Ja, voor Route 66 of The Grand Circle met zijn nationale parken willen we wel naar Amerika, maar voor Alabama? Hans Avontuur deed dat toch en reed dwars door de ziel van smalltown Amerika. En het was ook nog eens herfst…
De weg gaat bijna kaarsrecht omhoog. Een bord had daar beneden al voor gewaarschuwd: ‘Extremely Steep Winding Grade Ahead’. Maar ja, in Amerika zit overdrijven in de volksaard, zal wel meevallen dus. Het valt deze keer níet mee. Ik schuif naar het puntje van mijn zadel en houd het bovenlichaam zoveel mogelijk naar voren gedrukt zodat er druk op het voorwiel blijft. Hier onderuit gaan is geen optie.
Vanwege het coronavirus is het mogelijk dat je nog niet kunt toeren in de Verenigde Staten. Op anwb.nl/vakantie/reiswijzer lees je welke landen en/of regio’s hun grenzen weer hebben opengesteld voor reizigers.
Eenmaal boven kan ik ontspannen. En hoe. Ik rijd bijna meteen over de Rim Parkway die uitkijkt op de Little River Canyon, een prachtige kloof met beneden het water en op de hellingen de bomen in hun mooiste geel, oranje en rood.
Ik heb niet geklokt, maar volg de rand van de kloof over een route van twintig tot vijfentwintig kilometer. Het asfalt slingert zich een weg door de bergen. Soms heb ik de zon fijn in de rug, soms staat hij laag en recht in het gezicht. De stralen spelen met de kleuren van de natuur. Ze glinsteren en stralen.
Fort Payne
‘First time?’, vragen Tammy en Frank bij één van de vele uitkijkpunten. ‘Wij komen hier al sinds de jaren zestig. Vroeger had je hier een kleine dierentuin voor de kinderen, nu is alles puur natuur. Als je verder rijdt moet je straks de Lookout Mountain Parkway naar Mentone rijden. Die is ook fantastic.’
Maar eerst Little River Canyon afwerken. De route is overzichtelijk Amerikaans met een dubbele geeloranje streep in het midden. Met grote regelmaat zijn er parkeerplaatsen met droomuitzicht. De BMW op de jiffy zetten, helm af, kijken en bewonderen.
Natuurlijk is dit geen Grand Canyon, maar intens gelukkig stuur ik de motor langs watervallen, stroompjes, herfstbossen en Mushroom Rock. Wat? Ja, de paddenstoelrots. Bij de aanleg van de weg weigerden de wegwerkers de bijzondere rots op te blazen, zoals hen was opgedragen. Ze legden Highway 176 er gewoon omheen. Eén rijbaan links, één rijbaan rechts.
Volgens moeders recept
Het schemert als ik Fort Payne binnenrijd. In de hoofdstraat knippert de neonreclame van bars, winkels en het Dekalb theater. Natuurlijk is er in de buurt best een McDonald’s of KFC te vinden, maar ik schuif aan bij de Roadside ‘Que, het familierestaurant van Justin, Heather en hun twee kinderen. Ik eet er vis van de barbecue met aardappelsalade volgens moeders recept.
In de eenvoudige ruimte staan picknicktafels. Op de radio speelt goede rockmuziek. Het is een komen en gaan van vaste gasten. ‘Hey dude, is die vloeistofgekoelde BMW van jou? Hoe rijdt dat, beter dan een Harley?’
Een dag later volg ik het advies op van Tammy en Frank. Nadat ik het ijs van mijn zadel heb gekrabd, gaat het over de Lookout Mountain Parkway door vriendelijk golvend terrein met mooie ronde bochten. Na Mentone en Scottsboro aan de Tennessee-rivier, wordt het landschap leger en stiller.
Lang geleden was Highway 65 een belangrijke verbindingsweg naar het noorden, nu een eenzaam traject door boerenland. Het is een backroad zoals ik hem graag heb. Puur, eerlijk en een beetje schurend. Waar diners en benzinestations aan Route 66 voor het toerisme zijn opgepoetst, daar zie je hier de harde werkelijkheid. Sinds het verkeer over een nieuwe Interstate raast, zijn de dorpen in de vergetelheid geraakt.
De weg passeert gevels met afgebladderde reclames. Drug Store, Canteen, Garage. Veel historie, weinig toekomst. Het slingert heerlijk door het Amerika van de gewone mensen. Doorrijden, maar niet te hard, want de sheriff ligt altijd en overal op de loer. Op een traject vol prachtbochten neem ik het risico. Twee versnellingen terug, rijmodus in Dynamic en voetjes van de vloer.
US Space & Rocket Center, Alabama
Daar is Huntsville. In deze stad werd de aandrijving van de Apollo-raket ontwikkeld die de eerste mens op de maan zou zetten. Ik bezoek er het US Space & Rocket Center en leer van oud-medewerkers voor welke uitdagingen ze hier stonden. Opmerkelijk: de meeste teamleden die aan het project werkten waren tussen 25 en 30 jaar oud.
‘Dat onbevangen opportunisme was nodig’, zegt Skeet Vaughn, die nu als vrijwilliger rondleidingen geeft. ‘We durfden fouten te maken en daarvan te leren. Zo kwamen we elke keer een stapje verder.’ Zijn collega Saverio ‘Sunny’ Morea zegt: ‘Het was zo belangrijk, dat ik tien jaar lang geen dag vakantie heb gehad.’
Motorrijden in Noord-Griekenland in de herfst
Maar de mens ging naar de maan en de rest is geschiedenis. Bijzonder detail is overigens dat het project werd geleid door Wernher von Braun, een voormalig nazi-officier die zich aan het eind van de oorlog aan de Amerikanen overgaf. Hij was verantwoordelijk geweest voor de bouw van de V-2 raket.
Na het bezoek volg ik de Tennessee-rivier die me naar Florence leidt. En naar Tommies Wall, de grootste muur zonder cement in Amerika. Zo mooi als het verhaal is, zo lastig is de muur te vinden. Zoeken, vragen, draaien en weer verder zoeken. Niet erg, de omgeving is mooi.
En dan rijd ik er plotseling langs. Een beetje verscholen tussen de bomen staat de muur die Tom Hendrix bouwde ter herinnering aan zijn over, over, overgrootmoeder Te-la-nay, een Yuchi-indiaan die gedwongen werd om naar Oklahoma te lopen. Voor elke stap heeft Tommie een steen opgestapeld. Dat kostte hem 25 jaar, 22 kruiwagens en 3.700 paar handschoenen.
Knallende kleuren
Na een nacht in Florence bezoek ik aan de overkant van de rivier de Muscle Shoals Sound Studio. In de jaren zeventig was deze studio in Sheffield geliefd bij grote artiesten als Bob Dylan, Cher, Simon & Garfunkel, Rolling Stones en Lynyrd – Sweet Home Alabama – Skynyrd. Een deel is nog authentiek, een deel niet.
Het verhaal wil dat Mick Jagger in de bezemkast een deel van Brown Sugar schreef. Met het nummer in mijn hoofd neem ik de route naar het zuiden.
Brown sugar, just like a young girl should, uh huh, oh
Ik geniet van de eenvoud van het platteland. Het asfalt voert me langs dorpen, boerderijen en uitgestrekte bossen. Op tal van plekken knallen de kleuren van het decor. Ik passeer de Warrior Trading Post, een winkel van Sinkel waar alles te koop is (van lauwe koffie en pleisters tot een opgezette wolf), rijd langs een gevangenis uit de burgeroorlog en steek enkele overdekte houten bruggen over. Monumenten uit de jaren dertig van de vorige eeuw.
Onderweg maak ik geregeld een praatje. Meestal gaat het over de Beemer (de BMW) en waarom ik als Nederlander door Alabama rijd. Het afscheid is altijd even hartelijk: ‘Enjoy the ride, stay safe man!’ Voor het eerst zie ik nu ook katoenvelden, het product dat Alabama welvaart en een tragisch slavernijverleden bracht.
Het eindpunt van de dag ligt in Birmingham, de hoofdstad van de staat die met amper 230.000 inwoners naar Amerikaanse maatstaven klein en compact is. Ik stuur de motor door het gebruikelijke patroon van rechte straten met historische gebouwen zoals het Alabama Theatre, de City Federal, het Tutwiler Hotel en het voormalige Lorraine Motel. Hier werd Dr. Martin Luther King Jr., vreedzaam strijder tegen de rassenscheiding, in 1968 vermoord. In het pand is nu het National Civil Rights Museum gevestigd.
Waanzinnige verzameling
Na een avond Birmingham, rijd ik een dag later de stad uit om bijna meteen weer in de remmen te knijpen: Barber Vintage Motorsports Museum, ’s werelds grootste motormuseum met ruim duizend exemplaren in de permanente expositie. Het is een waanzinnige verzameling, met machines vanaf het prille begin in de negentiende eeuw tot nu. Uiteraard ligt de nadruk op de Amerikaanse motorhistorie, maar ook de Europese en Japanse merken komen ruimschoots aan bod.
Ik blijf er langer hangen dan gepland en moet stevig gas geven om wat tijd goed te maken. Het asfalt slingert door kleine dorpen en het Cheaha State Park en Talladega National Forest met onaangetaste natuur, wild stromend water en prachtige vergezichten. Voor het eerst regent het. Sterker nog: het water komt met bakken uit de lucht. Door vallend blad op de kletsnatte weg is geen enkele bocht scherp aan te snijden, toch geniet ik van de rit. Vechten met de elementen. Alleen. Er is niet één andere motorrijder onderweg.
Doorweekt arriveer ik aan het eind van de dag bij mijn hotel in het stadje Anniston, waar het grote winkelcentrum floreert en de oude hoofdstraat moeite heeft om te overleven. Vergeelde reclames aan de gevels herinneren aan betere tijden. Gelukkig zijn er lichtpuntjes: enkele nieuwe initiatieven en klassiekers die niet willen wijken, zoals de Peerless Saloon.
De BMW blijft bij het hotel staan als ik naar deze typisch Amerikaanse kroeg uit 1899 wandel. Het is zoals het zijn moet: lange bar, houten lambrisering, poolbiljart en rockmuziek. Vanaf mijn tafeltje in de hoek is er uitzicht op het dagelijks leven in dit kleine stukje van de wereld. Een stelletje speelt pool, vier vrienden zitten te eten bij het raam en aan de bar kijkt een ouder echtpaar stilzwijgend naar smackdown wrestling op tv.
Morgen wacht de terugreis naar mijn vertrekpunt, nu bestel ik een extra pint om te proosten op een fantastische herfstreis over de backroads van Alabama. Het is bucketlist materiaal. Maar vertel dat vooral niet verder.
3 Superstops
US Space & Rocket Center, Huntsville
Hier werd onder leiding van Wernher von Braun de Apollo-raket ontwikkeld, die de eerste mens op de maan zou zetten. Je kunt er onder meer authentieke raketten zien maar bijvoorbeeld ook een controlecentrum én een geweldig filmtheater dat een idee geeft van planeten, sterren, zonnestelsels en zwarte gaten.
Informatie: rocketcenter.com
Muscle Shoals Sound Studio, Sheffield
Legendarische muziekstudio, die vooral in de jaren zeventig geliefd was bij grote artiesten zoals de Rolling Stones, Aretha Franklin, Paul Simon, Rod Stewart, Willie Nelson en een jonge Cher. In Sheffield ligt ook nog de Fame Studio. De roem van beide studio’s had vooral te maken met de ‘Muscle Shoals Sound’ van een groep sessiemuzikanten die elke plaat een zuidelijk sausje gaven.
Informatie: muscleshoalssoundstudio.org
Barber Vintage Motorsports Museum, Birmingham
De grootste motorverzameling ter wereld met ruim duizend exemplaren in de permanente expositie en een veelvoud in depot. De machines, de meeste tot in detail gerestaureerd, staan in een groot modern pand met verschillende verdiepingen. Barber organiseert jaarlijks ook nog een festival, meestal in het najaar.
Informatie: barbermuseum.org
5 x Drink- en plaspauze in Alabama
Roadside ‘Que
Sympathiek adresje in Fort Payne. Voor je het weet, ben je er aan de praat en speel je tafelvoetbal met de locals. Informatie: roadsideque.com.
Warrior Mountain Trading Post
Een general store in Moulton, zoals ze in Amerika ooit allemaal waren. Hier kun je terecht voor zo’n beetje alles. Wat zal het worden: een opgezette eland of een kop lauwe koffie?
The Standard
Hamburgers, zoals ze in Amerika bedoeld zijn. Niks hip of prefab, maar eenvoudig en eerlijk. Te vinden in The Pizitz Foodhall, downtown Birmingham. Informatie: thestandardbhm.com.
Fincher’s Delite
Een diner uit de film. Zonder versiersels, alles echt. In de hele omgeving van Talledega bekend vanwege zijn catfish, meerval. Informatie: finchersdelite.com.
Peerless Saloon
De oudste saloon van Alabama en nog altijd springlevend. Een deel is een klassieke bar met lange toog, een deel is restaurant. Ga voor de bar! Informatie: thepeerlesssaloonandgrille.com.
Reisinformatie
De reis
Vliegen doe je het beste naar Birmingham in Alabama of, vaak goedkoper, Atlanta in Georgia. Ook vanuit Atlanta ben je snel op de gereden route. Een retour kost vanaf zo’n € 500,-. Vergelijken van luchthavens en data kan veel geld besparen.
Motor huren
Een goed verhuuradres is Wow motorcycles in Marietta (Georgia), een half uur van Atlanta. Aan de overkant van de straat is een eenvoudig, maar prima motel voor de eerste nacht. Wow heeft een groot assortiment en er zijn goede verbindingen met Alabama. Prijzen variëren. Een BMW F800GS komt op zo’n € 900,- voor een week. Informatie: wowmotorcycles.com.
Accommodatie
Net als in de rest van Amerika zijn er in Alabama motels in overvloed. Van eenvoudig tot luxueus. Vaak liggen ze aan de rand van de wat grotere plaatsen. Net wat sfeervoller: Hotel Finial in een oude villa in Anniston (hotelfinial.com) en Pursell Farms op een oud landgoed ten zuiden van Birmingham (pursellfarms.com). Maar voor het Amerikaanse ‘on the road’-gevoel past een standaardmotel ook prima. Met een ijsmachine op de gang en bagels als ontbijt.
Informatie Alabama
Goede website: alabama.travel
