Er gaat niets boven…
Dit jaar zou ik zo maar eens rigoureus kunnen breken met een van mijn motto’s. Aan veel dingen hou ik rigide vast, maar ingrijpende veranderingen lijken nabij. Het staat voor mij nog altijd als een paal boven water dat een gezond denkend mens geen kaasmeisje trouwt, maar een van mijn andere vaste waarden dreigt weldegelijk te verdwijnen. Sinds mensenheugenis wil ik elke vakantie naar een nieuwe locatie/land. Sommigen geven de voorkeur om hun hele leven naar dezelfde camping te gaan, ik niet.
Word ik een sentimentele oude dwaas dat ik dreig af te stappen van mijn vastgeroeste ideeën? Of is de aantrekkingskracht van sommige landen zo groot dat ik hun lokroep niet langer kan negeren? De waarheid ligt vast ergens in het midden. Dus overweeg ik om sommige plekken opnieuw te bezoeken. Een prakje opwarmen, zo je wilt. Opgebakken hutspot is beter dan verse, dus wie weet. Laten we op wereldniveau beginnen. Dolgraag bezoek ik Marokko nog eens op de motorfiets. Het is honderd procent Afrika, onwaarschijnlijk mooi, de mensen zijn geweldig, het is een totaal ander continent en toch (met de boot vanaf Barcelona) niet ver van huis.
Verder inzoomen brengt Europa in beeld. Corsica is van wereldse – nee, buitenaardse – schoonheid en de moeite waard om nogmaals te bezoeken. Sla de drukke zomer over en kies voor een week voor- of nazomeren. De heenroute is net zo briljant en eenvoudig als het eiland zelf. Volg vanaf het Meer van Geneve de bordjes van de Route des Grandes Alpes en je belandt vanzelf en altijd omringd door pure schoonheid bij de Middellandse Zee waar je de oversteek maakt.
Zoomen we nog verder in, dan komen we uit in ons eigen land. In Holland gaat er natuurlijk niets boven Groningen. Tot je spreekt geen geboren Grunninger die als verstokte ambassadeur van het Hoge Noorden door het leven gaat, maar iemand die pas op latere leeftijd het licht zag. Vroeger vervloekte ik Groningen, tegenwoordig vind ik het mooi, rustig en licht. Vaarwel negatieve gedachten over het boeren-epicentrum van de wereld, welkom blije gevoelens van rust en schoonheid. Roze wolken vervangen gesomber over baggervette kleivelden vol mistflarden. Die wolken passen qua kleur perfect bij de pittoreske gevels langs het haventje van Zoutkamp. Het dorpje is omringd door het beste van het beste. Het heeft water, vis, zonlicht, een enkele bocht, schoonheid, een topcamping, charme en rust. Aanrader!
Ad van de Wiel
Testredacteur
Favoriete toerfiets: allroad <1000cc
