zaterdag 23 november 2024

Col de Tende: De zachte pas op grote hoogte

Een aantal van de meest bijzondere, mooiste en avontuurlijkste Alpenwegen zijn verbijsterend rustig. Maar ze zijn ook onverhard en dat vinden we lastig. Maar waarom zou je makkelijk doen als het moeilijk kan? Als voorbeeld nemen de omgeving van Tende.

Het stadje Tende ligt in de uiterste zuidoost hoek van Frankrijk, een kleine 50 km boven de Middellandse Zee. Door de smalle grenstunnel van Tende rijden motoren ’s zomers af en aan. Maar vrijwel niemand keurt het smalle asfaltweggetje dat direct na de tunnel omhoog loopt een blik waardig. Opvallend, want Col de Tende is een van de uitdagendste passen van het Alpenruim, met in totaal ruim zestig haarspeldbochten achter elkaar. De Stelvio verbleekt erbij. Toch liggen de bezoekersaantallen aanzienlijk lager.

De waanzinnigencategorie

Geen wonder. De Col de Tende is geen col van de buitencategorie, maar van de waanzinnigencategorie. De bochten liggen soms zo dicht op elkaar dat je zelfs met een rollator zou afremmen. Het wegdek is aanvankelijk nog redelijk geasfalteerd, maar gaandeweg vallen er zoveel gaten in, dat er alleen een onverhard pad overblijft. En als je op de top (bijna 2000 m) dacht dat het geploeter achter de rug is, ontdek je dat het hier pas echt begint. Want hier beginnen de roemruchte Ligurische Grenskamroute en de niet veel minder pokdalige Baisse Peyrefique.

De Ligurische Grenskamroute, ooit een handelsroute en later een militaire weg van Mussolini, is met een kleine 100 km een van de langste onverharde wegen. Hij loopt grotendeels over de Italiaanse kant van de grens, door een boomloze, glooiende en erg verlaten bergstreek. De Middellandse Zee kun je nog niet ruiken, maar je voelt hem wel. De eerste gelegenheid om er af te komen doet zich pas voor na 60 km. De ongeplaveide weg heeft een breedte van een auto, loopt enkele malen langs huiveringwekkende afgronden en verkeert voor het overgrote deel in berijdbare staat. Maar er kunnen punten in zitten, waar minder ervaren rijders een beetje van moeten huilen: een stuk weg kan zijn weggespoeld, het wegdek kan soms uit grote losse keien bestaan of je kunt voor een hobbel van een kleine halve meter komen te staan. Om de winterschade weg te werken, wordt de route losjes nagekeken en herstelt, maar elk seizoen kunnen er nieuwe verrassingen opduiken.

Ga stuntelen

Een ervaren crosser met een lichte motor zal dit soort wegen met twee vingers in de neus kunnen rijden, maar een gewone asfaltjongen met een dikke allroad heeft zijn handen er vol aan. En dat is nou precies wat rijden over onverharde Alpenwegen zo enorm leuk maakt. Je moet er tegenop zien en een beetje stuntelen, dingetjes ontdekken, af en toe eens flink slikken. Als het dan uiteindelijk lukt – en dat zal geheid gebeuren – is de beloning groot. Want alleen door geploeter stijgt het zelfrespect, nietwaar? Je komt ook nog eens op plekken waar 99 procent zich nooit zal wagen. En je hebt de poort geopend naar een geheel andere, meer pure bergwereld, waar je van alles ontdekt. Verlaten forten, in onbruik geraakte tunnels, landschappen die je nog nooit had gezien. Via onverharde wegen kun je letterlijk tot ongekende hoogten stijgen, soms tot wel 3300 meter toe.

Light-versie

Bij Tende hoef je niet meteen de Ligurische Grenskamroute te pakken. Je kunt ook de Baisse Peyrefique en de Baisse d’Ourne nemen – bij Col de Tende linksaf in plaats van rechts. Zij vormen de light-versie van de Grenskamroute. Deze wegen zijn minder verlaten, een stuk korter en grotendeels wat makkelijker te rijden. Als je de smaak te pakken hebt, dan kun je altijd nog de Grenskamroute op. In principe zijn de wegen op elke allroad te rijden, zolang het maar droog is. Noppenbanden zijn nuttig, maar niet perse noodzakelijk. Het verlagen van de bandenspanning is doorgaans voldoende om meer grip te krijgen en het gestuiter te dempen. Staand rijden met licht gebogen knieën en de handen losjes aan het stuur verhoogt je controle op de chaotische ondergrond aanzienlijk.

Mocht je denken dat het allemaal wat zwaar en moeilijk is, dan is dat precies de juiste instelling om er geweldig veel plezier aan te beleven.

[sgpx gpx=”/wp-content/uploads/gpx/TRK-Rondje_Col-de-Tende.GPX”]

 

Jan Kruithof
Jan Kruithof
Rijdt al heel lang motor. Is niet zo geïnteresseerd in de motor zelf, maar wel in wat-ie kan. Sterke voorkeur voor allroads, maar hypernakeds zijn ook niet te versmaden. En natuurlijk classics vanwege de techniek én de aaibaarheid. Rijdt zo'n 40.000 km per jaar. Heeft drie motoren, waarvan één woon-werk. Bezit zelf geen auto.

Stay tuned

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en mis nooit het laatste nieuws! Onze nieuwsbrief wordt iedere week op dinsdag (bij veel nieuws) en donderdag verstuurd.


Gerelateerde artikelen