Na de tweede Grand Prix op de Red Bull Ring kwam het FIM MotoGP Stewards Panel flink onder vuur te liggen. Waarom raakte Moto2-coureur Jorge Martin zijn zege kwijt? En waarom mocht Pol Espargaró als derde toch op het MotoGP-podium plaatsnemen? In Misano, waar tracklimieten altijd een rol spelen, gaf Race Director Mike Webb uitleg.
Uitgerend precies een jaar geleden zorgde Augusto Fernandez er op het circuit van Misano voor dat de ‘tracklimits’ werden aangescherpt. In de laatste ronde van de Moto2-race benutte de Spanjaard bewust de groen geverfde asfaltstrook om zo leider Fabio Di Giannantonio te passeren en te winnen. Na afloop was iedereen het erover eens dat Fernandez zich op oneerlijke wijze een voordeel had verschaft. Daarop werden de regels voor duels in de laatste ronde van een race door de wedstrijdleiding gewijzigd. Gelet op de reacties na de tweede GP in Oostenrijk dit jaar, bleek dat lang niet iedereen op de hoogte van die wijzigingen was.
Dit is het geheim van KTM in de MotoGP
Er was namelijk veel kritiek op de door de FIM MotoGP Stewards Panel genomen beslissingen. Die groep deskundigen bestond op de Red Bull Ring uit permanent voorzitter Freddie Spencer (drievoudig wereldkampioen), permanent lid Bill Cumbow (AMA Director of Racing) en wisselend lid Ralph Bohnhorst (voormalig GP-zijspancoureur). Waar het om ging was de beslissing dat Jorge Martin zijn Moto2-overwinningen moest afstaan aan de vlak achter hem als tweede gefinishte Marco Bezzecchi. Dit gebeurde omdat de Spanjaard bij het uitkomen van de laatste bocht met beide wielen over de groene strook was gegaan. Het andere geval betrof Pol Espargaró. Die kwam ook in de laatste bocht op het groene gedeelte, maar mocht zijn derde plaats in de MotoGP-race behouden.
Duidelijke regels
MotoGP Race Director Mike Webb was het volledig met de genomen beslissingen eens en legde de regels omtrent de ‘tracklimits’ nog eens uit. ‘Wanneer een coureur met beide wielen op het groene gedeelte komt, bevindt hij zich buiten de baan. Daarop volgt een straf. Dat gebeurt niet als de coureur er geen voordeel van heeft. Hij kan zijn fout rechtzetten door bijvoorbeeld zijn plaats terug te geven. Wanneer een rijder tijdens de race voor de derde keer de tracklimiet met beide wielen overschrijdt, krijgt hij op zijn dashboard een waarschuwing te zien. Gebeurt het voor de vijfde keer dan volgt er een straf in de vorm van het rijden van een longlap’.
Wat er zich tussen Martin en Bezzecchi op de Red Bull Ring afspeelde, gebeurde in de laatste ronde. Mike Webb: ‘Het is heel duidelijk: als je tijdens een duel over de ‘tracklimits’ gaat, moet je daar nadeel van hebben om geen straf te krijgen. De leidende coureur (Martin) was er duidelijk buiten. De achter hem rijdende rijder (Bezzecchi) was dat niet. Een logisch gevolg van de gestelde criteria is dan een positiewisseling.’ Wat betreft het duel tussen Jack Miller en Pol Espargaró om de eerste en tweede plaats in de MotoGP-klasse stelt Webb: ‘Pol heeft een positie verloren. Dat is een duidelijk nadeel. Hij verliest daarom geen vijf plaatsen maar de positie waarvoor hij in gevecht was.’
Overigens heeft het FIM MotoGP Stewards Panel de beschikking over beelden, die door speciale hoge snelheidscamera’s worden vastgelegd. Ze staan opgesteld op alle kritische tracklimit-punten. Zo werd tijdens de eerste MotoGP-race in Misano geconstateerd dat Takaaki Nakagami in de laatste ronde tijdens zijn duel met Jack Miller met beide wielen op het groene gedeelte was geweest. Daarop werden na het vallen van de finishvlag de posities van beide coureurs gewisseld en werd niet de Japanner achtste maar de Australiër.
Muur als scheidsrechter
In de beginjaren (1949 en later) van het wereldkampioenschap wegracen werd er grotendeels op ‘echte’ stratencircuits gereden. Klassieke voorbeelden zijn Man, Assen, Francorchamps, Sachsenring en Ulster. Daar werden de tracklimits grotendeels bepaald door stopranden, muurtjes, hekwerken, lantarenpalen, bomen en sloten. Er was dus geen ‘Stewards Panel’ nodig, want de grens werd bepaald door het obstakel. Weliswaar afgedekt door ‘zachte’ strobalen. Maar dat mocht helaas in heel veel gevallen niet baten.
Langzaamaan kwam het besef dat te dicht op de asfaltstrook staande vangrail niet de ideale oplossing was. Ook niet voor de F1-coureurs. En die zijn nog steeds voor de meeste circuits het belangrijkst. Dus kwamen er grindbakken voor de vangrail. Dit verhoogde de veiligheid aanzienlijk. Maar die bakken zorgden er wel voor, dat een van het asfalt geraakte coureur vaak niet zijn weg kon vervolgen. En dat was dan toch wel weer jammer voor de show. Zo ontstonden de ruime geasfalteerde uitloopstroken. Die dragen zeker bij tot een verhoogde veiligheid en zorgen ook voor meer kijkgenot. Want niet elke fout wordt direct afgestraft, al zorgt het dus wel voor veel meer discussie.
De truc van Angel Nieto
Een coureur die in het verleden op legale wijze optimaal gebruik maakte van de toen geldende tracklimieten was 12+1-voudig wereldkampioen Angel Nieto. Om de snelste rondetijd re realiseren, reed de slimme Spanjaard tijdens de trainingen voor de Grote Prijs van België op Francorchamps in de fameuze hairpin La Source, expres rechtdoor. Onder het mom van: ‘Sorry, ik verremde me.’ Tussen de daar geparkeerde auto’s draaide Nieto dan zijn machine om en accelereerde vervolgens op veel hogere snelheid langs het begin van de tijdwaarneming. Dar had hij nooit gekund als op ‘normale’ wijze La Source had genomen. Toen de concurrentie en de wedstrijdleiding de – eenmalig uitgevoerde – truc van de Spanjaard doorkregen, werd er op het einde van La Source een chicane van stropakken gebouwd. Dat weerhield de 90-voudig GP-winnaar er overigens niet van om zes keer op Francorchamps te zegevieren.
