Avontuur in Nederland, bestaat dat nog? Wel als je met een Italiaanse offroadmammoettanker zonder enige offroadervaring het Drentse zand probeert te slechten of enthousiast een ogenschijnlijk te doorwaden plas induikt zonder vooraf de diepte te peilen.
Eindelijk het echte werk
Het is een bont gezelschap dat op een grijze zaterdag klaar staat voor de Drentse lus van de TET-route. De klassieke XT500 van Rob loopt na een routineuze startprocedure met een trap, de Moto Guzzi Stelvio van Bart komt schuddend tot leven en mijn T7 spint het uit. Eindelijk, eindelijk, eindelijk mag de Yamaha doen waarvoor hij de afgelopen maanden is ‘opgeleid’; het rijden van de TET-route (transeurotrail.org/ netherlands).
Pure strontlucht
Mijn ergste nachtmerries lijken bij de start al direct bewaarheid te worden. Op het rijden van de TET verheug ik me enorm, tegen de confrontatie met wandelaars en fietsers zie ik huizenhoog op. Boze blikken verwacht ik en verongelijkte armgebaren. Bij het startpunt, waar we de navigatie opstarten, barst het natuurlijk ook nog eens van de wandelaars… Gelukkig nemen we de route andersom en beginnen we eerst over rustige asfaltwegen. Uiteindelijk valt het enorm mee met de confrontatie met wandelaars en fietsers. Zowel in kwantiteit als in kwaliteit. Als we heel rustig voorbij tokkelen staren de mensen ons niet dood, schelden ze ons de huid niet vol, maar groeten ze ons keurig terug. Natuurlijk is er die ene bozige hardloopster die bij het passeren theatraal haar neus dichtknijpt alsof onze allroads pure strontlucht produceren. Voor de rest valt het honderd procent mee.
Yamaha Ténéré: de kosten tot nu toe
Aanschaf € 10.690,-
Protectie € 444,-
Bagagespul € 136,-
Bandenwissel € 30,-
Dat zegt ook iets over de route. Die voert door afgelegen gebieden waar überhaupt niet veel mensen komen. Verwar afgelegen gebieden overigens niet met lege en lelijke gebieden, want na dit rondje Drenthe zijn we danig onder de indruk. Deze provincie is echt vreselijk mooi. En verdomd als het niet waar is; ze hebben er nog onverharde wegen ook. Het percentage onverhard in de TET-route valt me zelfs enorm mee. De asfaltwegen zijn al geen straf want ze kronkelen heerlijk en voeren ons langs de mooiste plekken, maar natuurlijk is het ons te doen om het offroadtraject.
Daarvoor is mijn T7 gemaakt en met de nodige aanpassingen vervolmaakt. Op het laatste moment besluit ik om de set straat-Dunlops die er onder ligt te vervangen door de standaardmontage. Een wijze beslissing. Een paar noppen is geen overbodige luxe.
Offroadontmaagding
Ook Barts Moto Guzzi Stelvio staat op een paar allroadbanden. Als autopsie ooit uitwijst dat deze fijne snuiter voor 98% uit ballen bestaat, verrast mij dat niet. Waarom duik je anders zonder enige offroadervaring op een 259 kilo zware machine het zand in? Let op: dat zijn droge kilo’s en er gaat alleen al 32 liter benzine in de Italiaan. Het zachte zand, het hoge gewicht en de beperkte offroadcapaciteiten leveren een prachtig schouwspel op. Terwijl zandman Rob op zijn lichte XT’tje moeiteloos rechtdoor gaat, vliegt de logge Guzzi alle kanten op bij de eerste de beste zandstrook. Bart lijkt plotseling een inktvis want werkelijk overal zijn meesteppende benen te zien. Slechts door geluk – puur onversneden geluk – blijven man en machine overeind.
Ook ik kan mijn geluk niet op omdat ik op de eerste rij zit bij Barts offroadontmaagding. Gratis en voor niets krijg ik een spektakelstuk voorgeschoteld met zwaartekracht, onkunde, geluk en Drents zand in de hoofdrollen. Het gelukzalige gevoel verdwijnt geen moment op de zand- en asfaltstroken. Wat is dit leuk. Maar de hoofdrol is weggelegd voor de waterpartij waar Rob zich ongevraagd opwerpt als vrijwilliger. Onvervaard duikt hij de plas in. Na tien centimeter weet hij al dat het een slecht idee is. Als hij voorover van de XT500 afvliegt, hebben we een volwassenenluier nodig
De T7 doet ondertussen probleemloos wat hij moet doen. Hij is lichter dan de Guzzi en krachtiger dan de XT. Hij gaat dus makkelijker door het mulle zand en spint makkelijker op vermogen de bochten uit. Het is ideaal speelgoed dat net zo lief op asfalt als op zand en klei speelt. Het maakt de Yamaha niet uit, hij heeft er altijd en overal zin in en de TET is spekkie naar zijn bekkie.
Zelf rijden?
Onderstaand het gedeelte van de TET die de mannen gereden hebben.
