In Zeeuws-Vlaanderen slingeren brede en smalle waterlopen door strak verkavelde polders die begrensd worden door hoekige dijken. Deze waterlopen zijn bijna altijd de restanten van brede geulen waardoor eens het zoute zeewater het onbedijkte land diep kon binnendringen.
De route strijkt met de eer om de titel Krekenroute te mogen dragen, dankzij De Braakman. Dit was ooit een kleine waddenzee met droogvallende platen, schorren en kleine en grote kreken. Vanaf 1612 – het begin van het Twaalfjarig Bestand – begon de herovering van overstroomd land.
In 1952 werd het restant door de Wevelswaaldijk afgesloten van de Westerschelde. Eeuwenlang was De Peel een gebied van hoogveen, vennen, heide en zandruggen, gelegen op de grens van Noord-Brabant en Limburg. Een troosteloze verlatenheid, nagenoeg onbewoond en met zijn moerassen gevaarlijk om doorheen te trekken.
De structuur van dit gebied veranderde met de ontginning van de streek in de 19e eeuw. Het hoogveen werd afgegraven en vormde de grondstof voor de turfindustrie. Later werd de bodem geschikt gemaakt voor land- en tuinbouw.
Nu is een groot deel van De Peel een cultuurgebied met vriendelijke dorpen, akkers en weiden, maar ook met veel natuurschoon in de vorm van bossen, heide, veenplassen en stuifzand.
Lengte toer: 100 km
Start en finish: IJzendijke
