Na een winter vol beperkingen en gesloten grenzen lonkt eindelijk de vrijheid. Hans Avontuur verzamelde negen bestemmingen waar het straks, zodra we weer zorgeloos kunnen reizen, dubbel pret is: voorjaarszon én gegarandeerd rijplezier.
Algarve
Tractorpad en een wonderkerkje
De Portugese zuidkust is bekend van bakken, braden, golfen en witte stranden tussen rode rotsen. Allemaal fijn. Maar voor motorrijders heeft het een hele andere aantrekkingskracht. Je huurt een motor in Faro en vervolgens kun je losgaan. Om te beginnen naar het oosten richting Spanje door een landschap vol lagunes en leuke plaatsjes, zoals Tavira en Alcoutim. Op z’n Portugees drink je er koffie bij een kiosk met een klein zoet roomtaartje erbij, een pasteis de nata.
Daarna begint de motorpret pas goed. Eenmaal weg van de kuststrook zijn de wegen vaak smal en doorleefd, terrein voor een grote of kleine allroad. Het heuvelt er niet veel harder dan in de Ardennen, maar voelt anders. Op weg naar het westen gaat het eerst door kale heuvels en valleien, gevold door boerenland vol sinaasappel- en eucalyptusbomen.
Hoogtepunten op weg naar de Atlantische Oceaan zijn onder meer het wonderkerkje São Lourenço dos Matos (van top tot teen bekleed met blauwe tegeltjes), het middelgebergte van Monchique, het eind van de wereld bij Sagres en de wilde baaien van de Costa Vicentina. Onze favoriet: de gravelweg over de kliffen bij Carrapateira.
Informatie:
www.visitportugal.com
www.hertzride.com.pt
Mooi uitkijkpunt. 
Praia da Bordeira. 
Cabo de São Vicente. 
Alcoutim. 
Het wonderkerkje São Lourenço dos Matos.
Andalusië
Sturen door de sierra’s
Pal achter de populaire costa’s ligt een droomwereld voor de motorrijder. Heuvels, hoge toppen, bochten, dorpen en bijna altijd mooi weer. Eén van de mooiste routes volgt het spoor van de Moren, die in Zuid-Spanje bijna 800 jaar de baas waren, tot ze in 1491 hun laatste bolwerk Granada verloren. Het is vanuit Málaga het eerste reisdoel. Niet alleen voor een bezoek aan het prachtige Moorse paleizencomplex Alhambra, maar ook voor de Zafarrayapas.
Onderweg rijgen de hoogtepunten zich aaneen: Alhambra, Jaén en Córdoba, dat een minder bekende stad is en daardoor nog heerlijk Spaans. We rijden van de ene naar de andere Sierra, zoals de berggebieden hier worden genoemd. En het stuurt er overal even mooi. In de Sierra de Hornachuelos is het avontuurlijk op smalle soms onverharde wegen, ongekend fraai is de route door de Sierra de Grazalema met tientallen witte dorpen, die hun oorsprong vinden in de Arabische periode.
Via het stierenvechtstadje Ronda en de Sierra de las Nieves bereik je uiteindelijk El Burgo, ooit een beruchte verzetshaard vol bandieten. Die wetteloosheid heeft nog tot diep in de vorige eeuw geduurd. Er moest uiteindelijk een leger aan te pas komen om de boel tot de orde te roepen. Rijdend door bandietenland, kunnen we het ons levendig voorstellen. Dit is geen landschap dat gemaakt is voor mensen. Des te beter voor een stuk spannend sturen.
Informatie:
www.andalucia.org
www.travelmoto.com
Passo de Zafarraya. 
Wegwijzers. 
Boven Zúhéros. 
Montefrio. 
Eindpunt: het strand van Torremolinos.
Frankrijk
Achter de glamourkust
Diep geworteld tussen de Golf van St. Tropez en de Gorges du Verdon ligt een streek die altijd een beetje aan de aandacht ontsnapt: de Dracénie. Hier geen superjachten, blinkende bolides en dames die flaneren in hun nieuwste Chanel. De luxe zit ’m in de kleine dingen en fantastisch motorterrein.
De Dracénie is onderdeel van het machtige achterland van de Côte d’Azur met heuvels en bergen die oprijzen vanuit zee. De Provence is er geen toeristencliché maar nog écht de Provence. Je kunt er stevig doorrijden en het tempo van plaatselijke motards proberen te volgen of ontspannen genieten van al het moois dat voorbij komt: middeleeuwse dorpen, wijnboerderijen, bossen vol kurkeiken, kapelletjes en verrassingen, zoals de Gorges de Pennafort, een soort mini Gorges du Verdon met steile wanden en rode rotsen.
Voor maximale motorpret hoef je geen ingewikkelde routes uit te dokteren. Kijk op de landkaart en volg de verschillende berggebieden van oost naar west of omgedraaid. Voor rust en ruimte blijf je noordelijk van de A8, maar ook zuidelijk van deze weg is het mooi in onder meer het Massif des Maures, tussen de rode rotsen van de Estérel en op de spectaculaire kustroute van de Grande Corniche.
Informatie:
www.visitvar.fr
www.provence-alpes-cotedazur.com
www.france.fr
Callas, wijnvelden. 
Pasjes rijden in leeg bergland. 
Gourdon, parfumstad op een rotspunt. 
De GS op ooghoogte met Chateaudouble.
Italië
De stilte van de Cilento
Terwijl de toeristenbussen bij de tempels van Paestum omdraaien, moet je als motorrijder juist verder naar het zuiden rijden. De boulevard vol met lido’s – die Italiaanse badpaviljoens die complete stranden opslokken met hun huurbedden en parasols – verandert er in een ruige bergweg, die als een achtbaan de steeds wildere kustlijn volgt. Het is de lightversie van de beroemde Amalfikust, maar dan zonder bezoekers.
De kust oogt fraai met charmante plaatsjes als Acciaroli, Pisciotta en San Giovanni a Piro. Sommige staan met hun voeten in zee, andere liggen machtig op een rotspunt boven het water. Alleen tijdens de Italiaanse schoolvakanties kan het er druk zijn met bezoekers uit Napoli en Salerno, daarbuiten overheersen de rust en de stilte.
Via het binnenland rijd je terug naar het noorden, dwars door een landschap uit een ver verleden. De mooiste dorpjes, omringd door olijf- en citrusboomgaarden, liggen verspreid door het heuvelland. De meeste komen recht uit de Bertolli-reclame, een enkeling overstijgt zelfs die sfeer, zoals Vatolla, een klein dorp in de buurt van Castellabate.
Vatolla is een typisch voorbeeld van een vergeten dorp in de Cilento. De jonge bewoners zijn er vertrokken en de oudjes laten de tijd voorbij glijden in de schaduw van de bomen. Zij zien de lol er waarschijnlijk niet van in, maar juist de getekende gevels, de vervallen palazzo’s en overwoekerde tuinen geven Vatolla haar ontroerende schoonheid.
En dat geldt eigenlijk een beetje voor de hele Cilento.
Informatie:
www.discovercilento.com
Pauze in Pisciotta. 
Was hangt dwars over straat. 
Prachtig Paestum. 
Avond in Santa Maria.
Kroatië
De dodenkust
Tijdens de hoogtijdagen van het Joegoslavische badtoerisme gold de kustweg naar het zuiden als de ‘dodenweg’. Er gebeurden aan de lopende band de vreselijkste ongelukken met vrachtwagens, caravans en roekeloze autorijders. Die tijd ligt achter ons en de Jadranska Magistrala is nu vooral een route om optimaal van te genieten. Al was het alleen al van de uitzichten en de prachtige dorpen die je onderweg tegenkomt.
Is het in Istrië nog behoorlijk bevolkt, hoe zuidelijker je komt, hoe rustiger het wordt met de Dalmatische kust als toegift. Van Zadar via Trogir en Split naar het hyper romantische Dubrovnik. De route is bochtig, ruikt naar kruiden en vijgenbomen, en smaakt naar de zilte wind van de zee. Hoewel het heerlijk rijden is, zet je de motor toch af en toe op de standaard om te genieten van een droomuitzicht, zoals dat op Primošten, een stadje in de Adriatische Zee, dat door een dun strookje zand met het land verbonden is.
Met al dat moois zou je bijna vergeten dat het in Dalmatië ook gewoon fantastisch motorrijden is. Er zijn bergpassen met haarspeldbochten boven zee en spectaculaire afdalingen. En je kunt een omweg nemen via Mostar in Bosnië-Herzegovina dat tijdens de Joegoslavië-oorlog in de frontlinie lag. Op deze wegen kun je de rubbers tot op het randje rijden. De finish ligt in Dubrovnik, de mooiste stad van Kroatië.
Informatie:
www.croatia.hr
De Jadranska Magistrale boven Dubrovnik. 
De Jadranska Magistrale naar Cavtat. 
Uitstapje naar Mostar. 
Bar buiten de stadsmuren.
Montenegro
Balkan in pocketformaat
Hoewel Montenegro maar een piepklein landje is met zo’n 250.000 inwoners, leent het zich perfect voor een weekje motorrijden. Dan moet je niet denken aan ultiem kilometers vreten, maar aan een ontdekkingstocht door een onbekende wereld. De charme zit ’m voor een belangrijk deel in de verrassingen die je onderweg tegenkomt. Die zijn soms lastig – onaangekondigde wegafsluiting na anderhalf uur gravel rijden – en daar moet je vooral het avontuur van inzien.
Het is heerlijk opwarmen rond Budva en Kotor, twee stadjes aan zee met een middeleeuws karakter en een hoog gehalte ‘liefde op het eerste gezicht’ met hun smalle straatjes en pleinen. Als je daarna de bergen in rijdt, wordt alles anders. Van bergpassen en hoogvlakten tot diepe ravijnen en meren vol helder blauw smeltwater.
Favorieten zijn de Sedlopas, die tot 1.908 meter hoog gaat, én het berggebied op de grens met Kosovo en Albanië. In deze ‘Vervloekte Bergen’ wacht een netwerk van smalle wegen en gravelpaden, die je naar één van de spectaculairste bergmassieven van Europa brengt: de Karanfili. Op een lichte allroad kun je er zelfs via smokkelpaden Albanië in.
Informatie:
www.rentamoto.me
www.visit-montenegro.com
Passen rijden. 
Bergpas in het Durmitormassief. 
Slaapplaats midden in de natuur. 
Budva.
Kreta
Boven de Libische Zee
Vanaf een top in het Orsi-gebergte kijk je op de Libische Zee, diep, heel diep beneden. Het metaalblauwe water spiegelt in het zonlicht en dan begint de afdaling. Bochten rijden boven zee. De ene na de andere. En geen tegenligger te bekennen. Dit is toeristisch het minst ontgonnen stuk van het vakantie-eiland Kreta. Te ver voor de toerbussen en lastig te bereiken vanwege de steile bergrug.
Voor de motorrijder is dat nou precies wat de andere kant van Kreta zo aantrekkelijk maakt. Het is avontuurlijker dan menige motorroute in de Alpen. Met een onafgebroken ritme van klimmen, dalen, klimmen, dalen. Bovendien zijn de meeste bochten niet soepel rond, maar hoekig. Kortom: werken geblazen en niet schrikken van rafelig asfalt of agrarische viezigheid op de weg. Een van de absolute toppers is de route naar Anopoli, een bergpas met 26 haarspeldbochten en uitzicht op zee.
Hoe verder je naar het westen rijdt, hoe groener en afwisselender het terrein wordt. Er zijn routes door bossen en kloven, over schiereilanden en landtongen, langs dorpen en stadjes. Eén rit eindigt, net als de doorgaande weg, in Paleochora. Het is de perfecte locatie voor een avond in een taverne aan het water. Met enkel verse vis op het menu en een glas ouzo toe: Yamas!
Informatie:
www.eurodriver.gr
www.grieksverkeersbureau.nl
Bochten rijden naar zee. 
Haarspeldbochten naar Anapoli. 
Kerkje van Xerokambos. 
Pauzeplek.
Turkije
All-inclusive motorrijden
Vergeet de all-inclusive paradijzen aan de Turkse zuidkust. Of ze nou Kremlin heten, Titanic of Holland Village. Buiten de resorts wacht een geweldig landschap vol met wegen die zich lenen voor een boel motorplezier. Je kunt vooraf een strakke route plannen langs een lijstje met hoogtepunten óf je kunt op de bonnefooi de kust naar het westen volgen en je laten verrassen door het onbekende.
Tenzij je de culturele bezienswaardigheden één voor één wilt afvinken, hoef je niet bang te zijn om ze te missen. In Lycië kun je geen tien kilometer rijden of er duikt wel een opgraving op. Logisch, gezien het rijke verleden van een machtig rijk dat ooit uit 23 onafhankelijke stadstaatjes bestond. En flauw waren ze niet. Tot twee keer toe staken ze zichzelf én hun steden in brand om uit handen te blijven van de vijand.
Geen wonder dat je er antieke havens, theaters, graven en aquaducten vindt. Maar het rijden zelf is het mooist van alles. Soms gaat het over keurig asfalt boven zee, dan weer buigt het traject af naar het platteland dat in honderden jaren nauwelijks veranderd lijkt. Rijden door die ongerepte wereld voelt als een kleine ontdekkingsreis.
Informatie:
www.krosrent.com
www.welkominturkije.nl
Theeglas. 
Eeuwenoud opgestapeld. 
De zon gaat onder boven Bey Daglari-gebergte. 
Pauze aan de boulevard van Antalya. 
128 Bochten tussen Finike en Demre, zoek de motorrijder. 
128 Bochten tussen Finike en Demre, zoek de motorrijder. 
Cyprus
Verborgen schoonheid
Cyprus is voor veel motorrijders onbekend terrein. Het eiland heeft ook niet de schoonheid van ‘liefde op het eerste gezicht’. Maar zoals zo vaak: schijn bedriegt. Zeker als je links en rechts de gebaande paden en het asfalt durft te verlaten, valt er veel te ontdekken. En het is er al vroeg in het seizoen gegarandeerd mooi weer!
Cyprus is typisch zo’n bestemming die jou stukje bij beetje verovert. Met mythische verhalen over Aphrodite en Adonis, Romeinse opgravingen en ruige paden voor motorrijders met een beetje lef. Zulke wegen leiden niet alleen naar de mooiste verborgen strandjes, maar ook naar verstilde bergdorpen uit vervlogen tijden.
Het Hoge Troödos-gebergte biedt bijna vanzelfsprekend de beste bochtige wegen en het meeste avontuur. Ongeveer een kwart van Cyprus bestaat uit groene bergen die afsteken bij het vaak dorre laagland. Er staan kloosters en kerkjes die een plaats hebben gekregen op de Werelderfgoedlijst. Het is wonderlijk hoe puur het binnenland is gebleven, terwijl de kust baadt in moderne vakantieluxe.
Sinds de Turkse invasie in 1974 is het eiland opgedeeld in Grieks- en Turks Cyprus, waarbij de laatste internationaal niet wordt erkend. De grens was jarenlang potdicht en werd bewaakt door blauwhelmen. Stukje bij beetje ontspant de sfeer en zijn er steeds meer mogelijkheden om het hele eiland te ontdekken, inclusief de spookstad Varosha die sinds de invasie in een soort niemandsland ligt. Niet alle verhuurbedrijven staan het toe om de grens te passeren in verband met verzekeringen.
Informatie:
www.visitcyprus.com
Boven Governor’s Beach. 
Off the Road. 
Kafenion in Galáta. 
Tochni in de bergen. 
Agrópoli. 
Salamis in het Turkse deel.
