De bevrijding van West-Europa begon 75 jaar geleden met de landing van 156.115 geallieerde soldaten op de stranden van Normandië. In drie etappes volgen wij het spoor van deze helden. Van de D-Day stranden tot Wageningen, waar op 5 mei 1945 de Duitse overgave werd getekend. Etappe 1: de langste dag.
Terwijl regendruppels zachtjes op de weg tikken, parkeer ik de Harley-Davidson Heritage Classic op het plein van Sainte-Mère-Église. Ik zet mijn helm af en kijk omhoog, zoals iedereen dat hier doet. Daar hangt hij: John Steele. Dat wil zeggen, de pop die John Steele moet voorstellen, de Amerikaanse paratrooper die in de nacht voorafgaand aan D-Day met zijn parachute in de kerktoren landde.
Het is een van de beroemde anekdotes van de geallieerde invasie van Normandië. John Steele hield zich urenlang dood, maar werd uiteindelijk gevangen genomen door de Duitse bezetters. De oorlogsheld wist te ontsnappen en vocht mee bij de bevrijding van het Franse dorp.
Herinneringen langs de route
- 1 – Utah Beach – start Liberty Road
- 2 – Sainte-Mère-Église
- 3 – Iron Mike Para Monument
- 4 – D-Day Expierence
- 5 – Lieu-Dit Pointe Du Hoc
- 6 – Musée Mémorial D’Omaha 6 Juin 1944
- 7 – Duits geschut, grote bunker
- 8 – Quai Du Canada
- 9 – Garage Gautier
- 10 – Sword Beach
- 11 – PIB Strand
- 12 – Pegasus Bridge
- 13 – Kasteel Come
- 14 – Mémorial Pour la Paix de Caen
- 15 – Musée Mémorial Bataille de Normandie
De langste dag,
Ik wil in het voorjaar naar Normandië gaan, omdat ik in mei 2010 een langweekend in Verdun (eerste wereld oorlog)Frankrijk geweest ben en dat dit heel veel indruk op mij gemaakt heeft !
Wij gaan daar kijken en zien wat zig daar 75 jaar geleden heeft afgespeeld om Europa te bevrijden.
Jongens van amper 18/20 jaar die de oceaan werden overgestuurd om deze lastpost Hitler en kompanen voor goed en altijd naar “huis” te sturen. Zelf maak ik veel touren via allerlei Amerikaanse kerkhoven in de Euregio, daar wij zelf twee graven van Amerikaanse soldaten geadopteerd hebben in Margraten vinden wij dat we deze jongen mensen moeten blijven herdenken. We brengen bloemen van tijd tot tijd en spreken soms met bezoekende Amerikanen die dan hun dierbaren komen opzoeken.
Het zijn allemaal trieste herinneringen voor deze mensen.
Ik moet alleen uitzoeken hoe en waar we gaan overnachten, en dan hopen op een beetje redelijk weer.
Boxerjo.