Vraag een willekeurige topcoureur of hij vaak bang is en het antwoord is steevast ‘nee’. Niet omdat het zo is, maar omdat het zo hoort. En omdat te lang nadenken over angst je langzamer kan maken. Sporadisch wordt nog wel een spectaculaire crash of bijzondere inhaalactie aangekaart, maar verder doorvragen heeft zelden zin. Behalve bij John McGuinness. Jazeker, dé McGuinness, de twintigvoudig winnaar van de Isle of Man TT en trotse houder van het ronderecord over de Mountain Course, met gemiddeld 211.90 kilometer per uur.
De basis voor dat record en voor alle overwinningen ligt volgens McGuinness bij Bray Hill: “Dit is het moment, net na de start, dat je zenuwen verdwenen zijn. Voor de race schijt je nog in je broek. Je moet de baas worden over een machine die al maar wil bokken en alle kanten op beweegt. Alhoewel, tot op een bepaald niveau, want je moet de motor ook wat vrijheid geven om hem zijn werk te laten doen. Een goede ronde begint als je op een mooie, vloeiende manier door Bray Hill kunt komen. Ik heb wel eens een paar momentjes gehad, beneden bij Bray Hill. Bijvoorbeeld dat mijn voeten van de steps zijn, echt angstaanjagend. Op een supersport valt het allemaal nog wel te behappen, maar het wordt een ander verhaal op de ‘big bikes’ met slicks. Die kunnen je echt de stuipen op het lijf jagen.”
“Kijk naar Bray Hill en de gehele weg naar beneden tref je kruispunten aan, waar oplopende stukken te vinden zijn. Daardoor krijg je telkens een ‘hupje’, waardoor de motor wat wordt gelanceerd. Als je daarna dan te maken krijgt met een ‘wobble’ ben je weer even van het gas af, dan er weer op, er weer af, dan weer op het gas. Telkens opnieuw. Iedereen zegt je dat hij dit stuk vol gas neemt, maar dat is echt niet zo. Op de top ga je redelijk voluit, maar daarna speel je met het gas, om de machine in balans te houden. Daar is het angstaanjagend, op een andere manier kan ik het niet zeggen. Ik ben echt bang, de eerste keer dat ik tijdens een race Bray Hill neem. Tijdens de tweede ronde voel ik me daar juist weer erg goed.”
Waarom McGuinness zich zoveel beter voelt tijdens de tweede ronde lees je in MOTO73 nummer 11, die nu in de winkel ligt of online te bestellen is. Je leest in deze editie ook alles over John McGuinness’ geheimen om de TT tot een goed einde te brengen. Dichterbij kun je gewoonweg niet komen! En lees, als je toch bezig bent, meteen even het interview dat we haden met Branko Srdanov.
Foto: Stephen Davison
