Harley-Davidson Pan America Adventure Experience door Noorwegen

Harley-Davidson vroeg ons onlangs of we zin hadden om met de nieuwe Pan America een adventure tour in Noorwegen te maken. Een weinig beleefde ‘does the pope shit in the woods’, lag op het puntje van onze tong, maar we hielden het bij een beleefde dankuwelmerci en wachtten met enig ongeduld op verdere informatie voor het vierdaagse avontuur.

‘Travel light’ stond er in de briefing die we van Harley-Davidson net voor het event ontvingen. Gek verzoek, maar orders zijn orders. Echter, nadat we die reislamp hadden opgepikt, beslisten we uiteindelijk om ze toch niet mee te nemen naar Noorwegen. De bagage tot een minimum beperken, leek een veel beter idee. De adventure tour in Noorwegen beloofde immers precies dat te worden: avontuur. “Er zijn geen grote vrachtwagens die je bagage vervoeren”, stond in de briefing. Gewoon je spullen in een waterdichte tas gooien en rijden. Geen reislamp, maar wel een verse onderbroek, een tandenborstel en voor het overige heel veel lagen kledij waren de belangrijkste item in de bagage. In september kan het al aardig koud worden in het land van de fjorden.

Multitest: Harley-Davidson Pan America, BMW 1250GS, Honda AT en KTM Super Adventure R

We reden in totaal een kleine 1.200 km, verspreid over vier dagen. Geen gigantische afstand, op een dag zaten we toch al snel 10 uur in het zadel. Al moet je ook dat niet letterlijk nemen, want de adembenemende schoonheid van het land doet je vaker dan je verwacht uit dat zadel wippen om een foto te nemen. Een van de problemen met Noorwegen is dat eens je er geweest bent, er maar weinig landen nog mooi lijken.

Duur

Een ander probleem is dat de Noren het nogal nauw nemen met de verkeersregels. Niemand rijdt sneller dan de maximum toegelaten snelheid en die is meestal aan de lage kant. Buiten de snelwegen zijn er maar weinig plekken waar je sneller dan 80 km/u mag. En ook al klinkt dat als muziek in de oren van pakweg de Vlaamse Regering, het is echt niet snel op de mooie brede slingerwegen. Dat iedereen er zich toch aan houdt, ligt vooral aan de astronomische bedragen van de boetes en het mogelijk in beslag nemen van het voertuig waarmee je de overtreding beging.

Dat laatste vonden wij niet zo erg, maar de mannen van Harley-Davidson lieten nog voor het vertrek weten dat ze toch liever de motoren terug mee naar de Benelux namen. Dat was hen gegund. De wegen die ze voor de Pan America Adventure Experience uitstippelden, waren meestal mooi, soms fantastisch en bepaalde stukken formidabel. Onderweg naar de Geiranger Fjord kwamen we bijvoorbeeld op de Gamle Strynefjellsvegen, een van de oudste wegen van Noorwegen en nog steeds bewaard in zijn originele staat als onverharde route.

Het gebeurt niet vaak dat een mens kraait van plezier in de helm en nog minder dat dit gekraai ook op grote afstand hoorbaar is. Wel, de Strynefjellsvegen had dat effect op ons. Onbeschrijflijk mooi is het daar, en voor wie op een adventuremotor als de Pan America zit, bestaat er niets beter. Straffe stelling? Aarzel vooral niet om tegenargumenten te sturen naar thierry@motomedia.be.

Praktische voordelen

Net zo goed als het landschap, was het de Pan America die indruk op ons maakte. Niet door zijn hoge vermogen van 150 pk of de hoogwaardige semi-elektronische ophanging. Kenmerken die een onmiskenbare meerwaarde hebben, maar dat zijn de dingen die opvallen tijdens een eerste contact. En dat hadden we al enkele maanden geleden tijdens de persvoorstelling. Nu waren het meer praktische dingen die opvielen. Dat de adaptieve rijhoogte wel van pas komt als je een been over een motor moet gooien waarop al een roltas bevestigd is. Of hoe eenvoudig de elektronica te bedienen is: één druk om van rijmodus te veranderen, één knop om de tractiecontrole uit te schakelen. De Pan America blinkt (ook) uit in zijn eenvoud en gebruiksvriendelijkheid.

En dat mag wat ons betreft hoger aangeschreven worden dan het pure vermogen. In een land waar iedereen de billen dichtgeknepen houdt uit schrik voor een boete voor overdreven snelheid, heb je weinig aan 150 pk. Een passend motorkarakter kiezen uit zeven verschillende rijmodi, scherm instellen met één hand, je linkerwijsvinger opheffen om de handvatverwarming aan te zetten (handig als het 6 graden is en hagelt) en vooral ook genieten van de smalle bouw, comfortabele zithouding en de vlotte manier waarop de Pan in gelijk welke modus zijn vermogen naar het achterwiel stuurt. Dat geeft vertrouwen op onverharde pistes, maar ook op slingerende bergwegen en bij de afdaling van bijvoorbeeld de Trollstigen. De weg langs de trollentrappen is korter dan die over de Stelvio, maar mag wat ons betreft concurreren met de populaire pas. En bij uitbreiding met gelijk welke andere weg. Niet in de eerste plaats om het asfalt, maar vanwege de omgeving waarin je rijdt. Aan de ene kant (over)dondert er een waterval naast je naar beneden, aan de andere ligt een fjord die je onmiddelijk die ander fantastishe Fjord – de Mustang – doet vergeten.

Harley-Davidson Pan America Adventure toertest

Geknipt voor dit werk

De grootsheid van het Noorse landschap valt niet te vatten in een foto, laat staan in woorden. Je moet er dus vooral eens naartoe. Zet het op je bucket list of maak er wat ons betreft een jaarlijkste gewoonte van. Als je dat doet, overweeg zeker om de Noorse reis met de Harley-Davidson Pan America te doen. De motor heeft in deze meerdaagse test bewezen helemaal geknipt te zijn voor dit soort werk. Dat betekent niet alleen dat Harley-Davidson met zijn eerste adventure motor recht in de roos mikt, maar vooral ook dat er eentje bijgekomen is in het beperkte kransje van motoren die je een garantie geven op rijplezier, een goed gevoel en zin in meer. En zijn die drie zaken niet precies wat je van een motor mag verwachten?