Geen van de mannen van wie we het pad we kruisten voor deze rubriek hebben het ooit uitgesproken. Maar een goede verstaander herkent de signalen. Hun koninkrijkjes zijn vaak bevochten, centimeter voor centimeter.
Tekst: Olivier Visser Fotografie: Chris Pennarts
Vrouwen is de vrede in huis veel waard. Ze gunnen hun mannen de ontsnapping aan de waan van alledag. Porrelen en poetsen is meer dan het lijkt. Maar de dames trekken de streep bij de drempel van de schuur. Loet Auerbach is daar overheen gegaan. Zijn levenswerk, een Norton 650 Sport Special, staat op kamertemperatuur, in de hal, tussen de voordeur en woonkamer. Loet: ‘Dat is goed voor de gemoedsrust van mijn vrouw, want hij gaat als de brandweer. En mijn gashand kent maar één stand: voluit.’ Draaien doet de Norton overigens slechts bij hoge uitzondering, ‘want hij maakt zo’n herrie dat de vullingen uit je kiezen schieten.’
Benelli biertap
Loet is vanaf zijn jonge jaren verslingerd aan Britse motorfietsen. Zij eerste, een BSA 350, haalde hij binnen op zijn vijftiende. Daarna kwamen Triumph, Norton en Matchless. Maar in de schuur heeft gaandeweg Italië vierkante meters veroverd op Brits ijzer. De stand Engeland – Italië is nu 5 – 4. Twee Nortons, een Matchless en twee Triumphs, versus een Aermacchi 350, Laverda 750, en 2 x Benneli Sei. Er zit een verhaal achter de Benelli’s. Loet: ‘Ik zat opgescheept met een gebroken krukas. Niet te vinden in Nederland. Volgens een familielid in Italië zouden ze daar voor het oprapen liggen. Na drie weken tevergeefs zoeken, liep ik tegen een baardige Guzzi-man op. Een beer van een vent, type Bud Spencer. Ik vraag hem op goed geluk of hij aan zo’n krukas kon komen. Ja hoor, hij wist wel wat. Bij een pizzaverkoper… Wij naar binnen gluren in de pizzeria en wat zien we daar: een Benelli Sei motorblok als biertap. Drie bierkranen staken uit de carburateuraansluitingen. Het binnenste van het blok had die pizzabakker nog op de plank liggen… Ik kon het zó meenemen.’
Niet storen
Het verhaal is tekenend voor Loets motorcollectie. ‘Ik ben telkens door toeval tegen mijn motorfietsen opgelopen. Je hoort eens wat, gaat een kijkje nemen en gaandeweg komt er nieuwe aanwas. Het wordt lastig als je een purist bent en alles tot het laatste onderdeel origineel wilt hebben. Onbetaalbaar geworden. Ik maak nogal wat zelf en knijp wel eens een oogje toe als een onderdeel niet origineel is.’
Er zijn dagen dat Loet meer tijd doorbrengt in zijn schuur dan in de huiskamer. Als zijn vrouw aan de deurkruk het label ‘niet storen’ ziet hangen, weet ze hoe de vlag erbij hangt. ‘Dan moet ze me dan roepen voor het eten, want mijn besef van tijd is dan compleet weg. ‘s Zomers schuift ze wel eens aan in de schuur. Glaasje wijn erbij en we praten er úren op los.’
Knagend gemis
Loet heeft geluk, met zijn zee van ruimte. Hij woont in een compacte wijk, waar heel wat huizen het moeten stellen zonder schuur of met eentje waar een kinderfietsje nét in past. Maar evengoed staan twee nog op te knappen BMW’s (een R51/3 en R69, roestfietsen die al 10 jaar stilstaan) uit plaatsgebrek elders. Of het niet tijd wordt eens wat ruimte te maken? ‘Verkopen, bedoel je? Daar begin ik niet aan. Niet meer. In mijn jonge jaren ruilde ik een crossertje voor een brommer. Komt degene met wie ik ruilde terug, of hij hem kon terugkopen. Na dertig jaar! Hij wilde zo graag, dat ik door de knieën ging. Het ding staat nu te pronken in zijn woonkamer. Hij zo blij als een kind. Bij mij knaagt het gemis nog steeds.’
Steen op de maag
Loet voelt het goed aan: wij – berijders van bijdetijds spul, die het al heel wat vinden dat ze zelf kleppen stellen en filters wisselen – voelen ons een beetje sufferds in gezelschap van iemand die afgeragd oud roest met veel zoeken, zwoegen en ploeteren weet om te toveren tot iets moois. ‘Bedenk wel dat het ook een last is. De Triumph Trophy, mijn dagelijkse fiets, laat ik overal fluitend achter. Met het oude spul knijp ik hem altijd dat er een fiets tegenaan valt of dat het wordt gejat. Eigenlijk rijd je altijd rond met een steen op de maag.’
Doe mee!
Heb je ook zo’n pracht van een porrelschuurtje, waar geen huiskamer tegenop kan en dat een motorleven vol verhalen herbergt? Zet het op de foto met je motor(-en) en mail de foto naar promotor@anwb.nl. Zet in de onderwerpregel ‘De Plek’ en vermeld in de mail je naam en adres. Uit de inzenders maken we een selectie voor deze rubriek.
Nog zo’n mooi verhaal lezen? Klik hier voor het verhaal over Carlo Mascini..
