Grensgebieden zijn altijd interessant. Neem nou hartje Brabant. We zijn amper een half uur onderweg of kijk, daar heb je alweer een dorp met een neogotische kerk van buitenproportionele afmetingen. Op goed moment raak je de tel kwijt en ligt levensgroot de vraag op tafel: zijn die Brabanders nou zulke kerkgangers of hoe zit dat?
Totdat je beseft: hier lag de grens tussen het protestantse noorden en het katholieke zuiden. Toen dat laatste zich dankzij Thorbecke midden negentiende eeuw weer mocht laten zien, dachten de roomsen: ‘We zullen die protestanten eens een lesje leren!’ Waarop ze hun nederige schuurkerken vervingen door dit soort pronkpaleizen.
Tweede wat opvalt. Ergens richting Sprang-Capelle, we zijn dan halverwege, verandert het landschap van intiem, bosrijk en kleinschalig in open, licht en ruim. Waar we eerst over populierenlaantjes reden, belanden we nu op kaarsrechte strepen asfalt en, jazeker, heuse dijkjes waar we in de heupen mogen. Anders gezegd: van de Brabantse zandgronden zijn we in het rivierenland terechtgekomen en ook daarvan pikt Brabant een graantje mee.
Het avontuur begint in Vught, een sfeervol dorp, eigenlijk meer een uitgestrekte villawijk met een oud hart waar we onze eerste Sint-Petrus scoren. Hij is nu in gebruik als bibliotheek, dus in Vught nemen ze het niet meer zo nauw met het geloof. Ironisch: uitgerekend in deze overdadig rijke omgeving staat de EBI, de Extra Beveiligde Inrichting, nota bene op een steenworp afstand van de IJzeren Man. Bij een beetje weer horen Mohammed Bouyeri en Willem Holleeder de vrolijke stemmen van duizenden badgasten. Ook een straf.
Maria
Door de bossen koersen we naar Helvoirt waar ons beeld van het katholieke Brabant verder wordt bijgesteld. In de schaduw van de Sint-Nicolaaskerk runt Marty van de Loo zijn winkel in groente en fruit. Of hij weet waar we de Mariagrot kunnen vinden? ‘Eh … ’t grotje van Maria ken ik wel’, lacht-ie, ‘maar de Mariagrot … nee.’ Met een bakje vers geplukte aardbeien voor thuis peren we er vandoor, richting Boxtel waar we ons gaan vergapen aan klassieke automobielen, in het Classic Park. Onderweg erheen maken de bossen plaats voor een kleinschalig coulisselandschap met aan de horizon steevast de spits van, jawel, weer een enorme kerk.
Nu gaat er natuurlijk niets boven een lekker ploffende Douglas uit 1925, een Nimbus met open klepstoters of een jaren-zestig Puch met zo’n geil rood achterlichtje. Maar klassieke automobielen kunnen ook op onze sympathie rekenen, vooral die uit de jaren vijftig toen de wereld nog een toekomst had. Diep gelukkig staren we naar een mintgroene Cadillac Series 62 uit 1956 – mooier zal het nooit worden. Ook gezien: een T-Fordje zo koket, met dat kontje, de cabine, die neus en dan, om het af te maken, een zonneklep boven de voorruit. Dit gaat niet over snelheid. Dit gaat over schoonheid.
Via de Pastoor Mandersstraat en de Deken Frankenstraat en de Kapelaan Huyberslaan – ja, die jongens telden ooit mee – snorren we naar de Markt van het schone Oirschot. Daar verorberen we een worstenbroodje, onder het gebeier van de Sint-Petrusbasiliek – het is twaalf uur. De grootste verrassing wacht buiten het stadje als we de bossen inrijden om daar, aan de Proosbroekweg, de Kapel van de Heilige Eik te bezoeken. Een heus bedevaartsoord en dat is te merken. Het stikt er van de bejaarde Brabanders die er, het is een zonnige dag, op hun elektrische fiets naartoe zijn gereden om bij te praten met andere bejaarde echtparen. Onder de bomen klinkt een gedempt geroezemoes, aangevuld met de aarzelende zang van net uit Afrika teruggekeerde vogels.
Stront
Richting Oisterwijk maken de bossen plaats voor de openheid van stil boerenland. Dat betekent lekker tuffen, over de Brandsbeemdseweg en de Broekstraat en de Langendonksedijk en, … eh, maar wacht even. Wat lezen wij daar? B&B Boertel & Welness Suite De Meander, gevestigd op het terrein van een melkveebedrijf. Even later gevolgd door Bij Ons, Boerderijterras en Zichtstal, ook al een melkveebedrijf, met, volgens de website, ‘een prachtig uitzicht op het groene natuurgebied’ langs de Beerze. Zo doe je dat dus, de publieke opinie beïnvloeden door mooi weer te spelen, terwijl het diezelfde intensieve veehouderijen zijn die al die prachtige, groene natuurgebieden bedreigen. Boertel – na lang nadenken begrijpen we dat het hier om een hotel op een intensieve veehouderij gaat. En Wellness Suite… vraag dat maar eens aan de koeien die jaar in jaar uit binnen mogen blijven, met hun poten in de stront.
TankTasTocht #1 Leeuwarden: Door de weidsheid van het Friese land
Natuurlijk rijden we een rondje over De Lind, dat opvallende hart van Oisterwijk, met zijn snoeilinden in het midden en de tientallen terrassen erlangs. Maar hip Oisterwijk verzamelt zich tegenwoordig aan de overkant van het spoor. Daar bevond zich tot 2000 één van de grootste leerfabrieken van Europa, de Koninklijke Verenigde Leder KVL. Nu bieden de voormalige fabrieksgebouwen onderdak aan instellingen als EKWC, het Europees Keramisch Werk Centrum, een hotel en Robèrt van Beckhoven, ja inderdaad, die van het tv-programma Heel Holland Bakt. Maar onze interesse gaat vooral uit naar de stoommachine die ooit de fabriek en half Oisterwijk van stroom voorzag. Een kolossaal apparaat, bestaande uit twee liggende, meterslange cilinders en een reusachtig vliegwiel, goed voor 800 kVA. Een prachtig stukje industrieel erfgoed.
Als we tegen drieën Waalwijk naderen en Drunen, hangt verandering in de lucht. Je voelt hier de hete adem van de Randstad, met al dat verkeer op de A59 en de uitgebreide industrieterreinen. Er bestaat zelfs een afslag Drunen-Noord en een Kastanjelaan-West – hoe verzin je het? Eenmaal boven de A59 keert de rust terug en kunnen we ons overgeven aan de geneugten van het rivierenland en dat betekent natuurlijk dokkeren over de dijk. Maar voordat we dat doen, hebben we nog een afspraak op de Wolfsburcht – museum voor luchtgekoelde Volkswagens, aan de Perzikstraat 9 in Wijk en Aalburg.
Brilletje
Het is het levenswerk van veehouder André van Wijlen, van huis uit al verpest want zijn ouders reden in een Kever, net als die van zijn vrouw Antoinette, met eveneens fatale gevolgen. En Antoinette, zij bestiert het museum, weet nog goed de eerste keer dat André haar kwam ophalen, in een Kever natuurlijk waarna de liefde natuurlijk niet kon uitblijven. Inmiddels telt hun verzameling enige tientallen VW’s, van ’t brilletje met zijn twee achterruitjes tot het ovaaltje en van een originele brandweerbus tot het ultimum onder VW-aficionados, een VW Cabriolet in Hebmüller-Karosserie – om van te watertanden. Tekenend voor hun liefde: het museum heeft een voorgevel waarin de contouren zijn te herkennen van het oude beeldmerk van VW, een kasteeltje!
Download de route
De TTT-rijders
Het aantal spontane deelnemers viel niet mee. Zondag 20 juni 2021 speelde Nederland de laatste groepswedstrijd tegen Noord-Macedonië, reed Max Verstappen in de F1 op Paul Ricard en voorspelde Buienradar weinig goeds. Slecht gesternte dus waaronder de TTT-rijders van start zouden gaan. De opkomst was dan ook zoals verwacht. Maar daardoor had fotografe Claudia Huigsloot wel alle tijd om te spelen met camera, mens & motor.
