Toerisme Luxemburg: van Noord naar Zuid

Hoewel het er altijd fijn rijden is, heeft Luxemburg niet het meest opwindende imago. Het is een keurig land met keurige mensen. Op zoek naar de scherpe kantjes rijden we van Noord naar Zuid, kriskras door het kleine land. Spoileralert: we worden verrast.

Clervaux, Echternach en Vianden. Het zijn klinkende namen tijdens een klassiek rondje Luxemburg. Maar wie heeft er ooit gehoord van Esch-sur-Alzette? Toch is deze plaats in het diepe zuiden van het land dit jaar Culturele Hoofdstad van Europa. Met dank aan de metamorfose van de voormalige hoogovens die à la Ruhrgebied zijn omgetoverd van lelijke fabriekscomplexen tot tempels van kennis, kunst en cultuur.

Toerisme Oostenrijk: Waldviertel

Maar we beginnen bij het begin. Aan de Moezel. Na een nachtje in een mooi modern hotel van hout, staal en glas – niks oubollig Luxemburg! – gooi ik de bagage op de motor en rijd langs de Moezel de dag tegemoet. Aan de overkant van het water is de zon zojuist over de heuvels geglipt. Het zet warm spotlicht op de wolken boven mij.

Ik maak een bochtje langs het Biodiversum bij Remerschen. Niet om te bezoeken, maar om te bekijken. Afgezien van de kastelen en kloosters staat Luxemburg niet bepaald bekend om spraakmakende architectuur. In veel dorpen zijn de huizen nogal rechttoe rechtaan. Vaak in een kleur geschilderd om het wat sfeer mee te geven.

Maar daar komt de laatste jaren steeds meer verandering in. Zeker in Luxemburg Stad zijn prachtige gebouwen neergezet. Modern, verrassend. Deze ontdekkingstocht naar brutaal Luxemburg gaat echter niet dwars door de stad. Geen zin in verkeersopstoppingen en stapvoets rijden. En buiten de stad…

Daar vind je tegenwoordig dus ook mooie panden, zoals het Biodiversum. Het is een museum annex natuurcentrum, dat is ondergebracht in een houten bouwwerk met de vorm van een omgekeerd schip. Alles is erop gericht om zo min mogelijk impact te hebben op de natuur. De materialen zijn afbreekbaar of opnieuw te gebruiken en voor de verwarming is er een warmtepomp die energie haalt uit het water van de meren rondom.

Mooi of lelijk? De architecten wonnen er een prestigieuze prijs mee.

Ontmanteld fabriekscomplex

Terug in het zadel van de BMW R1250GS passeer ik Schengen, je weet wel, waar het begin werd gemaakt met een Europa zonder grenscontroles. Links ligt Duitsland, recht voor me Frankrijk. De route buigt af naar het westen en volgt de Franse grens door heuvelachtig terrein. Een smal weggetje beweegt mee met de contouren van de helling.

Hoewel de GS met 136 pk en 143 Nm aan boord wat overdressed is voor dit kleine werk, stuurt hij soepel en haarscherp. Ik verbaas me er elke keer weer over dat deze machine bij het vertrek uit stilstand zwaar en log aanvoelt, maar eenmaal in beweging zo handelbaar en lichtvoetig is. Zonder nadrukkelijk aan het gas te gaan hangen, rijd ik vlot langs kuuroord Mondorf-les-Bains en kasteeldorp Aspelt.

Stop! Vanuit de verte had ik hem al zien staan, maar nu is hij dichtbij: de Waassertuerm met Pomhouse in Dudelange. Het zijn de restanten van een fabriekscomplex dat ontmanteld is. De watertoren en het pomphuis zijn onderdeel geworden van het nationale centrum voor beeld en geluid met aandacht voor tv, film, fotografie en radio. Je kunt er terecht voor exposities.

Ik bevind me nu in het mijnbouwgebied van Luxemburg en Noord-Frankrijk. De grote kolenvoorraad heeft de streek in de negentiende en twintigste eeuw welvaart bezorgd. De historie is vastgelegd in het mijnbouwmuseum van Rumelange, maar als je onderweg rondkijkt, is het erfgoed overal te zien. Van eenvoudige mijnwerkershuisjes tot verlaten spoorlijnen en van prachtige fabrikantenvilla’s tot zwarte heuvels van onbruikbaar kolengruis.

Het mooiste van al dat industriële erfgoed volgt in Esch-sur-Alzette, met zo’n 30.000 inwoners de tweede stad van Luxemburg en groot geworden dankzij de ijzer- en staalindustrie. Jazeker, Luxemburg heeft zijn rijkdom niet alleen met bankieren verdiend.

Culturele hoofdstad

Ik stuur de GS door het verkeer richting de voormalige fabrieksterreinen van de wijk Esch-Belval. De torens van de stilgelegde hoogovens zijn al van ver te zien, net als de moderne flatgebouwen er omheen. Waar de industrie jarenlang rookte, dampte en vuur spuwde, bruist nu de City of Science, een nieuw centrum dat aan kennis en cultuur is gewijd. Allemaal rondom de nieuwe universiteit.

Er wordt onverminderd hard gewerkt aan de opknapbeurt van deze buurt dus het stratenplan moet nog definitief vormkrijgen. Twee, drie keer rijd ik vast op trappen en hekken. Geen doorgang. Omrijden, puntje bouwterrein, pad door braakliggend terrein et voilà: daar rijd ik aan de voet van de hoogoventorens (40 meter), waarvan er eentje te beklimmen is.

Het is een spannende omgeving vol ijzer, staal en beton. Het is deels de erfenis van de industrie en deels die van eigentijdse architectuur rondom de nieuwe universiteit met onder meer ook een concertzaal, expositieruimtes, cafés, treinstation, restaurants, sporthal en appartementen. Rijden door deze wijk voelt als een ontdekkingstocht. En ik snap ook meteen waarom dit Culturele Hoofdstad van Europa 2022 is, samen met Kaunas in Litouwen en Novi Sad in Servië.

Na wat rondzwerven door Esch-Belval is het tijd verder te trekken. Ik schakel op en rijd de heuvels in. Met het gas er stevig op passeer ik herinneringen aan de mijnbouw in Lasauvage en zie ik in Fond-de-Gras de voormalige spoorlijn. Wie tijd heeft (of neemt) kan er met een stoomtrein door de vallei rijden. Maar aangezien de GS gevoelsmatig ook op rails ligt, houd ik het bij twee wielen.

Stevig stampen

Heerlijk doorrijden. Omhoog langs de Belgische grens. Ik weet meteen weer waarom Luxemburg zo geliefd is onder ons motorrijders. Het asfalt is van perfecte kwaliteit, de bochten zijn lekker en buiten de bebouwing is er weinig verkeer. Zo braaf als het imago van het kleine land is, zo opwindend zijn sommige wegen. En in het gehucht Kahler zie je plotseling street art, die normaal voorbehouden is aan grote steden.

Ik volg de loop van de Eisch door een mooi dal. De luie bochten nodigen uit om de vaart erin te houden. Met zeven rijmodi aan boord een kwestie van kiezen: hoeveel vaart precies? Een toeristische stand om comfortabel bij rond te kijken of een sportievere stand om vooral met het rijden zelf bezig te zijn?

Toerisme Duitsland: Pfalz, reisje langs de wijn!

Kastelen markeren de rit. Buerg Simmer, Grand-Château d’Ansembourg, Hollenfels en het Château de Mersch in het gelijknamige plaatsje, dat sfeer heeft rondom het dorpsplein. Het rijden wordt er steeds mooier op, zeker als ik het verderop gelegen Mullerthal bereik. Deze omgeving staat bekend om zijn rotspartijen en wordt Klein Zwitserland genoemd.

Nou is dat laatste schromelijk overdreven – het hoogste punt van Luxemburg is 560 meter en dat van Zwitserland 4.634 meter –, maar prachtig is het zeker. Het landschap golft heerlijk op en neer en de GS kan op de pretstand. Spelen met het terrein. Experimenteren met de bochten. In hoge toeren, in lage toeren. Zeker als het na de bocht omhoog gaat, is het feest. Dan kun je die tweecilinder-boxer stevig laten stampen.

Het is verleidelijk om naar het centrum van Echternach te rijden. Het is er gegarandeerd mooi. Maar aangezien deze rit vooral om de verrassing draait, laat ik de stad rechts liggen en stap ik pas uit het zadel om de Huel Lee-grot te bekijken. Het is vanaf de weg vijf minuten lopen. En wie wil kan er nog wat meer ronddwalen tussen de schitterende rotsformaties met grotten, holen, doorkijkjes, loopplanken, uitkijkpunten en kleine watervallen. Een natuurspektakel, niks braafs aan.

Opschakelen dus

Na een puntje binnendoor, pak ik de loop van de Sauer op, één van de belangrijkste rivieren van het land. Het is misschien niet de meest verrassende route naar Esch-sur-Sûre, maar wel een hele mooie. De versnellingsbak in z’n drie en doorrijden. Pas in Esch zet ik de motor op de standaard voor koffie met gebak bij Schmaach Ëm de Séi a méi, wat volgens Google translate zoveel wil zeggen als ‘Proeven rond het meer & meer’ – met het stuwmeer om de hoek best een logische verklaring. Net als de cafetaria ernaast is dit een populaire stop bij motorrijders.

Het is tijd voor het eindschot naar het noorden. Nu de brutaliteit van Luxemburg niet meer van de spectaculaire gebouwen of het industriële erfgoed komt, moet ik het zelf maar compenseren op de weg. Opschakelen dus. De Triple Black GS in rijmodus Dynamic Pro en laten gaan die machine. Over Kaundorf, Büderscheid en Wiltz.

Een traject met heerlijke lussen brengt me naar de hogere heuvels van de Ardennen. Wie van fotografie houdt moet in Clervaux naar het kasteel voor de permanente expositie The Family of Man, een fantastische collectie van 503 foto’s uit 68 landen die in 1955 bij elkaar zijn gebracht. Thema: gelijkheid en vrede. Dat is nog net zo actueel als toen.

Een expo van wereldklasse in een klein toeristisch dorp leek me een passende finish van een zoektocht naar onverwacht Luxemburg. Samen met de eigentijdse architectuur, de street art en het industriële erfgoed dat ik onderweg heb gezien, onderstreept het nog eens dat Luxemburg niet altijd en overal braaf en voorspelbaar is.

Maar het lekkerst van alles zijn toch de wegen. Daarom stap ik snel terug op de GS, start de motor en neem de lange route binnendoor naar de Belgische grens. Zal ik me braaf aan de snelheid houden?

Download de route