Tientallen keren ben ik er haastig aan voorbijgereden. Op weg naar de Franse Alpen of het diepe zuiden. Het is een verloren hoekje dat nergens bij hoort, een buitenbeentje op de landkaart. Tussen Reims en Troyes neem ik de afslag naar nergens. Het wordt alles dat ik zo mooi vind aan reizen met de motor.
Foto’s: Hans Avontuur
De vallei van de Aube brengt me naar het vertrekpunt met een misleidende naam, zeker als je hem alleen uitspreekt: Magnicourt. Nee, het gehucht heeft dus helemáál niets te maken met het legendarische circuit Magny-Cours… Maar de bochten op de oevers van de rivier zijn minstens zo fijn. Het asfalt slingert voor me uit. Links, rechts, links, rechts.
De namen van de dorpen waar ik met de BMW R 1250 GS Ultimate Edition doorheen rijd hebben namen waarvan ik nog nooit heb gehoord: Unienville, Jessains, Puits-et-Nuisement. De meeste bestaan uit een handvol boerderijen, een kerk en een dichtgetimmerd schooltje. Er wonen niet meer genoeg kinderen in deze dorpen.
Toerisme Bourgogne, Frankrijk: nuchter slingerend door de wijngaarden
Ik rijd in de derde versnelling door leeg golvend land. Soms zie ik enkel graanvelden en een lichtblauwe lucht. Een overweldigend gevoel van vrijheid kruipt onder mijn huid. Dit is onbekend terrein, er zijn geen bezienswaardigheden om af te vinken – althans, niet dat ik weet – en geen wegen die ik niet mag missen. Nee, gewoon rijden en maar zien wat er op mijn pad komt.
Zo word ik verrast door Tonnerre, dat groter is dan de dorpen die ik tot nu toe ben gepasseerd en levendiger ook. Ik schakel terug en rijd een rondje door het oudere deel langs een enorme kerk en een voormalige abdij waar je kunt eten. Daarna schakel ik op en rijd terug de leegte in. Zoeken naar het juiste ritme om de tweecilinder ontspannen door de talrijke bochten te sturen.
Mobylette als grote liefde
Dan is daar de verrassing van de ochtend: Noyers, gelegen in een slinger van de traag stromende Serein. Net als een paar honderd jaar geleden, kom je door een stadspoort het plaatsje binnen. Afremmen op de motor zorgt voor een grommende uitlaat. Het donkere geluid weerkaatst tussen de hoogbejaarde stenen van de huizen. Op de splitsing volg ik de weg met de kasseien. Dat moet de oorspronkelijke route zijn.
Terwijl de vering de oneffenheden in het wegdek probeert te neutraliseren, zie ik gevels van vakwerk. Het hout heeft verschillende kleuren gekregen: bruin, rood, groen. In de Rue de la Madeleine verraden sierbogen rond ramen en deuren hoe welvarend Noyers in de Middeleeuwen geweest moet zijn. Terwijl ik koffiedrink in een bar-tabac lees ik dat er in Noyers meer dan twintig films zijn opgenomen, waaronder kaskraker Chocolat met Juliette Binoche en Johnny Depp en de Franse succesfilm La Grande Vadrouille.
Nadat ik op motorlaarzen een klein rondje door het centrum heb gelopen, rijd ik door de andere stadspoort het stadje uit. De weg volgt de loop van de Serein naar het zuiden en het landschap ademt alweer snel een absolute rust. Het water kabbelt, bomen wiegen in de wind.
In het kleine dorpje Massangis knijp ik de remmen in. Op het trottoir staan twee Mobylettes uit vervlogen tijden voor een bijzonder winkeltje. Ik zet de GS op de standaard en stap af om de klassiekers van dichtbij te bekijken. Eigenaar Robert Betmont komt lachend naar buiten gelopen. ‘Ik zie dat je mijn grote liefde hebt gevonden! Mobylettes zijn fantastisch en snel genoeg. Ze geven me zo’n heerlijk gevoel van vrijheid, lekker zwerven en zwieren. En onderweg gebeurt altijd wel iets.’
Robert vertelt dat hij er lange reizen mee maakt. ‘Ik voer zo’n Mobylette wel een beetje op zodat hij de bergen aankan, maar verder hoeft het van mij niet hard te gaan, nee, juist niet. Je moet voelen dat je onderweg bent. Kijk, die motor van jou daar aan de overkant, die kan alles, maar dat moderne spul is te perfect, dat leeft niet. Geef mij maar zo’n trillende en pruttelende Mobylette. Dan gooi ik een tent en wat bagage achterop en trek ik de wereld in. Ik rij er zo tweeduizend kilometer op weg.’
Zijn winkeltje Motorolex wordt door liefhebbers uit de wijde omtrek bezocht, omdat er volgens zeventiger Robert maar weinig mensen zijn die deze brommers nog kunnen repareren of restaureren. Bovendien is het een soort museum met allerlei brommers, Solexjes en een enkele motor, zoals een 450 FN uit België.
Nostalgie aan de RN6
Nadat ik wat langer in de winkel annex werkplaats ben blijven hangen dan gepland, stap ik op mijn perfecte BMW om de reis voort te zetten. Zonder enige serieuze inspanning rollen de kilometers onder de motor door. Als ik voor mijn gevoel in alle rust met tachtig of negentig kilometer per uur door de landerijen ga, moet ik aan Robert denken die schuddend en trillend amper veertig kilometer per uur uit zo’n Mobylette peurt. Ik weet niet zo goed of ik daar jaloers op ben. Bewonderen doe ik zijn filosofie wel.
Op enige afstand blijf ik de Serein volgen. Onderweg zorgen het dorpje Montréal, het Château de Courterolles en de vallei zelf voor de nodige schoonheid. Tot ik bij Rouvray op een hele andere vorm van mooi stuit: de historische Route Nationale 6, die samen met de RN7 een mythische status heeft. Tot de aanleg van de Autoroute du Soleil, reden de Fransen over deze twee wegen naar de Middellandse Zee. Toen beide trajecten na de aanleg van de snelweg overbodig werden voor het doorgaande vakantieverkeer, raakten ze net als de Amerikaanse Route 66 in verval. Inclusief de aanliggende dorpen die ervan afhankelijk waren.
Wie de RN 6 en 7 nu volgt, vindt op tal van plaatsen nog herinneringen aan de goede jaren, zoals hotels, restaurants, tankstations, garages en reclames die op de muren zijn geschilderd. De meeste monumenten uit die tijd hebben hun beste tijd gehad, maar op sommige plaatsen worden ze nog wel goed geconserveerd.
Nabij Molphey passeer ik het tankstation van Pascal Tournier, die door iedereen Johnny wordt genoemd, naar zijn idool Johnny Hallyday. De afbeelding van zijn held staat groot op het kantoortje waar honderdduizenden vakantiegangers hun volle tank benzine ooit hebben afgerekend. De dikke tank van de GS zit nog te vol om aan te leggen, maar even rondkijken kan altijd. Johnny zelf is er helaas niet.
Niet veel later rijd ik Saulieu binnen, dat al net zo verbonden is met de Nationale 6. Tijdens de hoogtijdagen in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw had het dorp 24 restaurants. Slechts een handvol heeft zich aan de komst van de snelweg kunnen aanpassen, waaronder Relais Bernard Loiseau. Ondanks zijn enorme populariteit stapte de sterrenkok en tv-persoonlijkheid in 2003 uit het leven. Zijn vrouw en dochters hebben het bedrijf echter met succes voortgezet.
De uitnodiging om er te blijven slapen accepteer ik graag. De GS krijgt een plaatsje in een garage aan de overkant van de straat.
Extra feestelijk sturen
In alle vroegte verlaat ik Saulieu en rijd terug naar het noorden. Het is zachtjes gaan regenen en ik verschuil me achter de volledig omhoog gedraaide ruit tot het echt tijd is om het regenpak uit de koffers te vissen. De druppels laten het stoffige landschap van gisteren glanzen. Ik pas mijn snelheid aan de omstandigheden aan en passeer tal van kleine stroompjes. Hoewel ze soms nog geen halve meter breed zijn, dwingen ze de weg en het landschap om mee te plooien. Naar links, rechts, omhoog, omlaag. Ze zorgen voor spannend terrein met hoekige en langgerekte bochten.
Er vallen gaten in de wolken en ik zie al plukjes blauw. Een fijn vooruitzicht, want met een droog wegdek is het hier extra feestelijk sturen. Bij elke korte afdaling is het dorp op de bodem een verrassing. Soms ziet het er afgetakeld en in de steek gelaten uit, soms oogt het fraai en sfeervol. Zo parkeer ik de motor in Essarois voor een prachtig gerenoveerde kasteelhoeve. Tijd om het regenpak uit te trekken. De zon is definitief terug.
Spelen met de liggende cilinders van de GS Ultimate. Laag in de toeren de bocht uit laten komen, langzaam of juist snel opschakelen, de bochten telkens net wat scherper insturen nu het wegdek droog is. Even de ingetogen ochtend goedmaken. Dwars door beboste hellingen, velden, akkers en gehuchten. Ik volg het water van de Aube en steek vervolgens door naar Colombey-les-Deux-Églises. Daar staat een groot herinneringsmonument voor Charles de Gaulle, de generaal die tijdens de Tweede Wereldoorlog het verzet organiseerde en de staatsman die naoorlogs Frankrijk vormgaf.
Wondermiddel
In het iets verderop gelegen Beurville wil ik de schoonheid van het verval vastleggen met een foto van een half dichtgetimmerd huis. Binnen anderhalve minuut heb ik gezelschap van drie oudere mannen. Ze vertellen hoe hun dorp de afgelopen jaren is leeggelopen. ‘Vroeger had je hier winkels, een paar cafés, een eigen school en een station’, vertelt Alain. ‘Nu is er niets meer. Wie wil hier nou nog wonen?’
Het is duidelijk. Voor hen zit er helemaal geen schoonheid in de aftakeling. ‘We worden hier aan ons lot overgelaten’, aldus Alain.
Een tikje aangeslagen neem ik afscheid van mijn nieuwe vrienden. Ik gooi de snelheid wat omhoog om het hoofd even leeg te laten waaien. Rijden, concentreren, niks anders. In een van de eindeloze graanvelden volg ik een gravelweg naar nergens. Staand op de steps door het rauwe golvende terrein. Een beetje Dakar spelen tot het stof me weer uitspuugt op een asfaltweg.
Pas in het stadje Saint-Dizier laat ik de allroad uitdrijven. Op een gezellig plein met een theater, stadhuis en wat terrasjes parkeer ik in de schaduw. Ik bestel een croque monsieur zonder ham en bestudeer op mijn navigatie de kaart. Er gaat een mooi traject door de heuvels richting het noorden, nog meer terrein dat ik niet ken. Ik bestel een tweede kop koffie en verheug me op de toegift door Niemandsland.
Download de route Dwars door Niemandsland
5 x afstappen
- Koffie in Noyers
Middeleeuws stadje met stadspoorten. Perfecte stop voor koffie of lunch. Verschillende restaurantjes. Onze favoriet: La Vieille Tour, schaduwrijke binnenplaats aan de voet van de stadspoort naar het zuiden. Aan de andere kant van de poort zit een prima pizzeria.
- Nostalgie in Saulieu
In vervlogen tijden de belangrijkste etappeplaats aan de route naar het zuiden. Voor de Michelinsterren moet je bij Relais Bernard Loiseau zijn (motor in de garage), voor het eenvoudiger werk bij Le Café Parisien in het centrum. Mooi authentiek en perfecte koffie.
- Mémorial Charles de Gaulle
Museum en herdenkingsplek voor één van de grootste staatshoofden van Frankrijk. Met een expositie wordt een beeld geschetst van zijn leven. Info: memorial-charlesdegaulle.fr.
- Het pleintje van St. Dizier
Volg het centrum naar de Place Aristide Briand. Tussen het stadhuis en het theater vind je verschillende terrasjes. Van een eenvoudig broodje bij La Mie Câline naar Italiaans bij l’Indus en een wat uitgebreidere kaart bij Brasserie du Commerce.
- Ossuaire Nationale de La Ferme de Navarin
Iedereen kent Verdun, maar het slagveld was een stuk groter. In dit ossuarium liggen de stoffelijke resten van 10.000 (!) Franse soldaten die tijdens de Eerste Wereldoorlog in deze omgeving stierven.
| Reisinformatie |
| Het grootste deel van de route bevindt zich in de Bourgogne-Franche-Comté, een deel in de Champagne/Marne. Informatie kun je vinden op de websites: bourgogne-tourisme.com, tourisme-en-champagne.com |
