Wij motorrijders boffen maar. De hele wereld schreeuwt om mondkapjes. Hoeven wij niet. Hellempie op, vizier omlaag en zo’n Coronakneus doet niks meer. Handschoenen hebben we ook aan. Dik pak. Dus waar maken wij ons druk om? Alleen thuis even afspoelen en je kunt zo de familie weer aan het hart drukken.
Niet gehinderd door enige vrees, eten en drinken bij me, op mijn motor geklommen en TankTasTocht #4 Drenthe afgelegd. Een verrassend ritje, door de veenkoloniën – zou ik uit mezelf niet snel doen. Armoede, rechte wegen, kale verten, wat hebben we daar te zoeken?
TankTasTocht #3: In regen en wind door West-Friesland
Nou, over die armoede valt te twisten, rechte wegen en kale verten betekent dat je af en toe d’r flink bovenop mag zitten en dan … de Hondsrug op en niks kale verten – eikenbossen en hunebedden en dorpjes waarvan je dacht dat ze niet meer bestonden. En nee, dan bedoel ik niet Orvelte, dat is meer een museum. Trouwens, die veenkoloniale nederzettingen met hun kanaal in het midden en langszij keurig nette huisjes zoals Annerveenschekanaal en Veendam en de Pekela’s grijpen me ook naar de keel. De eenvoud van die plaatsen, hun heldere opzet, de geborgenheid die ze bieden, te midden van het lege land – noem dat maar eens armoedig.
Bij de strot
Op één punt wil ik mijn mede motorreizigers op het hart drukken van de route af te wijken en dat is in de buurt van Grolloo. Een beetje motorrijder weet dat zich daar het museum bevindt van het beste wat de Nederlandse popmuziek ooit heeft voortgebracht en dat is de bluesband Cuby & the Blizzards. Deze hele tocht had ik ‘m op de boardradio en ik kon het amper drooghouden als Cuby weer begon te jammeren – dat kon ’ie als de beste. Het compromisloze Things I Remember, Crying Tears waarop hij het achterste van zijn tong laat horen, dat prachtige deuntje van Somebody Will Know Someday … Cuby grijpt je bij de strot!
We beginnen onze tocht in Zuidlaren, bereikbaar via de A28 en dan de N34 op, in 2018 omgedoopt tot Hunebed Highway omdat de hele wereld natuurlijk wil kennismaken met het Hondsrug Unesco Global Geopark – kan dan niets meer buiten het zicht van de camera’s blijven, stilletjes zichzelf, in een hoekje? Zuidlaren staat voor rijkdom onder de eiken, met een grote Brink en ruime panden in het groen – het is duidelijk dat de grootste paardenmarkt van Europa het dorp geen windeieren legt. Meteen buiten het dorp stuiven we de Nieuwe Dijk op, een soort lancering de ruimte in want voor ons liggen tig kaarsrechte kilometers door een compleet strakgetrokken landbouwgebied – het is echt opletten dat je jezelf niet over de kop jaagt.
Geen ruk
Om niet voor twaalven alweer thuis te zijn besluiten we het gas eraf te halen, en bijvoorbeeld, eens een kijkje te nemen in Annerveenschekanaal. Stelt geen ruk voor natuurlijk maar wacht effe, die mensen wonen wel in vrijstaande vervenershuizen, met voor- en achtertuinen, aan een vaart in de schaduw van hoge bomen, midden in de ruimte van het weidse land – het heeft zoiets vertrouwds, zoiets veiligs. Later volgen meer van dit soort plaatsen – Wildervank en Veendam en de Pekela’s en zij horen tot het mooiste dat de vervening van het Bourtanger Moeras heeft opgeleverd.
Het gekke is trouwens dat het leven in de veenkoloniën, want daar bevinden we ons nu, lang synoniem stond voor een leven in extreme armoede. Maar dat is slechts een deel van het verhaal. In de negentiende eeuw verdienden de arbeiders in het veen een behoorlijke boterham, in elk geval beter dan gewone landarbeiders. Pas toen de steenkool opkwam en met name na de Eerste Wereldoorlog ging het mis en uit die tijd stamt het idee dat het alleen maar kommer en kwel was, daar in de Drentse venen.
Kreun!
Na nog meer plat en kaal en leeg land dient zich achter Oude Pekela iets nieuws aan – de streek Westerwolde, iets hogere zandgronden waar het hoogveen minder kansen kreeg en de mens zich makkelijker vestigen kon. Alles oogt ineens anders, kleinschaliger, intiemer, met kronkelige wegen langs gehuchten als Wedde en Ter Wupping en Oud Veele – nooit van gehoord maar getuige de oude romaanse kerkjes bestaan ze al heel lang. Vervolgens gaat het over de Lammerweg en de Leemdobben richting Sellingen – lekker sturen hier, van links naar rechts en van rechts naar links, door goed te volgen bochten en met maar aan één kant bomen om tegenaan te knallen. En intussen op de boardradio Cuby maar jammeren: ‘I beg you baby, please, don’t leave me’ en ‘Have you ever been mistreated, then you know what I’m talking about’. Kreun!
Achter Ter Apel volgt nog een stukje onvervalst veenkoloniaal tijdverdrijf, zes kilometer knallen over de Valtherdijk. En vanaf de Exloërweg, tegen de Hondsrug aan, genieten we van het uitzicht – ook al is die stuwwal niet hoger dan twintig meter, toch is het genoeg voor een prachtig vergezicht op de vlakte beneden. Maar daarna is het afgelopen met de veenkoloniën en duiken we de bossen bij Odoorn in, het Hondsrug Unesco Global Geopark zogezegd. Mooiste herinnering? Wat ik al zei, niet aan Orvelte, hoe fraai ook. Nee, aan Anderen en Anloo. Nooit van gehoord en als je het ziet … dat geloof je toch niet!?
(1) Start en finish: Eethuis voor Allen, Brink O.Z. 6, Zuidlaren. (2) Fotostop: Buffetrestaurant Thijs & Aafke, Hoofdweg 41 in Klijndijk. Van 13 tot 15 uur. De week erop staan de foto’s op www.motor.nl
Ik wil graag meerijden met de TankTasTocht #4. Moet ik me ergens inschrijven? En hoe laat start de tocht?
Dit is een ‘vrije tocht’. Inschrijven is dus niet nodig en wanneer je vertrekt, bepaal je ook zelf. Meeste deelnemers vertrekken tussen 09 en 10 uur.
Ik ben er nog steeds niet achter, wat ik in mijn Garmin 345 moet invoeren: route of track. Beide zijn in GPX, maar bij de ‘GPX viewer and recorder’ krijg ik dit:’There is no gpx points in this file’. TRK-TTT420.GPX krijg ik de route keurig in beeld. Die dan maar doen?
Hi Piet,
Een track heeft de voorkeur. Als die in je 345 staat, moet je volges mij naar Reisplan of iets dergelijks. Daar kun je de track vinden. De track reken je in je 345 om naar Route. De berekende track (= route) stat dan op de plaatswaar je routes staan. Je merkt: ik ken de 345 niet uit mijn hoofd. Hoe alle schermen enzo heten is van afstand lastig. Maar niets moet natuurlijk. Als jij een Route fijner vindt, gebruik je die toch. Wordt alleen lastiger wanneer er alleen maar een track is van een route.
Ben toch weer een stap verder gekomen: met ‘Basecamp’ kun je een track omzetten naar een route. Die route staat nu op mijn Garmin. Nog bedankt voor je reactie en misschien tot ziens?
Leuke route. Als ik het gpx bestand in TomTom mydrive open, dan zie ik de route. Prima, maar is het ook mogelijk om op een ander punt van de route te beginnen in TT. Ik zoek eigenlijk een soort van hernummer optie met andere start/finish punten.
Als je de track laadt, kun je willekeurig waar met de route starten en een rondje rijden. Je kunt de route ook overtrekken en laten beginnen/eindigen waar je wilt.