Toerisme Auvergne, Frankrijk: dansen op de vulkaan

De Auvergne, een regio in het midden van Frankrijk die is bezaaid met uitgedoofde vulkanen, wordt als een lavastroom bedekt door een ware vloedgolf aan motorweggetjes. Wat wil je nog meer?

Tekst en fotografie: Klaus H. Daams

‘Och, eigenlijk was de reis hier naartoe al heel leuk’, grijnst Daniel, terwijl we opnieuw proberen de kandidaten voor onze top-tien van beste motorroutes door de Auvergne in een streng beoordeeld stramien te dwingen. Keuzestress… Eén blik op de kaart, bezaaid met wegen als spaghettislierten, is genoeg om te weten dat alles goed gaat komen. Waar je ook heen gaat, plezier is gegarandeerd. Daardoor is het natuurlijk ook een lastige voorselectie, tussen de meest bochtige titelkandidaten die je maar kunt vinden. Dat sommige verbindingsetappes dan minstens zo aantrekkelijk blijken te zijn als elk van de tien kandidaten zelf… Nou ja, c’est la vie.

Bergrace

Onze uitvalsbasis voor het verkennen van de noordelijke Auvergne is de Mont-Dore. Het thermaalbad, dat de vergane charme van de Belle Epoque uitstraalt, ligt aan de voet van de Puy de Sancy, met 1.885 meter de hoogste berg in de regio. Zo ruig als de Puy is, zo grillig is onze eerste weg, de D36 over de Col de la Croix St. Robert naar Besse-et-St-Anastaise. Het is bij ons meer een thermische behandeling voor het koelwater, de motorolie en de banden. Vooral op het bredere deel van het parcours, dat dubbele hekken in plaats van prikkeldraad langs de kant heeft. Daar wordt elk jaar begin augustus een bergrace gehouden, de ‘Course de côte internationale du Mont-Dore’. De rest van het jaar is het hier overwegend rustig, met hoogstens het kabbelende geluid van een beekje, tenzij een lokale Africa Twin-rijder zijn stalen ros de liefde verklaart terwijl hij de zonsondergang tegemoet rijdt. Aangezien alleen pizzeria Don Camillo tegen 21.30 uur nog open is in le Mont-Dore, is het relatief eenvoudig om het beste restaurant te kiezen. De resultaten van onze route-evaluatie vind je overigens in beknopte vorm aan het einde van dit verhaal.

Auvergne, Frankrijk

1 van 12

Vulkanen

Om de ondersteuning te krijgen van een plaatselijk jurylid bij onze HGAT – Holland zoekt Auvergne-talent – hebben we in Montpeyroux een lunchafspraak Vanessa Michy van het Bureau de Tourisme. De gemiddelde hobby-fietser zal de rood gemarkeerde wegen op de kaart doorgaans waarschijnlijk links laten liggen. Toch zal die onze tweede kandidaat, de D996, wel weten te waarderen. Allereerst voert de weg als een achtbaan naar de Col de la Croix Morand. Daarna is het erg de moeite waard om eens verder te kijken dan het kronkelende asfaltlint. Bijvoorbeeld naar die vulkanische kegel, die als een groene dromedaris in het landschap ligt, bevolkt door koeien die zijn hellingen weten te bedwingen en die als ‘parasieten’ op zijn bult grazen. Of naar het zwemmeer Lac Chambon, het fort van Murol en de Romaanse kerk van de kaasstad St. Nectaire. De bekroning van alle inspanningen – het laatste stuk over de D229 – is ongetwijfeld het middeleeuwse Montpeyroux, waar we door steile steegjes omhoog cirkelen naar de toren van het fort en het restaurant Le Donjon. Daar ontmoeten we de bruisende Vanessa. Boordevol informatie en truffade – een stevig kaas- en aardappelgerecht dat vooral bij journalisten herhaaldelijk onder de aandacht wordt gebracht en in de maag gesplitst– gaat het twee uur later verder.

Toertocht België: Voerstreek, groots in klein avontuur

Afgesloten

De route van Job over de Col des Supeyres naar St-Anthème, dankzij de aanbevelingen van Vanessa nog snel in de top-tien opgenomen, ontlokt de verwende bochtenfijnproever maar net een ‘mwah’. De Col des Pradeaux op de D996 na Ambert scoort daarentegen buiten kijf een ‘oh là là’. De weg naar de Puy de Dôme zelf is helaas al enkele jaren afgesloten voor motorvoertuigen. Ach wat jammer nou… De meest prominente vulkanische piek in de Auvergne, van waaruit je naburige kegelvormige pieken haast op de kop kunt spugen, kun je nu alleen nog te voet, de shuttlebus of per fiets bereiken. Daar hebben we vandaag geen zin in. De vierde kandidaat van ons lijstje, de ronde rond de Puy de Dôme, verliest daarmee haar grootste aantrekkingskracht en gaat zwaar gehandicapt het klassement in. De Col (nou ja, eigenlijk het colletje) de Ceyssat en de dorpen Champille, Ternant en Orcines markeren het verdere parcours. Afhankelijk van je smaak, is er onderweg genoeg afwisseling: meditatieve overpeinzingen bij de Puy de Pariou, een bezoek aan het pretpark Vulcania of heerlijk proviand inslaan bij bakkerij/patisserie Lastique in La-Font-de-l’Arbre. Het genot van een paar snelle rondjes over het nabijgelegen racecircuit Charade is met motorfietsen helaas niet mogelijk.

Gorges

Wie op de kaart van de Auvergne op zoek gaat naar aantrekkelijke motorroutes, zal niet alleen Cols en Puys ontdekken, maar ook verschillende Gorges, wild kronkelende kloven die tot wilde dromen inspireren. De Gorges d’Avèze tussen Bourg-Lastic en Tauves en de Gorges de Courgoul tussen Moulin Neuf en Compains zijn nummer 5 en 6 op onze lijst en dienen dus aanstonds te worden geïnspecteerd. Maar in plaats van adembenemende uitzichten op diep kabbelend water, kabbel je zelf een beetje voort, hetzij door het koele bos of door de pastorale rust van afgelegen velden en weiden. De stilte voor de storm. In het mooie Tauves drinken we een grote café-crème in de bar La Belle Epoque. In Compains vullen we Daniels Camelback bij de dorpsfontein, die wordt bewaakt door de drakendoder St. Joris. Dan vertrekken we naar Salers, 80 kilometer verderop, de eindbestemming van vandaag en ons hoofdkwartier voor de zuidelijke Auvergne.

Net als de motorfietsen zijn ook je gedachten voortdurend onderweg. Ze landen op de bruiloft in Kana, waar, volgens het evangelie van Johannes, Jezus water in wijn veranderde. Wat dat met dit verhaal te maken heeft? Nou, de eerder gereden routes in het noorden waren fraai, maar op de een of andere manier lijken het landschap en het verloop van de wegen nu nog net wat ‘smakelijker’. En dat het pittoreske Salers, met zijn ensemble van uit lavastenen gemetselde huizen, een van de mooiste dorpjes van Frankrijk is, stemt de ziel van de testrijder ook allesbehalve treurig. Vooral degenen die uit voorzorg kamers hebben gereserveerd en ’s avonds niet verder hoeven te trekken.

Gravillons

Een in de zon oplichtend, blauw-wit-groen bord wijst de weg naar de zevende kandidaat, Col de Neronne en Col du Pas de Peyrol. Rode verbodsborden ontzeggen vrachtwagens, caravans en andere rollende obstakels de toegang. Over obstakels gesproken: Gravillons, het vervelende, fijne rolsplit, dat nauwelijks te zien is op het grijzende asfalt, remt in de Auvergne vaak de al te onstuimige sportieve aspiraties af. In het eerste deel is de weg smal en voorzien van passeerplaatsen, zoals je die ook in Schotland vindt. Dan klimt de weg omhoog naar de Col de Neronne – de panorama’s zijn een genot – vervolgens daalt ze een tijdje en klimt uiteindelijk, met behulp van een van de weinige haarspeldbochten op deze toer, naar de Col du Pas de Peyrol.

Plaatselijke schoonheid

Hoe verleidelijk het ook is om op de top van de pas net onder de Puy Mary neer te strijken aan een tafeltje van een van de huiselijke terrasjes: Toch hobbelen we verder in noordoostelijke richting naar de eenzame, bijna boomloze Cezallier, waar de achtste kandidaat als de plaatselijke schoonheid op ons wacht: de route rond de Col de la Pierre Plantee. Start en finish is Boutaresse. Daartussen houden we een lunchpauze in restaurant Chez Chantal – het land heeft nieuwe mannen nodig – met een omweg naar de Col de la Pierre Plantee. Is hier voor ons al eens iemand geweest? Als extraatje doen we ook de Col de Vestizoux, die niet op de kaart staat, nog aan. De zwarte lijnen, die op de banden verschijnen als ze op het extreem ruwe asfalt slijten, zijn daarentegen onmiskenbaar.

Op een andere, wederom opwindende verbindingsetappe rijden we op onze machines via de Vallée de Cheylade en de Col de Serre terug naar de Pas de Peyrol, om van daaruit in volle duikvlucht een doorstart te maken naar nummer negen op onze lijst, de afdaling naar de Vallée de la Jordanne met de aansluitende klim naar de Col du Perthus. Tak, tak, tak, tak. Hele salvo’s rolsplit, dat centimeters dik over het wegdek is verspreid, kletteren op het laatste stuk tegen de weerloze onderkanten van de motoren, waarvoor deze kandidaat eigenlijk gediskwalificeerd zou moeten worden. Maar daar willen we niet te lang over doorzaniken, vooral omdat de woede na een slaapmutsje in het maanlicht badende Place Tyssandierd’Escous in Salers wel is weggeëbd.

Frankrijk: Authentiek sturen in Le Coin Perdu

Hooggeplaatst

Dan ontbreekt nummer tien van onze lijst nog. Dat zou eigenlijk de Route des Crêtes naar Aurillac moeten zijn. Vanwege een invasie van grijze wolken veranderen we onze plannen en zetten koers naar de Col d’Aulac, tussen Col de Neronne en Trizac. Hoe groots de indrukken op deze route bij helder weer ook mogen zijn, nu verdwijnen ze in een wazige mist. Maar dat doet aan onze conclusie niets af: de Auvergne staat niet alleen maar heel hoog in het alfabet – met of zonder objectief subjectieve puntenwaardering.

Download de route Auvergne, Frankrijk

1 van 19