Deutsche Alpenstrasse: Mooie wegen & strakke bochten

De Deutsche Alpenstrasse is ’s werelds eerste officiële toeristische route. Het 484 kilometer lange traject volgt grotendeels het spoor van de Beierse koning Maximiliaan II, die in 1858 met 1 pk door de Duitse bergen trok. Hans Avontuur neemt er 160 mee.

Mijn vertrekpunt Königssee ligt verscholen tussen de hoogste Duitse bergtoppen. Hoewel er behoorlijk wat mensen naar het prachtige groene water van dit bergmeer komen kijken, is het er doodstil. Alle verkeer, inclusief fietsen, wordt met slagbomen en verbodsborden op afstand gehouden. Bezoekers wandelen en praten zachtjes, de stijlvolle rondvaartboten varen elektrisch.

Toerisme Luxemburg: van Noord naar Zuid

Mijn motor staat iets verderop. Klaar voor vertrek. Ik drink nog een kop koffie op het terras van het historische Hotel zum Schiffmeister uit 1912 en kijk uit op de kade, het water en de bergen die tot boven de 2.000 meter hoogte gaan. Het is geen wonder dat de Beierse adel deze plek uitkoos om hun vrije tijd door te brengen.

Ik start de KTM Super Adventure 1290 S voor een rit over 484 kilometer. Dat is de officiële lengte. Daar zullen links en rechts nog wat uitstapjes bijkomen. Rustig stuur ik naar Berchtesgaden, het dorp dat, hoe mooi ook, altijd de schaduw van de Tweede Wereldoorlog voelt omdat Adolf Hitler er zijn buitenhuis had.

Met de rijmodus op ‘Street’ schud ik het verleden af. Nauwelijks weg uit het stadje kan het gas er stevig op. De weg is breed en de bochten zijn mooi rond. Rechts gaat de Rossfeldpanoramastrasse omhoog, een tolweg die sinds de jaren dertig aan de Alpenstrasse is toegevoegd. De extra lus is goed voor vijftien kilometer bochten rijden, vergezichten kijken en een jaarlijkse race met klassieke auto’s en motoren.

Gekke koning

In een strak tempo pook ik tussen de hoge bergen door. Naar het oosten nu. Langs Ramsau, Schwarzbachalm, schaatsstad Inzell, een houthakkersmuseum en een pottenbakker. Ik heb er allemaal geen oog voor. De weg zelf vraagt de volle aandacht. Het uitstekende asfalt slingert met ronde bochten door het landschap. De KTM ligt op rails.

Soms volgt de Alpenstrasse een belangrijke doorgaande weg en zit er relatief veel verkeer op de route, dan weer duikt het een zijdal in en rijd ik door een soort niemandsland met kleine dorpen, smalle valleien en een verstild bergmeer. Na een fraai bergtraject door de Chiemgauer Alpen nader ik de Chiemsee, één van de hoogtepunten van de route. Met dank aan de ‘gekke’ koning Ludwig.

De excentrieke meneer heeft op een eiland het paleis van Versailles laten nabouwen. Maar nóg wat groter en blinkender. Zelf heeft hij niet veel van het prestigeobject kunnen genieten. Ludwig werd door zijn regering ‘krankzinnig’ verklaard en afgezet. Niet veel later verdronk hij in de Starnberger See. Deskundigen discussiëren nog altijd over de vraag of het een ongeluk was of moord.

Later zullen we ook het andere sprookjeskasteel van Ludwig zien: Neuschwanstein, dat door Disney als voorbeeld is gebruikt voor het kasteel van Doornroosje. Gek of geniaal? Onze Ludwig hield in elk geval van groots en uitbundig.

Tatzelwurmstrasse

Langzaam maar zeker begin ik ook te houden van de 160 pk die ik bij me heb. Niet eens vanwege het enorme vermogen dat hij levert. Het is vooral het koppel waar ik plezier uit haal. Het is heerlijk om een bocht in de derde versnelling in te sturen en hem dan met van die reusachtige klappen weg te laten lopen. Je voelt dat elke slag raak is.

Op die manier bereik ik het stroomgebied van de Inn. Bochten slingeren mee met de loop van het water. Tot borden en betonwanden een eind maken aan de pret. De weg is afgesloten. Zoals zo vaak bij officiële detours voert de alternatieve route over de doorgaande straten. Op de digitale kaart heb ik echter een ander weggetje ontdekt. Het is een privéweg die twee euro tol kost en voor tien euro plezier biedt: de Tatzelwurmstrasse.

Ik volg de smalle bergweg omhoog. Het asfalt is ondertussen nat van de traag vallende regen. De bochten zijn krap en soms lekker hoekig. Alles is er net wat kleiner dan elders op de Alpenstrasse: dalletje, tunneltje, beekje, haarspeldje… En dat alles genoemd naar Tatzelwurm, een mythische draak.

De weg blijkt een soort voorpret voor wat komen gaat: de Sudelfeldpas. Gedaan is het met mini en beschut. De Sudelfeldpas doet in groot en weids. Breed asfalt, ruime bochten en vergezichten op hoge bergen en diepe dalen. De KTM ondergaat er moeiteloos de metamorfose van soepel sturende speelfiets in het krappe dal naar een sportieve groottoerist op de bergpas.

De 160 pk krijgt hier even de vrije hand. Tot nu toe heb ik het surplus aan power nergens goed kunnen benutten. Maar dat is nu dus anders en dat voelt geweldig goed. Alsof je totaal onverwacht een cadeau mag uitpakken. En de quickshifter helpt bij het rap door de versnellingen schakelen.

Duits Canada

Dilemma! Voorbij de Schliersee en de Tegernsee moet ik kiezen. De officiële Alpenstrasse tikt de Oostenrijkse grens aan en gaat terug omhoog naar Bad Tölz, een geliefd kuurstadje. Maar als ik eigenwijs de grens volg, kom ik door één van de mooiste en ruigste landschappen van heel Duitsland…

Dikke wolken glijden ondertussen van de flanken omlaag. Kom, laat ik zuidelijk blijven en dwars door Duits Canada rijden, zoals het wilde dal van de Isar wordt genoemd. Blij met de keuze. Het is prachtig. De route volgt de loop van het water dat hier vrijelijk mag stromen. De bedding is er ongekend breed zodat de rivier altijd een weg vindt. Ook als het lang en hard regent, zoals deze dagen.

Dan gooit de hemel alle sluizen open. Ik kruip achter de ruit en rijd op overlevingsstand naar mijn hotel in Oberammergau. Als ik de motor onder een uitbouw parkeer komt eigenaresse Claudia al aanlopen: ‘Geef die natte kleding maar mee, die hang ik in de Heizungskeller, dan is het morgen allemaal weer droog.’

Tenerife op de motor: Hoog boven zee

Opdrogen, opwarmen, aan tafel. Met een groot glas Weizenbier erbij. Ralf, de partner van Claudia, schuift aan voor goed advies van motorrijder tot motorrijder: ‘Behalve de Alpenstrasse kun je vanuit hier nog veel meer mooie routes rijden. Over het Hahntennjoch, richting Lech, door het Tannheimer Tal of richting München. Dat laatste doe ik zelf altijd op maandag of dinsdag. Dan heb je het rijk alleen.’

Ik knoop het advies van Ralf in de oren voor een volgend bezoek. Mijn huidige missie is het volgen van de Alpenstrasse. Dus houd ik de route aan en begin ik ’s ochtends met een rondje langs de mooi beschilderde huizen van Oberammergau, gevolgd door heuvelland met voortdurend zicht op de Alpen.

Fantastische pas

Voorbij de bedevaartkerk van Wies (Unesco Werelderfgoed) rijd ik naar het kasteel van Neuschwanstein, nog zo’n fantasie van koning Ludwig. Het sprookjesslot werd niet getekend door een gevestigde kastelenbouwer maar door een theaterarchitect en decorontwerper… Het krankzinnige project nam tientallen jaren in beslag en plunderde de staatskas.

Na een kop koffie met uitzicht op het kasteel en een kort rondje door de vestingstad Füssen, raak ik de Alpenstrasse kwijt. Althans, ik zie geen borden meer. De navigatie op de KTM blijft me wel keurig begeleiden, dus het zal wel goed zijn. Voorbij Oberjoch ligt er in elk geval nog een fantastische bergpas waar ik de motor lekker strak door de bochten kan sturen. Ook verderop wacht nog een heerlijk onverwacht traject met haarspeldbochten.

Uiteindelijk lopen de heuvels langzaam af richting mijn eindpunt aan de Bodensee. De richtingbordjes duiken weer op en het stadsverkeer in Lindau vraagt om geduld. Het eindpunt bevindt zich op het eilandje met de historische stadskern. Ik parkeer de KTM Super Adventure op de kade, wandel naar een terras en bestel een lunch met uitzicht op het water en de verre bergen.

Ik weet niet of koning Maximiliaan II zijn reis in de negentiende eeuw precies op deze plek eindigde. Het doet er weinig toe. Dit is vorstelijk. En dan breekt ook de zon nog door.

Download de route Deutsche Alpenstrasse