Toerisme Frankrijk: 27 Spectaculaire kloven in Zuid-Frankrijk

Het hoeft niet altijd de Ardèche, Tarn of Verdon te zijn. Er zijn meer dan twintig andere kloven in Zuid-Frankrijk waar je spectaculair doorheen kunt slingeren, waarschijnlijk met minder verkeersopstoppingen.

Onze missie: we willen 27 kloven doorkruisen in Zuid-Frankrijk, want daar heeft niet alleen water zich op waanzinnige wijze door het gesteente geslepen, maar vaak heeft ook de aanleg van wegen parallel daaraan gedurfde kronkelwegen gecreëerd die ervoor zorgen dat je continu met een glimlach onder je helm rijdt.

Nummer één op onze lijst is de Wolvenkloof, de Gorges du Loup. Vanaf 1.300 meter hoogte stort het riviertje dat zijn naam geeft naar beneden op de Côte d’Azur bij Nice. Door het smelten van de sneeuw hogerop in de bergen verandert het in een woeste bergrivier; heel anders is het karakter in droge zomers wanneer de Loup tam is als een lammetje. Blind als een mol hebben we voor ons avontuurlijke tocht niet gekozen voor de D3 bij Grasse, maar parallel daaraan voor de iets minder kronkelige D6 bij Pont-du-Loup. Maar dat maakt niet uit, na de Loup volgt de volgende kloof alweer. En dat zijn meteen drie fantastische Gorges achter elkaar: Vésubie, Cians en Daluis.

Toerisme Noord-Macedonië: in de ban van de Balkan

‘De Gorges de la Vésubie behoren tot de mooiste landschappelijke bezienswaardigheden in de maritieme Alpen’, stelt Wikipedia droogjes vast. Misschien is het leuk om eraan toe te voegen: ‘Helder water bruisend door het diepe en smalle dal, vlak ernaast, op het rotspad, stuift snel een Kawasaki voorbij’. Bij hevige regenval moet je op de D2565 in verband met het onmogelijke wegprofiel beter niet denken aan snel stijgende waterstanden. Maar als je tussendoor toch naar boven wilt: de Col de la Bonette en Cayolle zijn hier dichtbij en altijd goed voor een ritje; bovendien kun je dan ook het Tinée-dal en de Gorges de Valabres leren kennen.

Net zo adembenemend als de Vésubie maar toch heel anders is de 22 kilometer lange Gorges du Cians. Eerst begint hij braaf en onopvallend met lichte kalksteen, maar dan: rode leisteen alsof hij woedend is geworden over roekeloze wegwerkzaamheden aan de D28, bedoelt om skiërs zo soepel mogelijk naar het skigebied Valberg te laten glijden. Sommige delen van de avontuurlijke oude weg, die inmiddels door tunnels is afgezwakt, zijn bewaard gebleven maar helaas afgesloten. Desondanks houden smalle passages, onverwachte tegenliggers en stenen die na het laatste onweer op de ideale rijlijn zijn gespoeld de adrenaline hoog, terwijl de Versys als een groene kurk boven de Cians danst.

Net zoals de kastelen aan de Loire heeft elke kloof zijn eigen ‘gezicht’, waarvan sommige wat steensoort betreft genetisch aan elkaar verwant lijken en bijna familie zijn als in een ‘Gorges-kwartet’. Tot de rode groep behoort dan de Gorges de Daluis – waar niemand waarschijnlijk alleen maar kwartet wil spelen. Tenzij je het doelt op het leuke spel met viercilinders, want daarvoor zijn alle kaarten perfect geschud. Het was de Var die tussen Guillaumes en Daluis een diepe canyon in het leisteen heeft gesneden. Daarboven, als een achtergelaten en al behoorlijk verbogen boor, vastplakt aan de rotsen, de D2202. Zigzag op en neer, hakken omhoog op het platform. De troef van Gorges de Daluis: 17 tunnels! Om de doorstroming niet onnodig te hinderen, hebben de meeste tunnels slechts één rijstrook. Voor tegenliggers is er een alternatieve route en na de tunnel komen beide rijbanen weer samen. Oh ja: als je nog wat dichter bij de Var wilt komen voordat je afscheid neemt van de rivier, kun je dat doen in het meest zuidelijke deel van de kloof,vanaf de Pont de la Mariée, terwijl je 80 meter naar beneden bungeejumpt.

1 van 12

Lippenstift

Goedenavond Verdon. Het is al laat als we aankomen bij La Grande Dame des Gorges en daar in Hotel Le Vieil Amandier in Trigance een rustig onderkomen vinden. De rust voor de storm. ‘Rive Gauche of Rive Droite, links of rechtsom?’ zo luidt de vraag bij de planning voor de volgende dag. Foute vraag. De twee zijden van de Grand Canyon du Verdon zijn totaal verschillend, dus het beste is om ze allebei te verkennen, adviseert de gastvrouw. Nou, doe dan maar.

Aan de rechter (noordelijke) rand van de 700 meter diepe kloof, de diepste in West-Europa en een magneet voor freeclimbers en wildwatervaarders, biedt Route des Crêtes als een 23 kilometer lange ronde route werkelijk fantastische uitzichten. Ook op bussen en campers die altijd opduiken wanneer de weg heel smal wordt – Murphy’s Law. Maar liever een bus met 50 passagiers inhalen dan 25 campers met 60-plussers. Tja, je zou een adelaar moeten zijn en majestueus boven dit alles cirkelen. Uitzichten op de kloof en Café au lait worden geboden aan de overkant van het zuidelijke gedeelte van de canyon, bij Corniche Sublime: Terwijl diep onder de panorameterrassen de Verdon kronkelt – voor de ansichtkaarten zou iemand weer eens een paar vaten blauw moeten toevoegen aan het water – om een smalle rotspunt heen en worden op de Balcons de la Mescala aan de overkant aardse behoeften bevredigd. De wens naar nog meer waanzinnige panorama’s uit het geologische prentenboek wordt vervuld door de volgende 30 kronkelige kilometers van de D71 en de D19 tot Aiguines aan het Lac de Sainte Croix – en dan is het sensationele avontuur voorlopig voorbij.

Het was echt hard werken om ons voor te bereiden op deze reis, minutieus speuren naar Gorges op een Michelin-kaart van een vierkante meter, die misschien niet zo bekend zijn als de Verdon, maar fascineren als stille schoonheden. De beloning voor al dat werk: twee kaarten versierd met rode lippenstift. Oké, het was een markeerstift. Daarnaast verschillende verbindingsetappes ‘door de dorpen’, altijd weer genieten voor Francofielen en fans van Franse plattelandswegen. De vreugdevolle samenwerking tussen de bestemming en de weg. Je zou ze bijna stiekem kussen, over hun met struiken begroeide wangen aaien.

De smalle Gorges de l’Infernet ten noordoosten van Aix-en-Provence, niet te verwarren met dezelfde naam bij Bourg-d’Oisans, ten zuiden van Alpe-d’Huez. Maar niet iedereen kan nou eenmaal schitteren als George Clooney of Boy George. De Gorges de la Méouge heeft wat meer liefhebbers, die vooral zwemmers en kajakkers aantrekt met zijn zandbanken en watervallen. Klein schoonheidsfoutje: het enige hotel in de kloof, de L’Auberge De La Méouge, is vandaag gesloten, dus eindigen we laat in het Ibis in Sisteron.

Twee parels

Een dode man heeft zijn laatste rustplaats gevonden tussen de lavendelvelden tussen Séderon en Sault. De L’Homme mort is een 1.212 meter hoge bergpas met uitzicht op de Mont Ventoux en een ontmoetingsplaats voor fietsers. ‘Profs?’, vragen we een van de kleurrijke renners. ‘No, just for fun – and pain’, grijnst de kerel en smeert voor de rest van de groep dikke lagen Nutella op het stokbrood. Meteen daarna wacht ons de volgende bergproef bij Gorges de la Nesque: de D942 leidt zonder doorgaand verkeer maar met veel uitzichten naar boven richting Belvedère. Zo hé, wat zo’n riviertje als de Nesque allemaal niet kan creëren, waarschijnlijk in samenwerking met de ijstijd.

Wie niet zoveel tijd heeft en misschien allergisch is voor wandelen en geen trial-motor bij zich heeft, kan nummer 9 op onze lijst overslaan, namelijk de goed verborgen Gorges de l’Aiguillon bij Lussan. En dan verdergaan naar Cèze en Ardèche, twee parels van de Zuid-Franse rivierdalen. Wat vooral watersportliefhebbers zullen bevestigen en algemeen bekend zou moeten zijn. Dus hierover slechts dit: De D290 aan de noordelijke, steile oever van de Gorges de l’Ardèche is geweldig. De bijna 40 extreem bochtige kilometers kun je naar keuze gebruiken om te racen, alleen het grindbed is erg grof – of voor een romantisch samenzijn op een van de vele uitkijkplatforms, waarbij het ene balkon nog mooier is dan het andere. Als overnachtingsplaats vinden we in Vallon-Pont-d’Arc hotel Le Passage de Vallon; het is misschien geen luxe accommodatie, maar het ligt direct aan de kleurrijkste staat van het dorp waarop het nachtleven volop wordt gevierd.

Endorfine

Verdoofd door kleine stroomstoten dobberen honderden kleine visjes in een vooraf gedefinieerd deel van de rivier. Eerder genoten ze nog van het uitzicht op de rotsachtige oevers van Gorges de la Beaume – nu worden ze voorzichtig verzameld en vervolgens gesorteerd, geteld en gewogen door mensen in rubberlaarzen met netten. Jaarlijks wordt zo statistisch vastgelegd hoeveel vis zich heeft ontwikkeld in de stromingen rondom het charmante kunstenaarsdorp Labeaume: ‘vingt-huit grammes…’

De banden snijden scherp over de D901 van Les Vans naar Villefort, daarna via de D906 richting La Garde-Guérin, een middeleeuws nestje van onbewerkte natuursteen met slechts 31 huizen, waaronder ook herberg en restaurant Comptoir de la Régordane. Op een met parasols beschutte houten tafel wordt een Salade Cévenole geserveerd, waarvan het heerlijk opgemaakte ‘landschap’ het uitzicht op de Gorges de Chassezac, die ligt te dommelen onderaan het dorp, op de een of andere manier doet vergeten.

Het zou niet eerlijk zijn om geen ‘Tach’ te zeggen tegen de Tarn. Ondanks – of juist dankzij – de indrukwekkende rotswanden aan de oevers is Gorges du Tarn geschikt voor allerlei watersporten. Bovendien is het geen gewone weg, maar een slagader in ons kloven-monopolyspel. Motorrijden gaat er ook prima, vooral ’s avonds wanneer de meeste vakantiegangers achter hun diner zitten. Dan heb je het hele gebied tussen Ispagnac en Le Rozier met zijn kronkelige weggetjes vol spaghetti-bochten voor jezelf. En wordt het genotsdeel van je hersenen bestookt met endorfines.

Toerisme Frankrijk: dwars door Niemandsland tussen Nancy, Troyes en Dijon

Bewonderen

Wat een euforie! We worden wakker in hotel Le Grillon in Les Vignes en beginnen onze ochtend met het bestuderen van Michelin-kaart 526. Er zijn maar liefst 13 rode markeringen op de kaart: Jonte, Trèvezel, Dourbie, Vis, Bueges, Hérault, Orb, Heric, Rance, Lot, Bès Truyère Allier. Het is bijna onmogelijk om al deze plaatsen uitgebreid te vermelden in slechts een paar regels. Laten we het dus kort houden. We zien gieren boven George de la Jonte zweven en slingeren door de groene Cevennen-jungle op zoek naar Trèvezel, Dourbie en Bueges. We racen vol gas over het bergcircuit richting St-Maurice-Navacelles aan de Vis en genieten van de geweldige D908 richting Orb. Onderweg stoppen we bij het oude kloosterdorp St-Guilhem-le-Désert aan de Hérault en maken we een tussenstop bij Loulette aan de Gorges d’Heric voor een snack in plaats van wijnproeven in de Languedoc. In Gorges du Rance bewonderen we een eenvoudig monument ter herinnering aan zeven jonge verzetshelden die geëxecuteerd werden door het Vichy-regime. We slaan de Lot over en racen liever rechtstreeks over de futuristische Viaduc de Millau en A75 noordwaarts om vervolgens ons avontuur af te sluiten in het kuuroord Chaudes-Aigues.

In Chaudes-Aigues parkeren we onze met insecten bedekte kloofracer ’s nachts in de lege feestzaal van het Arev Hotel, direct onder het bijbehorende casino. De kok van Arev is een echte motorliefhebber en fijnproever. Hij heeft zelfs een Harley-Davidson en een Husaberg Supermoto. Vandaag nemen we echter rustig de tijd om met onze Versys de grote ronde rond de Gorges de la Truyère te rijden, terwijl we diepe overpeinzingen hebben op de D56 tussen Pont-de-Tréboul en Oradour. Wat is het toch precies dat ons zo fascineert in Frankrijk in het algemeen en op deze reis in het bijzonder? Misschien is het wel de tijdloze oorspronkelijkheid die zowel in de kloven als op de wegen door de Franse provincie te vinden is, waar nog niet achter elke boom een flitspaal staat en waar steriele moderniteit ver weg lijkt.

Terug naar het hier en nu. We verkennen Gorges du Bès, dat meer geschikt is voor wandelaars dan voor motorrijders, voordat we via Viaduc de Garabit naar onze laatste stop gaan: Gorges d’Allier. Bij Prades zien we boven het rivierbed de Orgues Basaltiques uitsteken, als pijpen van een kerkorgel. Zwemmen en honden zijn hier verboden, maar niemand lijkt zich iets aan te trekken van deze borden. Ze worden simpelweg genegeerd en dagen zwemmers hooguit uit tot een lach. Alsof het een grap is.

Download de route Klovenjacht Gorges

• Reisduur: zes dagen (minimaal)
• Afgelegde afstand: 1.694 kilometer

Tekst en foto’s: Klaus H. Daams

1 van 8