het levensgevaarlijk kan zijn om in een paar sectoren als Dik Trom op je brommer te zitten, op zoek naar de ideale sleep. Maar hoe het nu gaat, kan nooit de bedoeling zijn geweest. Zo moet er bij de Dorna een Chef Sector in dienst zijn die waarschijnlijk glunderend straffen uitdeelt. Tja…
Net zo opvallend is de willekeur aan straffen. Soms kom je weg met een waarschuwing, soms krijg je een geldboete, soms een gridstraf, dan weer een penaltypunt, af en toe met niets en soms met zelfs een cocktail waarvan niemand het recept lijkt te weten. Volgens de ‘scheidsrechters’ in de MotoGP, en ook in het WK Superbike, is er van willekeur geen sprake. Elke zaak staat op zich omdat elke overtreding uniek is en omdat ook zaken als het verleden meespelen. Leg dat dan uit! De MotoGP en het WK Superbike moesten bijvoorbeeld met alle geweld hetzelfde kwalificatiesysteem hebben omdat de sport dan beter begrijpbaar zou worden voor een breder publiek. Prima, maar als dat brede publiek er vervolgens geen hout meer van snapt door een geheimzinnige groep wijze heren, ben je volgens mij veel verder van huis. Stel die gasten van mij part voor, zodat we in ieder geval weten wie die mannen uit dat geheime donkere kamertje zijn. Het weten van de namen schelt ook een stuk lekkerder.
De grote vraag is waar dit gaat eindigen. Tot nu toe hadden de straffen enkel een gevolg voor de coureur in kwestie. Maar wat als teams gaan proberen de concurrentie straffen aan te naaien, als een soort van motorrace-schwalbe? Krijgen we dan straffen voor het ongeoorloofd uitlokken van straffen? In de strijd om de wereldtitel is alles geoorloofd, dus waarom niet een mannetje opofferen dat probeert de WK-leider tot wanhoop te drijven? En wat de risico’s zijn van een steeds belangrijker wordende jury, heeft de paardendresseursport in het verleden laten zien. Daar werden juryleden omgekocht of werd op politiek-achtig niveau gelobbyd om invloedrijke mensen binnen je team te krijgen. Marchanderen is ook in de sport iets heel gevaarlijks.
Dat het gelukkig altijd erger kan, laat Dorna’s grote voorbeeld zien: de Formule 1 (dat is het echt nog altijd). Mercedes voorop. Dat team wilde een klacht indienen tegen Max Verstappen, nadat de Nederlander op prachtige wijze Lewis Hamilton piepelde in Japan. Zover kwam het gelukkig niet. Omdat Hamilton dat absoluut niet wilde. ‘Wij zijn kampioenen, wij gaan gewoon door. Punt uit’, liet hij op Twitter weten. Maar hoe gevaarlijk is het om afhankelijk te zijn van een coureur? En wat als het team sterker is dan die eenzame ‘fietser’?
Ik durf er niet aan te denken…
Tekst: Marien Cahuzak, foto: 2Snap
